Έφυγαν από το Μόναχο με τον αέρα του νικητή. Οι δύο ανακριτές, Νίκος Ζαγοριανός και Ευάγγελος Παντιώρας, πέτυχαν στη βαυαρική πρωτεύουσα ένα μεγάλοαποτέλεσμα: την πλήρη ευθυγράμμιση των Γερμανών συναδέλφων τους με τις δικές τους θέσεις στο θέμα της έκδοσης του Μιχάλη Χριστοφοράκου στην Ελλάδα.
 «Τα στοιχεία που προσκόμισαν οι επισκέπτες από την Αθήνα παραμέρισαν κάθε αμφιβολία ότι ο Χριστοφοράκος είχε εξετασθεί ως κατηγορούμενος και όχι ως απλός μάρτυρας το 2008», επανέλαβε ο εκπρόσωπος της Γενικής Εισαγγελίας του Μονάχου, Άλφονς Ομπερμάγερ. «Παρά τις ενστάσεις των συνηγόρων, λοιπόν, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για παραγραφή των αδικημάτων που αναφέρονται στο διεθνές ένταλμα σύλληψης».

Η επιτυχία αυτή έχει όμως και μια σκιά: Η απόφαση του γενικού εισαγγελέα ήταν προειλημμένη. «Δεν είχα στιγμή αμφιβολία ότι οι Έλληνες ανακριτές έχουν δίκιο και ο Χριστοφοράκος άδικο», είπε ο ίδιος. «Τα στοιχεία που μάς έφεραν, απλώς πιστοποίησαν την άποψή μου». Και μόνο αυτή η δήλωση δείχνει ότι ο κ. Χριστοφοράκος ήταν εκ των προτέρων «χαμένος από χέρι» στη Γερμανία.

Η απλή κατοχή της γερμανικής ιθαγένειας δεν άρκεσε προφανώς για να του εξασφαλίσει τη μεταχείριση γερμανού πολίτη πρώτης κατηγορίας. «Οι γερμανικές αρχές επιχειρούν να τον ξεφορτωθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα» έλεγε γνωστός δικηγόρος στο Μόναχο. «Κι αυτό επειδή δεν θέλουν να ξανανοίξουν το θέμα της Siemens, που γι΄ αυτούς, με λίγες εξαιρέσεις, έχει λήξει οριστικά».

Το μέσον για να απαλλαγούν από αυτόν υπήρχε ήδη: το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης. «Το Άρθρο 16 του Συντάγματος απαγορεύει την έκδοση Γερμανών πολιτών στο εξωτερικό», πρόσθεσε ο ίδιος. «Αυτό ισχύει και σήμερα. Ωστόσο, το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης είναι μέρος του Κοινοτικού Δικαίου. Η έκδοση ενός ατόμου εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει μετατραπεί σε παράδοση».

Αυτό που κάνει προβληματική τη διαφαινόμενη «παράδοση» του κ. Χριστοφοράκου, τονίζει, είναι οι συνοπτικές διαδικασίες. «Σε άλλες περιπτώσεις τέτοιες διαδικασίες διαρκούν χρόνια», λέει. «Για τον Χριστοφοράκο, όμως, δεν θα τραβήξουν περισσότερο από λίγους μήνες. Και αυτό δεν θα γινόταν εύκολα με έναν Γερμανό πολίτη “πρώτης κατηγορίας”».