«Ο θάνατος του εθνοφρουρού Θανάση, οφείλεται σε τραύματα συνεπεία πτώσεως εξ ύψους», συμπεραίνει το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, το οποίο, τέσσερα χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, και, μετά από τις γιγαντιαίες προσπάθειες της οικογένειάς του, άνοιξε τον περασμένο μήνα ξανά τον φάκελο.

Ο ανακριτής καταλήγει, ότι από το σύνολο της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιόν του, δεν δημιουργείται υπόνοια για την ύπαρξη ποινικής ευθύνης τρίτου προσώπου. Σε ό,τι δε αφορά το ερώτημα, αν ο θάνατος του Θανάση ήταν αποτέλεσμα αυτοκτονίας, επισημαίνεται ότι πέραν από την αναφορά της Αστυνομίας για αυτοκτονία η οποία μάλιστα «τέθηκε πριν καν ολοκληρωθεί η διερεύνηση της υπόθεσης, ουδέν έτερον έχει τεθεί ενώπιο μου, το οποίο να υποστηρίζει και να μπορεί να κατευθύνει το δικαστήριο προς αυτό το αποτέλεσμα».

Τέλος, ο ανακριτής αναφέρει, ότι «ότι δεν υπάρχει καμιά μαρτυρία η οποία καταδεικνύει ότι ο θανών αυτοκτόνησε. Ο θάνατός του, οφείλεται σε τραύματα συνεπεία πτώσεως εξ ύψους».

Υπενθυμίζουμε ότι ο 26χρονος Θανάσης, ενώ επέστρεφε το μοιραίο πρωί της 29ης Σεπτεμβρίου στην μονάδα του, βρέθηκε νεκρός σε σημείο του ποταμού Ξυλούρικου, κάτω από το γεφύρι της Άλασσας, στο δρόμο μεταξύ Λευκωσίας Λεμεσού.
Η οικογένειά του υποστήριξε από την πρώτη στιγμή ότι «η όλη υπόθεση ήταν μια καλοστημένη εγκληματική ενέργεια στους κόλπους της Κυπριακής Εθνοφρουράς, που εξακολουθεί να συγκαλύπτεται από τους εμπλεκόμενους» και επικρίνει «την προχειρότητα με την οποία η Αστυνομία εξέτασε το τραγικό συμβάν».
Φυσικά, η μητέρα του κ. Αντριάνα Νικολάου, πρώην συμπάροικος, σε επικοινωνία με την εφημερίδα μας, δήλωσε ότι «με το πόρισμά του ο θανατικός ανακριτής, όχι μόνο δεν έριξε φως στην υπόθεση αλλά άφησε να αιωρούνται βασανιστικά ερωτήματα. Τόνισε δε, ότι θα συνεχίσει τον αγώνα «για να μη θρηνήσουν κι άλλες μάνες τα παλικάρια τους».

Ο Θανάσης, είναι και δικό μας παιδί. Γεννήθηκε στις 23 του Φλεβάρη το 1979, μεγάλωσε στη Μελβούρνη και σπούδασε Αρχιτεκτονική στο RMIT. Η οικογένεια ακολουθώντας τους κτύπους της καρδιάς εγκαταστάθηκε το 2003 στην Κύπρο, οπότε ο Θανάσης καλέστηκε να κάνει την στρατιωτική του θητεία.
«Φύγαμε για καλύτερα, πήγαμε να εγκατασταθούμε στην πατρίδα μας, κι  έχασα το παιδί μου. Μου το έφεραν στο φέρετρο. Δεν θα ησυχάσω αν δεν βγει η αλήθεια προς τα έξω», λέει η κ. Νικολάου και την πνίγει η πίκρα και το  παράπονο.