Κοιτώντας σήμερα τον 17χρονο Δαβίδ, δεν μπορείς να πιστέψεις ότι αυτό το νεαρό χαμογελαστό αγόρι που μπήκε στα σκοτεινά μονοπάτια της κατάθλιψης, κατάφερε να βγει μόνος του από αυτά, «έλιωσε» 22 κιλά πάχους μέσα σε 8 εβδομάδες, έγραψε βιβλίο και σήμερα, πιο χαμογελαστός και γεμάτος εμπιστοσύνη στον εαυτό του, όσο ποτέ άλλοτε, ονειρεύεται καριέρα ηθοποιού.

Και όμως, ο Δαβίδ από το Templestowe, σήμερα μπορεί και μιλά για τη μεγαλύτερη «περιπέτεια» της νεαρής του ζωής και την μοιράζεται με χιούμορ και ενθουσιασμό μαζί μας, θέλοντας όπως μου λέει «να βοηθήσει άλλους νέους ανθρώπους, που έχουν παγιδευτεί στην παχυσαρκία».

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΠΕΛΑΣΤΟ ΑΓΧΟΣ ΣΤΑ 13 ΤΟΥ

Η παιδική παχυσαρκία είναι η μάστιγα της εποχής μας. Το 25% των παιδιών κάτω των 18 ετών είναι παχύσαρκο. Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν και ο Δαβίδ στα 13 του χρόνια. «Ήμουν 74 κιλά. Έτρωγα ό,τι βρισκόταν μπροστά μου. Όταν πήγαινα σχολείο δεν έτρωγα τόσο πολύ, αλλά όταν ήμουν σπίτι, δεν άφηνα μπισκότο, για μπισκότο στο ντουλάπι. Η μητέρα μου έκρυβε ό,τι παχυντικό υπήρχε στο σπίτι, εγώ όμως έψαχνα σαν πεινασμένος λύκος ώσπου τα έβρισκα και τα καταβρόχθιζα. Σήμερα μπορώ να πω ότι η ζωή μου τότε, ήταν ένας εφιάλτης», λέει ο Δαβίδ.

Η ζωή του 13χρονου Δαβίδ ήταν η ζωή ενός χοντρού παιδιού. Στο σχολείο όλοι τον κορόιδευαν. «Ο χοντρός με ανέβαζαν, ο χοντρός με κατέβαζαν. Δεν μιλούσα. Δεν τολμούσα να εκφράσω την γνώμη μου. Κανένας δεν με υπολόγιζε γιατί ήμουν ο χοντρός. Δεν είχα όνομα, δεν είχα προσωπικότητα για κανέναν από τους συμμαθητές μου». Την ίδια στιγμή, ο Δαβίδ σκεφτόταν ότι ο καλύτερος τρόπος για να γλιτώσει από αυτή την κατάσταση, τον καθημερινό εξευτελισμό και την ντροπή, ήταν η…  αυτοκτονία.

«Κάθε μέρα το σκεφτόμουν να βάλω τέρμα στη ζωή μου. Πολλές φορές έλεγα μέσα μου ‘γιατί γεννήθηκα;’. Ευχόμουν να γίνει κάτι να εξαφανιστώ από τον κόσμο. Οι γονείς μου προσπαθούσαν να με στηρίξουν να χάσω κιλά. Εγώ, όμως, δεν καταλάβαινα τίποτα. Όταν η μητέρα μου με πήγαινε στο γιατρό μας και αυτός μου έδινε συμβουλές για να χάσω κιλά. Ούτε αυτόν άκουγα. Όταν όλη τη μέρα, σου λένε ότι είσαι απαίσιος, νοιώθεις απαίσιος. Και ως απαίσιος καταλήγεις σε απαίσιες λύσεις για να καταπραΰνεις την απόρριψη. Εγώ ερχόμουν σπίτι από το σχολείο και έπεφτα πάλι στο φαγητό».

Την ίδια στιγμή που ο Δαβίδ ζούσε μία κόλαση στο σχολείο, ζούσε και μία άλλη πιο καταστροφική κατάσταση στον ελεύθερο χρόνο του που δεν είχε καμία σχέση με το ανθυγιεινό φαγητό που κατανάλωνε, αλλά άμεση σχέση με το βάρος του, όπως αποδείχθηκε αργότερα. Ο Δαβίδ δεν είχε ελεύθερο χρόνο. Τα απογεύματά του έτρεχε από το ένα ιδιαίτερο στο άλλο. Πιάνο, Μαθηματικά, Αγγλικά και άγχος, απροσπέλαστο άγχος για ένα παιδί που, όπως λέει σήμερα, «είχε χάσει το δικαίωμα να είναι ξένοιαστο σαν παιδί».

ΕΝΟΙΩΣΕ ΟΤΙ ΕΦΤΑΝΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Μέσα σε μία αίθουσα κινηματογράφου ο Δαβίδ ένοιωσε ότι έφτανε το τέλος. Σε εκείνη την ίδια αίθουσα, όμως, ο Δαβίδ έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή του με μόνη βοήθεια τη δύναμη της θέλησης.

«Είχα πάει να δω το Charlie and The Chocolate Factory και ούτε και εγώ ξέρω πόσα γλυκά, αναψυκτικά και άλλα τέτοια είχα φάει εκείνη την μέρα. Ξαφνικά καθώς παρακολουθούσα την ταινία ένοιωσα ταχυπαλμίες και την καρδιά μου να πηγαίνει να σπάσει. Φοβήθηκα. Εκείνη την στιγμή ένοιωσα ότι θα πέθαινα. Μόλις συνήλθα μετά από λίγο, ένα εκατομμύριο σκέψεις άρχισαν να στροβιλίζουν στο μυαλό μου. Γιατί να είμαι έτσι; Γιατί να μην μπορώ να χαρώ τη ζωή μου; Τι φταίει; Τι πρέπει να κάνω για να βγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο του άγχους, του φαγητού, της ενοχής, της δυστυχίας, της ντροπής; Εκεί με τις σοκολάτες να παρελαύνουν στην μεγάλη οθόνη και να με… κοιτάνε με αυθάδεια αποφάσισα να αλλάξω τη ζωή μου» λέει ο 17χρονος νέος.

Το είπε και το έκανε. Για μία εβδομάδα τον ταλαιπώρησε η αιτία της λαιμαργίας του. Με μία σοφία πρωτόγνωρη για την ηλικία του και χωρίς να ζητήσει βοήθεια από κάποιον άλλο διαπίστωσε ότι όλες οι εξωσχολικές του υποχρεώσεις τον άγχωναν, του λήστευαν την καθημερινή του ζωή.

«Μία εβδομάδα μετά αποφάσισα να μιλήσω στους γονείς μου. Τους είπα ότι ήθελα να σταματήσω όλα τα φροντιστήρια και τα εξωσχολικά μαθήματα, ότι θέλω να ασχοληθώ με εμένα, να νοιώσω πιο ελεύθερος, πιο ευτυχισμένος και ως εκ δια μαγείας το δέχθηκαν. Με απάλλαξαν. Το ήξερα ότι όλα θα ήταν καλύτερα από εδώ και μπρος».

ΠΕΝΤΕ ΒΗΜΑΤΑ, ΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

Τον Δαβίδ δεν τον βρήκαμε για να μας πει την ιστορία του. Μας βρήκε μέσω τις ιστοσελίδας του «Νέου Κόσμου» και μας ζήτησε να μοιραστεί την περιπέτειά του, γιατί, όπως είπε, θέλει να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους να καλυτερέψουν τη ζωή τους. Παρά το μικρό της ηλικίας του, ο Δαβίδ μπορεί να δώσει συμβουλές και μάλιστα πολύτιμες όπως απέδειξε μόνος του εξάλλου.

«Εγώ άλλαξα τη ζωή μου κάνοντας πέντε βήματα και θέλω να τα μοιραστώ με τους αναγνώστες του ‘Νέου Κόσμου’. Πρώτο βήμα: Το πήρα απόφαση μόνος μου, το πίστεψα εγώ, δεν μου το επέβαλλε κανένας. Δεύτερον, βρήκα ποιο κομμάτι της ζωής μου, τον ασχολιών μου, μου προκαλούσε άγχος, για μένα ήταν τα εξωσχολικά μαθήματα για κάποιον άλλο μπορεί να είναι κάτι άλλο. Τρίτον, τις έκοψα με το μαχαίρι. Τέταρτον, μία μέρα πριν ξεκινήσω δίαιτα έφαγα του σκασμού μπισκότα, γλυκά, αναψυκτικά, σοκολάτες, ετοιματζίδικο φαγητό, όλα τα διατροφικά ‘σκουπίδια’ τα καταβρόχθισα και εκείνο το βράδυ ένοιωσα άρρωστος, απαίσια άρρωστος. Και πέμπτον την επόμενη μέρα ξεκίνησα δίαιτα. Μην φανταστείτε ότι πείνασα, έτρωγα, αλλά αποφάσισα να τρώω ότι προέρχεται από τη γη. Δεν πήγα σε κανένα διαιτολόγο ή γιατρό ή ειδικό. Γνώριζα. Όλοι γνωρίζουμε τι είναι υγιεινή διατροφή και ναι για δύο εβδομάδες πεινούσα. Μετά, όμως, όλα άλλαξαν. Τα κιλά άρχισαν να πέφτουν και ένοιωθα άλλος άνθρωπος, όχι μόνο από άποψη εμφάνισης. Απέκτησα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, δεν επέτρεπα στους συμμαθητές μου να με κοροϊδεύουν, άρχισα να σέβομαι τον εαυτό μου κάτι που δεν έκανα τόσα χρόνια πριν και ήρθε μία μέρα που σηκώθηκα το πρωί και είπα στον εαυτό μου ‘Δαβίδ είσαι ευτυχισμένος, μπράβο σου’».

Τον ρωτάω για το βιβλίο του «Η Ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζήσεις χοντρός – Life is Too Short to be Fat». Εξάλλου, δεν είναι και το πλέον συνηθισμένο φαινόμενο ένας 15χρονος να γράφει βιβλίο.

«Δεν είχα σκοπό να το γράψω. Οι γονείς μου με προέτρεψαν να το κάνω και είπα στον εαυτό ου γιατί όχι, μπορείς να βοηθήσεις κάποιους άλλους ανθρώπους. Περισσότερο ήθελα να βοηθήσω συνομηλίκούς μου, βέβαια. Το βιβλίο μου δεν περιέχει μόνο απλές διατροφικές συμβουλές. Υπάρχουν και αυτές. Υπάρχουν όμως και μικρές συμβουλές για να ξεπεραστούν οι δύσκολες στιγμές που περνούν όλοι όσοι αποφασίζουν να κάνουν δίαιτα. Περιγράφω όμως και τις «μαύρες» μου στιγμές, τον φαύλο κύκλο και πως κάποιος μπορεί να ξεφύγει από αυτό.

Το βιβλίο του Δαβίδ εκδίδεται από τον εκδοτικό οίκο New Holland Publishing και θα το βρείτε σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Έστω όμως και αν ο Δαβίδ εκτός από κούκλος σήμερα είναι και συγγραφέας, τα μελλοντικά του σχέδια δεν έχουν καμία σχέση με το γράψιμο. Θέλει να γίνει ηθοποιός. Φέτος τελειώνει την τελευταία τάξη του Γυμνασίου και αν κρίνουμε από την μέχρι τώρα προσωπική του πορεία και την δύναμη της θέλησης αυτού του νεαρού κυρίου μάλλον πολύ σύντομα θα τον δούμε στην μικρή ή την μεγάλη οθόνη. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία!