Την Τασμανία αξίζει κανείς να την επισκεφτεί και μόνο για το φεγγάρι της! Δίνει κάτι παραστάσεις μοναδικές! Το θέαμα από το ξενοδοχείο-πύργο του Χόμπαρτ είναι πάντα μοναδικό, κάτω το λιμάνι και πάνω η πόλη μέχρι την κορυφή του βουνού. Έτσι, ακόμα και μέσα από το ξενοδοχείο μας είχα μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και για την πόλη. Τα παράθυρα είναι μια τεράστια τζαμαρία και δεν σου κάνει καρδιά να κλείσεις τις κουρτίνες, μιας και δεν μπορεί να σε δει και κανείς!

Κατά τις 3 η ώρα, ξεπρόβαλε μέσα από τα σύννεφα εκτυφλωτικό, τόσο δυνατό το φως του που σε ξυπνούσε… “Κοίτα ποιος ήρθε”, είπα και έμεινα έκθαμβη! Είχε πανσέληνο! Συνήθως, όταν κάτι μου λείπει έντονα, κοιτάζω το φεγγάρι και με φέρνει πιο κοντά του.

Στην Τασμανία εκείνο το μοναδικό φεγγάρι μου έφερε τα “πάντα” πιο κοντά!

Η Τασμανία είναι ένα “νησάκι” στην Αυστραλία, στο νοτιότερο μέρος και το πιο κοντινό στο νότιο πόλο, αλλά ουδεμία σχέση έχει με την… Τανζανία. Άκου εκεί “πρόσεξε μη σε φάνε οι μαύροι”! Ναι, αυτό είπε μια φίλη, μόλις έμαθε ότι θα το επισκεφθώ!

Τρόπος του λέγειν “νησάκι”. Για τα ελληνικά δεδομένα είναι τεράστιο νησί!

Μεγάλο και ονειρικό, στην άκρη του κόσμου. Ένα κομμάτι γης καταμεσής μιας θάλασσας εξωτικής. Με πολλά προς εξαφάνιση είδη ζώων, έρημες παραλίες, βρόχινα δάση, ποτάμια, καταρράκτες και βραχώδη γλυπτά. Ένας τόπος στην άκρη της γης που φιλοξενεί τους επισκέπτες του σε “αμαρτωλά” ιστορικά κτίσματα, όπως η φυλακή του Port Arthur (με παλιές και σύγχρονες τραγωδίες. Η πιο σύγχρονη πριν έντεκα χρόνια, όταν ένας οπλοφόρος σκότωσε 35 άτομα, στον ίδιο χώρο όπου βρήκαν τραγικό θάνατο και εκατοντάδες εξόριστοι Βρετανοί, αλλά και Αβοριγίνες). Μια καταπράσινη περιοχή κατοικημένη εκατομμύρια χρόνια από ιθαγενείς και, αργότερα, από τους απογόνους των πρώτων αποίκων που εξαφάνισαν τους ιθαγενείς! Εκεί, λοιπόν, “δεν κινδυνεύουμε απ’ τους… μαύρους”.

Στην Τασμανία, λοιπόν, απ’ το μόνο που “κινδυνεύεις” είναι από τον σπάνιο τίγρη Τασμανίας, που ακόμη τον ψάχνουν καθώς και από κάτι παραπλανητικά ονόματα τοποθεσιών.

Ψάχνοντας για το White Beach (Λευκή Παραλία) πίστεψα ειλικρινά ότι θα τον έβρισκα τον τίγρη εκείνη την ημέρα, στο δάσος που πάθαμε το λάστιχο. Ήμασταν στο “πουθενά”. Τελικά, ούτε ο τίγρης μας βρήκε!

Το περιοδικό “Bulletin” (πριν διακοπεί η κυκλοφορία του) τον είχε επικηρύξει για ένα εκατομμύριο δολάρια, αφού τόσα θα εισέπραττε όποιος έδινε στοιχεία για την ύπαρξή του. Τελικά, δεν βρέθηκε και καλύτερα, γιατί εγώ στην προκειμένη περίπτωση προτιμώ τον… μύθο!

Φυσικά, ούτε κι εμείς βρήκαμε την Λευκή Παραλία όταν φτάσαμε μαζί με την παρέα στο τέλος του δρόμου που έλεγε quarry και ήταν το υλοτομείο.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ
Βρήκαμε, όμως, όλες τις ελληνικές βουνοκορφές. Τα πιο ψηλά βουνά της Τασμανίας έχουν ελληνικά ονόματα. Όσσα, Όλυμπος, Κίσαβος, Παρνασσός κ.ά. Τα έδωσε ένας Άγγλος περιηγητής, λάτρης της αρχαίας Ελλάδας, όταν επισκέφτηκε, πριν δυο και πλέον αιώνες, το νησί και έμειναν.

Στις επόμενες εξορμήσεις ήμασταν πιο προσεχτικοί, ακολουθούσαμε πιστά τις πινακίδες που έλεγαν “Συναντείστε έναν διάβολο σε 200 χιλιόμετρα” (Meet a Devil 200 km) και, επιτέλους, συνάντησα αυτοπροσώπως τα διαβολάκια – άγριες γάτες με κόκκινα μάτια – στο πάρκο την ώρα που τις τάιζαν και ξεσκίζονταν για το ποια θα κρατήσει την τεράστια ουρά. Φοβερό κυνηγητό, βογγητά, και, τελικά, επικράτησε αυτή με την πιο κεραυνοβόλα ματιά… (οι φίλοι είπαν ότι τους θύμισε τη φωνή μου!).

Χωρίς αμφιβολία, η Τασμανία είναι ένας από τους τελευταίους παραδείσους που υπάρχουν στη γη. Μια ζωντανή όαση στα νότια της αυστραλιανής γης. Με τεράστια προστατευόμενα πάρκα (κάποιες περιοχές είναι πλέον κομμάτια της παγκόσμιας κληρονομιάς), πυκνά δάση και λευκές παραλίες. Με τεράστια παραγωγή μήλων και άλλων φρούτων. Με εκπληκτικά κρασιά και απίθανα θαλασσινά!

Έμεινα έκπληκτη με τα πόσα φοβερής φυσικής ομορφιάς τοπία μπορεί κανείς να επισκεφθεί εκεί και, σίγουρα, οι τρεις μέρες δεν είναι αρκετές. Κοιτάζοντάς το στο χάρτη, είναι ένα μικροσκοπικό νησάκι μπροστά στην τεράστια Αυστραλία και νομίζεις ότι θα το οδηγήσεις όλο σε μια μέρα. (Δεν είναι όλα… Σύρος). Πάνω από το μισό νησί είναι εθνικοί δρυμοί και… φρικάρισα όταν έμαθα ότι υπάρχουν εκεί δέντρα ηλικίας εκατομμυρίων χρόνων… Τι έχουν δει τα μάτια τους! Τους παίρνει, βέβαια, 20 χρόνια να μεγαλώσουν 20 πόντους, αλλά αξίζει! Τρελάθηκα, επίσης, όταν είδα πόσο πυκνά και ψηλά είναι τα δέντρα ώστε δεν αφήνουν το φως του ήλιου να περάσει απ’ τα κλαδιά τους.

Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, παρά τα κυβερνητικά μέτρα, έστω και “νόμιμα”, υλοτόμοι καταστρέφουν ανενόχλητοι, μερικά από τα σημαντικότερα αρχέγονα δάση της Τασμανίας, προκειμένου να τα πουλήσουν ως ροκανίδια στις χαρτοβιομηχανίες του εξωτερικού, αφού οι εκάστοτε αυστραλιανές κυβερνήσεις, η σχετική νομοθεσία και η παγκόσμια κατακραυγή, δεν τους έχει σταματήσει.

Χρειάστηκαν εκατοντάδες, χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, για να φτάσουν σήμερα τα δέντρα σε ύψος τα 80 μέτρα και ο κορμός τους στη βάση του να ξεπερνάει σε διάμετρο τα πέντε! Οι εκατοντάδες βασιλικοί ευκάλυπτοι της Τασμανίας στέκουν αγέρωχοι επί αιώνες, ανεκτίμητη φυσική κληρονομιά για ολόκληρο τον πλανήτη. Παίρνει μόλις λίγα λεπτά για να εξαφανιστούν.

Είναι μοναδική εμπειρία να βρίσκεσαι μέσα σ’ αυτά τα δάση. Στην Τασμανία βρίσκεται το ψηλότερο δέντρο του κόσμου και μερικά από τα αρχαιότερα. Υπάρχουν δέντρα η ηλικία των οποίων φτάνει τις 10.000 χρόνια.

Οι βασιλικοί ευκάλυπτοι της Τασμανίας είναι τα ψηλότερα δέντρα σκληρού ξύλου στον κόσμο μετά τις αμερικανικές σεκόγιες της Καλιφόρνιας. Πιστεύεται, μάλιστα, ότι ακόμα ψηλότερα δέντρα υπήρχαν στη Βικτώρια της Αυστραλίας, αλλά υλοτομήθηκαν πριν καν προλάβουν να μετρηθούν και καταγραφούν. Στην Τασμανία υπάρχει και το μεγαλύτερο τροπικό δάσος της Αυστραλίας, το Τάρκιν, ενώ ακόμα και στην Κοιλάδα Styx, οι ευκάλυπτοι-γίγαντες συνυπάρχουν αρμονικά με φυτικά είδη τροπικών δασών.

Μόνο το 25% των αρχέγονων δασών της Τασμανίας επιβιώνουν ακόμα και η καταστροφή συνεχίζεται. Παρά το γεγονός ότι το 1997 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Αυστραλίας υπέγραψε τη Συμφωνία για τα Δάση και ενώ και τα δύο μεγάλα κόμματα την υποστήριξαν, πολύ λίγα από τα ελλιπή μέτρα που προέβλεπε λήφθηκαν και ελάχιστοι από τους διόλου φιλόδοξους στόχους εκπληρώθηκαν. Τα αυστραλιανά… διαπλεκόμενα δεν το επέτρεψαν. Η βιομηχανία υλοτομίας και παραγωγής θρυμματισμένου ξύλου που πωλούνται στη χαρτοβιομηχανία έχει μεγάλη δύναμη. Η Τασμανία παράγει ποσότητες-ρεκόρ σε ξυλεία και τα παράγωγά της.

Χρειάστηκαν 400 χρόνια για να φτάσουν σήμερα πολλά δέντρα να ξεπερνούν σε ύψος τα 80 μέτρα και ο κορμός τους στη βάση του να ξεπερνάει σε διάμετρο τα πέντε! Οι εκατοντάδες βασιλικοί ευκάλυπτοι της Τασμανίας στέκουν αγέρωχοι τέσσερις αιώνες, ανεκτίμητη φυσική κληρονομιά για ολόκληρο τον πλανήτη. Για πόσο όμως;

Είναι φοβεροί, πάντως, αυτοί οι Αυστραλοί. Στα βρόχινα δάση τους που δεν… υλοτομούνται, έχουν διαμορφώσει λειτουργικά τα πάντα, έτσι ώστε να έχεις πρόσβαση και στα πιο δύσβατα μέρη. Νothing of course is for free, με το ανάλογο αντίτιμο. Πληρώνεις “κάτι” (κάπως τσουχτερά), αλλά έχεις πρόσβαση σε απίθανες υπηρεσίες.

Αν το (κοινό ελληνικό) κριτήριο ομορφιάς μιας πόλης είναι οι καφετέριες, το Χόμπαρτ έχει πάρα πολλές, αλλά – κατ’ εξαίρεση και προς τιμήν των κατοίκων της – περισσότερες είναι οι γκαλερί που βλέπει κανείς κάνοντας μια βόλτα στους εμπορικούς δρόμους.

Κομπλιμέντα, πάντως, για την κουλτούρα μας πήραμε και εμείς όταν κάποιος, ακούγοντας την ελληνική μουσική απ’ το αυτοκίνητο μάς είπε όλο θαυμασμό “I love this Greek guitar!”. Έλεγε για το… λαούτο!

Στην Τασμανία μπορεί να πάει κανείς με πλοίο από τη Μελβούρνη και, φυσικά, αεροπορικώς, όπως και από όλες τις μεγάλες πόλεις της Αυστραλίας. Είναι μακριά, κοστίζει, αλλά αξίζει!