Ολόκληρη η Ελλάδα, άμα δε και οι ανά τον κόσμο διαβιούντες Έλληνες, γάνιασαν στο… κλάμα. 

Οι ελάχιστοι ψύχραιμοι προσπάθησαν να βοηθήσουν και οι άσχετοι επί του θέματος είχαν θλιμμένο ύφος, μόνο και μόνο για συμπαράσταση στους πονεμένους και για να δείχνουν ότι ήταν εντός θέματος.

Εδώ που τα λέμε, εγώ ντρέπομαι γιατί συγκαταλέγομαι μεταξύ των ασχέτων, των αδιαφορούντων και των αδαών.

Ο φίλος, Γιάννης Μαράκης, πρώην διευθυντής των γραφείων αντιπροσωπείας της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος στη Αυστραλία, που βρίσκεται πάλι κοντά μας (καλωσόρισες Γιάννη), μού έδωσε μια πλήρη εικόνα της προετοιμασίας και της εν γένει πανηγυρικής κατάστασης που επικρατούσε στην πατρίδα μας, πριν… την καταστροφή.
Από την πλευρά μου πάλι, εδώ που τα λέμε, δεν μπορούσα να εξηγήσω την τόση θλίψη και οδύνη.

Έβλεπα νεαρές Ελληνοπούλες να τραβούν τα μαλλιά τους, να σκίζουν τις δαντέλες τους και να φωνάζουν: «Γιατί μάς το έκανες αυτό κούκλε μου; Γιατί;  Ποιος σε μάτιασε παιδί μου;»

Και όχι μόνο κοπελίτσες, αλλά και νεαροί. Ακόμη και ηλικιωμένες κυρίες, κύριοι και μεσήλικες.

Η κυρία που μου τηλεφώνησε, το πρωί της Κυριακής, έκλαιγε με αναφιλητά.
– Καλέ τι σας συμβαίνει;
– Με ρωτάς τι συμβαίνει κ. Κώστα μας.  Καταστροφή.  Μας προδώσανε οι φίλοι μας.
– Είχαμε φίλους και δεν το ξέρω;
– Μας πρόδωσε η Ευρώπη, η Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και τα περίχωρα.  Να κάνουν τόσο κακό στο παιδί; Δεν έλαβαν τίποτα υπόψη τους; Τίποτα δεν σεβάστηκαν; Τίποτα δεν εκτίμησαν; Και δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, κ. Κώστα μας.
– Βάλανε δύσκολα ε;
-Δύσκολα; Πολύ δύσκολα.  Ν’ ανοίγει το κουτί και να μη γλιστράς; Με άνοιγμα οξείας γωνίας και το παιδί με τους συντρόφους του εκεί, στυλωμένο. Ακλόνητο.  Να λικνίζεται σαν κυπαρίσσι, να κουνάει τα χέρια, σαν θηρίο με ανοιχτό το στόμα το.. κουτί και να προβάλει η σημαία μας, και το παιδί να βγάζει φωνή….
– Έβγαλε φωνή μεγάλη ε;
– Πολύ μεγάλη κ. Κώστα μου.
Προσπάθησα, ματαίως, να την καθησυχάσω.  Να της πω να μη χάνει τις ελπίδες της και να τη διαβεβαιώσω πως… πάλι με χρόνια με καιρούς… θα το πάρουμε το… πρωτάθλημα.  Με διέκοψε.
– Θα σας αφήσω κ. Κώστα μου.  Σας στεναχώρησα, το ξέρω. Ένα θέλω να σας πω. Την Παπαρίζου την βγάλανε γιατί είχε ωραία πόδια και γιατί το πήγε πιο κουνιστό το τραγούδι.
– Αλήθεια; Δεν το είχα προσέξει! 
– Ξέρω στεναχωρηθήκατε, κ. Κώστα, το καταλαβαίνω από τη φωνή σας. Είχατε στηρίξει κι εσείς τις ελπίδες σας στο παιδί. Πιστεύατε κι εσείς στο Σάκη.
– Και στον Καραμανλή είχα στηρίξει τις ελπίδες μου, αλλά… Αυτά έχει η ζωή.
Το πάμε λίγο χαλαρά σήμερα. Εδώ που τα λέμε, κάπου-κάπου χρειάζεται.
Ο φίλος ο Γιάννης που προανέφερα, μου έστειλε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, μια λίστα από συνθήματα που γράφονται σε τοίχους της Αθήνας.  Σας μεταφέρω μερικά:
«Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω καταπληκτική μόρφωση». (Δεν θέλω χαμόγελα και υπαινιγμούς)
«Δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές, μόνο αντιπαθητικοί αντικαπνιστές»
«Το Fame Story είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο.»
«Ζαλίζομαι. Σταματήστε τη γη να κατεβώ.»

Για να κλείσουμε το σημερινό σημείωμα με κάτι σοβαρό, επιτρέψτε μου να πω δύο λόγια για την αξιόλογη κίνηση του Γενικού Προξενείου μας.
Αναφέρομαι στη δημιουργία της βιβλιοθήκης με έργα ντόπιων λογοτεχνών. Κατά την γνώμη μου, αξιόλογη, πρωτότυπη και… ραφιναρισμένη κίνηση εκ μέρους του γενικού μας, του κ. Σαλαμάνη, που τον γνωρίζω και του υπεύθυνου του Γραφείου Εκπαίδευσης, του κ. Λαδόπουλου, που δεν έτυχε να τον γνωρίσω. 
Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου (εύχομαι να μην είναι απολύτως ακριβείς), η ανταπόκριση των λογοτεχνών της παροικίας μας, δεν ήταν η αναμενόμενη.
Εκτός τούτου, υπάρχουν λογοτέχνες που έχουν επιστρέψει στην πατρίδα και άλλοι που βρίσκονται κάπου στους ουρανούς.
Συγγενείς φίλοι, γνωστοί, που έχουν αντίτυπα περίσσεια, ας στείλουν όσα θέλουν και μπορούν. 
Αυτοί που τους πέφτει μακριά το Προξενείο ή διατείνονται, όπως εγώ, πως… πνίγονται στη δουλειά, ας κάνουν ένα διάλειμμα και μια μικρή… εκδρομή μέχρι εκεί.
Το αναφέρω, γιατί ενώ συμπεριλαμβάνομαι στους θαυμαστές και υποστηρικτές αυτής της κίνησης, δεν έχω αξιωθεί να πάω δύο αντίτυπα του βιβλίου του γιου μου.  Για το δικό μου βιβλίο, που θα εκδώσω όταν… μεγαλώσω, θα δώσω ό,τι δώσω για την βιβλιοθήκη και μερικά αφιερωμένα από μένα στον κ. γενικό και τους συνεργάτες του.
      

Υ.Γ.: Για τον αγαπητό Βλάση Μαυραγάνη: Σχετικά με το Σύλλογο Φίλων Ελαφρού Τραγουδιού, έχω καλά νέα, μια και τα μέλη που επιθυμούν να συμπεριληφθούν στην ομάδα, αυξάνουν συνεχώς. Ένα ακόμη νέο: Καινούργιο τραγούδι που συμπεριελήφθη σε πρόσφατο ρεσιτάλ ελαφρού τραγουδιού που δόθηκε με επιτυχία στην Αθήνα, έχει στίχους γραμμένους από πολύ γνωστή συμπάροικο.  Περισσότερα σύντομα.  Κ.Π