Τέσσερις μήνες περίπου, μετά την παρουσίαση του βιβλίου του Σωκράτη Τσουρδαλάκη «Οι Κρήτες της Ωκεανίας από τον 19ο αιώνα», μιλάμε με τον συγγραφέα για την απήχηση που είχε το έργο του στην Κρητική πατριά της Αυστραλίας, αλλά και την ευρύτερη ελληνική παροικία.
Νωρίς, ίσως, για έναν ολοκληρωμένο απολογισμό, όχι όμως και για ενδείξεις.
«Ομολογώ ότι δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση. Πουλήθηκαν πολλά βιβλία. Η συντριπτική πλειοψηφία της κρητικής πατριάς της Μελβούρνης και του Σίδνεϊ το αγκάλιασε. Οι περισσότεροι παίρνουν πάνω από δύο βιβλία, ένα για το κάθε παιδί», θα πει ο κ. Τσουρδαλάκης.
Επίπονη προσπάθεια οκτώ χρόνων είναι το αποτέλεσμα του βιβλίου, που, όπως θα πει ο συγγραφέας, δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
«Δεν είμαι ιστορικός. Προσπάθησα, όμως, να συγκεντρώσω όσο το δυνατόν περισσότερα έγκυρα στοιχεία, από Πρακτικά των Συλλόγων και ζωντανές μαρτυρίες ανθρώπων που τους υπηρέτησαν. Δεν ήταν εύκολο πράγμα, γιατί η Αυστραλία είναι μια μεγάλη ήπειρος και οι αποστάσεις μεγάλες. Για να συγκεντρώσω στοιχεία, χρειάστηκα τη βοήθεια και τη συνεργασία πολλών ατόμων, από όλες τις Πολιτείες της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, που, ευτυχώς, ανταποκρίθηκαν με προθυμία και τους ευχαριστώ γι’ αυτό».
Στο ερώτημα αν δέχεται κριτική για το βιβλίο του, θα πει.
«Η κριτική που δέχομαι σήμερα από μερίδα ατόμων, είναι ότι αναφέρομαι εκτενέστερα στο Σύλλογο Ρεθεμνιωτών «Το Αρκάδι». Προσωπικά, το βρίσκω φυσικό γιατί είμαι ιδρυτικό μέλος, υπήρξα γραμματέας από την ίδρυσή του το 1972 μέχρι το 1984, έζησα τη γέννηση και την εξέλιξή του, από κοντά και πήρα ενεργό μέρος σ’ αυτήν. Είχα, επομένως, τα περισσότερα στοιχεία τα οποία έπρεπε να καταγραφούν. Εκείνο το οποίο θέλω και πρέπει να τονίσω είναι ότι κατέβαλα κάθε δυνατή προσπάθεια να είμαι αντικειμενικός και να καταγράψω τα γεγονότα. Αν υπάρχουν παραλείψεις, ας γράψουν οι επόμενοι που θα ασχοληθούν με το θέμα αυτό, τα παραλειπόμενα».
ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ
Η ανάγκη να καταγραφούν αυτά που έζησε ο ίδιος, αυτά που συνέβησαν στις άλλες Πολιτείες της Αυστραλίας, σχετικά με τα κρητικά σωματεία και τις ομοσπονδίες που δημιουργήθηκαν, ήταν ένα δυνατό έναυσμα το οποίο, στη συνέχεια, τον ώθησε στην προσπάθεια καταγραφής των Κρητικών πρώτης γενιάς της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, «για να γνωρίζουν οι επόμενες γενιές ποιοι Κρητικοί πρώτης γενιάς έζησαν στην Αυστραλία από τα μέσα του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Δεν ισχυρίζομαι ότι κατέγραψα όλους τους Κρητικούς της Αυστραλίας, ούτε και ότι ο κατάλογος που παραθέτω είναι απολύτως ακριβής. Αυτό είναι εντελώς αδύνατο, γιατί πολλοί Κρητικοί έμειναν έξω από τα συλλογικά κρητικά όργανα, άλλοι ζουν σε επαρχιακές πόλεις και δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν. Κατάφερα, όμως, να συμπεριλάβω 1.700 στον κατάλογο, έχω δε αφήσει χώρο, όπου εκείνος που θα πάρει το βιβλίο μπορεί να καταγράψει ο ίδιος τα στοιχεία του».
Ο ίδιος θα πει ότι «μέσα από τις σελίδες του βιβλίου φαίνεται η δράση της πρώτης γενιάς για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας παράδοσης, των ηθών και εθίμων, κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες. Όπως φαίνονται και οι αντιπαραθέσεις και οι συγκρούσεις. Η αιτία για τις περισσότερες συγκρούσεις δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η προσωπική φιλοδοξία. Αφού όλοι βάζαμε από τις τσέπες μας για να πάει μπροστά ο οργανισμός, διαθέταμε πολύτιμο χρόνο με αφιλοκέρδεια και εκείνο που μας ενδιέφερε ήταν το συμφέρον της Ελλάδας. Για ό,τι έγινε τότε φέρουμε όλοι ευθύνη. Σήμερα πρέπει να ανοίξει ο δρόμος στη νέα γενιά. Να πάρουν οι νέοι τα ηνία στα χέρια τους γιατί διαθέτουν και τις γνώσεις και τον ενθουσιασμό. Πρέπει να τους δείξουμε εμπιστοσύνη».
Το βιβλίο του Σωκράτη Τσουρδαλάκη θα παρουσιαστεί τον Αύγουστο στην Κρήτη, στο «Σπίτι του Πολιτισμού».
«Για να έχουν πρόσβαση σ’ αυτό το έργο και οι Κρήτες που επαναπατρίστηκαν, αλλά και οι καλλιτέχνες που έδωσαν τόσα πολλά με τις επισκέψεις τους στην Αυστραλία και ενέπνευσαν τους νέους να μείνουν κοντά στις ρίζες τους. Την αρχή την έκανε ο Κώστας Μουντάκης το 1971 και ακολούθησαν και άλλοι καταξιωμένοι καλλιτέχνες», θα πει ο συγγραφέας.