Έζησε την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 και επέζησε από το δύσκολο χερσαίο ταξίδι από την Τουρκία στην Ελλάδα. Πέρασε με τους γονείς της τη φτώχεια και τη μιζέρια που έφερε ο ξεριζωμός και έστησαν το σπιτικό τους στο Βορένος, χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη, που λόγω της μαζικής εγκατάστασης προσφύγων από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, μετονομάστηκε σε Νικομηδινό.
Στα 19 την πάντρεψαν με τον συγχωριανό της, αείμνηστο Χαράλαμπο Κιλικίδη, μέχρι που μια μέρα, το ζευγάρι πήρε την μεγάλη απόφαση για το υπερπόντιο ταξίδι προς τη χώρα του Νότου.
Ο λόγος για την 104χρονη – σύμφωνα με άλλα στοιχεία ίσως είναι 107 ετών – κ. Κατερίνα Κιλικίδη, που γεννήθηκε στη Νικομήδεια (Κοριτσιούτεφρεν), ένα χωριό κοντά στην Κωνσταντινούπολη, είδε όλες τις αλλαγές του 19ο αιώνα και τώρα, ξεκουράζεται στο απάνεμο λιμάνι της “Βασιλειάδας”. Ένα ίδρυμα της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, που βρίσκεται στο εσωτερικό προάστιο Fawkner.
“Το χωριό είχε πολλούς Έλληνες. Εγώ δεν πήγα σχολείο γιατί οι Τούρκοι προύχοντες, το κρατούσαν κλειστό. Οι γονείς μου Αβραάμ και Τριανταφυλλιά μιλούσαν τουρκικά. Εμείς τα παιδιά δεν μάθαμε τη γλώσσα. Με την καταστροφή, πήραμε το δρόμο περπατώντας ανάμεσα στα βουνά και με γαϊδουράκια μας, φτάσαμε στην Ελλάδα. Θυμάμαι πως περάσαμε πολύ δύσκολες μέρες μέχρι τον προορισμό μας. Στο χωριό Βορένος μας έδωσαν σπίτι και γη να την καλλιεργούμε. Είχε μια εκκλησιά, ένα σχολείο κι ένα μπακάλικο. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν με έστειλαν σχολείο. Για αυτό δεν μπορώ να διαβάζω.
Με πάντρεψαν με τον συγχωριανό μου Χαράλαμπο. Ο γάμος μας ήταν φτωχικός, με λίγους συγγενείς και λιγότερους φίλους. Αποκτήσαμε 4 παιδιά. Μια θυγατέρα τη Θωμαή που απεβίωσε και τέσσερις γιους. Τον Δημήτρη, το Νίκο, το Γιάννη και τον Αναστάση”, θυμάται η κ. Κατερίνα.
H ΕΚΤΗ ΑΙΣΘΗΣΗ
Η οικογένεια έζησε όλα τα χρόνια στο Footscray. “Η γειτονιά που μέναμε είχε οικογένειες από την Τουρκία. Ακούστε λοιπόν σύμπτωση. Τα Τούρκικα που δεν έμαθα στον τόπο που γεννήθηκα, τα έμαθα από την γειτόνισσά μου την Αϊσέ, με την οποία ανέπτυξα μεγάλη φιλία”, λέει με ένα γλυκό χαμόγελο, τονίζοντας μάλιστα ότι την επισκέπτεται και στο Γηροκομείο.
Η κ. Κιλικίδη βρίσκεται στο ίδρυμα τα τελευταία πέντε χρόνια. “Περνώ καλά. Είμαι ευχαριστημένη τόσο με το προσωπικό όσο και την ευλογία που με αξίωσε ο Θεός να αποκτήσω επτά εγγόνια, δώδεκα δισέγγονα και δυο τρισέγγονα”, προσθέτει χαμηλόφωνα, και με τρυφερότητα και περηφάνια λες και τα έχει όλα εκείνη τη στιγμή στην αγκαλιά της.
Ρωτήσαμε την εγγονή της κ. Θωμαή για το μυστικό της μακροβιότητας της γιαγιάς της. “Νομίζω ότι έχει αναπτυγμένη την έκτη αίσθηση. Διαισθάνεται το μέλλον, προβλέπει και φυλάσσεται…”, εκτιμά.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι το μυστικό που χάρισε στην γιαγιά Κατερίνα 100 τόσα χρόνια. Εκείνο που είδα, είναι μια σεβάσμια γιαγιά που θυμάται γεγονότα και καταστάσεις ενός αιώνα και που με προθυμία μοιράστηκε μαζί μας, τις εμπειρίες της ζωής της.
Έτη πολλά!