ΤΕΛΙΚΑ, μήπως δεν έφταιγε μόνον ο Μεχμέτ Ντουράκοβιτς;
Μήπως η Βίκτορι είναι βαθύτερα “άρρωστη” και κακώς μερικοί βιάστηκαν να τα φορτώσουν όλα στον “Μεμέτη”;
 
Η Κυριακάτικη θλιβερή εμφάνιση των δις πρωταθλητών και η ήττα του 4-1 από την Πέρθη, υπέρ αυτών των διαπιστώσεων συνηγορεί και χαίρομαι που ο νέος τεχνικός της ομάδας, ο Βορειοϊρλανδός, Τζιμ Ματζίλτον, είπε μετά το ματς κάποια πράγματα, που είναι πέρα για πέρα αλήθεια.
Πράγματα που σε κάποιους άρεσαν και σε άλλους όχι…
 
ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ, για παράδειγμα, την “κουλτούρα” της ομάδας, προανήγγειλε μεταγραφές και εμμέσως πλην σαφώς, δήλωσε ότι κάποιοι από τους παίκτες που αγωνίζονται στην ομάδα και πήραν μέρος και στο ντροπιαστικό 4-1 της Πέρθης, δεν είναι ικανοί να φοράνε τη φανέλα της.
 
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ιδιαίτερα για τις διαπιστώσεις του κ. Ματζίλτον, πλην της «επίθεσης» σε κάποιους παίκτες, γιατί εμείς εδώ τα λέμε από καιρό όλα αυτά, αλλά κανείς δεν μας ακούει, αν και είμαι σίγουρος ότι μας διαβάζουν.
 
ΓΙΑ την “κουλτούρα” της ομάδας στην οποία αναφέρθηκε ο νέος τεχνικός της Βίκτορι να πούμε ότι έχει ρίζες στην εποχή Έρνι Μέρικ, στις μεταγραφές που έκανε ο τότε τεχνικός και στην “κληρονομιά” που άφησε στον Ντουράκοβιτς.
Στην “κουλτούρα” λοιπόν θα πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια του κακού και μπράβο στον Τζιμ Ματζίλτον που εντόπισε την “ρίζα”.
Μένει να δούμε αν μπορεί, και αν τον αφήσουν να αλλάξει “κατεύθυνση”.
 
ΚΑΙ το σημαντικότερο, αν υπάρχουν στην αγορά παίκτες που θα αποκτηθούν για να συνεισφέρουν με την σειρά τους στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η ομάδα.
 
ΕΓΡΑΦΑ το περασμένο Σάββατο στη στήλη “Γκολ και Οφσάιντ” ότι η Μελβούρνη είναι στ’ αλήθεια η αθλητική πρωτεύουσα της Αυστραλίας, με τους προβολείς του παγκόσμιου ενδιαφέροντος να είναι αυτές τις ημέρες στραμμένες στην πρωτεύουσα της Βικτόρια.
Θα… διάβασε την “παρατήρησή” μου ο σπορκάστερ του Φόξτελ Μπρέντον Σπιντ και καλωσορίζοντας το βράδυ του Σαββάτου τους τηλεθεατές του αγώνα Χαρτ-Μπρίσμπαν στο “άδειο” ΑΑΜΙ Παρκ, τόνισε:
“Καλωσορίσατε στο ΑΑΜΙ Παρκ της αθλητικής πρωτεύουσας του κ ό σ μ ο υ (!!) Μελβούρνης”!
 
ΕΧΟΥΝ πάθος τελικά με την υπερβολή αυτοί οι αγγλόφωνοι ρεπόρτερ.
Και πάθος και μανία να κάνουν το τόσο δα μικρό, τόοοοοοοοοοοοσο!
Θέλετε και άλλα παραδείγματα εκτός από την “παγκόσμια Μελβούρνη”;
– Ο επιθετικός της Χαρτ Έλι Μπαμπάλ, είναι πολύ καλός παίκτης στα 19 του χρόνια και που τον είδαν οι (με το συμπάθιο) άσχετοι των αγγλόφωνων ΜΜΕ, τον βάπτισαν “νέο Μαρκ Βιντούκα”!
Από το τότε, το παλικάρι με το ελπιδοφόρο μέλλον δεν πάει και τόσο καλά και το περασμένο Σάββατο στο 1-1 με τους πρωταθλητές, αντικαταστάθηκε από τον Τζον Βαντ Σιπ.
Μεγάλη κουβέντα παιδιά το “διάδοχος του Βιντούκα” αφήστε που είναι και ασέβαια προς το πρόσωπο και την ιστορία του βετεράνου πλέον παικταρά.
 
ΚΑΙ άλλο παράδειγμα;
Ο τουρκικής καταγωγής ακραίος μπακ της Χαρτ, Αζίζ Μπάϊτς είναι πολύ καλός παίκτης, στο ματς με το Μπρίσμπαν ψηφίστηκε κορυφαίος του αγώνα και την επομένη (περασμένη Δευτέρα), αγγλόφωνη εφημερίδα της Μελβούρνης έγραφε ότι “είναι έτοιμος για την εθνική ομάδα των ανδρών” για το ματς που θα δώσουν οι Σοκκερούς με την Σαουδική Αραβία στις 22 του άλλου μήνα.
 
ΣΙΓΑ ρε παιδιά, σιγά, όλα στην ώρα τους…
 
ΜΙΛΩΝΤΑΣ για αγγλόφωνη υπερβολή, δεν είδατε τι έκαναν οι ίδιοι ρεπόρτερ στον νεαρό τενίστα μας Μπέρναρντ Τόμιτς;
Παραμονές της αναμέτρησης του με τον θρύλο Ρότζερ Φέντερερ και με τεράστια πρωτοσέλιδα, τον έφερναν λίγο πολύ ισάξιο του Ελβετού με ελπίδες για νίκη!
Τελικά πήγε στο ματς ο πιτσιρικάς μας με τα πόδια του να τρέμουν, έχασε πανηγυρικά και “ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα”.
 
ΚΑΠΟΙΟΣ να εξηγήσει πάντως στους αγγλόφωνους ρεπόρτερ ότι η υπερβολή, σε οποιαδήποτε μορφή της είναι ελάττωμα…
 
ΕΧΟΝΤΑΣ παρακολουθήσει σχεδόν όλα τα παιχνίδια του νέου εθνικού πρωταθλήματος, στην πλειοψηφία τους στην τηλεόραση, πιστεύω ότι η αγωνιστική του περασμένου Σαββατοκύριακου ήταν μία από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη, σε ποιότητα.
Έγιναν μεγάλα παιχνίδια, παίχτηκε πολύ καλό ποδόσφαιρο, καταγράφηκαν συναρπαστικές ανατροπές και έδειξαν…δειλά-δειλά ότι μέσα στους αγωνιστικούς χώρους γίνεται καλή δουλειά.
Αν τους μιμηθούν και οι απ’ έξω, τότε είμαστε σε καλό δρόμο.
 
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ να συμπληρώσω ότι το ματς των πρωτοπόρων “Μάρινερς” με την Αδελαΐδα (3-2 με συνεχείς εναλλαγές στο σκορ) δεν είχε να ζηλέψει τίποτε από πολλά ευρωπαϊκά παιχνίδια.
Όσο για το Σίδνεϊ Φ.Κ.-Γκολντ Κόουστ (2-1) αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά ότι η “ελπίδα πεθαίνει με το τελικό σφύριγμα του διαιτητή”.
Έχαναν με 0-1 οι “ουρανί” που έπαιζαν μονότερμα τους “βόρειους”, αλλά ισοφάρισαν στο 71′ και πήραν το τρίποντο στο 89′, αποδεικνύοντας ότι η “στρόγγυλη θεά” είναι καμιά φορά και δίκαια.
 
ΠΟΛΛΑ έγιναν στην αγωνιστική που πέρασε και στην Πέρθη όπου η “Γκλόρι” πέτυχε με το 4-1 επί της Βίκτορι μία από τις πιο μεγάλες νίκες της ιστορίας της.
Και την πέτυχε παίζοντας μοντέρνο, επιθετικό και έξυπνο ποδόσφαιρο.
Η Βίκτορι;
Τι να λέμε τώρα;
Φανταστείτε ότι το πρώτο σουτ που έγινε από την ομάδα της Μελβούρνης ήταν στο 68′ όταν ο Χάρι Κιούελ μείωσε με πέναλτι σε 3-1.
Δεν υπερβάλω… Δέστε τα στατιστικά στοιχεία του αγώνα και θα καταλάβετε.
 
ΟΣΟ για τα πέναλτι (3) που τόσο απλόχερα καταλόγιζε ο ρέφερι της συνάντησης Πϊτερ Γκριν, προσωπικά πιστεύω ότι θα μπορούσε να τα είχε αποφύγει και τα τρία.
– Στην πρώτη περίπτωση ο αντίπαλος της Πέρθης πήγαινε γυρεύοντας και έπεσε μαζί με τον αρχηγό της Βίκτορι.
Αν για ότι γίνεται μπροστά στις εστίες πριν από την εκτέλεση κόρνερ, η τιμωρία είναι η εσχάτη των ποινών, δεν θα έμενε παίκτης για παίκτης στον αγωνιστικό χώρο.
– Στην δεύτερη περίπτωση ο Φοσίνι έκανε φάουλ, σκληρό μάλιστα, πάνω στον πρώην συμπαίκτη του Μπέργκερ, αλλά έγινε μέσα στην μεγάλη περιοχή, λίγο έξω από αυτήν, ή πάνω στη γραμμή;
– Η κλασικότερη περίπτωση μαϊμού πέναλτι, αυτή με τον επιθετικό της Βίκτορι Κάρλος Σολορζάνο.
Τόσο θεατρικά και… τραγικά δεν πέφτει ούτε ο Άρτσι Τόμσον.
 
ΝΑ δει το βίντεο του αγώνα ο κ. Πίτερ Γκριν, κάτι περισσότερο θα μάθει…