Η επεξήγηση απαραίτητη προς αποφυγή παρεξήγησης και παρερμηνείας των γραφομένων. Όταν μιλούμε για απληστία, οικονομικές ατασθαλίες και τα συναφή, συμπεριλαμβάνουμε τους πολιτικούς και των δύο μεγάλων κομμάτων, του Εργατικού και του Συνασπισμού.
Την περασμένη εβδομάδα, η στήλη ασχολήθηκε με το άρμεγμα της γελάδας (βλέπε φορολογούμενοι) από τους συνταξιούχους πολιτικούς. Πολλοί ήταν εκείνοι που ικανοποιήθηκαν από τα γραφόμενα, ενώ ένας αναγνώστης δήλωσε ευθαρσώς, ότι υπήρχε κάποια μεροληψία κατά των Φιλελεύθερων, γιατί δεν δημοσιεύτηκαν και οι φωτογραφίες των Χόουκ και Κίτινγκ. Προφανώς, ο Γκοφ Γουΐτλαμ δεν αρκούσε… Ουδέν σχόλιον επ’ αυτού, το μήνυμα εντούτοις ελήφθη. Εξ ου και η διευκρίνιση εισαγωγικά.
Σήμερα στο στόχαστρο μπαίνουν, από έρευνα που διενεργείται, οι εν ενεργεία πολιτικοί της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Επικεφαλής της έρευνας ο γενικός ελεγκτής, Ίαν ΜακΦί, ο οποίος θα ξεσκεπάσει όλα τα εν κρυπτώ των πολιτικών, σχετικά με αυτά που απομυζούν από τον φορολογούμενο και μπαίνουν τεχνηέντως μέσα στον κουβά που γράφει με μαύρα, χτυπητά γράμματα «κυβερνητικές παροχές». Εκεί μέσα, όπως θα πει ο ελεγκτής, όχι ακριβώς με την ίδια φρασεολογία, γίνεται το «σώσε».
Οι ατασθαλίες που αποκαλύπτονται στοιχίζουν στον φορολογούμενο πάνω από $390εκατ. ετησίως. Σ’ αυτές συμπεριλαμβάνονται έξοδα για αυτοκίνητα, ταξίδια, τηλέφωνα, προσωπικό γραφείων κ..α.
ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ
Ο έλεγχος αυτός έχει εξοργίσει τους πολιτικούς – όπως είναι, άλλωστε, επόμενο – και των δύο πλευρών – της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης – οι οποίοι δια στόματος του ειδικού υπουργού Πολιτειών, Τζο Λάτγουϊκ, διαμηνύουν στον γενικό ελεγκτή ότι το σύστημα των κυβερνητικών παροχών είναι «πάρα πολύ σύνθετο και ως εκ τούτου και πολύ δύσκολο να είναι κανείς συνεπής».
Ξέρω τι θα πείτε και σας προλαμβάνω: «προφάσεις εν αμαρτίαις».
Για τους αφελείς και τα μικρά παιδιά.
«Γιατί δεν διαβάζεις Μπίλι;»
«Είναι δύσκολο μαμά και δεν το καταλαβαίνω».
Ήδη, οι πολιτικοί έχουν λάβει επιστολές που αναφέρονται σε «παραβάσεις» που διέπραξαν και ανησυχούν. Το ότι έγιναν αντικείμενο ελέγχου, τους έχει εξοργίσει. Η κυβέρνηση, εντούτοις, όπως πληροφορεί ο κ. Λάτγουϊκ προτίθεται να προβεί σε αλλαγές. Να αναθεωρήσει το όλο σύστημα των κυβερνητικών παροχών και να το καταστήσει διαφανές.
Η έρευνα, η οποία πρόκειται να δημοσιοποιηθεί τον ερχόμενο μήνα , θα ρίξει φως σε πολλά κακώς έχοντα, όπως, για παράδειγμα, «το βούτηγμα του δείχτη δύο φορές στο μέλι».
Σίγουρα, θα θέσει υπό αμφισβήτηση τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι το αυστραλιανό πολιτικό σύστημα είναι πεντακάθαρο σε σύγκριση με κείνο της Αγγλίας όπου η κυβέρνηση βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση με τις ατασθαλίες των πολιτικών της.
Θα αποκαλύψει ότι το παρόν πολιτικό σύστημα της Αυστραλίας «προσφέρεται» για εκμετάλλευση και στερείται διαφάνειας.
Θα προτρέψει δε την κυβέρνηση να το αναθεωρήσει και να μελετήσει καλύτερα μοντέλα, όπως είναι αυτά του Καναδά και των ΗΠΑ.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ… ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΘΑΝΟΥΝ
Για να πάρετε μια μικρή γεύση της πίτας – που, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν φαίνεται να είναι αρκετή για να κορέσουν την πείνα τους οι πολιτικοί – σύμφωνα με το παρόν σύστημα, κάθε πολιτικός δικαιούται – παρακαλώ καθίστε, αν είστε όρθιοι – $100.000 ετησίως σε τυπογραφικά έξοδα.
Αυτά, υπό τον όρο ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσουν, σε καμία περίπτωση, για την επανεκλογή τους. Όπως, όμως, θα μάς πληροφορήσει ο Μπράϊαν Μπόϊντ, γενικός διευθυντής της Εθνικής Αυστραλιανής Υπηρεσίας Ελέγχου, η προσφορά αυτή χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά σε δραστηριότητες εκλογικού χαρακτήρα.
Που σημαίνει ότι έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους αυτά που λέει ο κανονισμός.
Το πιθανότερο, ότι υπέθεσαν ότι είναι από δύσκολο, μέχρι αδύνατο να ελεγχθεί το περιεχόμενο των επιστολών τους. Φαντάσθηκαν ότι πρόκειται για ψύλλους μέσα στα άχυρα που δεν πρόκειται κανείς να ασχοληθεί μαζί τους.
Να, όμως, που έγινε και όχι μόνο εντοπίστηκαν οι ψύλλοι, αλλά βρέθηκαν …σημεία και τέρατα τα οποία τον άλλο μήνα, τον πρώτο μήνα της Άνοιξης, θα κάνουν δημόσια την εμφάνισή τους. Με το νι και με το σίγμα, για πρώτη φορά.
Να δει ο κόσμος και να μάθει πού πάνε τα λεφτά του. Πού πάει ο ιδρώτας του εργάτη, του νομοταγή που πληρώνει όσα προστάζει ο νόμος στην εφορία για τη βελτίωση εννοείται του δημόσιου βίου. Αντ’ αυτού, όμως, εξασφαλίζει, ως φαίνεται, τον άνετο βίο των πολιτικών.
ΣΥΜΦΩΝΟΙ… ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΕ ΚΑΤΙ
Εν τω μεταξύ και οι δύο πλευρές αρνήθηκαν να κάνουν οποιοδήποτε σχόλιο επ’ αυτού. Ένα σημείο που συμφώνησαν οι δύο αρχηγοί, Κέβιν Ραντ και Μάλκολμ Τέρνμπουλ, είναι να τηρήσουν σιγή ιχθύος επί του θέματος. Εκείνο, πάντως, που ήλθε στην επιφάνεια είναι ότι το ποσόν για τα εν λόγω έξοδα ήταν υψηλότερο επί κυβέρνησης Χάουαρντ και το «ψαλλίδισε» λίγο ο Ραντ.
Μιας και η αναφορά στον Χάουαρντ, να πούμε ότι όταν ερωτήθηκε επί του θέματος είπε ότι όταν ήταν στην κυβέρνηση δεν έγινε καμία παρατυπία στο θέμα αυτό.
Να πούμε ότι οι πολιτικοί, εκτός από το βασικό τους μισθό ο οποίος είναι $127.000 το χρόνο, δικαιούνται πολλές κυβερνητικές προσφορές, μεταξύ των οποίων και $32.000 το χρόνο για έξοδα εκλογικού χαρακτήρα. Αν δεν τα ξοδέψουν γι’ αυτόν το σκοπό, έχουν το δικαίωμα να τα κρατήσουν ως μέρος του εισοδήματός τους.
Δικαιούνται, επίσης, αυτοκίνητο, οδηγό όταν χρειαστεί, όλα τα έξοδα επαγγελματικών ταξιδιών και αυτά της συζύγου, $215 τη βραδιά όταν είναι στην Καμπέρα, κινητά τηλέφωνα, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, λιμουζίνες για τις μετακινήσεις τους, αν χρειαστεί, ταξίδια στο εξωτερικό για μελέτες και, φυσικά, το πλέον γενναιόδωρο εφάπαξ στην Αυστραλία.
Όπως δείχνει, όμως, η μελέτη – και θα επανέλθουμε επί του θέματος, όταν θα δημοσιοποιηθούν όλες οι λεπτομέρειες – όλες αυτές οι προσφορές δεν φτάνουν και οι άνθρωποι που εκλέξαμε να μάς κυβερνούν, καθώς και οι άλλοι που… σκοτώνονται να μας κυβερνήσουν… ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΙΝΟΥΝ. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όσο τρώνε τόσο πιο πολύ ανοίγει η όρεξή τους. Όπως λένε οι Γάλλοι «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Όταν, μάλιστα, το σύστημα είναι θολό και αδιαφανές, ο πειρασμός, όπως καταλαβαίνετε, είναι πολύ μεγάλος!
