Ζει στην Αυστραλία με το αντικείμενο του έρωτά της, την παραγωγή κρασιού ανώτερης ποιότητας, στην Χαλκιδική. Έχει παντρευτεί τον πρέσβη της Δανίας, Tom Norring, και έχει δύο παιδιά, την Αλεξάνδρα και τον Νικόλαο.

Έρωτας για το κρασί, τη γη, τη φύση, τον τόπο που ερωτεύτηκε και τον έκανε δικό της γιατί οι ρίζες της ήταν από εκεί, από την Αρναία Χαλκιδικής, το πανέμορφο αυτό ορεινό χωριό, που είναι πέρασμα προς το Άγιο Όρος.

Η πρώτη ρίζα του αμπελώνα της, φυτεύτηκε από την ίδια η οποία δεν χάνει ποτέ την ευκαιρία, όταν είναι εκεί να έχει ρόλο στα πάντα. Τη μια στιγμή, τη βλέπει κανείς να οδηγεί το τρακτέρ και την άλλη να είναι χωμένη στον αμπελώνα και να παρακολουθεί από κοντά τον πολύτιμο θησαυρό.

Η Κλαούντια Παπαγιάννη ενώ γεννήθηκε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και συνέχισε τις πανεπιστημιακές της σπουδές στις ΗΠΑ, πάντα ένιωθε στενά δεμένη με τη Χαλκιδική και ιδιαίτερα με τον τόπο που γεννήθηκε ο πατέρας της, την Αρναία. Έτσι όταν αποφάσισε να αποκτήσει τους δικούς της αμπελώνες και να παράγει το δικό της κρασί, αυτή ήταν η περιοχή που την αιχμαλώτισε. Η Μαραθούσα και η Αρναία.

Εδώ οι μέρες του χειμώνα είναι κρύες, με πολλές βροχές και χιονοπτώσεις. Οι αμπελώνες έχουν την απαραίτητη υγρασία για να μπορέσουν να αντέξουν τα ζεστά και ξηρά καλοκαίρια με την ατελείωτη ηλιοφάνεια και τις υψηλές θερμοκρασίες, που πέφτουν τη νύχτα με το δροσερό αεράκι που έρχεται από τον Χολομώντα. Την Άνοιξη οι βροχοπτώσεις σπανίζουν. Τόσο οι καιρικές συνθήκες όσο και η ποικιλία του εδάφους είναι ιδανικά για την αμπελουργία.

Από την ίδια, προσοχή μέχρι και στην τελευταία λεπτομέρεια εξασφαλίζει την επιτυχία.

Ο αμπελώνας, 200 στρέμματα γης, βρίσκεται σε μια έκταση 3.400 τετρ. μέτρων, αντικρίζοντας την ανατολή. Έτσι απολαμβάνει το ευεργετικό άγγιγμα του ήλιου από το ξημέρωμα, ενώ η ελαφρά κλίση του εδάφους συντελεί στο να φύγει το περιττό βροχόνερο.

«Το κλίμα είναι ιδανικό για την παραγωγή, η δε ποικιλία εδάφους ευνοεί διαφορετικές ποικιλίες κρασιών και μου δίνει την ευκαιρία να κάνω χαρμάνια που γνωρίζουν επιτυχία τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό» λέει η Κλαούντια Παπαγιάννη με φανερή ικανοποίηση.

Το οινοποιείο ολοκληρώθηκε το 2008 και ήταν η πρώτη χρονιά που τα κρασιά από το κτήμα Claudia Papayiannis Estate έκαναν την εμφάνισή τους στην αγορά και βραβεύτηκαν με χρυσά και αργυρά μετάλλια σε διαγωνισμούς της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού.

Αξίζει ίσως να δούμε τα πέντε πρώτα: Claudia Papayiannis Red, Claudia Papayiannis White, Claudia Papayiannis Rose, το νέο Malagousia «Alexandra», το νέο Merlot «Nicolas».

To 2008 η παραγωγή έφθασε τις 100.000 φιάλες.

Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ

Από τις δύσκολες αγορές που καλέστηκε να κατακτήσει η οινοποιός, είναι η Αυστραλία, λόγω της ποικιλίας των κρασιών που διαθέτει η χώρα, από την άλλη πλευρά, όμως, είναι αρκετά τα κρασιά που ταιριάζουν με τα ελληνικά, όπως αναφέρει η ίδια, τονίζοντας ότι «οι Αυστραλοί είναι ανοιχτοί σε νέες γεύσεις».

Η επιτυχία δεν είναι κάτι που συνέβη τυχαία. Είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, και έρωτα για το αντικείμενο, όπως το τοποθετεί η ίδια: «Πάντα αγαπούσα το κρασί. Μια μέρα η σχέση αυτή έγινε στενή, ουσιαστική. Φύτεψα την πρώτη ρίζα με τα χέρια μου. Από τότε λειτουργώ με το ίδιο πάθος. Είμαι σ’ επαφή με τις εξελίξεις, δεν παίρνω τίποτε ως δεδομένο. Παρακολουθώ τα πάντα, τόσο όταν είμαι εκεί όσο κι από δω, χωρίς να αφήνω το ελάχιστο στην τύχη. Η απόσταση, δεν αλλάζει κάτι».

Μικρή παύση και σε τόνο χαμηλό: «Κοίταξε, δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι η μεγάλη γνώστης. Γνωρίζω όμως πώς να επιλέγω τους συνεργάτες μου, έχοντας ειδικούς στις θέσεις-‘κλειδιά’. Επιπλέον το οινοποιείο είναι εξοπλισμένο με την τελευταία τεχνολογία, με ιδιαίτερη πάντα προσοχή και στην εμφιάλωση, τη συσκευασία».

Η ίδια, γνώστης της αγοράς, βρίσκεται στο πηδάλιο της εξαγωγής η οποία απορροφά το 30% της παραγωγής, με εισαγωγείς την Αυστραλία, ΗΠΑ και την Ευρώπη, κυρίως στη Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Δανία.

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΔΙΠΛΩΜΑΤΩΝ

Εκ των πραγμάτων, ζει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στην Καμπέρα, την πόλη των διπλωματών.

Πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο τόσο διαφορετικά κομμάτια γης, αλλά και τρόπου ζωής στην καθημερινότητά της; Τι σημαίνει ‘Αυστραλία’, πρωτίστως για την ίδια;

«H Aυστραλία είναι μια υπέροχη χώρα, με νομοταγείς πολίτες, τάξη, άκαμπτη ίσως, σου δημιουργεί όμως ένα αίσθημα ασφάλειας. Οι άνθρωποι, εδώ που ζω, είναι φιλόξενοι, χαλαροί, ευγενείς. Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, με ελκύει ακατανίκητα ως χώρα, ως τόπος που γεννήθηκα και έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Το κενό γεφυρώνουν τα συχνά ταξίδια εκεί και η διαρκής επαφή με τον τόπο που έχω δημιουργήσει κάτι πάρα πολύ σημαντικό και προσπαθώ, όχι απλά να το διατηρήσω, αλλά να του δίνω την πνοή μου, την ενέργειά μου, τη συνεχή επαφή μαζί του και να προσβλέπω στη διαρκή ανάπτυξή του. Η νέα τεχνολογία βοηθάει πολύ σ’ αυτήν την κατεύθυνση» τονίζει.

ΣΚΛΗΡΟ ΧΑΡΑΤΣΙ

Και η αγορά της Ελλάδας; Πόσο έχει επηρεάσει η κρίση τον κλάδο της οινοποιίας;

«Κατ’ αρχήν, χτύπησε όλους εμάς που είμαστε ήδη στο χώρο, με τους αναδρομικούς φόρους, ένα πολύ σκληρό, ομολογουμένως, χαράτσι. Από την άλλη πλευρά, έδωσε το έναυσμα σε πολλούς νέους να στραφούν εκεί, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πολλές οινοποιητικές μονάδες. Πρόκειται για μια αγορά που έχει σίγουρα επεκταθεί, το κλίμα εντούτοις είναι απαγορευτικό για όποιον έχει όνειρα. Δεν δίνει στους νέους αμπελουργούς και οινοποιούς χώρο ανάπτυξης. Πρόκειται για ένα χώρο που απαιτεί μεγάλη επένδυση χρόνου και χρήματος. Το χειρότερο, δεν υπάρχει φως και ο ανήφορος προβλέπω να συνεχιστεί τουλάχιστον για ακόμη μία δεκαετία».

Από την πλευρά της, το γεγονός ότι είχε βάλει τις ρίζες του αμπελώνα πριν από την κρίση και κυρίως το ότι έχει τη δυνατότητα σήμερα να απλώσει τα φτερά της στο εξωτερικό, με την ίδια στο πηδάλιο των πωλήσεων, οπωσδήποτε, την τοποθετεί σε πλεονεκτική θέση.

«Ναι, είμαι γνώστης της αγοράς και αυτό οπωσδήποτε δίνει ώθηση στις πωλήσεις. Από την άλλη πλευρά ο έντονος συναγωνισμός σε αναγκάζει να βρίσκεσαι σε διαρκή εγρήγορση και παρακολούθηση των νέων τάσεων στο χώρο, σε παγκόσμιο, θα έλεγα, επίπεδο. Είναι ένα αντικείμενο που αγαπώ, που γνωρίζω καλά, αλλά και που έχω πάντα το χέρι μου στον παλμό των εξελίξεων. Οι σημερινές επιτυχίες, όποιες κι’ αν είναι αυτές, δεν σου εξασφαλίζουν το αύριο. Αυτό πρέπει να το κατακτήσεις! Και ίσως αυτή να είναι και η μεγάλη πρόκληση» τονίζει.

Τι περιλαμβάνει λοιπόν ο χάρτης των μελλοντικών σχεδίων για την ίδια;

Χαμόγελο, μικρή παύση… «θα ήθελα να αναπτύξω το κομμάτι της επισκεψιμότητας στο οινοποιείο και τις συναντήσεις γευσιγνωσίας. Πρόκειται για έναν τομέα που , κυρίως λόγου ανάπτυξης τουρισμού στη χώρα μας, προσφέρεται για ανάπτυξη. Καινοτόμες ιδέες στο χώρο αυτό, βρίσκουν ανταπόκριση, κυρίως από τους ξένους επισκέπτες. Όσον αφορά τις εξαγωγές, δεν μου επιτρέπεται παρά να είμαι αισιόδοξη και τολμηρή» καταλήγει η ίδια.

Πρόκειται για τα δύο πολύ δυνατά χαρακτηριστικά της Κλαούντια Παπαγιάννη, υποστηρίζουν όσοι τη γνωρίζουν.