Το πρωτοσέλιδο του Νέου Κόσμου της Πέμπτης «Ανοίξτε τις πόρτες» προκάλεσε έντονες συζητήσεις στους ομογενειακούς χώρους, που παρακολουθούν την οικονομική πορεία της Ελλάδας.
Δυστυχώς, η οικονομική κατάρρευση της γενέτειράς μας υποχρεώνει πολλούς Έλληνες του εσωτερικού να αποδράσουν από τη μιζέρια και την αβεβαιότητα για το αύριο, που προκαλούν η αυξανόμενη ανεργία, ανεργία, οι συνεχείς μειώσεις μισθών, η επιβολή δουλοκτητικού καθεστώτος από τους τοκογλύφους που συντηρούν τη δανειοδίαιτη Ελλάδα, η αδυναμία των οικογενειαρχών να ταΐσουν, να ψυχαγωγήσουν, να μορφώσουν τα παιδιά τους, η έλλειψη ελπίδα των νέων για το αύριο.
Αργά, αλλά σταθερά τους τελευταίους δώδεκα μήνες χιλιάδες Ελλήνων αναζητούν την τύχη τους σε χώρες τις Ευρώπης και σε υπερπόντιες χώρες στις οποίες έχουν ριζώσει τα εκατομμύρια των Ελλήνων, που εγκατέλειψαν την Ελλάδα σε περιόδους όμοιας φτώχειας και μιζέριας.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, όγκος των Ελλήνων που ψάχνουν τρόπο διαφυγής από την καταθλιπτική Ελλάδα είναι τα νιάτα της πατρίδας. Είναι οι νέοι και οι νέες που διέθεσαν μέρος της ζωής τους σε σπουδές ή επαγγελματική ειδίκευση και περιμένουν καρτερικά, αλλά μάταια, στις ουρές των ανέργων ή στις επετηρίδες των κλάδων τους για μία θέση εργασίας. Είναι οι νέοι και οι νέες που νοιώθουν, ότι «δεν έχουν μέλλον στην Ελλάδα, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Η ειδοποιός διαφορά της σημερινής νεολαίας της Ελλάδας, που αναζητά ευκαιρίες στο εξωτερικό, με τους νέους και τις νέες που πήραν το δρόμο του μισεμού προπολεμικά ή μεταπολεμικά είναι, ότι οι σημερινοί νέοι έχουν προσόντα, σε κάποιες περιπτώσεις αξιόλογα προσόντα που κεντρίζουν το ενδιαφέρον χωρών με βασικές ελλείψεις επιστημονικού και τεχνικού ανθρώπινου δυναμικού. Ομιλούν ξένες γλώσσες και μπορούν να ενταχθούν εύκολα στις κοινωνίες υποδοχής τους.
Κρίνοντας από τον όγκο των επιστολών και των αιτήσεων για δουλειά από Έλληνες του εσωτερικού, που λαμβάνουν ο Νέος Κόσμος και ομογενειακοί οργανισμοί, η Αυστραλία φαντάζει, και σήμερα, προσφιλής προορισμός αναζητητών εργασίας. Η καλή κατάσταση της αυστραλιανής οικονομίας, η σωστή οργάνωση του αυστραλιανού κράτους, η ευνομία και, ιδιαίτερα, τα παραδείγματα επιτυχημένων συγγενών, φίλων, συντοπιτών που «έκαναν την τύχη τους στην ακριτική Αυστραλία» φαίνεται να εμπνέει.
Βέβαια, η μετανάστευση στην Αυστραλία δεν είναι τόσο εύκολη, σε σύγκριση με τα χρόνια της μαζικής μετανάστευσης, παρά τις μεγάλες ελλείψεις της χώρας σε ειδικευμένα χέρια και επιστημονικό δυναμικό, σε κάποιους κλάδους. Ούτε οι ευκαιρίες «ρέουν» σήμερα, όπως έρεαν πριν αρκετές δεκαετίες.
Τα κριτήρια επιλογής μεταναστών, που έχει θεσπίσει το αυστραλιανό κράτος, δυσχεραίνουν πολύ τη μετανάστευση στην Αυστραλία αλλοδαπών που δεν ομιλούν αγγλικά, δεν έχουν ειδικότητα ή χρήματα να επενδύσουν στην αυστραλιανή οικονομία –εξαιρούνται οι μετανάστες που προέρχονται από χώρες που δοκιμάζονται από πολέμους ή φυσικές καταστροφές.
Κατά καιρούς, τα κριτήρια κάμπτονται για ανθρωπιστικούς λόγους, υποχώρηση που διευκολύνει τον ερχομό στην Αυστραλία μεταναστών από διάφορα σημεία του πλανήτη, με «ελλιπείς» προϋποθέσεις.
Τη δίοδο αυτή επιδιώκει να ανοίξει η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης με την επιστολή της προς τον υπουργό Μετανάστευσης Κρις Μπάουεν, που δημοσιεύσαμε στο Νέο Κόσμο της Πέμπτης. Επειδή, όμως, «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη», όσο γλυκόλαλος και αν είναι, το παράδειγμα της Κοινότητας πρέπει να μιμηθούν και άλλοι φορείς της ομογένειας σε ολόκληρη την επικράτεια.
Το θετικό αποτέλεσμα της μαζικής κινητοποίησής μας για την περίληψη της ελληνικής γλώσσας στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών βεβαιώνει, ότι η συλλογική άσκηση πίεσης στην πολιτική εξουσία επιτυγχάνει αποτελέσματα. Οι ηγεσίες των μαζικών φορέων ας μιμηθούν το παράδειγμα της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας και ας ζητήσουν από την κυβέρνηση Γκίλαρντ τη διευκόλυνση της μετανάστευσης από την Ελλάδα μέχρι να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση.
Παράλληλα, ελληνικές επιχειρήσεις που χρειάζονται ειδικευμένο τεχνικό ή επιστημονικό προσωπικό ας εξετάσουν το ενδεχόμενο κάλυψης των αναγκών τους με Ελλαδίτες επιστήμονες και τεχνίτες –που έχουν, εξυπακούεται την απαιτούμενη επιστημονική και τεχνική ειδίκευση.
Η Αυστραλία δεν είναι παράδεισος. Είναι, όμως, μία από τις λίγες χώρες του πλανήτη που στέκεται καλά, οικονομικά, και παρέχει στους πολίτες της τα στοιχειώδη. Όσοι μπορούμε και θέλουμε, ας πιέσουμε την αυστραλιανή κυβέρνηση να ξανανοίξει το δρόμο της μετανάστευσης από την Ελλάδα και για το δικό της όφελος.