Επιστήμονες από την Ιαπωνία και τη Γαλλία ανακάλυψαν ένα νέο τρόπο να μελετούν το μυστηριώδες εσωτερικό του πλανήτη μας, χωρίς να εμποδίζονται από τα «τεκτονικά τυφλά σημεία». Η νέα τεχνική, που εκμεταλλεύεται ένα περίεργο φαινόμενο γνωστό ως σεισμικός «βόμβος» της Γης, μπορεί να δώσει στους γεωφυσικούς την πιο λεπτομερειακή εικόνα που είχαν ποτέ για τον άνω μανδύα, τη ζώνη από όπου πηγάζουν οι σεισμοί.
Οι επιστήμονες βέβαια δεν έχουν ακόμα καταφέρει να υλοποιήσουν το όνειρο του Ιουλίου Βερν για ένα απευθείας «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» (όπως ήταν ο τίτλος του γνωστού έργου του από το 1864), όμως έχουν βρει ένα τρόπο να «βλέπουν» έμμεσα τι συμβαίνει στο εσωτερικό του πλανήτη μας, μελετώντας τα σεισμικά κύματα που ταξιδεύουν κάτω από την επιφάνεια της Γης.
Το πρόβλημα όμως με αυτή την μέθοδο είναι ότι περιορίζεται αναγκαστικά στις ζώνες όπου λαμβάνουν χώρα οι σεισμοί, δηλαδή κυρίως κατά μήκος των συνόρων των τεκτονικών πλακών.
Επιπλέον, η τεχνική αυτή μπορεί να εφαρμοστεί μόνο όταν υπάρχει σεισμική δραστηριότητα –και, ως γνωστόν, οι σεισμοί είναι απρόβλεπτοι. Τώρα, σύμφωνα με το Physics World, μια ομάδα ερευνητών υπό τον καθηγητή Κιγουάμου Νισίντα του πανεπιστημίου του Τόκιο και τον Ζαν-Πολ Μοντανιέ, από το Ινστιτούτο Γεωφυσικής (Institut de Physique du Globe) του Παρισιού, βρήκαν μια εναλλακτική μέθοδο να «βλέπουν» μέσα στη Γη, χωρίς να εξαρτώνται από τη βοήθεια των σεισμών.
Οι γεωφυσικοί παρακολουθούν τα επιφανειακά κύματα που δημιουργούνται από την αλληλεπίδραση της ατμόσφαιρας και της επιφάνειας του πλανήτη μας, ένα φαινόμενο που έχει αποκληθεί σεισμικός «βόμβος της Γης».
Ακούγεται παράξενο, αλλά η Γη εκπέμπει συνεχώς διάφορες συχνότητες που είναι πιο χαμηλές από αυτό που μπορεί να ακούσει το ανθρώπινο αυτί. Αυτά τα υποηχητικά κύματα (σε συχνότητες 0,01 – 10 Hz) έχουν γίνει γνωστά από ηχητικές καταγραφές σε όλο τον κόσμο. Μέχρι τώρα οι επιστήμονες αδυνατούσαν να συνδέσουν τις μεταβολές στο «βόμβο» της Γης με τις ιδιότητες του μανδύα, μεταξύ άλλων επειδή στο υπόβαθρο ακούγονταν πολλοί άλλοι θόρυβοι.
Όμως οι ιάπωνες και γάλλοι ερευνητές, μελετώντας αρχεία ηχητικών καταγραφών μιας περίπου 20ετίας από διάφορα μέρη της Γης, μπόρεσαν να ξεχωρίσουν το θόρυβο του ίδιου του βόμβου από άλλους περιρρέοντες θορύβους. Στη συνέχεια, κατάφεραν να συσχετίσουν τις μεταβολές του βόμβου, ανά γεωγραφικές περιοχές, με την φυσική και χημική σύνθεση του μανδύα.
Οι γεωφυσικοί μέτρησαν την ταχύτητα του ήχου στο μανδύα σε βάθη 340 χλμ. κάτω από την Ασία, τη Β. και Ν.Αμερική και την Αυστραλία. Συνδυάζοντας έναν μεγάλο όγκο δεδομένων σε μια μορφή τομογραφίας, ήσαν σε θέση να δημιουργήσουν χάρτες ταχύτητας κάτω από τις ηπείρους, σε ένα εύρος πολύ μεγαλύτερο από την εικόνα που υπήρχε για το μανδύα με βάση την μελέτη μόνο των σεισμογόνων περιοχών. Η σχετική μελέτη παρουσιάστηκε στο περιοδικό Science.
Άλλοι γεωφυσικοί δήλωσαν εντυπωσιασμένοι από τη νέα τεχνική και είπαν ότι δυνητικά μπορεί να οδηγήσει, πέρα από την πιο λεπτομερειακή εικόνα του μανδύα, σε μια καλύτερη κατανόηση της κίνησης των τεκτονικών πλακών, καθώς και του τρόπου δημιουργίας νέου γήινου φλοιού στους βυθούς των ωκεανών.
