Σκέφτομαι να σταματήσω να διαβάζω εφημερίδες να βλέπω και ν’ ακούω ειδήσεις σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα.
Προσπάθησα, για να μην μείνω και τελείως στραβός, να διαβάζω θέματα καθημερινού ενδιαφέροντος, ας πούμε για τις αυξήσεις που θα πάρουν οι βουλευτές και οι… συνταξιούχοι, για την γρίπη των πτηνών και άλλα τέτοια.
Ήθελα να αποφύγω εντελώς ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά μας θέματα ή άπτονται αυτών και ειδήσεις σχετικές με την κατάσταση στην Ελλάδα και την Κύπρο μας.
Δεν τα κατάφερα. Μιλάω σοβαρά. Στην ηλικία που είμαι το σκέπτομαι σοβαρά να σταματήσω να διαβάζω, ν’ ακούω και να βλέπω γιατί αλλιώς δεν θα το γλιτώσω το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό.
Δεν ξέρω αν σας έχω εξηγήσει την κατάστασή μου, αλλά γενικώς δεν είμαι στα καλά μου, έχω το ψώνιο μου, σοβαρή πάθηση. Επικίνδυνα σοβαρή.
Θα σάς δώσω μερικά παραδείγματα για να καταλάβετε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
«Μου τη δίνει», όπως λέμε, το ότι κάθε χρόνο εορτάζουμε, στις 25 Απριλίου, την επέτειο του ANZAC, επέτειο που πετσόκοψαν οι Τούρκοι τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιώτες στην Καλλίπολη.
Τα «παίρνω στο κρανίο» που λένε, όταν στην επέτειο του ANZAC παρελαύνουν στρατιωτικά τμήματα και τμήματα εφέδρων, συμμάχων χωρών της Αυστραλίας, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μαζί τους και οι Τούρκοι.
Αυστραλοί και Τούρκοι έφεδροι παρέλασαν και παρελαύνουν στην Καλλίπολη κάθε χρόνο.
Και ενώ εσείς μπορεί να χειροκροτείτε και να θαυμάζετε τέτοιου είδους ενέργειες και να τις θεωρείτε πολιτισμένες εκδηλώσεις, εγώ έχω μείνει στο… «συγνώμη… ίσως, αλλά λήθη ποτέ».
Σας το είπα ότι δεν είμαι στα καλά μου.
Διαβάζω και είμαι έτοιμος να φάω την… εφημερίδα. ότι… με την μεσολάβηση της Ελβετίας (ξύπνησε και η Ελβετία και μπήκε στο παιχνίδι) εξομαλύνονται οι σχέσεις Τουρκίας και Αρμενίας.
Δεν προλαβαίνω να συνέλθω και σε άλλη σελίδα της ίδιας εφημερίδας διαβάζω για «Διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ Τουρκίας και Καναδά», επειδή Καναδοί βουλευτές παρέστησαν σε εκδήλωση για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Την περασμένη Δευτέρα, ο «Νέος Κόσμος» έγραφε: Ισότητα «δύο εθνών» ζητά η Άγκυρα: Λύση διζωνική με «ισότητα δύο εθνών» υποστηρίζει η Άγκυρα στο κυπριακό, σύμφωνα με δηλώσεις του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών… κ.λπ., κ.λπ.
Και ενώ είσαι έτοιμος να βάλεις τα κλάματα, να σχίσεις τα ρούχα σου και να τραβάς τις κοτσίδες σου, διαβάζεις την παρακάτω… παρήγορη είδηση και από τη χαρά σου είσαι έτοιμος να κόψεις τις… φλέβες σου.
«Χριστόφιας-Καραμανλής ανάβουν πράσινο για Τουρκία τον Δεκέμβρη. Το βέτο μπορεί να περιμένει (πόσο;) Ευρωτουρκικά και Κυπριακό κυριάρχησαν στη συνάντηση προέδρου της Δημοκρατίας και του Έλληνα πρωθυπουργού χθες στη Λευκωσία – Δεν είναι ώρα για βέτο τόνισαν οι δύο κυβερνήσεις». Μήπως ξέρει κανένας από σας να μου πει πότε θα είναι η ώρα του βέτο;
Είμαι της γνώμης ότι και οι δύο ηγέτες, πιστεύουν ότι η δουλειά τους θα γίνει από την Γαλλία και τη Γερμανία. Θα δούμε. Κοντός ψαλμός αλληλούια, ο Δεκέμβρης δεν είναι μακριά.
Εγώ σας το είπα. Κόβω τελείως την επαφή μου και τις οποιεσδήποτε σχέσεις μου με τις ειδήσεις. Το θεωρώ πολύ φυσικό, εσείς να θεωρείτε πολύ φυσιολογικά όλα τα προαναφερθέντα νέα. Εγώ όχι. Γι’ αυτό το… κόβω (το διάβασμα, το άκουσμα και το.. τήραγμα).
Και μια και μιλάμε για την Κύπρο μας, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι πρόσφατα ήταν η επέτειος του «ΟΧΙ» των αδελφών Κυπρίων στο διχοτομικό σχέδιο Ανάν.
Ανεξάρτητα από τις απόψεις του καθενός από σας για το σχέδιο Ανάν, εκείνο που δεν πρέπει να μάς διαφεύγει είναι το ότι, στις 24 Απριλίου 2004, το 76% των Κυπρίων, παρά τις πάμπολλες (έξωθεν και έσωθεν) πιέσεις, απέρριψε το «ξένης έμπνευσης και εν μέρει ελληνικής αποδοχής διχοτομικό σχέδιο Ανάν…»
Πρόσφατα, έλαβα (μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου) , μια διακήρυξη την οποία πιθανόν να δείτε δημοσιευμένη στη σημερινή μας έκδοση.
Εξ όσων γνωρίζω και εφόσον επιθυμείτε, μπορείτε να την λάβετε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (όσοι έχετε).
Πιστεύω ότι γίνεται κάποια κίνηση να τυπωθεί κι έτσι θα μπορείτε να προμηθευθείτε, το έντυπο, από διάφορους ελληνικούς οργανισμούς και γνωστά καταστήματα της παροικίας μας.
Διαβάστε την, μελετήστε την και υπογράψτε αν πιστεύετε ότι η λύση που ζητάμε να δοθεί είναι λογική, τίμια και δίκαιη.
Δεν είναι κυπριακό το θέμα. Δεν είναι κυπριακό το πρόβλημα.
Ήταν και είναι ελληνικό.
Στις ολιγάριθμες συγκεντρώσεις για την μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής, στις διαμαρτυρίες έξω από το Τουρκικό Προξενείο ή στα σκαλοπάτια της Βουλής, είμαστε κοντά στους Έλληνες της Κύπρου. Ας σταθούμε δίπλα τους. Ο κίνδυνος πάντα μας ένωνε και εξακολουθεί να μας ενώνει. Πρέπει, με κάθε θυσία, να εμποδίσουμε μεσοβέζικες λύσεις που εξυπηρετούν την Τουρκία και τους προστάτες της.
Κάποτε, από άστοχους χειρισμούς, ξένες επεμβάσεις και ολιγωρίες δεν καταφέραμε να επιτύχουμε την Ένωση της Ελλάδος με το νησί. Ας βοηθήσουμε όλοι για να έρθει η ώρα (επιτέλους) να το δούμε ελεύθερο.