Στις 10 Φεβρουαρίου του 1969 τέθηκε σε ισχύ η Διεθνής Σύμβαση της Χάγης, με την οποία τα συμβαλλόμενα Κράτη ρύθμισαν την διαδικασία επίδοσης δικαστικών και εξώδικων εγγράφων που πρέπει να ακολουθείται σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις μεταξύ αντιδίκων που διαμένουν στα Κράτη αυτά. Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Χάγης, κάθε συμβαλλόμενο Κράτος υποχρεούται να ορίσει μία αρμόδια Αρχή, η οποία θα παραλαμβάνει αιτήματα για επίδοση από άλλα συμβαλλόμενα Κράτη και θα τα υλοποιεί σύμφωνα με τα άρθρα 3 έως 6 της Σύμβασης.

Σύμφωνα με το άρθρο 3 της Σύμβασης, η αρχή ή ο δικαστικός υπάλληλος που εξέδωσε τα προς επίδοση έγγραφα προωθεί στην αρμόδια Αρχή μία αίτηση προς επίδοση με συνημμένο το έγγραφο του οποίου ζητείται η επίδοση, εις διπλούν. Σύμφωνα με τα άρθρα 4 και 5, η αρμόδια Αρχή, όταν παραλάβει τη σχετική αίτηση, την ελέγχει για να διαπιστώσει αν έχουν τηρηθεί οι προϋποθέσεις της Σύμβασης. Στην περίπτωση που διαπιστώσει ότι αυτές δεν έχουν τηρηθεί, υποχρεούται να ενημερώσει τον αιτούντα και να διευκρινίσει τις αντιρρήσεις της σχετικά με το αίτημα.

Στην περίπτωση, ωστόσο, που έχουν τηρηθεί οι απαραίτητες προϋποθέσεις, η αρμόδια Αρχή θα επιδώσει το σχετικό έγγραφο, είτε η ίδια είτε μέσω εξουσιοδοτημένου οργάνου α) είτε ακολουθώντας τη μέθοδο που ορίζεται από το εσωτερικό της Δίκαιο για την επίδοση εγγράφων σε δικαστικές ή εξώδικες υποθέσεις εντός των εδαφών του Κράτους της, είτε β) με μία συγκεκριμένη μέθοδο που ζητείται από τον αιτούντα, εκτός εάν η μέθοδος αυτή είναι ασυμβίβαστη με τους νόμους του Κράτους προς το οποίο απευθύνεται. Οι ίδιες προϋποθέσεις ισχύουν τόσο για την επίδοση δικαστικών εγγράφων, όσο και για την επίδοση εξώδικων που έχουν συνταχθεί από αρχές και δικαστικούς υπαλλήλους ενός από τα συμβαλλόμενα Κράτη.

Σήμερα, τα Κράτη που έχουν υπογράψει ή αποδεχθεί μεταγενέστερα τη Σύμβαση της Χάγης, είναι τα ακόλουθα: Αλβανία, Αργεντινή, Λευκορωσία, Βέλγιο, Βοσνία Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Καναδάς, Κίνα, Κροατία, Κύπρος, Τσεχία, Δανία, Αίγυπτος, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ισλανδία, Ινδία, Ιρλανδία, Ισραήλ, Ιταλία, Ιαπωνία, Κορέα, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Μεξικό, Μονακό, Ολλανδία, Νορβηγία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ρωσία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία, Σρι Λάνκα, Σουηδία, Ελβετία, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Τουρκία, Ουκρανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Βενεζουέλα, Αντίγκουα, Μπαχάμες, Μπαρμπάντος, Μποτσουάνα, Κουβέιτ, Μαλάουι, Πακιστάν, Σαν Μαρίνο, Σεϋχέλλες, Γρεναδίνες Νήσοι.

Παράλληλα με την ανωτέρω Σύμβαση, στις 31 Μαΐου του 2001 άρχισε να ισχύει για τα Κράτη Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1348/2000, του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 29ης Μαΐου 2000, περί επιδόσεως και κοινοποιήσεως στα κράτη μέλη δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις, ο οποίος περιλαμβάνει διατάξεις αντίστοιχες σε αυτές της Σύμβασης της Χάγης για την επίδοση και κοινοποίηση δικαστικών και εξώδικων πράξεων εντός του εδάφους της.

Με βάση τα δύο αυτά σημαντικά νομοθετήματα, είναι πλέον απλούστερη η επίδοση ή κοινοποίηση των σχετικών εγγράφων σε άτομα που διαμένουν στο εξωτερικό κατά τρόπο που να θεωρείται νομότυπος για τις αρχές του Κράτους όπου εξετάζεται ή εκκρεμεί η αντίστοιχη υπόθεση.

* Το παρόν άρθρο συντάχθηκε από το Δικηγορικό Γραφείο του κ. Ιωάννη Μ. Τριπιδάκη & Συνεργατών www.greeklawyersonline.gr / tel.: +30 210 8949037- Μελβούρνη 0402 751 102.