ΣΕ όσους συνεχίσουν να ρωτούν (και όσους αναρωτιούνται), γιατί δεν ασχολούμαι με την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, έχω να πω τούτα:
Η Κοινότητα, κύριοι, (όπως και οι περισσότερες Οργανώσεις μας) είναι ένας προεδροκεντρικός οργανισμός, που σημαίνει, ότι όταν απουσιάζει ο… πρόεδρος, πέφτει σε χειμερία νάρκη. Τον καιρό αυτό απουσιάζει στην Ελλάδα ο… πρόεδρος της Κοινότητας με αποτέλεσμα το Διοικητικό Συμβούλιο να φοβάται να… αναπνεύσει.
ΜΕΧΡΙ να έλθει η ώρα να αρχίσουμε τις… αναλύσεις για την προεκλογική αναμέτρηση και την συμμετοχή των 5.000 φυτευτών μελών, που με την (αυστηρή) καθοδήγηση των στρατολόγων τους θα κουβαληθούν στις εκλογές προκειμένου να ρεζιλέψουν και επίσημα κάθε έννοια δημοκρατίας, εσείς κρατείστε τούτο:
ΩΣ ένα βαθμό, η έκβαση του κοινοτικού κουκλοθέατρου (το οποίο συνεχίζουν να αποκαλούν… δημοκρατικές εκλογές!) θα εξαρτηθεί από τι θα κάνει ο Φουντάς, που έχει γίνει «μανούλα» στο παίξιμο με τις… μαριονέτες.
ΟΠΩΣ μού είπε κάποιος από τους ηγέτες της παραδοσιακής αριστεράς, «μόνο ο Φουντάς μπορεί να ενώσει ολόκληρη την αντιπολίτευση». Το αγκάθι στην ιστορία αυτή είναι στο «ποιος» θα αναλάβει την προεδρία μετά τις εκλογές, αφού ο Φουντάς δεν φέρεται (προς το παρών εντάξει;) διατεθειμένος να επιστρέψει στην ηγεσία.
Ο ίδιος, με 40 χρόνια συσσωρευμένη πείρα στην Κοινότητα, υποστηρίζει, ότι ο σημερινός πρόεδρος δεν «φτουράει» μπρος στον Φουντά, γιατί δεν έχει δική του «κοινοτική βάση» και στηρίζεται (για ότι κάνει) σε ξένες πλάτες. «Έτσι και αποσύρουν την υποστήριξή τους από τον Παπαστεργιάδη οι αδελφοί Μάρκου», ισχυρίζεται ο πληροφοριοδότης μου, «δεν θα παραμείνει στην Κοινότητα ούτε δύο ώρες!». Για να δούμε…
ΠΡΙΝ πω πέντε κουβέντες για τον… ποντιακό πόλεμο που έχει ξεσπάσει σε όλες της Πολιτείες της Αυστραλίας (πλην του Νόρθεν Τέριτορι), να διευκρινίσω ότι τάχθηκα με το μέρος των «κακών Ποντίων», για λόγους αρχής, όπως κάνω, συνήθως, με όλα τα «κακά», για τα οποία και πιστεύω ότι είναι η αθέατη (και πιο ενδιαφέρουσα) όψη του «καλού».
ΝΑ προσθέσω επίσης (για άλλη μια φορά) ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου δημοσιογράφο και δεν αποδέχομαι τη λεγόμενη δημοσιογραφική δεοντολογία, γιατί θεωρώ ότι είναι μια μπακάλικη ζυγαριά, που στοχεύει να ικανοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερους αναγνώστες.
Η δημοσιογραφική δικαιοσύνη (να καλύπτονται, δηλαδή, τα θέματα απ’ όλες τις οπτικές γωνιές και να αναφέρονται εξίσου όλες οι απόψεις), με αφήνει παγερά αδιάφορο, γιατί όταν ατενίζεις όλες τις οπτικές γωνιές με τα ίδια ματογυάλια, δεν βγάζεις ποτέ συμπέρασμα.
ΕΧΩ «περίεργες» (και ασύμβατες με την επικρατούσα λογική) απόψεις για τη δημοσιογραφική δεοντολογία, για το «καλό» και το «κακό», για τη δικαιοσύνη και για την ελευθερία (που θεωρώ ως ΤΟ ύψιστο αγαθό) σε τελική ανάλυση.
ΟΣΟΝ αφορά την ελευθερία, ασπάζομαι τη νιτσεϊκή ρήση που πρεσβεύει ότι: «η άσκηση της ελευθερίας τοποθετείται από την πλευρά του κακού (και εγώ είμαι ασκούμενος), ενώ η πάλη για την ελευθερία είναι η κατάκτηση ενός καλού». Τώρα, όσον αφορά τη σχέση της τελευταίας με τη δικαιοσύνη, πιστεύω ότι όσο περισσότερη δικαιοσύνη τόσο λιγότερη ελευθερία και όσο περισσότερη ελευθερία τόσο λιγότερη δικαιοσύνη.
ΑΥΤΑ χοντρικά και προκειμένου να απαντήσω σε ορισμένους που αναρωτιούνται γιατί κάθε τόσο παίρνω «ανατρεπτικές» και «ασύμβατες» με την περιρρέουσα κοινή αντίληψη θέσεις σε διάφορα ζητήματα. Και τώρα στην ποντιακή μάχη που, σύμφωνα με τον κ. Ονούφριο Γοροζίδη, οφείλεται σε 20 (όλους και όλους!) «άθλιους» Ποντίους!
ΕΔΩ σημειώστε ότι, σύμφωνα με τον Ονούφριο, οι Ταβλαρίδης, Ιασωνίδης, Παπαδόπουλος, Ιακωβίδης και λοιποί… ομοσπονδιακοί, δεν συμπεριλαμβάνονται μεταξύ των 20 «αθλίων». Οι 20 που φταίνε (ακόμα και για τις… κλιματολογικές αλλαγές) είναι οι «κακοί Πόντιοι» που υποστηρίζω εγώ καθώς και οι 79.980 Πόντιοι της Αυστραλίας.
Η ουσία του μεγάλου ποντιακού καυγά και εδώ, όπως και σε άλλες περιπτώσεις (τις περισσότερες!), οφείλεται σε στο ποιος θα κάθεται στις μεγάλες καρέκλες και θα κινεί τα νήματα της ηγεσίας. Περί πολέμου «προσωπικοτήτων» και καρεκλών πρόκειται.
ΚΑΙ πιο αναλυτικά, για να τα εμπεδώσουν και όσοι δεν είναι μυημένοι στα… ποντιακά ανέκδοτα: ο πόλεμος που μαίνεται με αμείωτη ένταση οφείλεται στις (φιλότιμες) προσπάθειες που καταβάλει εδώ και δύο έτη η… ψηφιακή (δεύτερη) γενιά να αφανίσει (αν είναι δυνατόν) και την προφορική παροικιακή ιστορία που αναφέρεται στους αυθεντικούς «κακούς Πόντιους», δημιουργούς και πρωτεργάτες κάθε ποντιακής κίνησης.
ΚΑΙ στην περίπτωση των Ποντίων, συμβαίνει χοντρικά ό,τι και στην Κοινότητα Μελβούρνης, που η νέα γενιά της… τεχνολογίας και των ατελείωτων (και χωρίς λόγο) e-mails, προσπαθεί να απαξιώσει την προσφορά των προηγούμενων. Στο πλαίσιο αυτό, έγινε και η δήλωση του προέδρου της Κοινότητας, πριν τρεις μήνες, ότι «εμείς σ’ ένα χρόνο κάναμε ό,τι δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι τα τελευταία δέκα».
ΜΕ το που ανέλαβαν, που λέτε, την ηγεσία οι… νέοι, (Ταβλαρίδης, Ιασωνίδης, Παπαδόπουλος και λοιποί), πλακώνουν τα… e-mail, τις ανακοινώσεις και το χαρτομάνι, που οι αυθεντικοί της πρώτης γενιάς δεν μπορούσαν να καταλάβουν το γιατί, ούτε να… εκτιμήσουν την αξία του.
ΟΙ μεν πρώτοι, αποκαλούσαν τον πιο πάνω πληροφοριακό καταιγισμό «έργο», διαδίδοντας ότι οι «άλλοι» τόσα χρόνια δεν έκαναν «τίποτα», ενώ οι «κακοί» ισχυρίζονται ότι πρόκειται για «αέρα κοπανιστό» και αν αυτοί δεν έβαζαν τα θεμέλια και δεν έκαναν αγώνες δεν θα είχε αναγνωριστεί από τη Βουλή της Νότιας Αυστραλίας η ποντιακή Γενοκτονία.
ΑΥΤΗ είναι η ουσία του πολέμου, που άλλα δείχνουν ότι θα λήξει με τη διάσπαση της Ομοσπονδίας. Την υπάρχουσα Ομοσπονδία διεκδικούν, για την ώρα, ως… φυσικοί κληρονόμοι, και οι δύο πλευρές.
ΟΙ «κακοί» υποστηρίζουν ότι από τις 10 αρχικές οργανώσεις που τη δημιούργησαν το 1989, οι 6 έχουν ταχθεί ανεπιφύλακτα με το «κακό», ενώ η σημερινή ηγεσία που την «καπηλεύεται», απειλεί ότι αν φύγει θα πάρει μαζί της το αρχείο, τις καρέκλες και τις σφραγίδες, ώστε να θεμελιώσει ότι αυτή είναι η… συνέχεια.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, γίνονται προσπάθειες να βρεθεί μια λύση, ενώ ενεργείται και σχολαστική αναψηλάφηση όλων των οικονομικών στοιχείων και ειδικευμένα λαγωνικά ψάχνουν μία-μία τις επιταγές της Ομοσπονδίας. Έχουμε, δηλαδή, να δούμε πολλά ακόμα.
ΝΑ μην ξεχάσω να σας πω ότι οι «κακοί», που είναι Πόντιοι… παλαιάς κοπής (και συνεχίζουν να γράφουν με το χέρι) άρχισαν να στέλνουν επιστολές στο «Νέο κόσμο» με την ίδια συχνότητα που το έκανε μέχρι τώρα η νέα… ψηφιακή γενιά. Δέκα επιστολές περιμένουν τη σειρά τους να δημοσιευτούν! Χαμός σας λέω.
ΣΕ πόλεμο και, μάλιστα, παγκόσμιο, βρίσκονται μεταξύ τους και οι Παμμεσσηνιακές Ομοσπονδίες με την μια να διαγράφει από τον χάρτη τις άλλες. Η Παμμεσσηνιακή Ομοσπονδία Αμερικής και Καναδά, με ανακοίνωση της στον προχθεσινό «Νέο Κόσμο», πληροφορεί τους Μεσσήνιους ότι διέγραψε από μέλος της τον κ. Αθανάσιο Σωτηρόπουλο.
ΚΑΙ τι μας νοιάζει εμάς, θα μου πείτε; Μας νοιάζει και μας παρανοιάζει, αφού μέλος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Αποδήμων Μεσσηνίων είναι και η… Ομοσπονδία Μεσσηνιακών Σωματείων Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, του δικού μας, Κυριάκου Παπαδημητρόπουλου.
ΟΙ αμερικοκαναδοί υποστηρίζουν ότι η Ομοσπονδία του Σωτηρόπουλου είναι οργάνωση-«μαϊμού» που το μόνο που διαθέτει είναι μια «σφραγίδα», που έφτιαξε ο ίδιος. Προσωπικά, αποκλείω κάτι τέτοιο, με το σκεπτικό ότι δεν θα μπορούσε να χωρέσει σε μια Ομοσπονδία «σφραγίδα», κοτζάμ… Ομοσπονδία του δικού μας του Κυριάκου, με τόσο κύρος.
ΘΑ παρακολουθώ τις εξελίξεις και θα σάς ενημερώνω σχετικά και γι’ αυτό το μέτωπο. Στο μεταξύ, συνεχίζεται ο κλεφτοπόλεμος μεταξύ των στηλιτών του «Νέου Κόσμου» και του Λουκά Γαβριηλίδη, που επιστράτευσε μέχρι και τον Καστοριάδη, για να τους τα «πει» από την πίσω πόρτα.
ΑΝ κατάλαβα καλά, ο Λουκάς ετοιμάζεται να στραφεί και κατά του (μονοθεϊστικού) πλατωνισμού, χωρίζοντας την αρχαία Ελλάδα σε δύο στρατόπεδα: αυτό των πλατωνικών (μονοθεϊστών) και αυτό των αρχαιότερων δεδεκαθεϊστών. Άντε να δούμε ποια από τις δύο (αρχαίες) Ελλάδες υμνούσε ο λόρδος Βύρωνας;
ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ, επίσης, τον Άγγλο λόρδο, ότι εκπροσωπούσε στην Ελλάδα τοκογλυφικά κεφάλαια, ενώ ισχυρίζεται ότι περισσότερα προσέφερε στην πατρίδα μας η πανούκλα, απ’ όλους μαζί τους φιλέλληνες. Δηλαδή, φέρνει στην επιφάνεια και άλλες άγνωστες πτυχές, που παρέβλεψε η επίσημη ιστορία.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, θα τού ζητούσα να μας εξηγήσει ποιους εννοεί όταν λέει «σκυθόφωνες» και να διευκρινίσει αν είναι με τους πλατωνικούς ή με τους αρχαιότερους που σκέφτονταν με το διάφραγμα του θώρακα και όχι με το κεφάλι.
ΜΗΝ ξεχνάτε ότι στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν όλα, ούτε τόσο δημοκρατικά ούτε και όσο τόσο ρόδινα. Χαμός γινόταν και τότε όπως και τώρα σε όλα τα επίπεδα και, προπαντός, στον τομέα των διαφορετικών ιδεών.
ΣΤΑ Ελληνορθόδοξα Κολλέγια αναφέρεται στην επιστολή του ο κ. Κώστας Μπουζίκος. Μόνο σε αυτά γίνονται εκπαιδευτικά… θαύματα στην διδαχή της γλώσσας μας και μόνο αυτά τού επιτρέπουν να δει τα ελληνοχριστιανικά του ματογυάλια. Κρίμα…
ΑΠΟ τα πολλά που έχουν γραφεί μέχρι σήμερα για τον Βύρωνα το καλύτερο το ανέφερε προχθές στην επιστολή του στον «Ν.Κ», ο κ. Κώστας Πελτέκης από το Μουράμπιν. Να τι έγραψε μεταξύ άλλων: «Από παιδάκι που έβλεπα σε κορνίζα στο σχολείο, ανάμεσα σε άλλους παλικαράδες μυστακοφόρους ήρωες του 21, (ο Βύρωνας) έμοιαζε σαν να ήταν από άλλον πλανήτη με το καθαρό του προσωπάκι και τα πεντακάθαρα ρούχα».
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι ο Κώστας Πελτέκης είναι από τους ελάχιστους που μπήκε στον κόπο να γράψει δυο καλές κουβέντες για τον «Αιθεροβάμωνα». Σας λέω ότι το ευχαριστήθηκα, γιατί οι περισσότεροι (ας είναι καλά οι άνθρωποι) με βρίζουν.
ΝΑ τονίσω, επίσης, ότι το καλύτερο γύρω από τα βυρωνικά το κρατάω (ως συνήθως) για το τέλος. Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Αυτό μόνο έχω να σας πω, μέχρι να τελειώσουν οι «στηλίτες» του «Ν.Κ.» τις ιστορικές τους αναδρομές πάνω στο θέμα. Η… απαντητική ανακεφαλαίωση που θα κάνω θα είναι συναρπαστική. Σάς το υπόσχομαι.
ΜΕΤΑ την είδηση ότι ο κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός στης Κίνας έχει και ελληνόφωνο πρόγραμμα, δεν θα εκπλαγώ, αν σε λίγα χρόνια να μιλούν καλύτερα ελληνικά οι Κινέζοι από τη δική μας τη δεύτερη γενιά του «τι κάνεις θείο».
ΕΠΕΙΔΗ γνωρίζω την αφοσίωση και φιλομάθεια των Κινέζων, λέω να φέρουμε από εκεί δασκάλους και καθηγητές να διδάσκουν τα παιδιά μας (εδώ) ελληνικά. Αυτά και γεια χαρά.
ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ