Το παραμύθι: «.. ένα φθινοπωρινό απόγευμα, ο προύχοντας του χωριού, κάλεσε στο αρχοντικό του το κοινοτικό συμβούλιο και τους είπε με σοβαρή φωνή: Σεβαστοί γέροντες, αγαπητά παλικάρια. Προτείνω να ονομάσουμε το δράκο που μένει στην άκρη του δάσους Θέμη, από τη θεά του Ολύμπου Θέμιδα, την κόρη του Ουρανού και της Γης, τη θεά της Δικαιοσύνης, τιμής ένεκεν για την πολύτιμη βοήθεια που προσφέρει στο χωριό, τη σωστή του σκέψη και το δίκαιο τρόπο που λύνει τα προβλήματα μας.

Στη γυναίκα του, να δώσουμε το όνομα Αργυρώ, για την ελαφριά, σταχτιά της επιδερμίδα και την ευγενική της καρδιά, που μοιάζει με το ασήμι. Ποτέ της δεν αρνείται να προσφέρει βοήθεια στους αρρώστους κι ανήμπορους του χωριού. Όσο για το παιδί τους, να τους προτείνουμε με τη νέα σχολική χρονιά, να φοιτήσει στο σχολείο του χωριού».

Το παραμύθι μιλά και για τη γειτόνισσα του δράκου, την κακιά μάγισσα που ζούσε με την πονόψυχη θυγατέρα της. Σαν έμαθε λοιπόν τα σχέδια των χωρικών, η μάγισσα θύμωσε. Και για να τους εκδικηθεί, κατάστρεψε με το μαγικό της βραχιόλι το γειτονικό δάσος.
Κάποτε όμως η θεία Δίκη την τιμώρησε. Έπεσε στο ποτάμι και μαζί, χάθηκε το μαγικό της βραχιόλι. Τότε ένα μαύρο νέφος σκέπασε το χωριό. Ξαφνικά όμως το νέφος χάθηκε και φάνηκε σον ουρανό το ξάστερο φως. Μαζί και τα καταστρεμμένα περιβόλια που βρήκαν την όμορφη αρχική τους όψη.

Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΤΣΑΚΙΣΤΡΑΣ

Η θυγατέρα της βρήκε την αγάπη στο σπίτι της Αργυρώς, που υποσχέθηκε να τη φροντίζει σαν δικό της παιδί.
Το παραμύθι λέει ότι τόσο ο γιος του δράκου όσο και η θυγατέρα της μάγισσας, ήταν πολύ καλοί μαθητές. Έτσι ο γέρο δάσκαλος, φώναζε τον πρώτο Άριστο και το κορίτσι Αθηνά.

Τα χρόνια πέρασαν και τα δυο παιδιά, αφού σπούδασαν, αποφάσισαν να παντρευτούν. Την εβδομάδα προ του γάμου, η μάνα τους, η κ. Αργυρώ, αφού ζύμωσε και έψησε τα κούμουλα, τα μοίρασε στους συγχωριανούς της για την ευλογία του γάμου των παιδιών της.

Οι ρίζες: Στον Κάμπο της Τσακίστρας ένα χωριό που βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι του Κύκκου στην Κύπρο και που περιβάλλεται από εύφορα περιβόλια, ξυλοσχιστικά εργαστήρια και πυκνό δάσος, γεννήθηκε και έζησε ο Θέμης Θεμιστοκλέους. Οι συγχωριανοί του τον περιγράφουν σαν άνθρωπο εύσωμο, καλοσυνάτο που δούλευε ξυλοκόπος στο παραπλήσιο δάσος. Λόγω της σωματικής του δύναμης, του πρόσθεσαν το «δράκος».

Έκτοτε, το επίθετο αντικαταστάθηκε με το παρατσούκλι «Δράκος», το οποίο και πέρασε από γενιά σε γενιά. Σύμπτωση; Τη γυναίκα του Θέμη την έλεγαν Αργυρώ. Μια γυναίκα που έμεινε στην ιστορία για τη καλοσύνη και την γενναιοδωρία στο συνάνθρωπο.

Το όμορφο αυτό παραμύθι είναι γραμμένο από την Κύπρια λογοτέχνιδα, Ευτυχία Αδάμου-Δράκου, εγγονή του ποιητάρη Κωνσταντίνου Φιλίππου, γνωστού στην κυπριακή πατριά με το όνομα Τζιαπούρας – ο Κωστής του Φιλιππέτη, από το Στρόβολο (προάστιο της Λευκωσίας).

ΣΤΟ ΘΕΜΗ ΔΡΑΚΟ

Διαβάζοντας το βιβλίο που η κ. Αδάμου-Δράκου είχε την καλοσύνη να μού στείλει, διαπιστώνω ότι ταξιδεύει τους μικρούς καλούς μας φίλους με μαεστρία στον μαγικό κόσμο του παραμυθιού, συνδυάζοντας τον μύθο με την πραγματικότητα.

Η συγγραφέας άρχισε γράφοντας στίχους στην κυπριακή ντοπιολαλιά. Αργότερα, την κέρδισε το διήγημα. Τελευταία ασχολείται με το παιδικό βιβλίο.
Επισημαίνω ότι το βιβλίο προλογίζεται από τον λόγιο δρα Πέτρο Στυλιανού, ο οποίος και προώθησε το συγγραφικό της έργο. Ένα έργο απλό, αφιερωμένο εξολοκλήρου στον πάσχοντα συνάνθρωπο σε γλώσσα ρέουσα, με πυκνή διαλογική διάταξη και με διεισδυτικότητα στη χαρακτηρολογία των πρωταγωνιστών.
Η λογοτέχνης φροντίζει συνάμα στην καταγραφή πολιτιστικών στοιχείων της ιδιαίτερης πατρίδας της. Αναπτύσσει το ιστορικό πλαίσιο και προβάλλει το δράμα του δοκιμαζόμενου Κυπριακού λαού από την τουρκική εισβολή με τα πολλαπλά τραγικά του σύνδρομα.

Τα βιβλία της είναι δίγλωσσα. «Θεωρώ ότι η διγλωσσία στο παιδικό βιβλίο είναι σημαντική για το γεγονός ότι το παιδί μιλά και διαβάζει την αγγλική και μέσα από την μετάφραση γνωρίζει τον πολιτισμό και τις παραδόσεις μας. Είναι και αυτό στα πλαίσια της προσπάθειάς στήριξης του θεμέλιου λίθου του ελληνικού πολιτισμού», εκτιμά.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ

Ο επίλογος: Μέσα από το παραμύθι, είναι η έκφραση και αποτύπωση των αισθημάτων της ίδιας της οικογένειας της κ. Αδάμου, που από το 1975 ζει το δράμα του αγνοούμενου κουνιάδου της Θέμη Δράκου που μαζί με πέντε άλλους, πολεμούσε στην περιοχή της Χαλεύκας. Από τότε αγνοείται η τύχη και των έξη. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε αυτόν.

Ο Θέμης, είναι ένα από τα εγγόνια του παππού Θέμη Δράκου και αδελφός του συζύγου της συγγραφέα.

«Το Αγρόκτημα του Μάριου», είναι και αυτό ένα απλό, κατανοητό, τρυφερό παραμύθι για τα παιδιά με σημεία αναφοράς στην παράδοση, που η συγγραφέας πιστεύει ότι πρέπει να κρατηθεί «ζωντανή κυρίως σε εποχές όπως αυτή που ζούμε που κυριαρχεί η βιομηχανοποίηση των πάντων».

Διαβάζοντάς το και με τα φτερά της φαντασίας στην γη που με γέννησε, διαπιστώνω ότι το περιεχόμενο είναι για τους μαθητές μια πρόσκληση και πρόσκληση επιστροφής στη φύση, ένας διαφορετικός τρόπος προκειμένου να μυηθούν στον αγροτικό τρόπο ζωής και τα θετικά στοιχεία που προσφέρει και συνάμα να γνωρίσει και τον πλούσιο κόσμο των πτηνών και των ζώων της μεγαλονήσου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι σελίδες των βιβλίων της κ. Αδάμου είναι εικονογραφημένες από παιδιά που φοιτούν σε Ιδρύματα. Σχολεία και οργανωμένοι φορείς που θα ήθελαν να προμηθευτούν βιβλία της κ. Αδάμου Δράκου, μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί της στην ηλεκτρονική διεύθυνση: drakoug@cytanet.com.cy