Η τέχνη ως μέσο επικοινωνίας και γέφυρα αδελφοσύνης και συνύπαρξης

Συχνά-πυκνά αναφερόμαστε στο πολυεθνικό μωσαϊκό που αναπτύξαμε στην Αυστραλία και πολλάκις εκφράζουμε την περηφάνια μας, γιατί σε αυτό το οικοδόμημα που λέγεται πολυπολιτισμός, βάλαμε κι εμείς ένα λιθαράκι.
Η κοινωνική αυτή φόρμουλα, έχει βαθιά τις ρίζες, αφού ο μελετητής, ανατρέχοντας στα Εθνικά Αρχεία της χώρας, θα βρει ότι από τα πρώτα χρόνια της φιλοξενίας μεταναστών στο Κέντρο της Μπονεγκίλα, λειτούργησε «μια πρώιμη πολυπολιτιστική κοινωνία, όπου συνυπήρξαν πολλές εθνικότητες, αναπτύχθηκαν φιλίες…».
 Σίγουρα, η σωστή πολιτική γραμμή της χώρας μέσα από την οποία προωθείται και προστατεύεται ο πολυπολιτισμός και η αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας που τον περιβάλλει, δικαιώνει τους οραματιστές, αφού αναφέρεται άλλοτε ως σημείο αναφοράς και άλλοτε ως πρότυπο για άλλες κοινωνίες και εκτός συνόρων.
Είναι αλήθεια, ότι που και που εμφανίζονται μεμονωμένα κρούσματα, που ταράσσουν τα ήσυχα νερά και την ισορροπία. Ιδιαίτερα όταν αυτά αφορούν κλειστές κοινωνίες και συγκεκριμένες ομάδες.
Ένα τέτοιο περιστατικό ρατσιστικής βίας και διατάραξης της δημόσιας τάξης, είναι και αυτό που έγινε πριν τρία χρόνια στο Σίδνει. Περιληπτικά, στις 11 Δεκεμβρίου 2005, ομάδα νέων (Αυστραλών) επιτέθηκε βίαια σε συνομηλίκους λιβανέζικης καταγωγής, με στόχο ποια θα επικρατούσε στην Cronulla Beach.

ΣΕΡΦΙΝΓΚ

Το γεγονός χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πλέον βίαια των τελευταίων χρόνων, αφού οι διαφορές τους επεκτάθηκαν σε χώρους θρησκευτικής λατρείας και οι βανδαλισμοί συνεχίστηκαν σε καταστήματα και σταθμευμένα αυτοκίνητα.
Την ημέρα που έγινε το συμβάν, ο Φίλιππος Γεωργίου βρισκόταν στην θαλάσσια περιοχή της Maroubra, απολαμβάνοντας το αγαπημένο του σπορ, το σερφινγκ. Ωστόσο, ο διαπληκτισμός των νέων τον προβλημάτισε και βάλθηκε να κάνει κάτι από το δικό του μετερίζι για να βοηθήσει, ώστε να ξεπεραστούν οι διαφορές που τούς χωρίζουν και να σμίξουν σε σημεία που ενδεχομένως τούς ενώνουν.
Προικισμένος αρτίστας, ο Φίλιππος, προσπάθησε να συνδυάσει την  αγάπη του για το σερφινγκ με την κουλτούρα και τις τέχνες της Μέσης Ανατολής. Άρχισε, λοιπόν, να ζωγραφίζει σανίδες με παραστάσεις, εικόνες και σχήματα, εμπνευσμένα από το Ισλάμ, με την ελπίδα να διευρύνει τον τρόπο σκέψης και συνύπαρξης των συμπολιτών του.
«Πιστεύω ότι όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Η επιλογή της σανίδας που χρησιμοποιείται ευρέως από τους Αυστραλούς αφού το σερφινγκ είναι ένα από τα αγαπημένα τους σπορ, δεν είναι τυχαία. Όπως δεν τυχαία και τα σχήματα που ζωγράφισα.
Είναι ένα νέο αυστραλιανό μοντέλο που θεωρώ ότι φέρνει πιο κοντά τις δυο κουλτούρες και μέσα από την τέχνη, τον πολιτισμό, τη θρησκεία και τις παραδόσεις ενός λαού, του Ισλάμ, που ενδεχομένως είναι άγνωστα στον μέσο Αυστραλό», εξηγεί ο νεαρός ζωγράφος.

ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Μάλιστα, σε έκθεση όπου παρουσίασε τις δημιουργίες του, εξέθεσε τις σανίδες με εικόνες από τη Μέκκα, την ιερή πόλη των Μουσουλμάνων, στιγμές προσευχής και άλλες παραστάσεις από τη ζωή τους.
«Η ευρύτερη κοινότητα ίσως να μη δείξει ενδιαφέρον στην Ισλαμική τέχνη. Όταν, όμως, η τέχνη εικονίζεται σε αγαπημένα του αντικείμενα, σίγουρα θα κινήσει την περιέργεια. Και αυτό συνέβη στην προκειμένη περίπτωση. Ο κόσμος στις παραλίες μας σταματούσε για να θαυμάσει τις σανίδες και ρωτούσε να μάθει περισσότερα για τις ζωγραφιές».
Σημειώνεται ότι μερικά από τα εκθέματα τιμώνται γύρω στις $10,000. Ωστόσο, όπως εκτιμά ο ζωγράφος, πρόκειται για έργα τέχνης και ως τέτοια, δεν πρόκειται να μπουν ποτέ στο νερό. Άλλωστε, οι εικόνες είναι ιερές.
Ο Φίλιππος, που δεν είναι μουσουλμάνος, γνώρισε και αγάπησε την κουλτούρα και τον πολιτισμό της Μέσης Ανατολής μέσα από τα ταξίδια του. Παρέα με μια κάμερα, αποθανάτισε ό,τι δεν κατάφερε να φωτογραφίσει με τα μάτια της ψυχής του και, στη συνέχεια, τα ζωγράφισε στις σανίδες.
Ακούμε συχνά ότι η μουσική δεν έχει σύνορα και ότι ο ήχος και η μελωδία, ενώνουν τον κόσμο, ανεξάρτητα χρώματος, θρησκεύματος, εθνικότητας κ.λπ.
Ο Φίλιππος Γεωργίου, με το δικό του τρόπο, άνοιξε νέους ορίζοντες. Κατάφερε μέσα από τη ζωγραφική να ανοίξει δρόμους επικοινωνίας και το κυριότερο μέσα από τις εικόνες της Μέσης Ανατολής και τα ζωηρά χρώματα, την ελπίδα, για αδελφοσύνη και συνύπαρξη