«Eθνικά περήφανες» μάχες έχει δώσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια σε όλα τα πεδία, προκειμένου το γειτονικό «κρατίδιο» να μην παίρνει μέρος σε διεθνείς εκδηλώσεις (από τη… Γιουροβίζιον μέχρι παντός είδους αθλητικές διοργανώσεις) με το συνταγματικό του όνομα («Δημοκρατία της Μακεδονίας»), αλλά ως FYROM, στα καθ’ ημάς ΠΓΔΜ ή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, όπως καθορίσθηκε με την «ενδιάμεση συμφωνία» να αποκαλείται διεθνώς και προσωρινά η συγκεκριμένη χώρα μέχρι να λυθεί οριστικά το σχετικό πρόβλημα με τη χώρα μας. Η Ελλάδα έχει προκαλέσει επισήμως «επεισόδια» σε περιπτώσεις που οι διοργανωτές ανέφεραν την αντιπροσωπεία ως «μακεδονική» και όχι «της FYROM», έχει απειλήσει ότι θα αποχωρήσει (σε κάποιες περιπτώσεις το έκανε κιόλας…) από διοργανώσεις αν δεν αλλάξει επίσημα το όνομα σε FYROM, έχει… παιχθεί ξύλο σε εξέδρες επειδή… ξεδιπλώθηκαν «αντίπαλα» πλακάτ και άλλα γλαφυρά εθνικοπατριωτικά παρόμοια…
Υπάρχουν διάφορες απόψεις και προσεγγίσεις για το συγκεκριμένο θέμα – που να θυμίσουμε, έχουν… κατεβάσει τους Έλληνες στους δρόμους σε εθνικά συλλαλητήρια, έχουν οδηγήσει την Εκκλησία σε «πολιτικοποίηση», χρησιμοποιήθηκε ως αιτία ή έστω αφορμή για να πέσει κυβέρνηση, να δημιουργηθεί ένα πολιτικό κόμμα και να… ανδρωθεί ένα κομματίδιο, σε σημείο που να θεωρείται ως καταλύτης εξελίξεων. Γι’ άλλους «το όνομά μας είναι η ψυχή μας» (παραγνωρίζοντας ότι η Μακεδονία, ως γεωγραφική περιοχή επεκτείνεται επί αιώνες σε περισσότερες της μιας χώρες), που θα έπρεπε ακόμη και να μάς οδηγήσει στο να… εισβάλουμε στρατιωτικά στο «κρατίδιο»! Άλλοι, πάλι, θεωρούσαν και θεωρούν ότι το όνομα αυτό καθ’ αυτό δεν συνιστά μείζον πρόβλημα και έπρεπε από χρόνια να έχουν ακολουθηθεί άλλες πολιτικές προσεγγίσεις της γειτονικής χώρας, που θα επέτρεπαν στην Ελλάδα ακόμη και να την καταστήσει «δορυφόρο» της…
Σημασία έχει η επίσημη θέση της Ελλάδας, όπως θεσμοθετήθηκε με την «ενδιάμεση συμφωνία» και από την οποία οι κατά καιρούς κυβερνήσεις όχι μόνο δεν έχουν απομακρυνθεί κατά κεραία, αλλά επιδιώκουν να την «αναβαθμίσουν» με διάφορες ευκαιρίες, όπως έγινε πρόσφατα στη διάσκεψη του Βουκουρεστίου, τα «συμπεράσματα» της οποίας επισείει η Ελλάδα κάθε τόσο: FYROM σε όλες τις διεθνείς αναφορές της συγκεκριμένης χώρας, μέχρι να υπάρξει κοινά αποδεκτή λύση για το όνομα – και, μάλιστα, μία μόνο ονομασία για κάθε χρήση. Και την επίσημη, «αδιαπραγμάτευτη» αυτή ελληνική θέση, την επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία με το γνωστό εμφατικό του τρόπο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός…
Μόνο που το περασμένο Σάββατο, στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας προσγειώθηκε (και για να γίνει αυτό σημαίνει ότι είχε πάρει προηγουμένως άδεια από τις ελληνικές Αρχές…) κρατικό αεροσκάφος που μετέφερε στο νησί τον υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, με τα διακριτικά «MKD – Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αποβίβασε την αντιπροσωπεία της χώρας για την άτυπη σύνοδο του ΟΑΣΕ, επέστρεψε στα Σκόπια και ξαναγύρισε την Κυριακή για να παραλάβει τον κ. Μιλοσόσκι και τη συνοδεία του. Να θυμίσουμε ότι οι Αρχές της χώρας στο παρελθόν δεν έχουν επιτρέψει την προσγείωση σε ελληνικά αεροδρόμια αεροσκαφών που τα επίσημα έγγραφά τους έχουν την ένδειξη «Δημοκρατία της Μακεδονίας»…
Ο κ. Μιλοσόσκι χαρακτήρισε την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να επιτρέψει την υπ’ αυτούς τους όρους προσγείωση του αεροσκάφους του, «φυσιολογική και πραγμαγματιστική» – πρόσθεσε, μάλιστα, με σημασία ότι η κίνηση αυτή της ελληνικής κυβέρνησης «εκτιμήθηκε ακόμη περισσότερο λόγω των εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων» της. «Πραγματιστική». Και θα πει κάποιος «και τι να ’κανε δηλαδή η κυβέρνηση, να απαγορεύσει την προσγείωση του αεροσκάφους με αποτέλεσμα να μην παρευρεθεί στην άτυπη σύνοδο του ΟΑΣΕ ο Σκοπιανός υπουργός;» Ναι! Αυτό θα έκανε κάθε σοβαρή χώρα για να στηρίξει την πολιτική της, την οποία υποτίθεται ότι προβάλλει και υπερασπίζεται στα διεθνή φόρα, με συνέπεια και επιμονή…
΄Η, εν πάση περιπτώσει, μια σοβαρή χώρα θα έβρισκε να προβάλει επισήμως μια κατά το δυνατόν πειστική δικαιολογία «εξαίρεσης» και δεν θα περιοριζόταν στο να… διαχειρισθεί (και αυτό) το ζήτημα με καθαρά επικοινωνιακούς όρους, δηλαδή… απαγορεύοντας με διάφορα «κόλπα» τα φωτογραφικά και τηλεοπτικά συνεργεία να «αποτυπώσουν» την προσγείωση του αεροσκάφους αποκλείοντάς τα από τον χώρο υποδοχής! Κάτι που, βεβαίως, δεν το πέτυχε, αφού κάμεραμεν και φωτογράφοι «έπιασαν» το θέμα με τηλεφακούς από τον εξωτερικό χώρο του αεροδρομίου!
Τι σχιζοφρενική προσέγγιση της πολιτικής είναι αυτή; Στο διεθνές επίπεδο («μπροστά» σε… 56 υπουργούς Εξωτερικών του ΟΑΣΕ!), υπονομεύθηκε η «πάγια και αδιαπραγμάτευτη» επίσημη θέση της χώρας (και διαχειρίστηκε η υπαναχώρηση με όρους… επικοινωνιακούς, της «εικόνας»!), στο δε εσωτερικό πεδίο, η συγκεκριμένη κυβέρνηση, από τη μια, επιχειρεί να «προσεγγίσει» (με εσπευσμένα μέτρα για τους λαθρομετανάστες κ.λπ.) τους ακραίους του ΛΑΟΣ και, από την άλλη, τους… ερεθίζει με το «μακεδονικό», το κατ’ εξοχήν «ευαίσθητο» μέτωπο γι’ αυτούς!
