Στην πολυτάραχη ζωή της, η Δούκισσα του Γιορκ, Σάρα Φέργκιουσον, ερωτεύτηκε έναν πρίγκιπα, έκανε άνω κάτω ένα παλάτι, μετά το εγκατέλειψε και τώρα αποφάσισε να γίνει κινηματογραφική παραγωγός. Η πρώτη της δουλειά είναι η ταινία «Η νεαρή Βικτωρία», με πρωταγωνίστρια την Εμιλι Μπλαντ
Πολλά μπορεί να έχει κάποιος στο μυαλό του προτού συναντήσει από κοντά τη Σάρα Φέργκιουσον. Η λίγο άχαρη, τότε, -αν και φλογερή- κοκκινομάλλα, που στις αρχές της δεκαετίας του 1980 έγινε μέλος της βασιλικής οικογένειας λόγω του γάμου της με τον πρίγκιπα Άντριου, προκάλεσε μικρά και μεγάλα σκάνδαλα με την όχι και τόσο «βασιλική» συμπεριφορά και την ελευθεροστομία της. Έπειτα από το διαζύγιό της, όμως, προσπάθησε να γίνει σταρ με το σπαθί της, γράφοντας βιβλία, πρωταγωνιστώντας σε διαφημιστικές καμπάνιες και παρουσιάζοντας ραδιοφωνικές εκπομπές. Τώρα βρίσκεται πίσω από τις κάμερες για την πρώτη της κινηματογραφική παραγωγή, στην οποία συνεργάζεται με τον Μάρτιν Σκορσέζε. Το έργο «Η νεαρή Βικτωρία», με πρωταγωνίστρια την Εμιλι Μπλαντ (γνωστή μας από το «Ο διάβολος φορούσε Πράντα»), είναι η ιστορία των νεανικών χρόνων της βασίλισσας Βικτωρίας και του έρωτά της με τον σύζυγό της Αλβέρτο. Συναντήσαμε τη Σάρα Φέργκιουσον στο Λονδίνο. Πρόκειται για μια γοητευτική, ευγενική, κομψή γυναίκα, με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια, που δεν διστάζει να μιλήσει για τα μαθήματα ζωής που πήρε, ακόμη και από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες της.

Αυτόν τον μήνα κλείνετε τα 50 χρόνια σας. Πώς είναι για μια γυναίκα αυτή η ηλικία;
Τέλεια. Αυτό που νομίζω ότι θα κάνω στα γενέθλιά μου είναι να πάω στην Αυστραλία, να φορέσω ένα μαύρο μπικίνι και να γυμναστώ, ώστε να είμαι έτοιμη να παίξω ποδόσφαιρο. Έχω ήδη επικοινωνήσει με τον μάνατζερ του Ντέιβιντ Μπέκαμ για να μου συστήσει τον καλύτερο προπονητή και σκοπεύω να το κάνω. Και γιατί στην Αυστραλία; Επειδή είναι εκεί και η αδελφή μου και ξέρω ότι θα περάσω καλά μαζί της. Δεν σκέφτομαι πάρτι και δεξιώσεις. Να σας πω ένα μυστικό; Δεν σκέφτομαι το μέλλον, προτιμώ να ζω το πολύτιμο παρόν. Σκέφτομαι μόνον το σήμερα, γιατί μόνον αυτό έχουμε. Δεν έχει νόημα να σχεδιάζουμε. Την 11η Σεπτεμβρίου ήμουν είκοσι λεπτά μακριά από τους Δίδυμους Πύργους και πήγαινα εκεί για μια συνάντηση. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι εννοώ…

Επομένως, είστε ένας άνθρωπος της φιλοσοφίας «άδραξε τη μέρα».
Απολύτως. Είμαι και ήμουν πάντα αυτός ο χαρακτήρας, γεγονός που μου κόστισε πολύ. Έχω κάνει αρκετά λάθη, αλλά η προσωπικότητά μου δεν άλλαξε. Κάποτε, σε έναν καταυλισμό προσφύγων, μια γυναίκα μού είπε: «Μπορεί να σου πάρουν τη χώρα αλλά δεν μπορούν να σου πάρουν την αξιοπρέπεια και την ψυχή σου». Και είναι αλήθεια. Πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου και να τολμάς να είσαι ο εαυτός σου, ακόμη κι αν όλοι οι υπόλοιποι διαφωνούν. Με αυτή την επιμονή κατάφερα να γίνει και αυτή η ταινία. Πριν από 15 χρόνια σκεφτόμουν ότι θέλω να αποτυπωθεί σε φιλμ η πραγματική ιστορία αγάπης της βασίλισσας Βικτωρίας. Και παρότι όλοι με θεωρούσαν παλαβή, τα κατάφερα. Τόλμησα να ονειρευτώ και τώρα υπάρχει το αποτέλεσμα. Είμαι περήφανη, ο πρώην άντρας μου είναι περήφανος, η κόρη μου η Βεατρίκη, που εμφανίζεται και στην ταινία, είναι περήφανη.

Πιστεύετε ότι η κόρη σας θα ήθελε να γίνει ηθοποιός;
Δεν νομίζω. Σπουδάζει Ιστορία στο πανεπιστήμιο και δεν ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για άλλα πράγματα. Αυτό πάντως που θυμίζω συνέχεια και στις δύο μου κόρες είναι ότι πρέπει πάντα να χαμογελούν, επειδή είναι τυχερά κορίτσια.

Στην εποχή της Βικτωρίας αλλά και μέχρι πρόσφατα, οι βασιλικοί γάμοι γίνονταν αποκλειστικά και μόνον ανάμεσα σε μέλη βασιλικών οικογενειών. Σήμερα, θα ενθαρρύνατε τις κόρες σας να παντρευτούν ένα γαλαζοαίματο;
Πιστεύω ότι οι κόρες μου είναι πολύ τυχερές που έχουν μια μητέρα που βλέπει τη ζωή με ανεξάρτητη ματιά. Και είναι επίσης τυχερές που έχουν έναν πολύ δυνατό πατέρα, ο οποίος διαθέτει την αυτοπειθαρχία που χρειάζεται η βασιλική ζωή. Έτσι, παίρνουν τα καλύτερα και από τους δύο κόσμους. Τις ενθαρρύνω να κάνουν αυτό που θέλουν. Όσο περνάει από το χέρι μου, δεν θα τους επιτρέψω να κάνουν κάτι που οι ίδιες δεν επιθυμούν. Δεν μπορώ να τις αναγκάσω να ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο δρόμο και να γίνουν δυστυχισμένες. Επιμένω μόνο στις αρχές που πρέπει να έχουν στη ζωή τους: τιμιότητα, αξιοπρέπεια, καλοσύνη, πίστη, σεβασμό.

Ανησυχείτε για τις κόρες σας σε σχέση με τη δημοσιότητα και το κυνήγι των ταμπλόιντ;
Το ζουν σε όλη τους τη ζωή. Τους λέω να χαμογελούν, να μη φοβούνται αλλά να θυμούνται ότι θα τις «τσακώσουν», αν τους έρθει να κάνουν κάτι τρελό δημοσίως. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, εκτίθεσαι από τη στιγμή που σηκώνεσαι από το κρεβάτι. Ακούγεται σκληρό αλλά τις έχω προειδοποιήσει γι’ αυτό από τη στιγμή που γεννήθηκαν.

Και εσείς όμως το έχετε υποστεί αυτό.
Εγώ κι αν το έχω υποστεί! Ακόμη υπάρχουν φορές που με στενοχωρεί. Είμαι όμως δυνατή και το πολεμάω. Παρ’ όλα αυτά, συμπαθώ τους δημοσιογράφους και τα Μέσα. Δεν τους φοβάμαι, γιατί είμαι αληθινή. Δεν διστάζω να απαντήσω σε όλα. Επίσης, χωρίς τους δημοσιογράφους δεν θα μπορούσα να δημοσιοποιήσω τη δουλειά που κάνω με τα ιδρύματα. Δεν θα μπορούσα να προωθήσω το χτίσιμο σχολείων στην Παλαιστίνη, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι τα παιδιά εκεί θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τα παιδιά του Ισραήλ, όταν θα έλθει η ειρήνη. Αν δεν κάνουμε κάτι εγκαίρως, το πρόβλημα θα διαιωνίζεται. Η πρεμιέρα της ταινίας μου αφιερώθηκε στους σκοπούς του Ιδρύματος Children in Crisis. Πήγα στην Παλαιστίνη και θα ξαναπάω με την πρώτη ευκαιρία για να κάνω ό,τι περισσότερο μπορώ.

Πότε νομίζετε ότι θα είναι η σωστή στιγμή να γίνει μια σοβαρή ταινία για τη ζωή της Νταϊάνα;
Κάποτε θα πρέπει να γίνει κι αυτό. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω γιατί ήταν η καλύτερή μου φίλη, μού λείπει πολύ και την αγαπώ ακόμη. Κάποιος όμως θα πρέπει να το κάνει, γιατί ήταν σπουδαία γυναίκα.

Εκείνη δεν σας σύστησε στον πρίγκιπα Άντριου;
Ναι. Ήταν τέταρτη ξαδέλφη μου και καλύτερή μου φίλη από τα 14 μας. Όταν ήταν με τον Κάρολο, με κάλεσε στις ιπποδρομίες του Άσκοτ. Είδα τον Άντριου και της είπα «γλυκούλης είναι».

Σύμφωνα με την ταινία, υπάρχουν, τελικά, κοινά σημεία στην ερωτική ιστορία της Βικτωρίας και του Αλβέρτου, με τη δική σας και του Άντριου;
Υπάρχει η μεγάλη αγάπη. Αντιλαμβάνομαι επίσης την απογοήτευση του Αλβέρτου σχετικά με τον συντηρητισμό του παλατιού. Έτσι ήμουν κι εγώ. Αναρωτιόμουν συνεχώς, «γιατί δεν πρέπει να ανοίξω τις κουρτίνες όσο θα ήθελα;», «γιατί να πρέπει να φάμε στις επτά και όχι στις οκτώ;». Όλα ήταν πολύ αυστηρά και συγκεκριμένα. Όταν παντρεύτηκα τον Άντριου, νόμιζα ότι παντρεύτηκα αυτόν και όχι όλους εκείνους τους παράξενους ανθρώπους που ήταν συνεχώς γύρω μας. Όλη μέρα μού έλεγαν τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω, κι εγώ είχα μονίμως ένα βλέμμα απορίας. Ο Άντριου έλειπε συχνά και τελικά εγώ έχασα τον εαυτό μου. Τώρα έχει αλλάξει κι εκείνος. Νομίζω ότι έγινε πιο ανοιχτόμυαλος, επειδή μεγαλώσαμε μαζί. Από πολύ νεαρή ηλικία αποφασίσαμε να παλέψουμε για όσα πιστεύουμε παρά να αφήσουμε τους άλλους να μας λένε τι πρέπει να κάνουμε.

Είχατε κυρίες που σας ήλεγχαν στο παλάτι;
Τρεις! Όλη μέρα μού έλεγαν τι πρέπει να κάνω, τι να πω, πώς να το πω… και κάπου εκεί έχασα τη Σάρα…
Πώς ένας τόσο ανοιχτός και ευθύς άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον;
Τελικά δεν τα καταφέρνει. Γι’ αυτό και έφυγα. Δεν λέω ότι δεν έκανα και μετά λάθη αλλά έτσι συμβαίνει πάντα. Το ταξίδι της ζωής είναι ένα έργο διαρκείας. Συνήθισα στην ιδέα της δημόσιας ζωής, το αποδέχτηκα και τώρα το αξιοποιώ όσο καλύτερα μπορώ για σημαντικούς σκοπούς.

Ως ισχυρή γυναίκα, πιστεύετε ότι οι γυναίκες σήμερα έχουν την εκτίμηση που αξίζουν;
Πιστεύω ότι οι ίδιες οι γυναίκες πρέπει να πάψουν να υποβιβάζουν τον εαυτό τους. Πρέπει να λένε αυτό που πιστεύουν και να πάψουν να θεωρούν ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος μόνο για τους άντρες. Επίσης, πρέπει να σταματήσουν να συναγωνίζονται τους άντρες. Όλοι είμαστε ίσοι αλλά διαφορετικοί. Ας κάνουμε λοιπόν ό,τι μπορούμε. Ακούω πολλές γυναίκες που λένε: «απλώς μεγαλώνω τα παιδιά…» Ε, και; Είσαι ο διευθύνων σύμβουλος του σπιτιού, μια από τις πιο δύσκολες «καρέκλες».

Η ΦΕΡΓΚΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ…

Ξέρω πώς είναι να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να λες «δεν μπορώ να βγω έξω απόψε!»» δήλωνε η πάλαι ποτέ Βασιλική Υψηλότης, η Δούκισσα του Γιορκ, στο ακροατήριό της το 2001. «Είχα σοβαρά οικονομικά προβλήματα», έλεγε στις γυναίκες που συμμετείχαν σε εκείνη τη συνάντηση των Weight Watchers, «είχα μόλις χωρίσει έναν πρίγκιπα και παρ’ όλα αυτά έμαθα να πιστεύω στον εαυτό μου!».

Ήταν η εποχή που η Σάρα Φέργκιουσον ξαναδημιουργούσε τον εαυτό της παλεύοντας σκληρά να σταθεί στα πόδια της. Και ποια χώρα είναι καλύτερη από τις ΗΠΑ για να υποστηρίξει τέτοιου τύπου μεταμορφώσεις;
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή: Η κοκκινομάλλα Σάρα γεννήθηκε το 1959 σε μια ελαφρώς αριστοκρατική οικογένεια και υπήρξε παιδική φίλη της πριγκίπισσας Νταϊάνα. Με τη μεσολάβηση της φίλης της λοιπόν και μια πρόσκληση στις ιπποδρομίες του Άσκοτ στο Κάστρο του Γουίνδσορ, γνώρισε τον πρίγκιπα Άντριου, τον μικρό αδερφό του Καρόλου, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε. Ήταν τότε 27 ετών κι από την πρώτη στιγμή τα αγγλικά ταμπλόιντ άρχισαν να τη σνομπάρουν.
Στρουμπουλή, άχαρη, άπραγη και γλωσσού, έτσι τη χαρακτήριζαν. Ο γάμος δεν πήγαινε καλά, ο σύζυγός της έλειπε συχνά λόγω των υποχρεώσεών του στο Βασιλικό Ναυτικό, άρχισαν να της καταμαρτυρούν συχνές εξόδους με διάφορους συνοδούς και να μετρούν το βάρος της, που αυξανόταν επικίνδυνα. Όταν πλησίασε τα 100 κιλά, τα λογοπαίγνια του Τύπου (Τhe Duchess of York – The Duchess of Pork) ήταν πραγματικά εξευτελιστικά, κι όλοι είχαν βρει στη Φέργκι έναν εύκολο στόχο.
Τελικά ο γάμος διαλύθηκε ύστερα από δέκα χρόνια και το 1996 η Δούκισσα βρέθηκε χωρίς βασιλικό τίτλο και σε δυσμένεια από το Παλάτι (λόγω ερωτικών σκανδάλων), να οφείλει περίπου 4 εκατομμύρια λίρες στη Βασιλική Τράπεζα.

Έτσι έφυγε για τις ΗΠΑ χωρίς τις δυο κόρες της, με μόνο εφόδιο το ευρωπαϊκό της παρελθόν – έστω γκρίζο – και την επιθυμία να διασώσει την αξιοπρέπειά της.
Τελικά τα κατάφερε. Χάρη σε γερά συμβόλαια – εργάστηκε ως role model για τα Weight Watchers και για άλλες μεγάλες φίρμες – αποπλήρωσε τα χρέη της, έχασε 25 κιλά και σταθεροποίησε το βάρος της, έγραψε βιβλία για τη ζωή της και έκανε τα παθήματά της, μαθήματα -καλοπληρωμένα μάλιστα.

Εργαζόμενη γυναίκα πλέον, ελεύθερη και ωραία, προσωπικότητα με κύρος και συχνή τηλεοπτική παρουσία, πρόεδρος φιλανθρωπικών οργανώσεων, συγγραφέας και εσχάτως κινηματογραφική παραγωγός, είναι εγκατεστημένη σχεδόν μόνιμα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και ακόμη ευχαριστεί τον Θεό, όπως λέει, για την έλλειψη σνομπισμού των Αμερικανών, που της επέτρεψε να γίνει ο νέος της εαυτός. Ο οποίος, εκτός των άλλων, είναι πλέον αποδεκτός και από τη βασίλισσα της Αγγλίας, που έσπασε τον «πάγο» προσκαλώντας την πέρυσι το καλοκαίρι στο Κάστρο του Μπαλμόραλ στη Σκωτία για τα γενέθλια της νεαρής πριγκίπισσας Βεατρίκης…