Στην Ελλάδα και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου οι πυρκαγιές αλλάζουν τα τοπία της Φύσης. Στην Αυστραλία όμως είναι η λειψυδρία φέτος που κάνει αισθητή την παρουσία της. Ενώ βρισκόμαστε στον τελευταίο μήνα του χειμώνα, στο διάστημα αυτό η ανομβρία ερημώνει σιγά – σιγά όλη τη χώρα. Αυτή είναι μία ύπουλη εισβολή αυτό που τα τελευταία χρόνια ονομάζουμε Κλιματική Αλλαγή.
Οι εικόνες στην τηλεόραση και στον τύπο είναι αποκαρδιωτικές. Σιγά-σιγά πάνω από 60% της Πολιτείας της Νέας Νότιας Ουαλίας, αλλά και της Κουινσλάνδης, ήδη ερημώθηκαν. Ζώα μεγάλα και μικρά –αγελάδες, πρόβατα και άλλα– αφήνουν την τελευταία τους πνοή ανήμπορα πάνω στο ξερό και άνυδρο τόπο. Οι εικόνες αυτές έρχονται ολοζώντανες στα σαλόνια μας και αν έχεις καρδιά, είναι εδώ που σπάζει και λες: μα τι γίνεται στον κόσμο γύρω μας τόσο ανελέητα! Και η Φύση «τραβάει την ανηφόρα» χωρίς να λέει τίποτε, αφήνοντας τα θύματά της στο δρόμο χωρίς οίκτο, αλλά και χωρίς να έχει κανένα σχέδιο μπροστά της. Είναι ο άνθρωπος που πρέπει να την ακολουθεί, γιατί αλλιώς γίνεται θύμα της.
Όσοι ζούμε σε αυτή τη χώρα που διαλέξαμε για πατρίδα για μερικές δεκαετίες, θυμόμαστε όλες τις χρονιές που μας επισκέφτηκε η πολύχρονη και καταστρεπτική ξηρασία των ετών 1965-1968, 1982-83, 1997-2009 και η φετινή 2018 λέγεται πως θα είναι η χειρότερη στα τελευταία 800 χρόνια!
Στη χώρα μας τούτη η ξηρασία ήταν εδώ για πάντα και ήδη στα χρόνια της παραμονής μας εδώ, φτάνουμε στο συμπέρασμα πως αυτή διακόπτεται κάπου-κάπου από τη βροχή. Δεν είναι πλέον ένα γεγονός, είναι πάντοτε μία καταστροφή και φαίνεται πως το παρελθόν δεν είναι ποτέ θνητό, αλλά επανέρχεται πολλές φορές δριμύτερο. Τους Αβορίγινες τους εξοντώσαμε χωρίς να τους ρωτήσουμε πώς ζούσαν εδώ έτσι για χιλιάδες χρόνια.
Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΞΗΡΑΣΙΑΣ
Όταν ταξιδεύουμε για την Ελλάδα από τις ανατολικές πολιτείες και περνάμε πάνω από το κέντρο της Αυστραλίας, διαπιστώνουμε την απέραντη ερημιά της χώρας όπου η σιωπή πρέπει να είναι η μόνη συντροφιά της ερήμου. Και σήμερα που γίναμε 25 εκατομμύρια, ξανοιγόμαστε προς την έρημο και φαίνεται πως όταν έχει προηγηθεί η βροχή, η Φύση είναι δελεαστική. Οι φαρμαδόροι ανοίγουν τις δουλειές τους και ταΐζουν όλους εμάς –το 85%- που ζούμε στις πόλεις, γιατί αυτοί παράγουν και εμείς είμαστε οι καταναλωτές τους.
Τι γίνεται όμως στις εποχές της προβληματικής λειψυδρίας; Έρχεται η σιωπή της ξηρασίας και καταστρέφει τα πάντα. Η σιγανή ερήμωση φθείρει και καταστρέφει ολοσχερώς τη ζωή των ανθρώπων της γης. Η ζωή κλείνει τα φτερά της και κουρνιάζει μέχρι που μια νέα βροχή την ξυπνήσει από το βαθύ της ύπνο. Και όλοι την περιμένουν νύχτα και μέρα.
Και όταν έρθει η βροχή, πάλι από την αρχή σαν το Σίσυφο. Αυτή η σιωπή και η νέα ανάσταση έχει σμιλεύσει τον αυστραλιανό χαρακτήρα που δυστυχώς –φαίνεται- πως εμείς οι άνθρωποι των πόλεων δεν τον έχουμε βιώσει. Αυτή η ανάπλαση και ανασκίρτηση των φαρμαδόρων, επαναφέρει τη ζωή στη χώρα μας – μια και αυτό είναι το πεπρωμένο της – να επαναλαμβάνει σε περιόδους ανομβρίας.
Στην Αυστραλία το βλέπουμε κάθε χρόνο πως αντιμετωπίζουμε έντονη λειψυδρία. Δυσοίωνα είναι όλα τα νέα, γιατί οι βροχοπτώσεις μειώνονται και το κλίμα γίνεται θερμότερο. Μετράμε όλοι μας ότι οι ζεστές ημέρες του χρόνου είναι πια περισσότερες. Για όλους μας η κλιματική αλλαγή είναι πλέον ορατή!