ΟΣΟΙ αμφέβαλλαν ότι το ποδόσφαιρο είναι ο “βασιλιάς” των σπορ, θα πρέπει σίγουρα να αναθεωρήσουν μετά τον μεγάλο τελικό της περασμένης Κυριακής.
Τι πράγμα ήταν αυτό;
Απίστευτο στην κυριολεξία.
Ο τσαμπουκάς των Μάρινερς για να χαλάσουν σώνει και καλά το πάρτι της… Μπαρτσελόνα, το ψυχικό σθένος των παικτών του Άγγελου Ποστέκογλου να καταφέρουν το ακατόρθωτο.
 
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ποδόσφαιρο πολλά χρόνια και, ειλικρινά, αυτό που έζησα την περασμένη Κυριακή, βλέποντας τον τελικό του Σάνκορπ, ήταν κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό και αφάνταστα συγκλονιστικό.
Κάποιες φορές τα λόγια είναι περιττά για να περιγράψει κάποιος κάτι, γι’ αυτό αν δεν είδατε το παιχνίδι, το μεγαλύτερο ίσως στην ιστορία των έξι ετών του νέου λιγκ, τρέξτε να βρείτε το βίντεο.
 
ΜΙΛΗΣΑ με πολλούς (και με τον Άγγελο) την ημέρα του τελικού, αλλά και τις μέρες που ακολούθησαν και κανείς τους δεν πίστευε ότι μέσα σε 4′ λεπτά μπορούσε να γίνει αυτή η επική ανατροπή για το 2-2.
Όλοι και ανάλογα με συλλογικές προτιμήσεις ετοιμαζόταν, για… πικρό καφέ, ή ατέλειωτες μπύρες ευτυχίας.
 
ΟΜΩΣ, εκεί που κανείς δεν το περίμενε, ο καφές έγινε μπύρα, ή σαμπάνια και το αντίθετο.
Η εναλλαγή συναισθημάτων στο “πήγαινε-έλα” και το ντόπιο ποδόσφαιρο, στις καλύτερες του στιγμές.
Αμφιβάλλει λοιπόν κανείς ότι είναι ο “βασιλιάς” των σπορ το ποδόσφαιρο.
Τι “βασιλιάς”, για να μην παρεξηγηθούμε και για βασιλόφρονες, Π Λ Α Ν Η Τ Α Ρ Χ Η Σ των σπορ είναι το Real Football και σε όποιον αρέσει.
 
ΕΙΝΑΙ εκείνο το στοιχείο του απρόβλεπτου που σε τρελαίνει στο ποδόσφαιρο.
Είναι εκείνη η τρέλα του να συμβαίνει αυτό που ΔΕΝ περιμένεις, και να βλέπεις τον δύστυχο Γκρέϊαμ Άρνολντ, να προσπαθεί να τραβήξει τα μαλλιά του, έχοντας προφανώς ξεχάσει ότι τα έχει ψιλοκουρέψει!
Είναι η στιγμή, που τρελαίνεσε όταν ο αρχηγός των πρωταθλητών Ματ Μακάϊ, λέει μετά τον τελικό στην Μέλανι του Φόξτελ, ότι “ο κόουτς μας είπε να βγούμε στο γήπεδο στο β’ μέρος της παράτασης και να σκοράρουμε δύο γκολ”.
 
ΚΑΙ αυτοί βγήκαν και το έκαναν και βάζεις στοίχημα πάνω στην “τρέλα” σου ότι ο Άγγελος είχε πλάνο και το έβαλε σε ενέργεια τη στιγμή που έπρεπε…
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αυτή είναι η ομορφιά του, η άγρια πολλές φορές (σκεφθείτε τους Μάρινερς) ομορφιά του, γι’ αυτό το λατρεύουν μαύροι, άσπροι, κίτρινοι, ακόμη και οι Εσκιμώοι που το παίζουν, για να ζεσταθούν στα παγο0γήπεδα τους!
Γι’ αυτό είναι ο Π Λ Α Ν Η Τ Α Ρ Χ Η Σ!
 
ΝΑ προσγειωθούμε όμως στην σκληρή πραγματικότητα και να πούμε ότι η πανάξια πρωταθλήτρια, η Μπαρτσελόνα της Αυστραλίας, η ομάδα που κατέγραψε ρεκόρ 28 αήττητων αγώνων, είναι… “ορφανή” και από την πρώτη Απρίλη (δεν είναι… πρωταπριλιάτικο αστείο), τις τύχες της αναλαμβάνει η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας, με στόχο να την πουλήσει σε ενδιαφερόμενους επενδυτές, οι οποίοι θα είναι διατεθειμένοι να χάνουν κάτι εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο.
 
ΑΥΤΗ είναι, δυστυχώς, η σκληρή πραγματικότητα και δεν συνάδει καθόλου με το μεγαλείο του ποδοσφαίρου.
Για να ξαναδούμε όμως, σπουδαίες ποδοσφαιρικές στιγμές όπως αυτές της περασμένης Κυριακής, ο Φαρνκ Λόουϊ, που είναι εξαφανισμένος τον τελευταίο καιρό, θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του για την οικονομική αποτυχία του νέου εθνικού λιγκ και να προχωρήσει σε γενναίες αποφάσεις.
 
ΠΡΟΣ θεού, δεν θα του πω εγώ, ο ταπεινός δημοσιογράφος τι να κάνει.
Παρά τα 80 του χρόνια, διακρίνεται για την πνευματική του διαύγεια, ξέρει καλά το ποδόσφαιρο και πολύ περισσότερο ξέρει τι πρέπει να κάνει.
Ας το τολμήσει…
 
ΚΑΙ μέσα σε όλη αυτή την απίστευτη ατμόσφαιρα του τελικού, στη Βίκτορι βρήκαν ευκαιρία και έδιωξαν τον Έρνι Μέρικ!
Ντροπή τους!
Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τον Έρνι μας;
 
ΣΤΟ πιο σοβαρό;
Η αλλαγή έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα, γιατί πολλοί παίκτες, είχαν αρχίσει να βλέπουν τον προπονητή τους και να αλλάζουν δρόμο!
Σε μια ομάδα με “μωσαϊκό” καλών παικτών διαφόρων εθνικοτήτων, το society των Σκωτσέζων, είχε αρχίσει να ξεφτίζει και είναι προς τιμήν του νέου τσαίρμαν της ομάδας, Άνθονι ντι Πιέτρο, που προχώρησε με συνοπτικές διαδικασίες στην απόλυση του Μέρικ.
 
ΓΙΑ να μην παρεξηγηθώ, και βέβαια πρόσφερε πάρα πολλά στην Βίκτορι ο Έρνι Μέρρικ.
Και βέβαια δικαιούται μεγάλο μερίδιο από την δόξα για τα δύο πρωταθλήματα και τον έναν τελικό.
Είχε επαναπαυτεί όμως στις επιτυχίες αυτές και δεν αντιλήφθηκε ότι η ομάδα δεν τραβάει, ότι το πρόβλημα με τον Κάρλος Χερνάντεζ δεν είναι στο… βάρος του Κοσταρικανού, αλλά κάπου αλλού.
 
ΟΙ ίδιοι οι ποδοσφαιριστές του άρχισαν να δυσανασχετούν, τα παράπονα έφταναν στ΄ αυτιά του πρώην τσαίρμαν Τζεφ Λορντ, που όμως εξακολουθούσε να προστατεύει τον… συμπατριώτη του τεχνικό, για να φτάσουμε στο σημείο που το ποτήρι ξεχείλισε…
 
ΚΑΙ θα αναφέρω εδώ, αυτό που συχνά επαναλαμβάνει ο Λεωνίδας Ανεζάκης.
– Όταν δεν θέλει ένας ποδοσφαιριστής τον προπονητή του, θα πρέπει (ο προπονητής) να αδιαφορεί. Όταν δεν τον θέλουν δύο, θα πρέπει να ανησυχεί. Όταν όμως δεν τον θέλουν τρεις, θα πρέπει να μαζέψει τις βαλίτσες του και να φύγει!
Δυστυχώς, ή ευτυχώς για κάποιους, ο “Έρνι” δεν αντιλήφθηκε τίποτα…
 
ΓΙΑ όσους ενδιαφέρονται για το μέλλον του πρώην πλέον τεχνικού της Βίκτορι, ας μην ανησυχούν.
Η αποζημίωση για την απόλυση (είχε άλλον ένα χρόνο στο συμβόλαιο του), του επιτρέπει να ζήσει – σε καιρούς κρίσης – αξιοπρεπώς για μερικά χρόνια. Αν μάλιστα έκανε καλό κουμάντο στην εξαετή θητεία του στην Βίκτορι, για πολλά χρόνια.
 
ΣΤΑ άμεσα του σχέδια πάντως το ποδόσφαιρο δεν έχει θέση.
Και αυτό γιατί κάποιοι τον είδαν προ ημερών με την σύζυγο του σε έκθεση για Caravan.
Να ετοιμάζεται άραγε για διακοπές διαρκείας;
Θα πάρει μαζί και τους στενούς συνεργάτες Κολ και Χίλι;
 
ΓΙΑ τον Χίλι (ο νεαρός που ήταν πάντα δίπλα του, με ένα ακουστικό στο αυτί) έγινε γνωστό ότι δεν ανήκει πλέον στο τιμ τεχνικών της ομάδας.
Όσο για τον Γκάρι Κολ, υπεύθυνο του ποδοσφαιρικού τμήματος, αν ληφθεί υπόψη ότι στην Βίκτορι εργάζεται ανήκωντας σε εταιρεία του πρώην τσαίρμαν Τζεφ Λορντ, βγάλτε το δικό σας συμπέρασμα…