Όλα για μια θέα και λιγότερα λεφτά! Η μαγεία του ονείρου και ο ωμός ρεαλισμός στην πιο πεζή του μορφή, είναι το κοκτέιλ της απάντησης που μου δίνει στο ερώτημα «γιατί τόσοι γάμοι σήμερα στη Σαντορίνη;» ο πασίγνωστος στο νησί φωτογράφος, Clive Wright.

«Για να ζήσουν το όνειρο και να γλιτώσουν χρήματα». Έτσι απλά, από 4-5 γάμοι που γίνονταν πριν 15 χρόνια στη Σαντορίνη το καλοκαίρι, σήμερα έχουν φτάσει τους 700!
«Είναι μια Επικερδής, με έψιλον κεφαλαίο, βιομηχανία. Μόνο αν το δεις με τα μάτια σου, θα το πιστέψεις». Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Έτυχα Ιούλιο μήνα στο νησί και είδα τι πανζουρλισμός γίνεται εκεί με τις νύφες, τα γαϊδουράκια, μέσα στην κάψα με 40ο να κουβαλάνε την νύφη που έχει φτάσει και περάσει τα όριά της, τους οργανοπαίχτες να έχουν βγάλει την ιλαρά με τις στολές τις παραδοσιακές, τους κακομαθημένους Αμερικάνους να παραπονιούνται για όλους και για όλα – γιατί δεν είναι up to standard (whatever that means), και οι φωτογράφοι …να πληρώνουν εκεί , επί τόπου, όλες τις αμαρτίες που έχουν διαπράξει σ’ αυτή τη ζωή και…  στις προηγούμενες!
Αυτά τα είδα, εν έτει 2007, καλεσμένη σε γάμο, πληροφορούμαι όμως σήμερα, από τον Clive ότι «δεν είδα τίποτε».

Σέβομαι, σέβομαι απεριόριστα την άποψή του, καθότι εγώ ήμουν εκεί ένα Σαββατοκύριακο – κι αυτό κουτσουρεμένο – ενώ εκείνος έφαγε τη Σαντορίνη με το κουτάλι. Που λέει ο λόγος. Εικοσιπέντε χρόνια στην Ελλάδα συνολικά. Χρόνος μοιρασμένος τα πρώτα δέκα, μεταξύ Αθήνας – Κρήτης και τα τελευταία δεκαπέντε μόνιμα στη Σαντορίνη.

Ερωτεύτηκε τη Χαρά από την Καλαμάτα και αντί η Χαρά να τον ακολουθήσει στην Αυστραλία, έμεινε εκείνος με τη μηχανή του κι’ εκείνη, στην Ελλάδα. Μιλά ελληνικά, χωρίς ξενική προφορά και με προδιαθέτει ευχάριστα. Αφήνει να εννοηθεί ότι ουδείς σώφρων θνητός, αν είχε να επιλέξει πού να μεγαλώσει τα παιδιά του Ελλάδα ή Αυστραλία, θα επέλεγε τη χώρα των δώδεκα Θεών και αρχίζει να χτίζεται μεταξύ μας μια γέφυρα επικοινωνίας.

Δίνεται, επίσης, έμμεσα πλην σαφώς, η απάντηση γιατί βρίσκεται σήμερα στη Μελβούρνη, αποθανατίζοντας γάμους ΕλληνοΑυστραλών και όχι μόνο.
Η οικογένειά του είναι εδώ, από πέρυσι κι’ εκείνος «δραπετεύει» για τρεις μήνες στη Σαντορίνη, φωτογραφίζοντας νύφες, και μετά γυρίζει στη Μελβούρνη.
Φαίνεται να κυνηγά τον ήλιο, αυτό όμως είναι συμπτωματικό. Στην ουσία κυνηγά τους μελλόνυμφους, αν και με το όνομα που έχει βγάλει, συμβαίνει μάλλον το αντίθετο. Τον ψάχνουν, τον βρίσκουν και του βγάζουν … τη ψυχή ανάποδα. Ακούγεται ρομαντικό, διασκεδαστικό, κάτι σα χαβαλές, στην ουσία όμως είναι σκληρή δουλειά. Με τον ήλιο να σε ψήνει ζωντανό και κουβαλώντας την ασήκωτη μηχανή σου ν’ ανεβαίνεις 100 σκαλιά, σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με … δουλειά που δε μοιάζει με δουλειά, όπως πολλοί νομίζουν, με διαβεβαιώνει. Προσωπικά δεν έχω λόγους να αμφιβάλλω. Πήρα μια δυνατή γεύση και γνωρίζω για ποια πράγματα μιλάει ο άνθρωπος.

Με την ίδια όμως ανάσα θα πει ότι είναι τελειομανής και αν δεν πάρει τα images που θέλει ο ίδιος, δεν καταθέτει τα όπλα. Δεν βάζει τη μηχανή του κάτω. Απλά, λατρεύοντας τις φυσικές στάσεις, παίζει παιχνίδια με τους νεόνυμφους. Τους λέει να πάνε να μιλήσουν με τους φίλους και συγγενείς ή να μείνουν μόνοι για λίγο να χαλαρώσουν και κλικ τους αποθανατίζει «στα καλύτερά τους», τη στιγμή που ούτε καν το υποπτεύονται.
ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΜΑΖΙ

Είναι φιλικός, «καταλαβαίνει», με διαβεβαιώνει, τη νευρικότητα της νύφης, που όλα της φταίνε, και ξέρει πώς να την καλμάρει: «Ένα καλό αστείο, κάνει θαύματα. Μέχρι σήμερα δεν μου έχει τύχει περίπτωση που να μην κάνω και τη πιο δύσκολη νύφη να χαλαρώσει. Είναι μέρος της δουλειάς να αναπτύξεις μια καλή επικοινωνία με το ζευγάρι, αν σ΄ ενδιαφέρει φυσικά να βγάλεις φωτογραφίες που ‘μιλάνε’. Ξοδεύω όσο χρόνο χρειάζεται για να το επιτύχω. Μπαίνω εύκολα μέσα στη ψυχολογία των ανθρώπων. Για μένα μπορεί να είναι ακόμη μια δουλειά, για το ζευγάρι όμως είναι ένα όνειρο ζωής που θέλουν να αποθανατίσουν. Με ‘παίρνουν’ λοιπόν μαζί τους και για όση ώρα χρειαστεί κάνουμε αυτό το υπέροχο ταξίδι μαζί».

Έχει γεμίσει ο κόσμος φωτογράφους, σχεδιαστές γάμων, ανθοπώλες, που ζητούν ένα χορταστικό κομμάτι από την…  γαμήλια τούρτα.
«Είναι μια τεράστια βιομηχανία. Ήμουν ο πρώτος και ο μόνος φωτογράφος εκεί πριν 15 χρόνια. Τώρα βρίθει ο τόπος. Με τη νέα τεχνολογία, ο καθένας αγοράζει μια digital μηχανή και παριστάνει το φωτογράφο. Έχω δει ταξιτζήδες και κομμωτές να ποζάρουν για φωτογράφοι. Βλέπουν ότι υπάρχει πολύ ψωμί και τρέχουν. Everybody jumps on the waggon! (Όλοι πηδούν στο βαγόνι)».
Πώς μπορεί να ξεχωρίσει κανείς την ήρα από το σιτάρι;
«Να κάνει λίγη έρευνα. Να ρωτήσει τους ντόπιους ή τα καλά ξενοδοχεία. Να δει τις μηχανές που χρησιμοποιούν, καθώς και δείγματα της δουλειάς τους».

ΘΕΑ…  ΘΕΑ…  ΘΕΑ

Με 1.500 γάμους στο ενεργητικό του, ποιοι παντρεύονται σήμερα, ως επί το πλείστον, στη Σαντορίνη;
Οι Ελληνοαυστραλοί έρχονται πρώτοι. Χωρίς αμφιβολία είναι στην κορυφή της λίστας. Οι πιο πολλοί λένε ότι ήταν το όνειρό τους να παντρευτούν στη Σαντορίνη (η Μύκονος έρχεται δεύτερη στις επιλογές τους), αλλά πριν προφτάσεις να μπεις στο πνεύμα του ρομαντισμού που αποπνέει μια τέτοια ομολογία, συμπληρώνουν ότι ήθελαν να αποφύγουν και τα έξοδα ενός μεγάλου γάμου στον τόπο τους, με 500 καλεσμένους που συχνά δεν ξέρουν ο ένας τον άλλον. Σωστά!
Από τους 700 γάμους που γίνονται κάθε σαιζόν ο ίδιος με τη βοήθεια του εξαδέλφου του αναλαμβάνουν τους 150. Μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της γαμήλιας τούρτας που πρέπει, εννοείται, να ξέρεις πώς να το κατακτήσεις.

«Μόνο με την ποιότητα και τον επαγγελματισμό. Δεν είναι εύκολο. Δεκαπέντε χρόνια εξετάσεων δεν είναι και λίγα!». Όχι βέβαια.
Ο ίδιος συμβουλεύει τους μελλόνυμφους να είναι χαλαροί και να μην αγχώνονται με την ιδέα ‘πώς θα οργανώσω το γάμο μου σ’ έναν άγνωστο τόπο’.
Δεν είναι δύσκολο. Ρωτώντας πας και στην πόλη».

Τι ζητάνε τα ζευγάρια; «Θέα…  θέα…  θέα. Το περίφημο ηλιοβασίλεμα. Αυτό όμως κρατάει λίγα μόνο λεπτά. Ή καλύτερη περίοδος για φωτογράφηση, είναι 1-2 ώρες πριν το ηλιοβασίλεμα, όταν όλα παίρνουν μια μαγική χροιά. Πέρα από τη θέα όμως, η διάθεση παίζει τον κυριότερο ρόλο. Λατρεύω τα χαρούμενα ζευγάρια. Με εμπνέουν και μαζί κάνουμε θαύματα. Με ενδιαφέρει να συλλάβω στιγμές που δεν κοιτάζουν το φακό, στιγμές που ο φακός κλέβει εκείνο που δεν περιμένουν. Προσπαθώ να κάνω φωτορεπορτάζ. Να συλλάβω τα συναισθήματα κάτω από την επιφάνεια. Αυτές είναι πραγματικά φωτογραφίες ουσίας και περιεχόμενου».
Οι γάμοι στη Σαντορίνη γίνονται συνήθως από το Μάϊο μέχρι τον Οκτώβριο.

Ο Clive είναι εκεί μόνο για τρεις μήνες. Τον υπόλοιπο καιρό προτίθεται να φωτογραφίζει ζευγάρια της Μελβούρνης που παντρεύονται στη βάση τους.