Η Violet Constance Jessop (1887–1971) ήταν συνοδός σε υπερωκεάνεια κρουαζιερόπλοια και εθελόντρια νοσοκόμα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έγινε γνωστή γιατί επέζησε του ναυαγίου του «Τιτανικού» και του αδελφού του πλοίου «Britannica», ενώ επέβαινε και στο «Olympic» όταν συγκρούστηκε με αγγλικό πολεμικό πλοίο.
Γεννήθηκε στην Αργεντινή από Ιρλανδούς μετανάστες. Είχε άλλα οκτώ αδέλφια, από τα οποία επέζησαν τα έξι, ενώ η ίδια κατάφερε να επιβιώσει από τη φυματίωση, παρά τις αντίθετες προβλέψεις των γιατρών. Όταν πέθανε ο πατέρας της, επέστρεψε στη Μεγάλη Βρετανία με την υπόλοιπη οικογένειά της.
Στις 20 Οκτωβρίου 1910, σε ηλικία 23 ετών, επιβιβάζεται στο πολυτελές επιβατηγό πλοίο «Olympic», το μεγαλύτερο της εποχής, ως συνοδός. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1911, όμως, το πλοίο συγκρούστηκε με το βρετανικό πολεμικό «Hawke» και μολονότι υπέστη μεγάλη ζημιά κατάφερε να πλεύσει μέχρι το λιμάνι του Σαουθάμπτον.
Στις 10 Απριλίου 1912, η Violet, ως συνοδός, ξεκινά το καινούριο ταξίδι της με τον μοιραίο «Τιτανικό» και τέσσερις μέρες αργότερα θα αντιμετωπίσει ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια της Ιστορίας, καθώς το υπερπολυτελές υπερωκεάνειο θα συγκρουστεί με παγόβουνο και θ’ αρχίσει να βυθίζεται.
Όπως εξιστορεί η ίδια στο βιβλίο που θα εκδώσει αργότερα, τής δόθηκε εντολή να επιβιβαστεί στη σωσίβια λέμβο 16, όπου ένας αξιωματικός του πληρώματος της έβαλε στην αγκαλιά ένα μωρό.
Την επόμενη μέρα, οι επιζήσαντες περισυνελέγησαν από το πλοίο «Carpathia». Εκεί, μια γυναίκα της άρπαξε το μωρό από την αγκαλιά κι εξαφανίστηκε. Στο βιβλίο της αναφέρει ότι πολλά χρόνια αργότερα, μια βροχερή νύχτα – παρ’ ότι δεν είχε αναφέρει σε κανέναν το γεγονός με το μωρό – δέχθηκε ένα τηλεφώνημα και μια γυναίκα της είπε ότι εκείνη ήταν το μωρό που είχε σώσει κάποτε.
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε ως νοσοκόμα στον Βρετανικό Ερυθρό Σταυρό. Το 1916, βρισκόταν πάνω στο Βασιλικό Πλωτό Νοσοκομείο «Britannic», που είχε επιταχθεί από τη βρετανική κυβέρνηση και εκτελούσε την έκτη αποστολή του, (είχε ήδη μεταφέρει 15.000 τραυματίες στην Αγγλία), όταν το πλοίο προσέκρουσε σε νάρκη και βυθίστηκε στο Αιγαίο Πέλαγος, κοντά στη Τζιά.
Δεν θα είχε χαθεί κανείς, αφού μετά το ναυάγιο του «Τιτανικού» τα πλοία είχαν εξοπλιστεί με πολύ καλά σωστικά μέσα, αν από λάθος οι σωσίβιες λέμβοι δεν είχαν κατέβει πριν την ώρα τους και ενόσω λειτουργούσαν ακόμα οι μηχανές του πλοίου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τριάντα άτομα, αφού οι λέμβοι παρασύρθηκαν από τη δίνη που δημιουργούσαν οι προπέλες.
Η Violet, τυχερή για μια ακόμη φορά, πήδηξε εγκαίρως από τη λέμβο, παρασύρθηκε, όμως, από μια προπέλα και χτύπησε στο κεφάλι. Τελικά, διασώθηκε από τα πλοία που έσπευσαν για βοήθεια. Αυτό που θυμάται είναι ότι πρόλαβε να αρπάξει την οδοντόβουρτσά της, πριν μπει στη λέμβο, γιατί αυτή ήταν που της είχε λείψει περισσότερο στο ναυάγιο του «Τιτανικού»!
Μετά τον Πόλεμο, απτόητη η Violet Jessop συνέχισε να εργάζεται σε μεγάλα υπερατλαντικά κρουαζιερόπλοια. Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου είχε κάνει έναν άσχημο γάμο σύντομης διάρκειας και δεν απέκτησε παιδιά. Το 1950 αποσύρθηκε στο Great Ashfield του Suffolk, όπου και πέθανε 21 χρόνια αργότερα.
Πώς θα μπορούσε, άραγε, να χαρακτηρίσει κανείς τη ζωή αυτής της γυναίκας, που αναμφίβολα είχε την εύνοια της τύχης;
Είναι, μήπως, η ζωή μας προκαθορισμένη από τη μέρα που γεννιόμαστε; «Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον» ή όλα είναι θέμα συμπτώσεων και τύχης;
Μήπως εκεί ψηλά, σε κάποιο αστέρι, είναι όλα γραμμένα; Ο σοφός λαός πάντως το λέει ξεκάθαρα: “Όποιου του μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει”!
(Πηγές: Encyclopedia Titanica, Wikipedia). Ευχαριστώ, επίσης, τον καθηγητή Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, κ. Σταύρο Παπαμαρινόπουλο, για την ενημέρωση.
* Η Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και συγγραφέας των βιβλίων «Μετά την Καταστροφή, Σμύρνη-Κατοχή» και «Στους Δρόμους του Πεπρωμένου» http://christiannaloupa.wordpress.com