Πριν από πέντε χρόνια, η πετυχημένη πτήση ενός μικρού περίεργου αεροσκάφους, του SpaceShipΟne, άνοιξε νέους ορίζοντες στα διαστημικά ταξίδια.
Ήταν η προσπάθεια του Ρίτσαρντ Μπράνσον και του σχεδιαστή του Μπερτ Ρούταν να κατασκευάσουν ένα υπερ-υπερηχητικό αεροσκάφος που μπορεί να περάσει τα όρια τα οποία χωρίζουν την ατμόσφαιρα της Γης από το Διάστημα.
Το αεροσκάφος τους έφτασε στα 111 χιλιόμετρα από τη Γη σπάζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ που είχε πετύχει το αεριωθούμενο της ΝΑSΑ Χ-15 πριν από 40 χρόνια. Με προϋπολογισμό 25 εκατ. δολάρια, ήταν πολύ φθηνότερο από το διαστημικό λεωφορείο των Αμερικανών, ενώ το μεγάλο του πλεονέκτημα ήταν η ικανότητα να επαναχρησιμοποιηθεί πλήρως, κάτι που θεωρείται απαραίτητο αν θέλουμε να γίνουν ρουτίνα οι πτήσεις στο Διάστημα.
Η συνέχεια όμως δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των δημιουργών του. Το αεροσκάφος δεν ξαναπέταξε. Πέντε χρόνια αργότερα, το SpaceShipΟne κρέμεται από την οροφή του Μουσείου Σμιθσόνιαν στην Ουάσιγκτον. «Το SpaceShipΟne ανέπτυξε ταχύτητα 3 Μαχ (1 Μαχ είναι 1.124 χιλιόμετρα την ώρα) ή τρεις φορές την ταχύτητα του ήχου, ενώ χρειάζεται τουλάχιστον 25 Μαχ για να μπει σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη», λέει στο περιοδικό «Νew Scientist» ο Ίλον Μασκ, διευθυντής και σχεδιαστής στη SpaceΧ, εταιρεία που ετοιμάζει άλλο διαστημικό αεροσκάφος. Παρ΄ όλα αυτά, ο Μπράνσον έχει ήδη αποκαλύψει τα σχέδια για τη δημιουργία του SpaceShipΤwo, του βελτιωμένου μοντέλου, ενώ το αεροσκάφος που θα το μεταφέρει στον ουρανό κάνει ήδη δοκιμαστικές πτήσεις.
Κι άλλα αεροσκάφη. Στα σκαριά βρίσκονται και άλλα εμπορικά διαστημικά αεροσκάφη σε όλο τον κόσμο, διαφορετικής φιλοσοφίας και τεχνολογίας. Η SpaceΧ έχει πετάξει με επιτυχία τον πύραυλο Falcon έπειτα από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες, ενώ άλλες εταιρείες κάνουν τις δικές τους δοκιμές σε προηγμένες μηχανές, συστήματα και σχέδια. Πριν από το τέλος του χρόνου, θα γίνει η δοκιμαστική πτήση ενός αεροσκάφους της ΝΑSΑ και του αμερικανικού Πενταγώνου, που αναμένεται με μεγάλη αγωνία, καθώς μπορεί να σημάνει μεγάλες αλλαγές στις μηχανές χρήσης ατμοσφαιρικού αέρα. Αυτές οι μηχανές θα μπορούσαν να δώσουν την απαιτούμενη ώθηση σε ένα αεροσκάφος με πτερύγια ώστε να μπει σε τροχιά, κάτι που δεν κατάφερε το μοντέλο του Μπράνσον.
Στην πραγματικότητα, τόσο το SpaceShipΟne, όσο και το Χ-15 της ΝΑSΑ έφτασαν μόνο στα κατώτερα όρια του Διαστήματος. Οι πυραυλοκίνητες μηχανές τους δεν είχαν την ώθηση που χρειάζονταν για να φτάσουν 60 χιλιόμετρα ψηλότερα, εκεί όπου θα έμπαιναν σε τροχιά. Μόνη εξαίρεση σε αυτήν την κατηγορία οχημάτων είναι το διαστημικό λεωφορείο, συνδυασμός βαλλιστικού αεροσκάφους και αεροσκάφους με πτερύγια. Το λεωφορείο όμως, χάνει τις πολύ ακριβές εξωτερικές δεξαμενές καυσίμων σε κάθε πτήση και δεν μπορεί να πετάξει παρά μόνο εννιά φορές τον χρόνο παρά τον αρχικό του σχεδιασμό για εκατοντάδες πτήσεις ετησίως.
ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 4 ΩΡΕΣ
Η ΝΑSΑ συνεργάζεται με πολλές ιδιωτικές εταιρείες για την ανάπτυξη νέων συστημάτων.
Πολλές είναι οι προσδοκίες για τον κινητήρα scramjet, έναν επαναστατικό υπερ-υπερηχητικό κινητήρα αεροπροώθησης, ο οποίος χρησιμοποιεί, όπως και οι κοινοί κινητήρες τζετ, το οξυγόνο της ατμόσφαιρας. Η διαφορά του κινητήρα scramjet είναι ότι δεν διαθέτει πτερύγια για τη συμπίεση του αέρα, αλλά εκμεταλλεύεται την ορμή του σκάφους προκειμένου ο αέρας να εισέρχεται στον κινητήρα πάντοτε με υπερηχητική ταχύτητα.
Το καλύτερο παράδειγμα αυτής της τεχνολογίας είναι το αεροσκάφος Χ-43Α της ΝΑSΑ που έπιασε ταχύτητα 9,68 Μαχ, νέο παγκόσμιο ρεκόρ για σκάφος με υπερ-υπερηχητικό αυλοωθητή. Αντίστοιχα προγράμματα υπάρχουν στην Ιαπωνία, τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία, όπου ετοιμάζεται το σκάφος Αvatar. Ακόμα πιο προηγμένο μοντέλο είναι το Χ51Α της ΝΑSΑ και του αμερικανικού Πενταγώνου, που ετοιμάζεται να κάνει τη δοκιμαστική του πτήση φέτος πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό σε ταχύτητες από 4 έως 6 Μαχ. Η επιτυχία τέτοιων αεροσκαφών θα δώσει ώθηση και στις εμπορικές χρήσεις της τεχνολογίας. Για παράδειγμα, ένα επιβατηγό υπερ-υπερηχητικό αεροσκάφος θα μπορούσε να κάνει τον γύρο του κόσμου σε τέσσερις ώρες.