Είπα να μην εκφράσω φέτος τους ευσεβείς πόθους μου για το λόγο ότι πέφτουν σε κωφεύοντα ώτα. Με εξαίρεση έναν που φαίνεται να πραγματοποιήθηκε μεν, στην πορεία του όμως έγινε Λερναία Ύδρα, οπότε καλύτερα να έμενε εκεί που ήταν. Αναφέρομαι στους περυσινούς ευσεβείς πόθους που, αρχής γενομένης από την Κοινότητα Μελβούρνης, ευχόμουν: «Να σταματήσει, επιτέλους, να γίνεται πρωτοσέλιδο του «Ν.Κ.» ο «Πύργος» και η επόμενη φορά που θα αναφερθούμε, ως εφημερίδα, στο θέμα, να είναι όταν θα έχει μπει τουλάχιστον ο θεμέλιος λίθος. Έτσι για να μη ξοδεύουμε φαιά ουσία και χαρτί… for nothing».
Τάδε έφη η γράφουσα και, ως διά μαγείας, ο Πύργος έπαυσε να απασχολεί όχι μόνο τον «Ν.Κ.», αλλά ακόμη και αυτούς τους εμπνευστές του. Ο λόγος ότι είχαν να ασχοληθούν με πολύ πιο «σοβαρά» πράγματα, όπως μαχαιρώματα μέσα στο ίδιο το σώμα τους, προδοσίες, αλλαγές στρατοπέδου, αιφνιδιασμούς, επιθέσεις κατά μέτωπο, και άλλες εκ των όπισθεν, όλα αυτά τέλος πάντων που συνεπάγεται ένας «σωστός» πόλεμος.
Έτσι η εφημερίδα μας, ως όφειλε, είχε πρωτοσέλιδα του τύπου: «Κουλοβάχατα! Στον αέρα η έκτακτη Συνέλευση της Κοινότητας και απειλές για προσφυγή στα Δικαστήρια» (21/5/09). «Σε κλίμα πόλωσης την Κυριακή η Γενική Συνέλευση της Κοινότητας» (19/11/09). «Στον αέρα οι εκλογές. Το δικαστήριο αποφασίζει σήμερα για τη νομιμότητα της Γενικής Συνέλευσης της Κοινότητας (10/12/09). Για να αναφερθώ, ενδεικτικά, σε πρωτοσέλιδα που εκτόπισαν τον Πύργο… κακήν κακώς και έσυραν και τα τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας του θεσμού στο πεζοδρόμιο.
Επ’ αυτού να ευχηθώ, να πρυτανεύσει η λογική (αυτός κι’ αν δεν είναι τολμηρός πόθος) και οι εκλογές στις 17 Γενάρη να είναι αναίμακτες. Για να μην ακουγόμαστε εντελώς ανεδαφικοί, να μη χυθεί πολύ αίμα. Γιατί ότι θα χυθεί, θα χυθεί. Τι εκλογές θα ήταν, άλλωστε, του παλαιότερου παροικιακού οργανισμού, αν δεν χρωματιζότανε και με λίγο κόκκινο;
Πάλι στο θέμα της Κοινότητας, να ευχηθούμε ο νυν πρόεδρος κ. Παπαστεργιάδης, ο οποίος πέρυσι στη Γενική Συνέλευση είπε κατά λέξη ότι «οι νέοι φοβούνται την πρώτη γενιά και τη λάσπη που πετάει» να δει ποιος πετάει τι και να έχουν … όλοι οι νέοι – σαραντάρηδες και μη – ένα λόγο λιγότερο να φοβούνται τους μεγάλους.
Οι μεγάλοι των οργανισμών, (βλέπε πρώτη γενιά), να παύσουν να λένε πράγματα που δεν πιστεύουν κατά βάθος και αδυνατούν, ως εκ τούτου, να βάλουν στην πράξη, όπως «να φύγουν όλοι οι μεγάλοι και να αφήσουν τους μικρούς να κάνουν κουμάντο, γιατί μπορούν». Να υπενθυμίσω, με την ευκαιρία, ότι οι άνω των σαράντα δε γίνεται να αποκαλούνται «μικροί» επ’ αόριστον!
Για τα Γυναικεία Τμήματα πάλι θα κάνω μια ευχή, να αναβαθμιστούν και να λέγονται Τμήματα Εκδηλώσεων, αφενός μεν γιατί κάνουν την περισσότερη δουλειά όταν γίνονται εκδηλώσεις και αφετέρου γιατί ο σημερινός τετριμμένος όσο και αόριστος τίτλος, παραπέμπει σε καθήκοντα κουζίνας μόνο.
Οι άντρες-μέλη του Δ.Σ. να παύσουν να αναφέρονται στο Γυναικείο Τμήμα ως «οι γυναίκες», χάριν συντομίας, γιατί κάπου ακούγεται από υποτιμητικό και κάτω. Μη ρωτάτε «γιατί», ξέρετε πολύ καλά τι εννοώ.
Οι νέοι δεύτερης γενιάς να παύσουν να αποκαλούν και τις 25χρονες «θείες» γιατί κάπου το πράγμα έχει εκτροχιαστεί.
Στην ουσία, να αποκαλούν «θεία»… μόνο την πραγματική τους θεία για να έχει και νόημα.
Ευσεβής πόθος μεγάλης ολκής, οι νέες μαμάδες να αφήσουν λίγο ήσυχη τη μαμά τους. Να μην την παραφορτώνουν με το baby sitting, γιατί κάθε πράγμα σ’ αυτή τη ζωή έχει και τα όριά του. Όλοι – κι ας μην το ξεχνούν οι νέες – έχουν δικαίωμα για μια θέση στον ήλιο. Τώρα ιδιαίτερα με τα Πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν που το πράγμα θα πάρει και θα δώσει!
Στα του οίκου μας – τον Ν.Κ. δηλαδή – να μην σκάβονται λάκκοι προκειμένου να ετοιμαστεί το έδαφος για συχνές αποδράσεις. Ο νοών νοείτω!
Αυτά για τώρα και βλέπουμε. Καλή Χρονιά και προπαντός Ειρήνη ημίν!
Διακαής ευσεβής πόθος όλων μας, οι επερχόμενες εκλογές της Κοινότητας, να μην είναι carbon copy εκείνων του 2007!
