Για να κατανοήσει κάποιος τι συμβαίνει με το Μητρώο Μελών της Κοινότητας Μελβούρνης και τι σημαίνει μαζική επιστράτευση ψευδομελών, δεν έχει παρά να προσέξει το παρακάτω παράδειγμα:

Πριν ένα χρόνο, τον Ιούλιο του 2008, ένα μέλος του Δ.Σ. πήγε στο Γραφείο της Κοινότητας, κατέθεσε $2.495 και ανανέωσε τις συνδρομές 499 μελών, τα ονόματα των οποίων είχε γραμμένα σ’ ένα πρόχειρο κατάλογο. Αρχικά, ήταν να «ανανεώσει» 500, αλλά στο δρόμο έμαθε ότι ένας εξ αυτών είχε πεθάνει. Το Διοικητικό Συμβούλιο, που συνεδρίαζε μετά από λίγες ώρες, πληροφορήθηκε την ενέργεια του μέλους του, αλλά κανείς δεν είπε λέξη. Ούτε ένας δεν θέλησε να μάθει πώς ένα άτομο ανανεώνει τόσες συνδρομές; Κανείς δεν ρώτησε αν αυτό έγινε με τη θέληση των ενδιαφερομένων, αν έστω, ήταν εις γνώση τους, αν είχαν καταβάλει οι ίδιοι το αντίτιμο της συνδρομής! Ουδεμία, απολύτως, αντίδραση…

Αυτή η (νεκρική…) σιωπή είχε την εξήγησή της. Οι λίγοι της «ηγεσίας» γνώριζαν το «μυστικό». Γνώριζαν ότι ο τρόπος αυτός ανανέωσης ίσχυε από το 1997 – χρόνο της μεγάλης εκλογικής νοθείας. Γνώριζαν ότι κάθε χρόνο εκατοντάδες άτομα «γράφονταν» μέλη ή «επανεγράφονταν» ή και «ανανέωναν» τις συνδρομές τους παράνομα. Ότι για τα «μέλη» αυτά δεν εισπράττονταν συνδρομές, στο ταμείο δεν έμπαινε ούτε δολάριο, αλλά, παρ’ όλα αυτά, βρίσκονταν πάντα «τακτοποιημένα» και ότι μπορούσαν να κατέβουν «ελεύθερα» στις Συνελεύσεις και να ψηφίσουν στις εκλογές – και να πάνε σπίτι τους! Μιλήσαμε για μέλη που «επανεγγράφονταν». Να το εξηγήσουμε. Από το 2000 και μετά, εκατοντάδες άτομα, από τα ψευδομέλη, για να αποφεύγεται η διαδικασία της «ανανέωσής» τους, σβήνονταν μετά τις εκλογές από τον κατάλογο και επαναφέρονταν ως «νέα μέλη» τη χρονιά που θα ψήφιζαν πάλι! Τοιουτοτρόπως, αυτή τη στιγμή, υπάρχει στο Μητρώο ανεξακρίβωτος αριθμός ατόμων, που μέσα στα τελευταία 9 χρόνια «γράφτηκαν» στο Μητρώο και «σβήστηκαν» μέχρι τρεις φορές!…

 «ΚΟΠΑΔΙΑ»

Τα παραδείγματα, όμως, αφθονούν. Στις 7/5/09, ο «Νέος Κόσμος» είχε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Πάνω από 2.500 μέλη στρατολογήθηκαν τα δυο τελευταία χρόνια!» και το χαρακτηριστικό υπότιτλο «Κοπάδια στρατευμένων μελών αλλοιώνουν το χαρακτήρα της Κοινότητας». Στο δε κείμενο διευκρινιζόταν ότι στη συνεδρίασή του το Δ.Σ. (στις 4/5/09), είχε εγκρίνει «μια κι έξω» 870 νέες αιτήσεις!

Κοπάδια στρατευμένων… Αλλά ας δούμε τι ισχύει «επίσημα» για την εγγραφή μελών, τι λέει το Καταστατικό και πώς τελικά γίνεται η επιστράτευση των «κοπαδιών».
Το Καταστατικό, λοιπόν, (Άρθρο 5), λέει: «Any person (…) may forward to the Secretary an application for membership in writing in such form and containing such particulars as the Committee may determine». Σε απλά ελληνικά, ο ενδιαφερόμενος να γίνει μέλος δεν έχει παρά να σ τ ε ί λ ε ι μια απλή αίτηση στον γραμματέα, με τα στοιχεία του (όνομα, διεύθυνση, ηλικία κ.λπ.) ότι ζητά να γίνει μέλος και το Διοικητικό Συμβούλιο είναι υποχρεωμένο να τη δεχθεί. Τίποτε άλλο!

Μέχρι το 1995 και για διευκόλυνση των ενδιαφερομένων, τα Διοικητικά Συμβούλια τύπωναν αιτήσεις εγγραφής και τις έδιναν ελεύθερα στα άτομα που ήθελαν να εγγραφούν – έστω σε περιορισμένο αριθμό. Αλλά ελεύθερα!
 
Η… ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ!

Το Δεκέμβριο του 1995, ο τότε πρόεδρος, Γ. Φουντάς, επέβαλε δικό του «σύστημα» εγγραφής, με καταλυτικές συνέπειες για την Κοινότητα. Το «σύστημα» Φουντά, πρόβλεπε: Όποιος, στο εξής, ήθελε αίτηση εγγραφής, όφειλε να πηγαίνει αυτοπροσώπως στο Γραφείο και να παίρνει την αίτησή του! Επί λέξη, στα πρακτικά της 19/12/95 γράφτηκε: «Το Δ.Σ. ψήφισε αυτή την τροποποίηση με τη δικαιολογία ότι η προσωπική τους παρουσία και ενημέρωσή τους γύρω από την ιστορία και την πορεία της Κοινότητας θα συμβάλει στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος των συμπαροίκων για τον οργανισμό»!

Το τι ακολούθησε είναι γνωστό. Ο Φουντάς, υποχρεώνοντας τον ενδιαφερόμενο να κατέβει στο κέντρο της πόλης για μια αίτηση, εμπόδιζε την ελεύθερη εγγραφή, την ίδια στιγμή που ο ίδιος και η ομάδα του μπορούσαν να παίρνουν και να διακινούν σωρό τις αιτήσεις στους ημέτερους. Με αυτόν τον τρόπο εξασφάλισε για τον εαυτό του το μονοπώλιο, έφτιαξε, ουσιαστικά, δικό του Μητρώο, με αποτέλεσμα, όχι μόνο να κερδίζει τη μια εκλογή μετά την άλλη, αλλά και να παίρνει συνεχώς και τις 19 θέσεις του Δ.Σ. – ανεξάρτητα από τι είδους πράγμα ήταν αυτοί οι «19»… Όλα τα άλλα ήταν απλή «σύμπτωση»! Ότι, δηλαδή, χρόνο με το χρόνο χάνονταν εκατομμύρια δολάρια χωρίς κανείς να μιλά, ότι διαπράττονταν απίστευτες πλαστογραφίες και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ότι πληρώνονταν (και πληρώνονται ακόμα) λογαριασμοί εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων εν αγνοία του «Διοικητικού Συμβουλίου». Ότι κρύβονταν επιταγές εκατομμυρίων. Ότι…Ότι…
 
ΠΟΝΗΡΙΑ

Χρόνια αργότερα το μέτρο άλλαξε, ως εξής – και αξίζει να το παρακολουθήσουμε να δούμε πώς έγιναν όσα έγιναν τους τελευταίους μήνες: Ο ενδιαφερόμενος μπορούσε τώρα, αντί να πηγαίνει αυτοπροσώπως στο Γραφείο, να τηλεφωνεί για αιτήσεις, για τον εαυτό του και τυχόν μέλη της οικογένειάς του, με την προϋπόθεση ότι είχαν όλοι το ίδιο επίθετο και έμεναν στην ίδια κατοικία! Ο υπάλληλος της Κοινότητας, που έπαιρνε το τηλεφώνημα, όφειλε με τη σειρά του να γράφει πάνω στην αίτηση που θα έστελνε, το πρώτο όνομα του υποψηφίου μέλους (για να μην αλλάξει χέρια η αίτηση…), να περνά όλα τα υπόλοιπα στοιχεία σε ειδικό βιβλίο και μετά να στέλνει τις αιτήσεις. Η διαδικασία αυτή, που ασφαλώς ήταν πιο χρονοβόρα απ’ ότι προηγουμένως, είχε τον ίδιο στόχο: Να αποθαρρύνει αυτούς που οικειοθελώς ήθελαν να εγγραφούν και να μην μπαίνουν στον κόπο να τηλεφωνούν και να περιμένουν. Η μέθοδος και το πνεύμα του πολυμήχανου Φουντά χρησιμοποιείται και σήμερα από τους «συνεχιστές» του, με την ίδια πονηριά και ιδιοτέλεια…

Στο μεταξύ, τις 870 αιτήσεις της 4ης Μαΐου, ακολούθησαν άλλες 800, περίπου, την 1 Ιουνίου. Σ’ ένα δίμηνο, δηλαδή, οι Παπαστεργιάδης, Φουντάς, Δικαίος, Κώστας και Θόδωρος Μάρκου και άλλοι δυο-τρεις…  αμελέτητοι, «έμπασαν» κοντά στους 1.800 νοματαίους… Σαράντα κάθε εργάσιμη μέρα! Να τηλεφωνήσουν, να δώσουν τα στοιχεία τους, να τα γράψει ο υπάλληλος, να ετοιμάσει τον φάκελο για τον καθέναν από τους σαράντα και να τα ταχυδρομήσει. Μετά, να επιστρέψουν οι φάκελοι, να ελεγχθούν, να καταχωρηθούν στα βιβλία, να εμφανισθούν στο Διοικητικό Συμβούλιο, να εγκριθούν και να εκδοθούν οι αποδείξεις!… Αλλά μόνο ηλίθιοι θα πιστέψουν ότι έγιναν όλα αυτά και τηρήθηκε ο «κανονισμός». Ότι τηλεφώνησαν, όλοι αυτοί, ότι ακολουθήθηκε η σωστή διαδικασία… Όχι, δα! Το τι ακριβώς έγινε, περιγράφεται, εν ολίγοις έστω, παρακάτω. Στη ζάλη τους επάνω, το ομολόγησαν οι ίδιοι οι «πρωταγωνιστές»:
 
ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Στις 4 Ιουνίου, ο Β. Παπαστεργιάδης, δήλωσε στο «Ν.Κ.» ότι, ναι, γίνονται «μαζικές εγγραφές» και ότι «όλοι γράφουν μέλη». Όχι ότι «γράφονται» μέλη. Όχι ότι τηλεφωνούν και περιμένουν να τους σταλθούν αιτήσεις, αλλά ότι τους γράφουν άλλοι – τους επιστρατεύουν. Ότι ο κανονισμός παραβιάζεται συστηματικά και ασύστολα από ομάδα μελών του Δ.Σ. που είναι αποφασισμένοι ή «να βάλουν στο χέρι την Κοινότητα» ή, η ζωή δεν έχει νόημα γι’ αυτούς…

Να, λοιπόν, πώς έγιναν τα πράγματα, κατά μαρτυρία από τα πρακτικά της συνεδρίασης του Δ.Σ. της 16ης Απριλίου 2009. Αντιγράφουμε:

«Ο κ. Παπαστεργιάδης ανακοινώνει στο Δ.Σ, ότι στις 4.20 μ.μ. κατατέθηκαν στο Γραφείο 268 αιτήσεις από τους κ.κ. Δικαίο και Τσίρκα. Άλλες 515 αιτήσεις είχαν κατατεθεί ενωρίτερα. Επίσης, άλλες 73 είχαν κατατεθεί το Σάββατο από τον κ. Δικαίο.

»Ο κ. Δικαίος παρεμβαίνει και λέει ότι ανεξάρτητα από το πότε κατατέθηκαν οι αιτήσεις, το συμβούλιο είναι υποχρεωμένο να τις εγκρίνει.

»Ο κ. Φουντάς απορεί γιατί να γίνεται συζήτηση.

»Ο κ. Θ. Μάρκος διαφωνεί με τον κ. Δικαίο και αναφέρεται σε γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά το long weekend του Καθολικού Πάσχα, όταν έφυγαν από το Γραφείο 200 αιτήσεις (…)

»Στο σημείο αυτό ακολουθούν διακοπές (interjections) και σχόλια μελών του Δ.Σ., μεταξύ άλλων και από τους κ.κ. Φουντά, Τσίρκα και Πούρο.

»Ο κ. Βλαχάκης ζητά να ρίξει φως στη συζήτηση και προσθέτει ότι το Σάββατο βράδυ, γύρω στις 11, τα φώτα στα Γραφεία της Κοινότητας ήταν αναμμένα…

»Ακολουθεί έντονη συζήτηση και φωνές από τους κ.κ. Τσουμπάκο, Τσίρκα, Φουντά, Θ. Μάρκο.

»Τέλος, ο κ. Τσουμπάκος επισημαίνει ότι «δεν επιθυμεί να πάει στα δικαστήρια για 30 ή 40 αιτήσεις»!

ΜΕ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙ…

Ύστερα απ’ όλο αυτό τον καβγά, θα περίμενε κανείς ότι, στην ψηφοφορία για την έγκριση ή όχι του σωρού των αιτήσεων, θα καταγραφόταν κάποια διαφοροποίηση. Αμ, δε! Ο κ. Φουντάς (!) προτείνει και ο κ. Θ. Μάρκος (!!) δευτερώνει και οι αιτήσεις εγκρίνονται ομόφωνα! Ούτε μια αντίθετη γνώμη… Όλοι μαζί, από κοινού συμφέροντος ορμώμενοι, όπως λένε οι γραμματισμένοι… Αλλά ας πάμε παρακάτω.

* Τους μήνες Απρίλιο-Μάϊο στο Γραφείο της Κοινότητας έλαβαν χώρα πρωτοφανή και ανήκουστα πράγματα. Την ημέρα, δυο-τρία μέλη της διοικούσας ομάδας, παραβρίσκονται μόνιμα στο Γραφείο και παρακολουθούν κάθε κίνηση. Πολλές φορές, μάλιστα, ένας εξ αυτών, διανυκτέρευε στην Κοινότητα, όπως έκανε και παλαιότερα, όταν την είχε μετατρέψει σε γκαρσονιέρα…

* Σε μια περίπτωση, γύρω στις 1.30 το πρωί Παρασκευής προς Σάββατο, που ο «φρουρός» απουσίαζε, δυο μέλη του Δ.Σ. μπήκαν με αντικλείδι και με κάθε προφύλαξη στα Γραφεία, έβαλαν μπροστά το κομπιούτερ, τύπωσαν 200 αιτήσεις εγγραφής μελών, τις πήραν μαζί τους και έφυγαν όπως είχαν έρθει… Το Σαββατοκύριακο συμπλήρωσαν τις αιτήσεις, τις ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ (αντί των… μελών) και τις επέστρεψαν στο Γραφείο τη Δευτέρα το πρωί. Ούτε γάτα ούτε ζημιά… Την ίδια μέθοδο, του τυπώματος αιτήσεων στα κρυφά, ο ένας από τον άλλο, ακολούθησαν και οι τρεις ανταγωνιζόμενες και αλληλομισούμενες παρατάξεις: του Παπαστεργιάδη, του Φουντά και του Δικαίου…

* Στενό συγγενικό πρόσωπο ανώτερου αξιωματούχου του Διοικητικού Συμβουλίου, κυκλοφορούσε επί μήνες με πακέτο αιτήσεων στις λέσχες ηλικιωμένων και καλούσε γνωστούς και αγνώστους να εγγραφούν «για να ψηφίσουμε τους νέους που θα κτίσουν τον Πύργο…» Μια πληροφορία, μάλιστα, λέει ότι, οι προσπάθειες του προσώπου αυτού πήραν μορφή οργανωμένης εκστρατείας για την εγγραφή ατόμων γνωστής θρησκευτικής οργάνωσης, που διακρίνεται για την πειθαρχία και την «επιμονή» των μελών της. Βεβαίως, αν αυτό αποδειχθεί, με την παρουσία, λ.χ., τέτοιων ατόμων σε Συνέλευση, η Κοινότητα θα έχει άλλο ένα πρόβλημα ενώπιόν της…

ΝΑ ΣΒΗΣΤΟΥΝ!
 
Οι διοικούντες, λοιπόν, παραβίασαν ηθελημένα και αδιάντροπα τον ίδιο τον κανονισμό που οι ίδιοι ψήφισαν, για να στρατολογήσουν τα κοπάδια των ασυνείδητων και να τους χρησιμοποιήσουν, είτε για να μην αλλάξει το εκλογικό σύστημα και να αποφευχθεί ο κίνδυνος να υπάρξει Εξελεγκτική Επιτροπή, είτε για να πουλήσουν αύριο το Bulleen, χωρίς να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν, είτε για να γκρεμίσουν σπίτια – περιουσία της Κοινότητας στο Alphington είτε να διαπράξουν οποιαδήποτε άλλη ενέργεια εις βάρος της Κοινότητας. Αλλά, πρωτίστως, για να επιτύχουν να επανεκλεγούν στο τέλος του χρόνου…

Μάλλον, όμως, τους διαφεύγει ότι δεν κατοικούν μόνοι τους σ’ αυτή την παροικία. Ότι οι εγγραφές που έκαναν είναι παράνομες. Ότι οι υπογραφές που έβαλαν, για λογαριασμό των «αιτούντων», θα τους προδώσουν και θα τους αποκαλύψουν ενώπιον οποιουδήποτε δικαστηρίου. Ότι, πλέον, δεν έχουν άλλο δρόμο, παρά να ακυρώσουν όλες τις αιτήσεις που «φαμπρικάρισαν» από το Φεβρουάριο και εδώ. Δεν έχουν παρά να αποκαλύψουν τα ονόματα των 499 που «ανανέωσαν» τον Ιούλιο του 2008 και να τα σβήσουν πάραυτα από το Μητρώο. Να θέσουν το Μητρώο υπό τον έλεγχο ανεξάρτητου λογιστή και δικηγόρου. Και να πάψουν να ονειρεύονται εκλογές και θριάμβους, με τις χιλιάδες των επιστρατευμένων να τους ψηφίζουν «μονοκούκι»… 

Το ζήτημα πάντως, της κακοποίησης του Μητρώου, παραμένει. Οι Γιώργος Φουντάς και Κώστας Μάρκος ασελγούσαν επάνω του συνεχώς από το 1994, μέχρι που το παρέδωσαν στους «νέους» για να κάνουν τα ακόμα χειρότερα. Με τον τρόπο αυτό, η Κοινότητα δέχθηκε αλλεπάλληλα και μοιραία πλήγματα. Η ιστορία της, το κύρος της, η ηθική και πολιτική της υπόσταση, η οργανωτική, διοικητική και οικονομική της κατάσταση. Όλα ήρθαν και «έδεσαν» στο μπόι των δυο εκτελεστών της…

Το χειρότερο, όμως, και πιο επικίνδυνο είναι η απομάκρυνση χιλιάδων συνειδητών μελών της Κοινότητας (με διαγραφές και άλλες ενέργειες). Είναι η αλλοίωση του χαρακτήρα της Κοινότητας, από μια οργάνωση πρωτοπορίας, πρωτοβουλίας και αγώνων, σε απλή στέγη μιας άβουλης, αδιάφορης και συντηρητικής άμορφης μάζας. Ένα πρώτο δείγμα, για το τι πρέπει να περιμένουμε από μια τέτοια κατάσταση, μας έδωσε η τελευταία έκτακτη συνέλευση. Ας σκεφτούμε τούτο: Σε ποια άλλη εποχή θα μπορούσε να συμβεί αυτό που ζήσαμε στη συνέλευση αυτή: Να καταψηφίζεται πρόταση για τη λειτουργία Εξελεγκτικής Επιτροπής!

Γι’ αυτό, η υπόθεση του Μητρώου, δεν τελειώνει εδώ…