Μετά από αρκετά χρόνια και για ιδιωτικούς λόγους, πέρασα σχεδόν ένα μήνα στήν όμορφη πόλη της Νέας Ζηλανδίας Wellington.
Την πόλη αυτή την είχα επισκεφθεί πολλές φορές στο παρελθόν ως επιχειρηματίας (πήγαινα ελληνικές ταινίες) αλλά και ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κυπριακών Κοινοτήτων Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας.
Το να επισκεφθεί κανείς την Νέα Ζηλανδία σε χειμερινούς μήνες γίνεται από ανάγκη και όχι για ψυχαγωγία, γιατί επικρατούν τσουχτερό κρύο, βροχές και θυελλώδεις άνεμοι. Όμως οι ανάγκες ξεπερνούν τα καιρικά αυτά φαινόμενα.
Η ελληνική παροικία της Νέας Ζηλανδίας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από καμία άλλη παροικία στον κόσμο, μικρή μεν αλλά δραστήρια και χαίρει της εκτίμησης όλων. Η εκκλησία, τα σχολεία, τα σωματεία και αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια η ελληνική παροικία της Νέας Ζηλανδίας έχει μειωθεί αρκετά. Όσοι έχουν όμως παραμείνει συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται, υπάρχουν σωματεία και γίνονται και εκδηλώσεις.
Στο Wellington υπάρχουν και δύο Τμήματα της ΑΧΕΠΑ τα οποία συνεχίζουν, έστω και με μειωμένο αριθμό μελών να δραστηριοποιούνται και να συνεχίζουν το φιλανθρωπικό τους έργο. Ως εθνικός πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ Αυστραλίας είχα την τύχη να συναντηθώ με αρκετά μέλη, ανταλλάσσοντας απόψεις για το μέλλον του. Παρατέθηκε δείπνο στο αρχαιότερο εστιατόριο της πόλης το «Green Parrot», που ιδρύθηκε το 1926 και στα περισσότερα από τα 92 χρόνια ζωής του είναι ελληνικής ιδιοκτησίας. Το εστιατόριο αυτό σερβίρει ακριβώς τό ίδιο μενού όπως όταν και πρωτοϊδρύθηκε.
Βέβαια, αφού βρισκόμουν στην πόλη αυτή δεν θα μπορούσα να μην επισκεφθώ και τους κινηματαογράφους και τα θέατρα, στα οποία για πάνω από 30 χρόνια προβάλλαμε ελληνικές ταινίες. Είχα ανάμικτα συναισθήματα όταν η σύζυγός μου Κατίνα και εγώ, μια από τις λίγες ηλιόλουστη μέρες, περπατήσαμε και φθάσαμε έξω από τον κινηματογράφο Paramount. Την στιγμή εκείνη όταν τον πρωτοαντίκρυσα, ένα ρίγος διαπέρασε το σώμα μου και δάκρυα ήρθαν στα μάτια, γιατί ήρθε στη μνήμη μου, η Κυριακή, 15 Ιουνίου 1958, όταν νεαρός τότε πρόβαλα την πρώτη μου ταινία την «Γκόλφω». Η επιτυχία βέβαια ήταν αναμενόμενη, όπως και όπου προβαλλόταν η ταινία. Στον κινηματογράφο αυτό πρόβαλα τον Ιούλιο του 1958 την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», τον Αύγουστο 1958 την ταινία «Οι ουρανοί είναι δικοί μας» και τον Οκτώβριο 1958 την ταινία «Ο μεθύστακας».
Στα τέλη του 1958 ιδρύθηκε η εταιρεία Cosmopolitan Motion Pictures, από τους Στάθη Ραυτόπουλο, Ανδρέα Παπαδόπουλο και τον γράφοντα. Για την προβολή των ταινιών στη Νέα Ζηλανδία ορίσαμε ως αντιπρόσωπο τον Φιλανθρωπικό Οργανισμό Ιθακησίων «Ο Οδυσσεύς», με υπεύθυνη την αείμνηστη Βιέννα Σουρή, αλλά οι προβολές είχαν πλέον μεταφερθεί στον πολυτελέστατο κινηματογράφο Regent μέχρι το 1973, όταν τις προβολές ανέλαβε η Κρητική Αδελφότητα μέχρι το 1983 ή 1984, όταν σταμάτησαν να προβάλλονται ελληνικές ταινίες στους κινηματογράφους λόγω της εμφάνησης του βίντεο.
Οι πιο επιτυχημένες ταινίες στη Νέα Ζηλανδία ήταν οι «Γκόλφω», «Η νεράιδα και το παλληκάρι» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, «Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» με τον Νίκο Ξανθόπουλο, «Οι φανταρίνες» με την Ρένα Βλαχοπούλου, «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» και «Χτυποκάρδια στο θρανίο» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Δυστυχώς, ο κινηματογράφος Regent έχει κατεδαφισθεί και στη θέση του έγιναν καταστήματα και γραφεία. Απέναντι από τον κινηματγράφο βρισκόταν για πολλά χρόνια το ελληνικής ιδιοκτησίας Sunshine Cafe, αλλά σήμερα βρίσκεται σε ξένα χέρια και έχει άλλο όνομα. Επίσης, ο κινηματογράφος Paramount κτίστηκε το 1917 και έκλεισε τις πόρτες του τον Δεκέμβριο του 2017 ,100 χρόνια παρουσίας. Τι κρίμα…
Λίγα μέτρα από τον Paramount βρίσκεται το St James Theatre, ένα υπέροχο θέατρο, το οποίο λειτουργεί ακόμη. Στο Θέατρο αυτό τον Απρίλιο του 1964 έδωσε παραστάσεις ο Θίασος του Κώστα Χατζηχρήστου, τον Αύγουστο του 1964 ο θίασος του Ντίνου Ηλιόπουλου, τον Μάιο του 1967 ο Νίκος Ξανθόπουλος με την Μαρινέλλα και τον Απρίλιο του 1973 συναυλία ο Μίκης Θεοδωράκης. Αργότερα έδωσαν παραστάσεις και άλλοι Έλληνες καλλιτέχνες.
Όταν απομακρυνθήκαμε από το Courtnay Place, όπου βρίσκονται όλοι οι κινηματογράφοι και τα θέατρα της πόλης, είναι σαν να άφησα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Οι μνήμες και τα όνειρα όμως είναι για πάντα χαραγμένα μέσα μου.
*Ο Παναγιώτης Γιαννούδης είναι εθνικός πρόεδρος ΑΧΕΠΑ Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας.
