Σχεδόν χαμένη στο «θόρυβο» της αλλαγής ηγεσίας στην Αυστραλία την περασμένη εβδομάδα ήταν μία ανακοίνωση που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις: η παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Lindsay Tanner.
Καθώς την προσοχή καθήλωσαν οι εξελίξεις στο κυβερνόν Εργατικό Κόμμα, κατά την οποία η Julia Gillard απομάκρυνε τον Kevin Rudd από το αξίωμα του πρωθυπουργού την Πέμπτη, ο Tanner ανακοίνωσε ότι παραιτείται από τη θέση του για οικογενειακούς λόγους και δεν θα επιδιώξει την επανεκλογή του στη Βουλή.
Ο κ. Tanner, κατά πολλούς, θα μπορούσε να ήταν και μελλοντικός πρωθυπουργός της Αυστραλίας.
Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αυτό που ξέρουμε, όμως, είναι ο κ. Τάνερ είναι θερμός φίλος των Ελλήνων.
Στάθηκε πάντα στο πλευρό της παροικίας, είναι θερμός φιλέλληνας και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μιλά και άπταιστα ελληνικά.
Αλλά σ’ αυτή του την ιδιότητα θα αναφερθούμε, ίσως, μια άλλη φορά.
Σήμερα θα σταθούμε στο ρόλο του στην κυβέρνηση.
Ο υπουργός Οικονομικών της Αυστραλίας (αυτόν που κατείχε ο κ. Τάνερ), συνήθως επισκιάζεται από τον πιο εξέχοντα τσάρο της Οικονομίας, ωστόσο, ο ρόλος του παραμένει σημαντικός, καθώς διαχειρίζεται για παράδειγμα, την είσπραξη φορολογικών και άλλων εσόδων.
Ο Tanner θεωρείται ένας από τους υπουργούς των Εργατικών με τις καλύτερες επιδόσεις, παρέχοντας ισχυρή σύνδεση μεταξύ της κυβέρνησης και των «τρομαγμένων» αγορών σε μία πολύ σημαντική περίοδο.
Η αποχώρηση αποτελεί «τεράστια απώλεια», σχολίασε οικονομολόγος μεγάλης τράπεζας της Αυστραλίας. «Ήταν ένας πραγματικός άνθρωπος του πνεύματος με ικανότητα να ‘διαβάζει’ σωστά τις πολιτικές διενέξεις».
Ενδεχόμενη αποτυχία της Gillard να βρει έναν αξιόπιστο αντικαταστάτη θα μπορούσε να κλονίσει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη των ήδη ανήσυχων επενδυτών αναφορικά με το μη δημοφιλές σχέδιο της κυβέρνησης Rudd να επιβάλει φόρο 40% στα «υπερκέρδη» των μεταλλευτικών εταιρειών της χώρας.
Ο περιορισμός των κρατικών δαπανών ενόψει των επόμενων εκλογών, τις οποίες η Gillard τοποθετεί μέσα στους επόμενους μήνες, θα είναι επίσης σημαντικός και δύσκολος ρόλος για τον επόμενο υπουργό Οικονομικών. Οποιαδήποτε ένδειξη γενναιοδωρίας θα μπορούσε να επιφέρει πλήγμα στις τιμές ομολόγων, με την κεντρική τράπεζα της Αυστραλίας να επισημαίνει ήδη τους πληθωριστικούς κινδύνους σε μία οικονομία με σχεδόν πλήρη απασχόληση και η οποία υπερτροφοδοτείται από τις τεράστιες αυξήσεις στις τιμές άνθρακα και σιδήρου.
«Λατρεύω τον Tanner και συντετριμμένος που αποχωρεί», τόνισε αναλυτής της τράπεζας North American, ο οποίος, όπως και άλλοι, ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία του, καθώς μιλάει για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. «Ανησυχώ: Είναι ο μόνος που μπορεί να χαλιναγωγήσει τις δαπάνες».
Μία από τις πρώτες κινήσεις της Gillard ως πρωθυπουργός ήταν να ανακοινώσει ότι η κυβέρνησή της θα συνεχίσει το στόχο του Rudd για πλεονασματικό προϋπολογισμό έως το 2013. Όμως δεν πείθονται όλοι. Η Gillard «θα αυξήσει τις δαπάνες», υποστήριξε ένας οικονομολόγος.
Ο Θησαυροφύλακας, Wayne Swan, συνεχίζει, με τον επιπρόσθετο ρόλο του υπουργού Επικρατείας.
Και, φυσικά, η πρωθυπουργός διατήρησε τον κ. Tanner στη θέση του έως τις εκλογές, όταν θα εγκαταλείψει την πολιτική.
Και ο Swan και ο Tanner κέρδισαν επαίνους για την οικονομική τους διαχείριση, αλλά η ικανότητα του Tanner να παρουσιάζει θέσεις κοινής λογικής σε περιόδους σημαντικής αβεβαιότητας θα αποτελέσει σοβαρή απώλεια για τους Εργατικούς καθώς το κόμμα επιδιώκει να αντιστρέψει την πτώση που σημειώνει στις δημοσκοπήσεις.
Ο Tanner ήταν ο άνθρωπος που κέρδισε την εμπιστοσύνη της αγοράς όταν οι Εργατικοί έβαλαν τέλος στην δωδεκαετή κυριαρχία του συντηρητικού συνασπισμού των Φιλελεύθερων-Εθνικών το 2007.
Ο Tanner ήταν εκείνος που παρείχε την ήρεμη, ευκρινή φωνή που χρειάζονταν οι αγορές κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας αναταραχής του 2008, ενώ ο Swan έδινε ένα πιο πολιτικό μήνυμα στο ευρύτερο εκλογικό σώμα, εκτιμούν στελέχη της αγοράς. Επίσης, ο Tanner ήταν αυτός που προσέδιδε εμπιστοσύνη ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να επιτύχει τους στόχους του προϋπολογισμού, τόνισε οικονομολόγος ευρωπαϊκής τράπεζας.
Το χαρτοφυλάκιο των οικονομικών αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για κάθε κυβέρνηση της Αυστραλίας που επιδιώκει περικοπές δαπανών και συνολική αποτελεσματική πολιτική. Ο υπουργός Οικονομικών κάνει τη σκληρή δουλειά, ενώ ο υπουργός Οικονομίας «πουλάει» την οικονομική ατζέντα.
«Ήταν ο υδραυλικός, ενώ ο Swan ήταν ο αρχιτέκτονας», σημείωσε χαρακτηριστικά οικονομολόγος αυστραλιανής τράπεζας.