Σε εκτενές δημοσίευμα, η αμερικανική εφημερίδα New York Times αναφέρεται στους Έλληνες οι οποίοι μετανάστευσαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, ιδιαίτερα στη Γερμανία, και δεν κάνουν σχέδια να επιστρέψουν.

Τα ίδια περίπου δηλώνουν και στο «Νέο Κόσμο» κάποιοι που μετανάστευσαν στην Αυστραλία, όπως προκύπτει από το σχετικό ρεπορτάζ που δημοσιεύουμε σήμερα στην αγγλική μας έκδοση.

Το ρεπορτάζ της αμερικανικής εφημερίδας για τους Έλληνες που πήγαν τα τελευταία χρόνια στην Γερμανία αναφέρει, μεταξύ άλλων:

«Η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Όταν συνειδητοποιείς ότι η χώρα σου έχει γίνει νεκροταφείο ονείρων, προσπαθείς να βρεις όνειρα αλλού» δήλωσε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα ο Κωνσταντίνος Κακογιάννης, ένας από τους πολλούς Έλληνες μηχανικούς που έφυγαν για το Ντίσελντορφ της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια.

«Ενώ η Ευρώπη βγαίνει τελικά από την οικονομική κρίση, η Ελλάδα αντιμετωπίζει ακόμη προκλήσεις. Σχεδόν μισό εκατομμύριο Έλληνες έχουν γίνει οικονομικοί μετανάστες από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, μια από τις μεγαλύτερες εξόδους από χώρα της ευρωζώνης. Και ακόμη φεύγουν» γράφουν οι New York Times, σημειώνοντας ότι ανάμεσά τους είναι γιατροί, τεχνικοί, αρχιτέκτονες και άλλοι ικανοί επαγγελματίες, όπως και άνθρωποι που αποφοίτησαν πρόσφατα και αναζητούν δουλειές στη βόρεια Ευρώπη.

«Πρόσφατα, ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλυψε ένα νέο οικονομικό σχέδιο για την Ελλάδα και κάλεσε τους Έλληνες να επιστρέψουν για να βοηθήσουν να ξαναχτιστεί η χώρα» συνεχίζει το δημοσίευμα. «Παρ’ όλα αυτά, για πολλούς Έλληνες που διέφυγαν, η αισιοδοξία φαίνεται πρόωρη. Το ένα πέμπτο των Ελλήνων παραμένει στην ανεργία και το μέγεθος της οικονομίας είναι ακόμη μικρότερο σε σύγκριση με πριν από μία δεκαετία» αναφέρει, ακόμη, σημειώνοντας ότι η πολιτική αβεβαιότητα στην Ιταλία που σκιάζει το μέλλον το ευρώ, μπορεί να υπονομεύσει την πρόοδο που έχει επιτύχει η Ελλάδα.

«ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ»

«Όταν μια οικονομία έχει καταστραφεί, χρειάζονται πολλά χρόνια για να ξαναχτιστεί», δηλώνει ο Βασίλης Καπόγλου, που ίδρυσε την ένωση Ελλήνων μηχανικών της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, αφότου έφυγε από την Ελλάδα το 2013. «Το πρόγραμμα μπορεί να τελειώνει, αλλά δεν τελειώνουν τα προβλήματα που έδιωξαν τους ανθρώπους» συμπληρώνει.
Σήμερα, στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία εκτιμάται ότι 130.000 Έλληνες καλύπτουν θέσεις εργασίας στην τεχνολογία, τις τηλεπικοινωνίες, τις κατασκευαστικές εταιρείες, όπως και σε τράπεζες, νοσοκομεία και φαρμακεία. Τόσοι πολλοί Έλληνες έχουν εγκατασταθεί στο Ντίσελντορφ τα τελευταία χρόνια, που ευδοκιμεί μια μικρή Αθήνα εκεί, περιγράφει το δημοσίευμα. «Κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό υπάρχουν ελληνικές ταβέρνες και καφέ, γεμάτα με νέους Έλληνες που πίνουν φραπέ και καπνίζουν στριφτά τσιγάρα, μια σκηνή που θυμίζει οποιαδήποτε αθηναϊκή πλατεία».

Στην πρώτη γραμμή της μετανάστευσης, που συνεχίζεται, είναι μηχανικοί. Αν και οι επενδυτές δείχνουν ανανεωμένο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, οι κατασκευές και τα πρότζεκτ που σχετίζονται με την ανάπτυξη και την τεχνολογία ακόμη πασχίζουν να ανακάμψουν.

«ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

«Οι μηχανικοί συνδέονται με την ανάπτυξη μιας χώρας» δηλώνει η Μάρθα Ουζουνίδου, χημικός μηχανικός από τη Θεσσαλονίκη, που πήγε στο Ντίσελντορφ τον περασμένο Οκτώβριο.

«Όμως, δεν συμβαίνει καμία ανάπτυξη στην Ελλάδα» συμπληρώνει.

Οι μηχανικοί που μένουν πίσω συνήθως υποστηρίζονται από τους γονείς τους ή βρίσκουν δουλειές με λιγότερα χρήματα, αναφέρει ο κ. Καπόγλου. Σε ένα καφέ στο Ντίσελντορφ, καλωσόρισαν το προηγούμενο Σάββατο, πολλούς «νεοφερμένους» Έλληνες. Ανάμεσά τους ήταν τουλάχιστον 5 μηχανικοί που μετακόμισαν εκείνους τους τελευταίους μήνες και γρήγορα βρήκαν δουλειά. Το «κλαμπ» πλέον αριθμεί σχεδόν 900 άτομα.

«Οι Γερμανοί μας καλωσόρισαν. Θέλουν ανθρώπους με υψηλή ειδίκευση» αναφέρει ο κ. Καπόγλου.

Αυτό είναι ειρωνικό για τις οικογένειές τους, πίσω στην Ελλάδα. Πολλοί Έλληνες κατηγορούν την Άνγκελα Μέρκελ για τα δεινά τους, παρατηρούν οι New York Times. Όμως, οι Έλληνες που έφυγαν είναι περισσότερο θυμωμένοι με τη δική τους κυβέρνηση, για την οποία λένε ότι επί χρόνια διαχειρίστηκε λάθος την οικονομία, αποτυγχάνοντας να βάλει τέλος στη διαφθορά, να περιορίσει το Δημόσιο ή να «ζωντανέψει» τις επενδύσεις, επισημαίνει η αμερικανική εφημερίδα.

Ο κ. Κακογιάννης, μηχανικός, που έφυγε μαζί με την σύντροφό του από την Ελλάδα, αντιστάθηκε σε αυτή την απόφαση έως το 2016. Πριν από αυτό, έκανε τρεις ερευνητικές δουλειές με τις οποίες μετά βίας πλήρωνε το νοίκι. Παρά τις αντιδράσεις της οικογένειάς του, έστειλε βιογραφικά στο εξωτερικό και σύντομα του πρόσφεραν δύο δουλειές στη Silicon Valley. Προτίμησε μια θέση στο Ντίσελντορφ, για να είναι πιο κοντά στην Ελλάδα.

Η σύντροφός του, Καλλιόπη Ράπτη, είχε εταιρεία διαδικτυακής εκμάθησης γλωσσών στην Ελλάδα. «Παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις για την παροχή βοήθειας σε μικρότερες επιχειρήσεις, περνούσε τον μισό χρόνο της με τη γραφειοκρατία και τους φόρους που άλλαζαν. Για να γίνει η καταχώρηση της εταιρείας της στη Γερμανία, όταν εγκαταστάθηκε εκεί, χρειάστηκε πέντε λεπτά σε μια διαδικασία που έγινε διαδικτυακά» αναφέρεται στο δημοσίευμα. «Στην Ελλάδα, ήταν ένα χάλι. Στη Γερμανία, η προσέγγισή τους είναι “Αν σε βοηθήσουμε να βγάλεις λεφτά, θα πληρώσεις φόρους”» περιγράφει η ίδια.

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Βέβαια, παρ’ ότι πολλοί Έλληνες σχεδιάζουν να κάνουν καριέρα ή και οικογένεια στην Γερμανία, η μετάβαση δεν είναι πάντα εύκολη. Ο βροχερός καιρός του Ντίσελντορφ, η δυσκολία να κάνουν Γερμανούς φίλους ή ακόμη και να μάθουν τη γλώσσα, μπορεί να τους «ζορίσουν». Για να μην μιλήσει κανείς για τη νοσταλγία για την πατρίδα, τα διαλυμένα όνειρα, αλλά και τη σταδιακή αποδοχή ότι οι ζωές που ήθελαν να φτιάξουν στην Ελλάδα μπορούν να υπάρξουν μόνο σε άλλες χώρες.

«Ο κ. Καπόγλου και η σύζυγός του, Κατερίνα, είναι ανάμεσα στους λίγους που μπορεί να τολμήσουν να επιστρέψουν. Αν και έχουν ελάχιστη πίστη στην ελληνική κυβέρνηση, ποντάρουν στο ότι μπορούν να μετατρέψουν σε μια επικερδή επιχείρηση την πείρα τους και την επαφή με διεθνείς επιχειρήσεις στη Γερμανία. Σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια συμβουλευτική εταιρεία, για να προσελκύσουν Ρώσους και Κινέζους επενδυτές για κατασκευαστικά πρότζεκτ. Όμως, μπορεί να πάρει χρόνια ή ακόμη και άλλη μια γενιά, προτού τους ακολουθήσει ένα κύμα» σημειώνουν οι New York Times.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέει ο κ. Κακογιάννης. Παραδέχεται ότι η μητέρα του τον πιέζει να επιστρέψει στην Ελλάδα. «Να γυρίσω σε τι; Στο να μην έχω δουλειά και μέλλον;» της απάντησε. Με τη σύντροφό του, κ. Ράπτη, σχεδιάζουν πλέον να αποκτήσουν παιδί, αλλά όχι στην Ελλάδα, όπως θα ήθελαν οι γονείς τους. «Στη Γερμανία, έχουμε ελπίδα για το μέλλον, όπως θα έχει και το παιδί μας» εξηγεί η κ. Ράπτη.