Παρέα να απολαμβάνουν το καφεδάκι και να συζητούν για την επικαιρότητα, συνέλαβε ο φωτογραφικός φακός του Κώστα Ντεβέ, τον κ. Φώτη Αποστολόπουλο και τον κ. Δημήτριο Κάρμη, σε ένα καφενεδάκι του Νόρθκοτ.

Ο κ. Αποστολόπουλος, γνωστός κουρέας της περιοχής, που κατάγεται από το Επιτάλιο Ηλείας, μετανάστευσε το 1965 με το «Αυστραλίς». «Το καράβι, δυστυχώς, δεν είχε σύστημα κλιματισμού και διαμαρτυρηθήκαμε. Μεγάλη ιστορία. Πού να σας τη λέω. Πίσω στην πατρίδα είχαν μείνει η μητέρα μου Σοφία και ο αδελφός μου Τάσος. Φυσικά και είχαμε αλληλογραφία. Αργότερα, το τηλέφωνο αντικατάστησε το γράμμα. Ωστόσο, κάποια ενθύμια υπάρχουν στο συρτάρι…», θα πει.
Ο κ. Κάρμης, γεννήθηκε στον τόπο που ανέδειξε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δεν κρύβει την περηφάνια του. Σημαδιακή μάλιστα και η χρονολογία που έφτασε στους Αντίποδες, το 1956, όταν η Μελβούρνη είχε αναλάβει τη διεξαγωγή των Αγώνων. Από τότε ρίζωσε στο Νόρθκοτ. «Η μητέρα μου έζησε έναν αιώνα. Τα πρώτα χρόνια επικοινωνούσαμε με γράμματα. Θυμάμαι την αγωνία μέχρι να πάρουμε νέα τους. Όταν εγκατέλειψε τα εγκόσμια, η αλληλογραφία αραίωσε», σημειώνει.

ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ

Ποιος, λοιπόν, περίμενε, ότι τα μικροπράγματα που φέραμε μαζί μας – κειμήλια για τους περισσότερου – θα γίνονταν σήμερα σημείο αναφοράς της εγκατάστασης των μεταναστών και της ιστορίας της χώρας;

Πού να ξέραμε, ότι εκείνο το δακρύβρεχτο γράμμα που ανταλλάξαμε με προσφιλή πρόσωπα, πριν ή μετά το υπερπόντιο ταξίδι, θα αποκτούσε τέτοια σημασία, ώστε να ζητείται επειγόντως για μια θέση στα Εθνικά Αρχεία της Αυστραλίας;

Και να. Το Australia Post – τα Αυστραλιανά Ταχυδρομεία – που έχει τη φροντίδα αποστολής των επιστολών και με δυο εκατονταετίες στο ενεργητικό του, γιορτάζει και ανάμεσα στις εκδηλώσεις είναι και ένα ταξίδι στο χρόνο, με μια πανηγυρική έκδοση όλων αυτών των ντοκουμέντων, που θα γίνει με τη βοήθεια όλων των μεταναστευτικών ομάδων.

Καλεί, λοιπόν, όσους έχουν κρατήσει στο συρτάρι το πρώτο εκείνο γράμμα-πρόσκληση, από το συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο που δεχόταν να σας φιλοξενήσει, έστω και προσωρινά, στο σπιτικό του, ή μέρος της αλληλογραφίας αποπληρωμής των ναύλων στη ΔΕΜΕ (Διακυβερνητική Επιτροπή Μετανάστευσης) ή κάποιο γραπτό ντοκουμέντο που να σχετίζεται με τη διαδικασία και το υπερπόντιο ταξίδι στη «γη της Επαγγελίας», όπως χαρακτηριζόταν τότε η Αυστραλία, να δηλώσετε συμμετοχή.
Ζητεί, επίσης, επιστολές-ενθύμια, ενδεχομένως από προπάππο σας, που έλαβε μέρος στον πόλεμο ή αυτό που περιγράφει τα δύσκολα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου και της οικονομικής κρίσης.

Πιο σημαντική για το Australia Post είναι, ενδεχομένως, η επιστολή με την οποία σάς σύστηναν τον/την μέλλοντα/μέλλουσα σύζυγο και που συνοδευόταν με την πολυσυζητημένη φωτογραφία.

Στην προσπάθεια συγκέντρωσης αυτού του υλικού, ο Dr. Hass Dellal, διευθυντής του Αυστραλιανού Πολυεθνικού Ιδρύματος, κάνει έκκληση και ζητά τη βοήθεια και της ελληνικής παροικίας μέσω της εφημερίδας μας.

ΑΤΟΜΑ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ

Παρακαλεί, λοιπόν, όλους τους πολίτες που δημιούργησαν το αυστραλιανό έθνος και έχουν κρατήσει αυτές τις ιστορικές πλέον επιστολές, να τις ταχυδρομήσουν στην διεύθυνση: Letters of a Nation Project, Locked Bag 200, South Melbourne Vic 3205 ή αφού αποταθούν στην ιστοσελίδα wwwauspost.com.au/200years, να ανατρέξουν για το έντυπο συμμετοχής. Ωστόσο, έντυπο μπορείτε να προμηθευτείτε και από πολλά ταχυδρομεία.

Με τη σειρά της, η υπηρεσία Australia Post’s Letters of Nation, που συνεργάζεται με τα Εθνικά Αρχεία και το Βασιλικό Ιστορικό Ίδρυμα, θα τις παρουσιάσουν σε μια ιστορική έκδοση, που θα θυμίζει την πορεία της εγκατάστασης, της εργασίας, της επιβίωσης, της ανάπτυξης και της γενικότερης προσφοράς ατόμων και οργανωμένων συλλογικών φορέων.

«Στόχος μας είναι να ζωντανέψουμε ξανά αυτή την περίοδο της κοινωνικής ιστορίας της χώρας, με αφηγηματικό τρόπο, σαν ένα διήγημα, μέσα από τις ίδιες τις επιστολές που θα μας προμηθεύσουν οι αναγνώστες σας για το πώς ήταν η ζωή», εκτιμά ο Dr. Dellal.

Ενώ ο διευθυντής των Ταχυδρομείων, κ. Graeme John, δηλώνει ότι οι επιστολές θα χρησιμοποιηθούν, «ως τρόπος αποτύπωσης πτυχών της ιστορίας της Αυστραλίας».
Η επιλογή των 200 αντιπροσωπευτικών επιστολών θα γίνει από ομάδα καταξιωμένων ιστορικών τον μήνα Οκτώβριο. «Η συλλογή θα κρατηθεί στα Εθνικά Αρχεία και θα διατίθεται στους αναγνώστες μέσα από μια ιστοσελίδα, ώστε να χρησιμοποιείται ως σημείο αναφοράς για τα χρόνια που πέρασαν», προσθέτει ο κ. John.
Για την ιστορία, να πούμε ότι το Australia Post ήταν κάποτε ένας από τους μεγαλύτερους κρατικούς οργανισμούς της χώρας. Το 1960 απασχολούσε 70.000 προσωπικό και έλεγχε και την Υπηρεσία Τηλεπικοινωνιών. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες πτήσεις της Qantas ήταν εναρμονισμένες σύμφωνα με τα δρομολόγια του Ταχυδρομείου.

ΧΑΡΤΙ, ΜΟΛΥΒΙ ΚΑΙ… ΚΑΡΔΙΑ

Γράφοντας, θυμήθηκα την κ. Πηνελόπη. Ήταν το ‘77 με ‘78 όταν νοικιάσαμε δυο δωμάτια και έμεινα με τους γονείς μου στο Prahran. Ενώ, λοιπόν, η καλή γειτόνισσα μπορούσε και διάβαζε με άνεση τις επιστολές που λάβαινε από τη θυγατέρα της – είχε παντρευτεί πριν η οικογένεια κάνει το υπερπόντιο ταξίδι και μετακόμισε στο χωριό της άνδρα της – δεν τα κατάφερνε στο γράψιμο. Γι’ αυτό, με το «πέρασε όταν έχεις καιρό από το σπίτι», καταλάβαινα ότι ήταν έτοιμη για την απάντηση. Με περίμενε με το γράμμα στο χέρι – για να ξέρουμε και σε τι απαντάμε και το καφεδάκι έτοιμο. «Έλαβα την αγαπητήν σου επιστολή αγαπημένοι μου θυγατέρα, γαμπρέ και εγγόνια και έκλαψα πολύ.».

Μάταια προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι θα στεναχωριούνται με τα γραφόμενα. Η κ. Πηνελόπη ζούσε στη σκιά του φόβου και της αγωνίας γι’ αυτούς που άφησε πίσω. Επέμενε να καταγράφω κατά λέξη τα συναισθήματά της…

Φυσικά, τόσο ο γιος της όσο και η νύφη της εδώ και διάβαζαν και έγραφαν. Ωστόσο, πίστευε ότι μέσα από το δικό μου γραπτό έβγαινε πιο πολύ ο πόθος και ο καημός της γι’ αυτούς που άφησε πίσω. Περιττό να πω ότι την κάθε επιστολή συνόδευε με ένα χαρτονόμισμα, «για τα εγγόνια μου», έλεγε, έτσι για να είναι σίγουρη ότι την σκέφτονται και την αγαπούν.

«Η συλλογή, εκτός από ιστορικό ντοκουμέντο, θα αναδεικνύει στις επερχόμενες γενιές τον τρόπο ζωής, την αρμονία, τον αλληλοσεβασμό και τα πολιτιστικά στοιχεία των πολιτών του πολιτισμικού μωσαϊκού της χώρας», σημειώνει ο κ. Dellal.

Τα Ταχυδρομεία, που μετέφεραν επί σειρά ετών στα αγαπημένα μας πρόσωπα ασφαλισμένα μέσα στο φάκελο τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας απ’ άκρου εις άκρον της γης, μας χρειάζονται.

Επιστολές-ντοκουμέντα θα γίνονται δεκτές μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου 2009. Παρακαλείστε να στείλετε μόνο φωτοαντίγραφο και το περιεχόμενο μεταφρασμένο στα ελληνικά.