Παγκρήτιος Ένωση Μελβούρνης Αυστραλίας, είναι η νέα ονομασία του οργανισμού που προέκυψε από την ένωση της Παγκρητίου Αδελφότητας Μελβούρνης Βικτωρίας με το Σύλλογο Ρεθεμνιωτών «Το Αρκάδι», τον Δεκέμβρη του 2008 επί προεδριών Γιάννη Νικολάκη και Αντώνη Τσουρδαλάκη, αντίστοιχα.

Πηγαίνοντας τρεις δεκαετίες πίσω, βρίσκουμε ότι η ίδρυση της Παγκρητίου Αδελφότητας έλαβε χώρα  τον Μάρτη του 1978, από τη συγχώνευση μερίδας μελών της Κρητικής Αδελφότητας με τον Σύνδεσμο Κρητών, επί προεδρίας Νίκου Νικολακάκη. Ο πρώτος πρόεδρος της Παγκρητίου Αδελφότητας ήταν ο Δημήτρης Γρυλλάκης.
 Στο πλαίσιο της έρευνας που διενεργούμε, προκειμένου να δώσουμε μια σαφή εικόνα των παροικιακών οργανισμών σήμερα καθώς και να εντοπίσουμε τους μελλοντικούς τους στόχους, μιλάμε με τον πρόεδρο της Παγκρήτιας Ένωσης Μελβούρνης Αυστραλίας, Αντώνη Τσουρδαλάκη, και το μέλος του Δ.Σ., Μιχάλη Καραμήτο.
Ο οργανισμός σήμερα αριθμεί 1.000 μέλη εγγεγραμμένα μέλη, από τα οποία τα 500 είναι ενεργά. Καταβάλλεται προσπάθεια – θα πει ο Αντώνης Τσουρδαλάκης – σε εντατικούς ρυθμούς ώστε να ενεργοποιηθούν και οι υπόλοιποι, δίνοντάς τους τα ανάλογα κίνητρα.

Η ίδια δραστηριοποίηση σημειώνεται και προς την κατεύθυνση να πλαισιώσουν τον οργανισμό οι νέες γενιές. Ως φαίνεται, οι προσπάθειες αποδίδουν.

Κοιτάζοντας τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου σήμερα, βρίσκουμε ότι από τα 19 τα 15 είναι Κρήτες της δεύτερης γενιάς, με 4 μέλη από την πρώτη.

Ο Αντώνης Τσουρδαλάκης θα πει ότι, όταν ανέλαβε τον Δεκέμβρη του 2009 την προεδρία του οργανισμού, ζήτησε να έχει δίπλα του ένα δυναμικό, ηγετικό στέλεχος της πρώτης γενιάς, τον Δημήτρη Παπαδημητράκη: «Θεώρησα ότι ήταν απαραίτητο, για το λόγο ότι διέθετε μεγάλη πείρα, είχε λαμπρή πορεία στην Παγκρήτια Αδελφότητα και θα ήταν τιμή μου να συνεργαστώ στενά μαζί του. Παρ’ ότι είχα μακρά πορεία στα Κρητικά σωματεία – Κρητική Αδελφότητα και «Αρκάδι», έμπαινα σ’ έναν καινούριο, για μένα, οργανισμό, που έπρεπε να γνωρίσω τους μηχανισμούς λειτουργίας του για γρήγορα και ικανοποιητικά αποτελέσματα. Πράγματι, η βοήθεια του Δημήτρη Παπαδημητράκη, μέχρι σήμερα, είναι πολύτιμη».

ΑΨΟΓΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Σε ερώτηση «πώς είναι η συνεργασία με τα μέλη της πρώτης γενιάς του Διοικητικού Συμβουλίου, γενικά», και οι δύο συνομιλητές μου, θα συμφωνήσουν ότι ‘είναι άψογη. Υπάρχει αλληλοσεβασμός, αλληλοεκτίμηση και διάθεση να προσφέρουν πρόθυμα τις πολύτιμες υπηρεσίες τους’.

«Το γεγονός ότι είναι συνταξιούχοι και έχουν περισσότερο χρόνο από μας στη διάθεσή τους, η βοήθειά τους, ιδιαίτερα στις εκδηλώσεις είναι μεγάλη, πράγμα που το αναγνωρίζουμε και τους ευχαριστούμε», θα πει ο Μιχάλης Καραμήτος.

 Ένα από τα σημεία τα οποία επιθυμεί να διευκρινίσει ο Μιχάλης Καραμήτος είναι η ενοικίαση της μεγάλης αίθουσας του οργανισμού το 2000.
«Είναι ευκαιρία να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Η ενοικίαση του κτιρίου δεν ήταν απόφαση που πάρθηκε κάτω από πιεστικές συνθήκες. Δεν υπήρχε ανάγκη να νοικιαστεί γιατί… διαφορετικά θα χανόταν, όπως έχει ειπωθεί από ορισμένους. Κάθε άλλο. Ο οργανισμός ήταν σε πολύ καλή πορεία, υπήρχε άρτια οργάνωση και καλή συνεργασία μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και μπορώ να πω ότι, όπως και σήμερα, υπήρχε ζωντανό ενδιαφέρον και στενή συνεργασία μεταξύ των μελών και η Παγκρήτια έσφυζε από ζωή. Βρισκόταν, πραγματικά, στην άνθισή της. Εκείνο το οποίο μας ώθησε να πάρουμε αυτή την απόφαση, είναι η δελεαστική πρόταση που μας έγινε και θεωρήσαμε, έπειτα από ώριμη σκέψη, ότι ήταν μια ευκαιρία που δεν έπρεπε να την αφήσουμε να μας προσπεράσει».

ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

«Ακόμη, αισθανθήκαμε, ότι είχαμε καθήκον να επενδύσουμε στο μέλλον. Μας δινόταν η ευκαιρία να μειώσουμε το δάνειο και να αποπληρωθεί το ποσόν των $750.000 γρηγορότερα. Πράγμα που οπωσδήποτε, βγήκε σε καλό. Σήμερα οφείλουμε μόνο $280.000».

Πράγμα που οδηγεί στην επόμενη ερώτηση «ποια είναι η αξία του Κρητικού Χωριού σήμερα»;
«Με όλες τις εγκαταστάσεις και το ενοικιοστάσιο, $10 εκατ. περίπου», θα πει ο Αντώνης Τσουρδαλάκης, προσθέτοντας ότι «η ενοικίαση δεν επηρέασε τη δραστηριότητα του οργανισμού. Έχουμε την αίθουσα τρεις φορές το χρόνο για τις μεγάλες εκδηλώσεις, υπάρχει επίσης το μικρό χολ που εξυπηρετεί για τις μικρότερες εκδηλώσεις, για τις συχνές επαφές των μελών, τις πρόβες των χορευτικών μας συγκροτημάτων, μαθήματα μουσικής και όλες τις δραστηριότητες κλειστού χώρου. Έξω, φυσικά, υπάρχουν τα γήπεδα τένις, το γήπεδο ποδοσφαίρου για τα μικρά παιδιά, παιδική χαρά που μόλις ολοκληρώθηκε, παρκινγκ για 200 αυτοκίνητα, όλα όσα χρειάζεται ένας οργανισμός που έχει στόχο να ελκύσει και τις νεότερες γενιές, έχοντας, συγχρόνως, εξασφαλίσει και τις ανάγκες της πρώτης γενιάς, που, σε τελευταία ανάλυση, είναι οι ιδρυτές του θαυμάσιου αυτού χώρου που απολαμβάνουμε σήμερα».

Στο θέμα της ενοικίασης θα…  επιστρέψει ο Μιχάλης Καραμήτος, για να πει, με το γνωστό του χιούμορ και το ζεστό του χαμόγελο, ότι «δεν μπορείς να έχεις και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο. Η απόφαση ήταν σωστή, αποδεικνύεται σήμερα».

ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ 

«Είμαστε δυνατοί», θα συμπληρώσει ο Αντώνης Τσουρδαλάκης. «Έχουμε τρία χορευτικά συγκροτήματα, Σχολή Μουσικής, Τμήμα Νεολαίας, Γυναικείο Τμήμα, Συμβουλευτική Επιτροπή από ιδρυτικά στελέχη του οργανισμού των οποίων ζητάμε τη συμβουλή όταν πρέπει να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις. Η γνώμη τους βαραίνει πολύ. Αναφορικά, δε, με τη δεύτερη γενιά, παρατηρείται ότι γυρίζουν πίσω, φέρνοντας τα παιδιά τους να πάρουν μέρος στις διάφορες δραστηριότητες» θα καταλήξει.
«Τα σπορ είναι ένας ασφαλής τρόπος να τραβήξουμε τις νεότερες γενιές, να δώσουμε ζωή στον οργανισμό», θα πει ο Μιχάλης Καραμήτος, ανοίγοντας το παράθυρο στο ερώτημα «ποιο, κατά τη γνώμη σας, είναι το μέλλον των παροικιακών οργανισμών και κατά πόσο υπάρχει περίπτωση να ενώσουν τις δυνάμεις τους;»
«Το θέμα της ένωσης των δυνάμεων, όσο και αν ακούγεται ιδανικό, δεν νομίζω ότι έχει ωριμάσει ακόμη. Από την άλλη, όμως, δεν αποκλείεται. Είναι θέμα χειρισμού.
Θα μπορούσαν να ενωθούν, για παράδειγμα 20 μεγάλοι οργανισμοί και να κάνουν ένα μεγάλο Ελληνικό Κέντρο. Εκείνο που εμποδίζει, αυτή τη χρονική στιγμή, είναι ο εγωισμός και το τοπικιστικό πνεύμα των οργανισμών», θα πει ο Αντώνης Τσουρδαλάκης.

«Φοβούνται ότι θα χάσουν την ταυτότητά τους», θα συμπληρώσει ο Μιχάλης Καραμήτος, «ενώ δεν υπάρχει τέτοιος φόβος. Σ’ ένα Ελληνικό Κέντρο, όσοι θα συμβάλλουν με μετοχές, θα έχουν τα ίδια δικαιώματα. Θα ήθελα να δω ένα Veneto Club με ελληνικό χρώμα βέβαια. Φοβάμαι, όμως, ότι η σκέψη δεν έχει ωριμάσει ακόμη. Χρειάζεται ίσως μερικοί δυναμικοί επιχειρηματίες να κάνουν την αρχή. Μετά, θα υπάρξει, σίγουρα, ενδιαφέρον για ευρύτερη συμμετοχή.
Αν δεν έχουμε ένα τέτοιο κέντρο, θα χαθούμε», θα πει ο Μιχάλης Καραμήτος.

Σ’ ερώτηση ‘αν υπάρχει περίπτωση ένωσης με το άλλο μεγάλο σωματείο, την Κρητική Αδελφότητα’, και οι δυο θα συμφωνήσουν ότι «βασική προϋπόθεση είναι μια πιο στενή συνεργασία». «Όλα είναι δυνατά, όταν υπάρχει καλή θέληση και δυναμισμός» θα καταλήξει ο Μιχάλης Καραμήτος. 
* Σημ. Την ερχόμενη Πέμπτη ο λόγος στην Κρητική Αδελφότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας.