Από την Κύπρο, την Αγγλία και τη Δανία ήλθαν η κ. Γιωργούλα, η κ. Κυριακού και η κ. Έλενα, για να παραβρεθούν στην επέτειο των γενεθλίων της θείας τους, της κ. Αμαλίας Παλιόφιλου, που στις 9 Νοεμβρίου έκλεισε τα 102.
«Όταν το 1997 μάθαμε ότι η θεία μας γιόρτασε ένα αιώνα ζωής, βάλαμε πρόγραμμα, στα επόμενα να είμαστε εδώ. Και να μας λοιπόν. Με ιδιαίτερη χαρά, φτάσαμε στην άλλη άκρη της γης. Θα μείνουμε μόνο δυο εβδομάδες, όσος χρόνος χρειάζεται για να δούμε τους συγγενείς και να πάρουμε την ευχή της θείας», θα πει η κ. Γιωργούλα που διατηρεί μπυραρία στην περιοχή του «Λήδρα Πάλας» στην Λευκωσία, εκεί που ανοίχθηκε πριν τρία χρόνια το οδόφραγμα προς τα κατεχόμενα.
Πιο αναλυτική, είναι η κ. Κυριακού, που ζει μόνιμα στο Λονδίνο: «Όταν το καλοκαίρι πήγα διακοπές στην Κύπρο, κάποιος μού έδειξε την εφημερίδα σας με το άρθρο για τα 100χρονα τη θείας. Την πήρα μαζί μου πίσω στην Αγγλία και άρχισα να το ψάχνω. Μέχρι τότε, δεν είχαμε επικοινωνία με τα ξαδέλφια μας. Ρωτήσαμε, μάθαμε, τους βρήκαμε, τηλεφωνηθήκαμε και να μας που ήλθαμε».
Η Έλενα, θυγατέρα της κ. Γιωργούλας, είναι παντρεμένη με Δανό, πρώην στρατιώτη της Ειρηνευτικής Δύναμης που υπηρετούσε στην Κύπρο και τα τελευταία 22 χρόνια ζουν με τα τρία παιδιά τους στη χώρα του.
ΜΕΣΩ ΤΟΥ «ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
Χείμαρρος η νεότερη των επισκεπτριών, εξηγεί πώς ο «Νέος Κόσμος» έφτασε στη Δανία, πώς λειτούργησε ως μέσο πληροφόρησης με τα ξαδέλφια τους εδώ, πώς έπεισε την μητέρα και τη θεία της για το μακρινό ταξίδι, για τα κοάλα και τα καγκουρό που θέλει οπωσδήποτε να δει και την ικανοποίησή της, για τη χαρά που έδωσε στη γιαγιά και τους θείους της με το ταξίδι αστραπή.
Θέμα και σημείο αναφοράς της συζήτησης, το μυστικό μακροζωίας της γιαγιάς.
«Έζησα καλά και έχω καλά υστερινά», απαντά με ένα γλυκύτατο χαμόγελο. Όσο για την δική μου διαπίστωση, για την κυπριακή της λεβεντιά και την δροσιά της επιδερμίδας του προσώπου της, παρά τα 102 χρόνια που κουβαλά στους ώμους, σκέφτεται για ένα λεπτό και αναρωτιέται:
«Είμαι όμορφη;»
«Όμορφη μες τις όμορφες και διαλεκτή απ’ τις πρώτες!», απαντώ.
Δεν ξέρω αν το κατάλαβε, πάντως χάιδεψε με την παλάμη το πρόσωπό της και συνέχισε τη κουβέντα της.
Ρωτάμε τη θυγατέρα της, την αγαπητή κ. Ελένη Αντωνίου που την φροντίζει πολλά χρόνια. «Γενικά, η μητέρα μου έχει καλή υγεία και για την ηλικία της, καλό μνημονικό. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου να την φροντίζω. Ξέρετε, ενόσω υπάρχει ψυχή, υπάρχει και ζωή. Μακάρι να ζήσει και θα της κάνω ένα μεγάλο πάρτι για τα 105!».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΑΜΙΝΟ
Η γιαγιά Αμαλία γεννήθηκε στην Αλαμινό της επαρχίας Λάρνακας Κύπρου. Μαζί με τον σύντροφο της ζωής της τον αείμνηστο Αντώνη, έφεραν στον κόσμο πέντε παιδιά. Τον Παναγιώτη, την Στέλλα, την Ελένη, την Ανθούλα και την Κούλα. Ο γάμος τους ευλογήθηκε το 1937. Θυμάται τις δύσκολες μέρες που πέρασαν κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και χαρακτηριστικά λέει ότι βοήθησε οικονομικά, προσφέροντας το δακτυλίδι των αρραβώνων τους.
Με το ξέσπασμα του επαναστατικού αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955 κατά της Αγγλικής Αποικιοκρατίας, μάνα και παιδιά έκαναν το υπερατλαντικό ταξίδι με ένα πολεμικό καράβι για να συναντηθούν με τον κυρ-Αντώνη, που ήταν ήδη στους Αντίποδες από το 1952 και τους είχε αγοράσει ένα σπιτάκι στο Richmond.
«Δύσκολα χρόνια», θυμάται η κ. Αμαλία. «Ακόμη πιο δύσκολα όταν έφυγε ο άνδρας μου για την Αυστραλία και μόνη, έπρεπε να κοιτάξω τα πέντε παιδιά», θα πει.
Ωστόσο, παρά το μισό αιώνα ζωής που έζησε εδώ και την αγάπη που τρέφει για τη χώρα όπου ζουν και προκόβουν τα παιδιά κι εγγόνια της, η γιαγιά Αμαλία, δεν μπορεί να ξεχάσει την ιδιαίτερη πατρίδα της, το φτωχικό αλλά γεμάτο αγάπη σπιτάκι της, και το περιβόλι τους.
Τα πέντε παιδιά, τής χάρισαν δεκαπέντε εγγόνια, εικοσιένα δισέγγονα και ένα τρισέγγονο. Η χαρά της ζωής, εκτιμά η κ. Ελένη. Και κάτι σημαντικό. Στην οικογένεια υπάρχουν τέσσερα ζευγάρια διδύμων.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑΣ
Αγαπητοί στην ελληνική κοινότητα του Richmond το ζεύγος Παλιόφιλου, εκκλησιάζονταν τακτικά στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Richmond. Άλλωστε, ο αγαπημένος της Αντώνης, ήταν από τους πρώτους που βγήκε στις γειτονιές για υπογραφές για να κτιστεί η εκκλησία. Το δε οικογενειακό τους σπίτι ήταν η εστία των μελών και των φίλων της οικογένειας.
«Ήμασταν ένα ζευγάρι με πολύ πίστη στο Θεό και μεγάλη αγάπη αναμεταξύ μας», ενώ το μυστικό μακροζωίας της, το αποδίδει στα πολλά λαχανικά – η σαλάτα ήταν και είναι απαραίτητη στην καθημερινή διατροφή της και όσπρια, τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα. Επίσης της αρέσει το ψωμί, η ζάχαρη και δεν αποφεύγει το αλάτι.
Για την ώρα, απολαμβάνει την προσοχή και τη φροντίδα των συγγενών της, ξεφυλλίζει τις ευχετήριες κάρτες και δίνει ευχές.
Τον επίλογο γράφει η κ. Έλενα, λέγοντας πως το καλύτερο δώρο που θα πάρει μαζί της πίσω στη Δανία από τους Αντίποδες, είναι η ζεστή αγκαλιά των συγγενών και το γλυκό χαμόγελο της γιαγιάς.
«Ξέραμε ότι στην Αυστραλία ζει μια προγιαγιά και θείοι μου. Επίσης, μετανάστρια κι εγώ, ξέρω από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είσαι μακριά από το τόπο σου. Χαίρομαι που τους γνώρισα. Χαίρομαι που το όνειρο έγινε πραγματικότητα», προσθέτει.