ΧΡΟΝΙΑΡΑ μέρα σήμερα και είπα να κάνω ανακωχή με όλους. Δεν θέλω ρε παιδί μου να στεναχωρήσω ανθρώπους ανήμερα της Παναγίας. Έχω και εγώ τις… ευαισθησίες μου.
ΑΣΕ που έχω ανοίξει τόσα μέτωπα και δεν προλαβαίνω να στήνω χαρακώματα για να προφυλαχτώ και από τα αδέσποτα… βλήματα.
ΣΥΝΕΠΩΣ, θ’ αρχίσω σήμερα λέγοντας Χρόνια Πολλά σε όσους εορτάζουν που δεν είναι και λίγοι, αφού όλα τα σπίτια κάποιον Παναγιώτη, Μαρία, Παναγιώτα ή Δέσποινα θα έχουν.
ΝΑ προσθέσω ότι το μαγαζί έχει πολύ πράγμα σήμερα που σήκωνε περαιτέρω «επεξεργασία», αλλά λόγω μέρας θα είμαι επιεικής προς πάσα κατεύθυνση. Ιδιαίτερα προς τους λογοτέχνες και ποιητές μας που τους στενοχώρησα τον τελευταίο καιρό. Και τώρα στο ψητό:
ΤΕΣΣΕΡΙΣ (ναι 4!) λογοτεχνικές επιστολές δημοσιεύει σήμερα η «Νέα Ελλάδα» στην σελίδα 4, ενώ δεν δημοσιεύονται τρία ποιήματα που μού στάλθηκαν, λόγω του ότι η διεύθυνση της εφημερίδας τα έκρινε εντελώς ακατάλληλα.
Η πρώτη επιστολή (λογοτεχνικού) χαρακτήρα προέρχεται από τον κ. Τάκη Ευστρατιάδη, η δεύτερη από κάποια – ποιήτρια προφανώς – ονόματι Θέκλα Σκαρσέλλα, η τρίτη από την Ερμιόνη (Έρμα) Βασιλείου και η τέταρτη (και… καλύτερη!), από τον συνήθη ύποπτο: τον κύριο Κυριάκο Βαβάκη! Αρχίζω από την τελευταία, λόγω ξεχωριστού ενδιαφέροντος:
ΜΑΛΙΣΤΑ, κύριοι, ο κύριος Κυριάκος, είδε και απόειδε στους… ξένους τόπους και επανήλθε στα γνωστά του τα λημέρια. Κατάλαβε βρε παιδί μου ο άνθρωπος ότι «το σφαχτό που φεύγει από το μαντρί το τρώνε οι λύκοι» και έτσι επέστρεψε στη… στρούγκα.
ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΕ, με λίγες κουβέντες, ότι τα έντυπα στα οποία… αρθρογραφούσε (κατά τη διάρκεια της… απουσίας του) δεν τα διαβάζουν πια ούτε οι… εκδότες τους και αν παρέμενε εκεί θα ξεχνούσε και ο ίδιος το… όνομά του.
ΕΤΣΙ επέστρεψε στο… μαντρί του, που και αναγνώστες (με ενδιαφέροντα) υπάρχουν και «Αιθεροβάμων» να του ανάβει τα… λαμπάκια και μεγάλος τζερτζελές γίνεται. Ξυραφάκια για… ξύρισμα, βέβαια, δεν υπάρχουν, αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα, κύριε Κυριάκο!
Η τρίτη επιστολή, στην οποία και είχα στηρίξει όλες μου τις ελπίδες, προέρχεται από την Ερμιόνη Βασιλείου. Ελπίζοντας ότι η απάντηση της Ερμιόνης θα ήταν γραμμένη στο στιλ της τελευταίας επιστολής (που σχολίασα την περασμένη βδομάδα), είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά, είχα ανοίξει όλα μου τα λεξικά και την περίμενα.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ την απογοήτευσή μου, όμως, όταν έλαβα μια επιστολή πεζή, σαν όλες τις άλλες επιστολές. Ενδεχομένως, βέβαια, να μού δίνει πίστωση χρόνου, να διαβάσω Σεφέρη και Ελύτη για να καταλάβω την… επόμενη. Τέλος πάντων…
ΓΙΑ την Ερμιόνη, παρά τις… δοκιμές που έκανα, παραμένω… αδόκιμος, ως «κριτικός» λογοτεχνίας. Με λίγες κουβέντες, δεν πέρασα τις εξετάσεις κύριοι. Λειψή η προσπάθεια! Πληγώθηκα σας λέω. Και αυτό που με πλήγωσε είναι αυτό που… πλήγωσε. Καλύτερα, όμως, να πληγωθώ εγώ, παρά να χάσει η Ερμιόνη τον… ύπνο της. Ό,τι έγινε, όμως, έγινε, και συγνώμη αν… παράγινε. Δεν θα ξαναγίνει…
ΚΑΙ με την τέταρτη επιστολή, αυτή της Θέκλας, περνάμε με μια ντουφεκιά στη… λυρική παροικιακή ποίηση. Αρχίζοντας, βέβαια, με την… απλοϊκή και συνεχίζοντας με τη συμβολική, ήταν θέμα χρόνου να φτάσουμε στη… λυρική – και φτάσαμε αισίως.
Η επιστολή της ξεπερνά σε… λυρισμό ό,τι έχει γραφεί μέχρι σήμερα για την ποίηση. Χάρμα αισθήσεων σας λέω. Και δεν είναι μόνο… λυρική, αλλά και (συγκρατημένα) προφητική. Μεταξύ άλλων, σημειώνει ότι όταν ξεπεραστεί η (σημερινή) μοντέρνα εποχή και το κοινωνικό επίπεδο των ανθρώπων ξανάρθει στην παλιά του δόξα (δηλαδή: όταν ξαναπάμε προς τα… πίσω!) η… νέα κοινωνία (δηλαδή η… παλιά!) «θα βρει μέσα στις βιβλιοθήκες τα ποιήματα και τα πεζογραφήματα των Ελλήνων μεταναστών και διαβάζοντάς τα θα βρει ίαση η ψυχή τους»! Ακούτε άρρωστοι;
ΩΣ εκ τούτου, κύριοι, η πρωτοβουλία του Προξενείου μας να δημιουργήσει βιβλιοθήκη, με όλα τα βιβλία του πνευματικού παροικιακού μας μόχθου, είναι (και) μια κοινωνική προσφορά για τις μελλοντικές γενιές των ανθρώπων. Προτείνω στους λογοτέχνες μας, όχι απλά να διαβάσουν, αλλά να μελετήσουν (προσεκτικά) την επιστολή της Θέκλας. Α ναι, η… προφητική επιστολή της φέρει τον τίτλο «Πέρα βρέχει»!
ΠΡΙΝ κλείσω και τον τρίτο… ποιητικό κύκλο της (αδόκιμης) λογοτεχνικής μου προσπάθειας, να πω στον κύριο Μανώλη Λέττα, ότι διαβάζοντας την επιστολή του στον προχθεσινό «Ν.Κ.» δεν κατάλαβα για ποια χώρα μιλούσε. Γιατί 3.500 χιλιόμετρα βόρεια του Alice Springs βρίσκεται η… Ινδονησία! Εκείνο, επίσης, που δεν κατάλαβα ήταν τι έγιναν τα… οπάλια ρε Μανώλη. Τελικά, το μόνο που κατάλαβα ήταν η… ανάλυση της σεξουαλικής συμπεριφοράς των μαύρων και πώς κάνουν… παιδιά!
ΣΤΟ μεταξύ και ενώ στη Μελβούρνη μαίνεται ο λογοτεχνικός πόλεμος (για τον κοινοτικό θα μιλήσουμε πιο κάτω), στο Βέρμιο αναμένεται να αρχίσει σήμερα, ανήμερα της Παναγιάς, ο… ποντιακός!
ΑΙΤΙΑ οι διαφορές μεταξύ των ποντιακών σωματείων για τον τρόπο διοικητικής διαχείρισης της Παναγίας Σουμελά. Παρ’ ότι η αστυνομία έχει πάρει τα μέτρα της, κανείς δεν γνωρίζει πού μπορεί να φτάσουν οι Πόντιοι, που όταν «τα παίρνουν στο κρανίο», είναι ικανοί και την Μονή (που αποτελεί το σύμβολο ενότητάς τους) να… κατεδαφίσουν.
ΣΤΟΝ καυγά, λεκτικά (προς το παρόν) παίρνουν μέρος και οι δικοί μας εδώ στη Μελβούρνη, αλλά, απ’ ό,τι πληροφορήθηκα, η αστυνομία της Βικτώριας δεν ανησυχεί για την ώρα. Δεν τους φτάνουν οι ντόπιες διαφορές που έχουν, θέλουν να λάβουν μέρος και στον εκτός συνόρων πόλεμο. Είναι πολεμική φυλή, ρε παιδί μου. Πάμε πιο κάτω.
ΕΧΕΙ, τελικά, κεραίες και μάλιστα μεγάλης εμβέλειες, ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός. Στο τελευταίο του άρθρο, στην εφημερίδα της Αρχιεπισκοπής, «Το Βήμα της Εκκλησίας» ασχολείται με την κατάπτυστη εκπομπή του Αντένα «Η στιγμή της αλήθειας».
ΚΑΙ όπως εξηγεί στους αναγνώστες, ασχολείται με την άθλια αυτή εκπομπή, που ξεφτιλίζει κάθε ιερό και όσιο (από οικογένεια μέχρι ανθρώπινες σχέσεις και λοιπά) λόγω του ότι την βλέπουν χιλιάδες συμπάροικοι.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, όπως σημειώνει, με το δικό του μοναδικό τρόπο, η Εκκλησία της Ελλάδας δεν έχει πει λέξη ακόμα για την ντροπή αυτή που ξεφτιλίζει βάναυσα και αδίστακτα κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
ΕΧΕΙ με λίγες κουβέντες «καταπιεί» και αυτό, όπως και τόσα άλλα, που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην ισοπεδωμένη από αρχές και αξίες χώρα, που έχει γίνει βορρά του κάθε τυχάρπαστου τυχοδιώκτη, που θυσιάζει τα πάντα στο βωμό της φτηνής τηλεθέασης για λίγα παραπάνω ευρώ.
ΣΤΟ θέμα θα επανέλθουμε, αφού δημοσιευτεί και το δεύτερο μέρος του άρθρου του Αυστραλίας. Να προσθέσω εδώ, ότι η ντροπή αυτή δεν διέφυγε μόνο της προσοχής της Εκκλησίας της Ελλάδας, αλλά και των εδώ Μέσων Ενημέρωσης. Να τονίσω, επίσης, ότι την επιμέλεια της εκπομπής έχει η σύζυγος του βουλευτή του ΛΑΟΣ, κυρίου Άδωνη, Ευγενία Μωνωλίδου.
ΤΟ φρούτο αυτό, που αυτοδιαφημίζεται και προβάλλεται ως εθνικόφρων και «πατριώτης» και αγωνίζεται (δήθεν) να σώσει την τιμή και την περηφάνια της χώρας, μάς είχε επισκεφτεί πρόσφατα και, μάλιστα, τα παροικιακά μέσα ενημέρωσης τού πήραν και συνέντευξη, αντί να του πετάξουν κλούβια αυγά! Να πω, επίσης, σε όσους δεν γνωρίζουν, ότι το ζεύγος Άδωνη μαθαίνει τα παιδιά του και… αρχαία ελληνικά για να γίνουν πραγματικά ελληνόπουλα! Αιδώς, ρε άθλιοι (και άμυαλοι) υποκριτές.
ΑΣ ασχοληθούμε, όμως, λίγο και με τα κοινοτικά, πριν πάει από… ψυχικό μαρασμό το Δ.Σ. της Κοινότητας Μελβούρνης. Έχουν πάθει κατάθλιψη σας λέω οι άνθρωποι από το γεγονός ότι για τρεις εβδομάδες δεν ασχολήθηκα μαζί τους.
ΠΕΝΤΕ μέλη του Δ.Σ. μού τηλεφώνησαν και ο Χρήστος Τσίρκας έξι, για να με ρωτήσουν γιατί δεν γράφω. Τούς εξήγησα ότι τα λογοτεχνικά έχουν περισσότερο «ψωμί» και ενδιαφέρον, αλλά δεν εννοούσαν να το παραδεχτούν.
ΑΠΟ τους λογοτέχνες τουλάχιστον, έχω λάβει και δέκα αυθεντικές επιστολές, ενώ οι ίδιοι βάζουν άλλους να προβάλλουν τα… έργα τους και τη… δημοκρατικότητά τους! Και αυτό δεν το κάνουν, γιατί ντρέπονται για ό,τι κάνουν (που θα το καταλάβαινα), αλλά για να δείξουν ότι έχουν την υποστήριξη και συγκατάθεση και της ευρύτερης ομογένειας.
ΝΟΜΙΖΟΥΝ τα άτομα ότι είναι ο «ομφαλός» της παροικίας. Δηλαδή, ότι αυτοί είναι και δεν υπάρχουν άλλοι και ότι τα Μέσα Ενημέρωσης πρέπει να ασχολούνται πρώτα με την πάρτη τους και μετά, αν περισσεύει χώρος, με τους άλλους.
ΣΕ αυτό θα πρέπει να ομολογήσω ότι ευθύνομαι και εγώ που τούς έβαλα στο λούκι της προβολής και συνήθισαν να βλέπουν το όνομα και τις φάτσες τους στη στήλη.
Η δημοσιότητα (και η προβολή) είναι όπως και τα ναρκωτικά. Ακόμα και κακή να είναι η δημοσιότητα την συνηθίζεις και παθαίνεις στο τέλος χοντρή εξάρτηση. Γιατί και τα ναρκωτικά είναι κακά, αλλά έτσι και τα μάθεις άντε να τα κόψεις μετά.
ΕΠΕΙΔΗ καταλαβαίνω τον πόνο τους, θα γράψω σήμερα δυο λέξεις για ν’ απαλύνω το σύνδρομο στέρησης που διέρχονται. Είπαμε, της Παναγιάς είναι σήμερα και προβαίνουμε σε εκπτώσεις συναισθημάτων. Μάς βγαίνουν και καλά πράγματα.
Η συνάντηση μεταξύ μελών της ηγεσίας του Διοικητικού Συμβουλίου, μεγαλοεργολάβων και μελών της… soft αντιπολίτευσης που έγινε στο Μπουλίν, θα περάσει στην κοινοτική ιστορία ως η πρώτη γέφυρα προσέγγισης για το «σπάσιμο των πάγων».
ΔΗΛΑΔΗ, πώς λέμε η «Συνάντηση της Γιάλτας», κάτι παρόμοιο, σε ιστορική σημασία, είναι και η «Συνάντηση στο Οικόπεδο»! Με αυτό το όνομα θα την θυμούνται οι μελλοντικές γενιές των Ελληνοαυστραλών.
ΜΕΧΡΙ και σχετική ανακοίνωση δόθηκε στα μέσα ενημέρωσης (τα οποία και τη δημοσίευσαν) για το περιεχόμενό της. Τι βγήκε από τη «Συνάντηση του Οικοπέδου»; Μα… έργα κύριοι! Περισσότερα, μεγαλύτερα και πιο επιβλητικά έργα!
Ο πύργος του Lonsdale Street και οι αίθουσες πολλαπλών και άλλων χρήσεων (συγγνώμη παιδιά που δεν έγραψα τα αρχικά των… έργων με κεφαλαία, όπως κάνετε εσείς στις… Επίσημες Ανακοινώσεις!) του κολεγίου δεν θα είναι τίποτα μπρος στους Παρθενώνες και τις Αγορές του Μπουλίν!
ΣΥΜΦΩΝΑ με αποκλειστικές πληροφορίες μου (που προέρχονται από τον Τσίρκα), σύντομα θα αρχίσει η ανέγερση του πύργου, και αν όλα πάνε καλά τον ερχόμενο Μάρτιο κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ «Αντίποδες» θα ανακοινωθεί και η έναρξη των έργων του Μπουλίν.
Ο Τσίρκας, εκπρόσωπος Τύπου του προηγούμενου φθαρμένου (από τα… έργα!) καθεστώτος Φουντά, μού εξήγησε ότι η ανακοίνωση θα γίνει στο Φεστιβάλ για τη συγκομιδή περισσοτέρων χειροκροτημάτων.
ΑΝ και τον πίεσα δεν μού αποκάλυψε αν μέχρι τότε θα έχει περατωθεί η ανέγερση του… πύργου. Επίσης, αρνήθηκε να επιβεβαιώσει ή διαψεύσει αν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. «Θα αναμένω την επιστροφή του Φουντά από την Ελλάδα», μου είπε, «και θα πράξω ό,τι μου πει».
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι λάβαμε και μια επιστολή από τον Πίτερ Ντάρμο, που εξηγεί – ο χριστιανός (για να μάθουν και οι… νέοι) – τι έργα έκανε το Διοικητικό Συμβούλιο την περασμένη δεκαετία στο σχολείο. Γράφει και άλλα ενδιαφέροντα, αλλά λόγω δεοντολογικού εμπάργκο, δεν μπορώ να αναφερθώ. Πάντως, αν μού τηλεφωνήσει ο Θόδωρος Μάρκος θα τού πω (ιδιωτικά) τι γράφει και αυτός ας τα μεταφέρει στους υπολοίπους, αν θέλει. Αυτά και γεια χαρά.
ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ
