Το Σάββατο, 2 Απριλίου 2011, το Αυστραλιανό Ελληνικό Συμβούλιο (Ν.Ν.Ουαλίας) διοργανώνει επίσκεψη-απόδοση τιμής στον τάφο του Αντώνη Μανώλη, ενός από τους πρώτους Έλληνες που πάτησαν το πόδι τους στην Αυστραλία.

Από τον θάνατό του το 1880, ο Μανώλης αναπαύεται στο Κοιμητήριο Upper Picton, περίπου 100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Σίδνεϊ
Το Αυστραλιανό Ελληνικό Συμβούλιο (Νέας Νότιας Ουαλίας) εργάζεται για τη διατήρηση της ελληνοαυστραλιανής κληρονομιάς στην Αυστραλία, την Ελλάδα και την Κύπρο.

 Στο πλαίσιο της προσπάθειας αυτής, διοργανώνει επισκέψεις τιμής στους τάφους των πρωτοπόρων της αυστραλιανής ελληνικής παροικίας. Κατά τις επισκέψεις αυτές, γίνονται και τρισάγια υπέρ των ψυχών αυτών.

Παρόμοια επίσκεψη τιμής που προγραμματίζεται στο τάφο του Αντώνη Μανώλη πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2010 και στο Κοιμητήριο Waverley στο Σίδνεϊ. Εκεί αναπαύονται οι Αικατερίνη Πλέσσα (Katherine Crummer), η πρώτη Ελληνίδα μετανάστρια στην Αυστραλία, ο Ιωάννης Κόμηνος, πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Νέας Νότιας Ουαλίας και ο πατήρ Σεραφείμ Φωκά, ο πρώτος ορθόδοξος ιερέας της Αυστραλίας.

Σύμφωνα με τον Hugh Gilchrist, η πρώτη επιβεβαιωμένη άφιξη Ελλήνων στην Αυστραλία έγινε τον Αύγουστο του 1829. Ανάμεσά τους και ο Αντώνης Μανώλης. Ήταν επτά ναυτικοί από την Ύδρα που, αρχικά, καταδικάστηκαν σε θάνατο για πειρατεία σε βρετανικό πλοίο στη Μεσόγειο (άλλοι υποστηρίζουν ότι έπαιρναν μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821) των οποίων η ποινή, μετά από παρέμβαση του νεοσύστατου ελληνικού Κκράτους, μετατράπηκε σε ισόβια εξορία στην… Αυστραλία.

Οι πέντε από αυτούς επέστρεψαν στην Ελλάδα, ενώ οι άλλοι δύο, ο Αντώνης Μανώλης και ο Γκίκας Βούλγαρης επέλεξαν να μείνουν στην Αυστραλία.
Η πρώτη Ελληνίδα που πάτησε πόδι στην Αυστραλία ήταν η Αικατερίνη Πλέσσα (Κράμερ) που γεννήθηκε στην αυλή του Αλή πασά, αρραβωνιάστηκε τον Ιωάννη Κωλέττη (αργότερα πρωθυπουργό της Ελλάδας), γνώρισε τον Λόρδο Βύρωνα και, τελικά, παντρεύτηκε ένα βετεράνο της μάχης του Βατερλό, τον στρατηγό Κράμερ και στις 28 Σεπτεμβρίου του 1835 μαζί με ένα πλοίο που μετέφερε 300 κατάδικους έφτασαν στο Σίδνεϊ.