Αίσθηση ακόμα και στην Ελλάδα και την Κύπρο έκανε η πρόσφατη τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού για την τηλεοπτική εκπομπή «Η στιγμή της αλήθειας», μια τοποθέτηση που προβλήθηκε από την πρώτη σελίδα του «Νέου Κόσμου».
Αρκετές εφημερίδες επαίνεσαν τον Αρχιεπίσκοπο για την θαρραλέα τοποθέτηση του.
Αναδημοσιεύουμε ένα τέτοιο σχόλιο από την εφημερίδα «Πολίτης» της Κύπρου:
«ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΚΡΙΝΗ Αυστραλία ήλθε η αυστηρότερη επίθεση κατά του τηλεπαιχνιδιού του ΑΝΤ1 «Η στιγμή της αλήθειας» και πρωταγωνιστής ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός. Ο Σεβασμιότατος άσκησε οξύτατη κριτική κάνοντας λόγο για «νέο έγκλημα της αδέσποτης και όλως ασύδοτης τηλεόρασης, εις βάρος πρωτίστως της νεολαίας. (…) Και τίποτε άλλο να μην περιείχε το πακέτο του αδίστακτου τηλεπαιχνιδιού, θα ήταν αρκετός ο σατανικός δεκάλογος, των ερωτήσεων για να αηδιάσει και να οργισθεί, κάθε τίμιος άνθρωπος. (…) Ο εμπαιγμός των τηλεθεατών του συγκεκριμένου ριάλιτι καθίσταται προκλητικότατος σκανδαλισμός, διότι το οικονομικό δέλεαρ από το οποίο οιστρηλατούνται οι επίδοξοι νικηταί, δεν θα μπορούσε να έχει σχέση με οποιαδήποτε ευγενή άμιλλα».
Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΣ έχει δίκιο για το απαράδεκτο του παιγνιδιού. Ωστόσο, θα πρέπει κάποιος να δει και την άλλη πλευρά του νομίσματος, για να μπορέσει να προσεγγίσει την αλήθεια. Και εδώ είναι που αρχίζουν τα δύσκολα. Παρακολουθώντας το συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι, νομίζεις ότι βλέπεις ταινία σεξ ή ότι ακούς ροζ τηλεφωνική γραμμή. Και όλα αυτά δεν είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιου ευφάνταστου σεναριογράφου, αλλά είναι πραγματικά γεγονότα και με τη βούλα του ανιχνευτή αλήθειας, τα οποία βίωσε ένα άνθρωπος. Στο όνομα του τηλεπαιχνιδιού και του δέλεαρ των χιλιάδων ευρώ, βγαίνουν στη φόρα πάθη και καημοί, όργια και εγκλήματα και στο τέλος καταρρακώνονται οικογένειες, φίλοι και συγγενείς. Και όλα αυτά με πρωταγωνίστρια μια ντίβα της κλασικής μουσικής, μια σύζυγο ενός βουλευτή που δεν σηκώνει μύγα στο ελληνικό σπαθί του και βεβαίως με το επικάλυμμα τάχα της ευγένειας.
ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη, θα πρέπει κάποιος να αναζητήσει τους λόγους, για τους οποίους κάποιοι άνθρωποι, πάνε στο συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι, μαζί με τους γονείς, τους συζύγους, τους φίλους, γνωρίζοντας ότι θα κληθούν να αποκαλύψουν τα μύχια της ψυχής τους, για τα οποία δεν είναι και τόσο περήφανοι. Η εύκολη απάντηση είναι ότι πάνε στο πλατό απλά για να κερδίσουν εύκολα χρήματα, έστω και αν γνωρίζουν ότι θα εξευτελιστούν. Η αλήθεια είναι σίγουρα πιο πολύπλοκη και πηγάζει από την ανάγκη των ανθρώπων να φανερώσουν τις ενοχές που τους βασανίζουν, όπως θα έλεγαν οι ψυχολόγοι, για να εξομολογηθούν τα ανομήματα τους, όπως θα έλεγαν και οι θεολόγοι. Οι ενοχές είναι ίσως η μεγαλύτερη δύναμη που ανατρέπει και τον πιο λογικό και τον πιο ισχυρό άνθρωπο σε αυτή τη γη. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές των εγκληματολόγων, οι οποίοι περιγράφουν τη σκοτοδίνη και τη φουρτούνα δεκάδων μποφόρ, η οποία δέρνει την ψυχή ανθρώπων, που για κάποιους λόγους, καταφεύγουν σε φόνους.
ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ, η οποία είναι η μάνα τέτοιων τηλεπαιχνιδιών, όλα ξεκινούν και όλα τελειώνουν, στα ψυχολογικά αδιέξοδα, στην μοναξιά και τις ενοχές των ανθρώπων. Από το «Βig Βrother» μέχρι τα σίριαλ, «Sex and the city», «Γυναίκες σε απόγνωση» και άλλα πολλά που σημειώνουν τεράστια εμπορική επιτυχία, στηρίζονται και καταγράφουν τα πάθη και τους καημούς των ανθρώπων των σύγχρονων μεγαλουπόλεων, οι οποίοι αναζητούν και σήμερα όπως ο φιλόσοφος Διογένης, ανθρώπους με το φανάρι μέρα μεσημέρι. Πίσω από όλα τα τηλεπαιχνίδια και όλα τα σίριαλ, βρίσκονται ψυχολόγοι και ψυχίατροι, οι οποίοι είτε καταθέτουν τις βασικές ιδέες, είτε συμβουλεύουν τους σεναριογράφους. Σε ένα άλλο επίπεδο είναι χαρακτηριστικές οι περιγραφές και οι παραδοχές, πανέξυπνων ανθρώπων που εργάζονται σε παγκοσμίου φήμης ερευνητικά κέντρα τη Αμερικής. Κάθε Παρασκευή λίγο πριν σχολάσουν παίρνουν φωτιά, οι σελίδες στο διαδίκτυο για γνωριμίες. Η πλειοψηφία των ανθρώπων σε τέτοιους χώρους, βιώνουν μια απίστευτη μοναξιά, ενώ διαπιστώνουν στο διάβα του χρόνου, ότι η ζωή τους χάνεται πίσω από κλειστούς τοίχους, πολύπλοκα εργαστήρια και χίλια δυο μυστικά, για τα οποία παρακολουθούνται συνεχώς. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι κάθε σοβαρός άνθρωπος στην Αμερική έχει τον προσωπικό του ψυχολόγο, ακόμη και οι ψυχολόγοι».,
