Ο Βασίλης Γιαβρής ανήκει στην κατηγορία των νέων της δεύτερης γενιάς που «έχουν φάει με το κουτάλι» τους παροικιακούς οργανισμούς και, μάλιστα, από προεδρικές, ως επί το πλείστον…  σουίτες.

Είναι μπαρουτοκαπνισμένος, ποτισμένος μέχρι το μεδούλι από την «ιδιοσυγκρασία» της πρώτης γενιάς, αλλά και την νοοτροπία της δεύτερης.
Επιπλέον, ως νομικός, έχει συνηθίσει να βλέπει τα πράγματα σφαιρικά, αντικειμενικά και να επικεντρώνεται στην ουσία του θέματος. Το ότι καλέστηκε από την Παμεσσηνιακή Αδελφότητα ο «Παπαφλέσσας» να μιλήσει για το μέλλον του ελληνισμού στην Αυστραλία, σίγουρα ήταν πολύ καλή επιλογή.

Αρκάς και πατριώτης μέχρι το κόκκαλο έχει δαπανήσει πολύ χρόνο και αρκετή φαιά ουσία στους παροικιακούς οργανισμούς, συσσωρεύοντας πείρα πολύτιμη την οποία προσφέρει σήμερα ανιδιοτελώς.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του «Παπαφλέσσα» στη συμπλήρωση 50 χρόνων από την ίδρυσή του, αντί χοροεσπερίδων, αποφάσισε να οργανώσει μια σειρά ομιλιών, αρχής γενομένης την περασμένη Παρασκευή 3 Ιουλίου με θέμα «Πολιτικές και πρακτικές για την μεταρρύθμιση της ελληνικής παροικίας: η μετάβαση εξουσίας στη δεύτερη και τρίτη γενιά και η συμμετοχή τους στους παροικιακούς οργανισμούς», με ομιλητή τον Βασίλη Γιαβρή.

Το θέμα μέσα στην ειδικότητά του, οι απόψεις του εκφρασμένες από διάφορα φόρα είχε, αυτή τη φορά, φανερά την πρόθεση να μοιράσει «δίκαια» τις ευθύνες, για το μέλλον του Ελληνισμού στην Αυστραλία.

ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Κάνοντας μια αναδρομή στην πορεία των παροικιακών οργανισμών θα τονίσει την ανάγκη ανοιχτού διαλόγου: «Θα πρέπει να αναγνωρίσει κανείς την παρουσία των 250 και παροικιακών οργανισμών, τον ζωτικό τους ρόλο και την προσφορά τους όχι μόνο στην ελληνική παροικία, αλλά και στον ιστό της ευρύτερης αυστραλιανής κοινωνίας. Το πέρασμα, όμως, του χρόνου, η καθοδική πορεία των οργανισμών και η φυσική πρόοδος και ανέλιξη της ελληνικής παροικίας, καθιστούν απαραίτητη την υιοθέτηση μιας νέας προσέγγισης στο ρόλο, τη διάρθρωση και το χαρακτήρα των ελληνικών οργανισμών καθώς και της ευρύτερης ελληνικής παροικίας, πράγμα που μόνο μέσα από έναν ανοιχτό διάλογο μπορεί να επιτευχθεί».

Στη συνέχεια, ο Βασίλης Γιαβρής μίλησε για τις δημογραφικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί, και την ανάγκη να ληφθούν υπόψη, από τους παροικιακούς οργανισμούς, οι ανάγκες της δεύτερης και τρίτης γενιάς. Αν τις αγνοήσουν αυτό θα αποβεί σε βάρος της ελληνικής παροικίας, δεδομένου ότι θα έχει ως αποτέλεσμα να τους περιθωριοποιήσει».

Προχωρώντας, ο Βασίλης Γιαβρής, θα αναφερθεί στην ανάγκη «παράδοσης των ηνίων από την πρώτη στη δεύτερη γενιά», για σχέδιο διαδοχής το οποίο θα πρέπει να λάβει χώρα ομαλά μ’ έναν τρόπο που θα ελκύσει τη δεύτερη και τρίτη γενιά, θα προσφέρει ευκαιρίες που θα τους εκφράζουν και θα τους δώσουν τη δυνατότητα να προσφέρουν στην ευρύτερη κοινωνία.

«Όπως και αν το δούμε το θέμα, η ηγεσία των περισσότερων οργανισμών σήμερα βρίσκεται στα χέρια της πρώτης γενιάς. Επομένως, από εκείνους εξαρτάται να πάρουν την πρωτοβουλία για να φροντίσουν για το μέλλον των οργανισμών, αλλά και το μέλλον του ελληνισμού στην Αυστραλία. Αν, όμως, δεν το πράξουν, τότε θα πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία η δεύτερη και η τρίτη γενιά».

Με φανερή πρόθεση να κρατήσει ίσες αποστάσεις θα στραφεί στις νεότερες γενιές, θα κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη και θα πει: «Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για το μέλλον της παροικίας και του ελληνισμού στην Αυστραλία. Εγώ, εσείς, η οργανωμένη παροικία, αλλά και οι έξω από τους οργανισμούς».
Υπονοώντας ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να ρίχνουμε ο ένας το μπαλάκι στον άλλον, θα πει: «Η δεύτερη και η τρίτη γενιά των Ελληνοαυστραλών θα πρέπει να παραδεχτούν ότι κι’ εκείνοι δεν είναι απαλλαγμένοι ευθυνών και να σταματήσουν να επιρρίπτουν τις ευθύνες της απραξίας τους στους άλλους. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι για να μεταφέρουν τη δάδα του Ελληνισμού στην Αυστραλία τις επόμενες δεκαετίες, επιβάλλεται να πάρουν θέση και να αναλάβουν έναν ουσιαστικότερο ρόλο στην ελληνική παροικία. Ιδανικά, η δεύτερη και η τρίτη γενιά θα πρέπει να αναλάβουν ένα νέο είδος ηγεσίας, απαλλαγμένο από αντιπαραθέσεις, μίση και πολιτικές διαφορές του παρελθόντος. Πιστεύω ότι από εκείνους θα γεννηθεί ένα άλλο είδος ηγεσίας με νέα οράματα που θα εκφράζουν τις νεότερες γενιές των Ελληνοαυστραλών στους Αντίποδες».

ΟΛΟΙ ΣΤΟ «ΠΑΙΧΝΙΔΙ»

Το ακροατήριο τον παρακολουθεί προσεχτικά. Εκεί βρίσκονται εκπρόσωποι και από τις τρεις γενιές. Είναι ευκαιρία, λοιπόν, με κίνδυνο ακόμη να γίνει επαναληπτικός, να τους φέρει όλους μέσα στο «παιχνίδι». Η τακτική που ακολουθεί είναι να μετακινείται με ευλυγισία από τη μία ομάδα στην άλλη. Να τους κρατά όλους σε εγρήγορση και σε …μόνιμη βάση προ των ευθυνών τους.

Η σειρά, λοιπόν, της σημερινής ηγεσίας των οργανισμών στο προσκήνιο για άλλη μια φορά: «Οι αρχηγοί των παροικιακών οργανισμών έχουν καθήκον και ιστορική ευθύνη να ζητήσουν, μέσα από έναν ανοιχτό διάλογο με την ευρύτερη ελληνική παροικία, λύσεις και πρακτικές που θα καθορίσουν το μέλλον της παροικίας. Λέγοντας αυτό, θέλω να τονίσω την αναγκαιότητα ο διάλογος αυτός να γίνει σ’ ένα επίπεδο που θα είναι απαλλαγμένο από τα κακά του παρελθόντος, όπως κομματικά, προσωπικές αντιπαραθέσεις και πολιτικο-οικονομικά κίνητρα που το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δίνουν συνέχεια στην παρούσα κρίση και να προωθούν προσωπικές βλέψεις και ατομικά συμφέροντα».

Στη συνέχεια, ο Βασίλης Γιαβρής, θα δώσει όνομα και ταυτότητα στο όραμά του.

«Τώρα είναι η ώρα η ηγεσία των οργανισμών, η δεύτερη και η τρίτη γενιά να οργανώσουν αυτό που θα λέγαμε «Φόρουμ Ιδεών για το Μέλλον του Ελληνισμού στην Αυστραλία». Ένα φόρουμ που θα καλέσει και θα φέρει στο ίδιο τραπέζι κατά μεθοδικό τρόπο συζητήσεων όλους τους Ελληνοαυστραλούς και, ιδιαίτερα, τους ακαδημαϊκούς, πολιτικούς, καλλιτέχνες, παροικιακούς παράγοντες, νέους και το πλατύτερο κοινό, ώστε να πάρουν μέρος στη συγκρότηση του οράματος για το ρόλο και τη μορφή του Ελληνισμού στην Αυστραλία».

Ο ίδιος θα πει αργότερα ότι βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή και δεν έχουμε την πολυτέλεια να ολιγωρούμε.

«Ας μην πλανιόμαστε. Τώρα είναι η ώρα η δεύτερη και τρίτη γενιά να πάρουν θέση και να δραστηριοποιηθούν. Τώρα είναι η ώρα να πάρουν τις επείγουσες και δραστικές αποφάσεις που απαιτούνται για να κινητοποιήσουν, ενθαρρύνουν και ενεργοποιήσουν τις δυνάμεις της πλατύτερης παροικίας ώστε να δημιουργηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις που θα την οδηγήσουν στον 21ο αιώνα. Τώρα είναι η ώρα να συνειδητοποιήσουν ότι η επιβίωση των παροικιακών μας οργανισμών εξαρτάται από την υιοθέτηση αυτών των προϋποθέσεων και από την δική μας απόφαση και θέληση να είμαστε κι εμείς εκεί».

Μια από τις αποφάσεις ζωτικής σημασίας που θα καλεστεί να απαντήσει το φόρουμ των ιδεών είναι τι θα γίνει με την περιουσία αξίας άνω των $200εκατ. των παροικιακών οργανισμών και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να χρησιμοποιηθούν προς όφελος της πλατύτερης ελληνικής παροικίας.

Ο ομιλητής έθιξε θέματα τα οποία απασχολούν περισσότερο από ποτέ την ελληνική παροικία και για τα οποία θα ήταν εγκληματικό να εθελοτυφλούμε.