Αποφασισμένος να καταφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προκειμένου να κερδίσει την κηδεμονία του 3χρονου γιού του, Παναγιώτη, τον οποίο η πολωνικής καταγωγής σύζυγός του «απήγαγε» δύο χρόνια πριν, δήλωσε χθες στο «Νέο Κόσμο» ο ομογενής, Δημήτρης Λάσκος, από το Σίδνεϊ.
Χθες δικαστήριο της Πολωνίας αποφάσισε ότι η παραμονή του μικρού Παναγιώτη στην Πολωνία με την μητέρα του είναι απολύτως νόμιμη και ότι αυτή δεν υποχρεούται να επιστρέψει στην Αυστραλία με το παιδί. Όπως είπε στο «Νέο Κόσμο» ο κ. Λάσκος, παρά το γεγονός ότι ειδική επιτροπή ψυχολόγων που εξέτασε τόσο την σύζυγό του όσο και τον ίδιο και το παιδί είχε αποφανθεί ότι η καλύτερη λύση για το τρίχρονο αγοράκι είναι να επιστρέψει στην Αυστραλία με τη μητέρα του, το πολωνικό δικαστήριο κατηγόρησε τον κ. Λάσκο ότι λέει ψέματα και αποφάσισε υπέρ της συζύγου του.
Ο κ. Λάσκος παραδέχθηκε ότι σε προηγούμενη ακρόαση του δικαστηρίου είχε καταθέσει ότι μεταξύ των περιουσιακών του στοιχείων συμπεριλαμβάνεται και ένα σπίτι, το οποίο όμως αποδείχθηκε ότι δεν ήταν στο όνομά του αλλά στο όνομα της θείας του.
«Το έκανα για να τους πείσω ότι μπορώ να ζήσω το παιδί μου», μάς είπε ο κ. Λάσκος που να σημειωθεί ότι είναι και ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας «Σαντορίνη» στο Σίδνεϊ, ενώ παράλληλα έχει περιουσία και στην Κάλυμνο απ’ όπου και κατάγεται.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Η «μάχη» του ομογενή για να ξαναδεί το παιδί του ξεκίνησε πριν από ενάμισι χρόνο όταν η σύζυγός του πολωνικής καταγωγής, είχε πάει στην χώρα της για να δει τους γονείς της και κάποια στιγμή δύο με τρεις μήνες μετά του είπε ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσει στην Αυστραλία.
«Όταν το παιδί μας ήταν περίπου έξι μηνών μου ζήτησε να πάει στην Πολωνία γιατί είχε πεθάνει η γιαγιά της και φυσικά δεν της το αρνήθηκα. Έκατσε ένα μήνα περίπου και επέστρεψε. Μετά από λίγους μήνες μού είπε ότι ήθελε πάλι να πάει στην Πολωνία για να δει τους δικούς της. Καταλάβαινα ότι της έλειπε η οικογένειά της και όπως είναι λογικό δεν της αρνήθηκα να κάνει και αυτό το ταξίδι. Και εγώ μετανάστης είμαι και καταλαβαίνω. Εν τω μεταξύ, κάτι που δεν το ήξερα τότε, είναι ότι στο πρώτο της ταξίδι είχε φροντίσει να βαπτίσει το παιδί μας Καθολικό και το νέο του όνομα κάτι που το έμαθα πολύ αργότερα ήταν Πιοτρ. Όλα αυτά κρυφά και χωρίς την συγκατάθεσή μου. Τώρα καταλαβαίνω ότι η απαγωγή ήταν προμελετημένη», μάς λέει ο κ. Λάσκος.
Να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την Συνθήκη της Χάγης που αφορά τον ορισμό Απαγωγής Ανηλίκου, την οποία έχουν υπογράψει τόσο η Αυστραλία όσο και η Πολωνία, ο ένας εκ των γονέων μπορεί να βγει από την χώρα με το παιδί του αν δεν υπάρχει σχετική δικαστική απόφαση. Δεν διώκεται από το νόμο ως αδίκημα η απόφαση του γονέα που βρίσκεται με το παιδί του εκτός Αυστραλίας, ή να παραμείνει με το παιδί στο εξωτερικό για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Νομικοί κύκλοι αποδέχονται το γεγονός ότι η συγκεκριμένη Συνθήκη είναι πλέον απαρχαιωμένη και ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Η Συνθήκη αυτή υπογράφηκε 30 χρόνια πριν και τότε το 70% των απαγωγών παιδιών ήταν εκ μέρους των πατεράδων, κάτι όμως που δεν ισχύει σήμερα. Να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με το υπουργείο Δικαιοσύνης της Αυστραλίας από την αρχή του χρόνου 88 παιδιά βρίσκονται στην ίδια μοίρα με τον μικρό Παναγιώτη και τον ομογενή Δημήτρη Λάσκο ενώ σήμερα το 87% των απαγωγών ανηλίκων γίνεται από τις μητέρες τους.
Ο κ. Λάσκος επιμένει ότι είναι ανθρώπινο δικαίωμα κάθε πατέρα να βλέπει το παιδί του. «Μέχρι στιγμής έχω ξοδέψει πάνω από $50,000 σε δικηγόρους, αλλά δεν θα σταματήσω εδώ. Πήγα τον Ιούνιο να δω το παιδί μου και δεν με άφησαν να περάσω ούτε μία μέρα μαζί του. Μερικές μόνο ώρες και με την αστυνομία παρούσα. Είμαι ο πατέρας του δεν είμαι εγκληματίας. Υπάρχει διαφθορά στην Πολωνία και στο δικαστικό σύστημα της χώρας», καταγγέλλει ο ομογενής συμπληρώνοντας, «θα πάω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να διεκδικήσω το δικαίωμά μου να βλέπω το παιδί μου. Η σύζυγός μου έκανε αίτηση διαζυγίου στην Πολωνία και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Μπορώ και δηλώνω έτοιμος να στηρίξω οικονομικά και αυτή και βέβαια και το παιδί μου αρκεί να το φέρει πίσω στην Αυστραλία», λέει, προσθέτοντας ότι θα κάνει τα πάντα για τον Παναγιώτη.
Ο κ. Λάσκος γνώρισε την πολωνικής καταγωγής σύζυγό του στο Σίδνεϊ. Ήταν εργαζόμενη στο εστιατόριό του και είχε έρθει στην Αυστραλία το 2005 για να σπουδάσει. «Κανένας δεν την πίεσε να μείνει μόνιμα στην Αυστραλία ή να με παντρευτεί. Το γνώριζε ότι εγώ ποτέ δεν θα πήγαινα να μείνω μόνιμα στην Πολωνία. Το συζητήσαμε και το ξεκαθαρίσαμε εξ αρχής. Το παιδί μας δεν φταίει σε τίποτα. Ο Παναγιώτης μου είναι ό,τι έχω και δεν έχω σ’ αυτόν τον κόσμο. Μπορεί να έχασα αυτή τη μάχη, αλλά δεν θα τα παρατήσω έτσι εύκολα», καταλήγει με αποφασιστικότητα.
