Σαν ψέμα φαίνεται το πέρασμα μιας δεκαετίας από τότε, που μέσα στον πανικό του ηλεκτρονικού ιού και τον πυρετό των εκδηλώσεων υποδοχής, καλεστήκαμε να υποβάλουμε τα σέβη μας στην αυτού μεγαλειότητα, τον κύριο 2000!
Θα θυμάστε φυσικά, ότι γι’ αυτόν τον κύριο, γράφτηκαν τόσα πολλά και ειπώθηκαν άλλα τόσα, που αν κάποιος τα έπαιρνε στα σοβαρά, ίσως να είχαμε τραγικές συνέπειες. Η καχυποψία με τις πιθανές και παρακαλώ σημειώστε μυστικές ιδιότητες που υποτίθεται ότι κουβαλούσε, δημιούργησαν οξύ ψυχολογικό αναβρασμό, που όσο πλησίαζε το βράδυ της 31ης φούντωνε όλο και περισσότερο και μάλιστα μέσα σ’ ένα ασφυκτικά αμφισβητούμενο κλίμα.
Αποκύημα της φαντασίας; Δεν θα έλεγα. Υπερβολή; Μπορεί. Φοβία; Ίσως. Έτσι, ως πρώτο πιάτο μας σέρβιραν μια ανωμαλία στον ηλεκτρισμό – κοινώς θα πλακώσει το σκοτάδι και ως δεύτερο, την παράλυση στα ηλεκτρονικά συστήματα που θα έφερε τα πάνω κάτω στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Το σκηνικό μεταφράστηκε από τους επαΐοντες, σαν μια καταστροφική, ηλεκτρονική πανδημία στο χώρο της πληροφορικής.
Σίγουρα, τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε. Μάλιστα, οι έχοντες το χρήμα, ταξίδεψαν στις γειτονιές του Ειρηνικού, στη Νέα Ζηλανδία και στα νησιά Τόγκα και ως βασιλικότεροι του βασιλέως, είχαν το προνόμιο να δουν πρώτοι την ανατολή της νέας χιλιετηρίδας.
Η ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ 1865 – 2040
Ξεφυλλίζοντας το τελευταίο φύλλο του 1999 – πλήρες πέραν του δέοντος σε αναλύσεις και σχόλια για το τι μέλλει γενέσθαι στον πλανήτη στον νέο χρόνο και όχι μόνο, στάθηκα στο άρθρο που εξηγούσε … «Πώς θα είναι η ζωή μας μετά από δέκα χρόνια». Το μεταφέρω ως είχε και τα σχόλια δικά σας.
Έγραψε, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο κ. Φιλ Ρούθβεν, ένας από τους κύριους οικονομικούς και κοινωνικούς προ-σχεδιαστές της δεκαετίας: «Σε δέκα χρόνια, η Αυστραλία δεν θα έχει καθόλου ανεργία και έλλειψη εργατών, το 90% των κατοικιών θα έχουν στη χρήση τους τις υπηρεσίες του Διαδικτύου και το ένα τρίτο των μεγαλύτερων χιλίων επιχειρήσεων, θα έχουν εξαφανιστεί, αφού κυρίως θα τις έχουν αγοράσει άλλες».
Επίσης, το 2010, που αισίως θα υποδεχθούμε, το 25% του πληθυσμού θα αποτελείται από μικρά παιδιά κι εμείς θα αρχίσουμε να αποσυρόμαστε από την μάχιμη ζωή και θα ασχολούμαστε με τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας.
Ο κ. Ρούθβεν κάνει μια αναφορά στις δεκαετίες μεταξύ 1898 και 1964 – εποχή που αναπτύχθηκε η βιομηχανία στη χώρα, όταν η ζωή μας ήταν γύρω από την απόκτηση ενός σπιτιού κι ενός στρέμματος γης, όταν ο πατέρας πήγαινε στη δουλειά και η μητέρα έμενε στο σπίτι με δυο έως έξη παιδιά, όταν ο κόσμος πήγαινε τα Σάββατα στα μαγαζιά και τα γωνιακά παμπ και αφιέρωνε την Κυριακή στην εκκλησία, και, τη συγκρίνει με τη νέα εποχή, μεταξύ 1965 και 2040.
«Στη νέα εποχή οδηγούμαστε στην ενοικίαση σπιτιών, ο πατέρας και η μητέρα είναι εργαζόμενοι με ένα έως τρία παιδιά, υπάρχουν τα κινητά, τα ψώνια γίνονται στα πολυκαταστήματα και στο Διαδίκτυο, αθλούμαστε σε καθημερινή βάση και εμφανίζονται νέες επιλογές στοιχημάτων και τζόγου», εκτιμά.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ
Σημειώνει επίσης, ότι στην νεότερη εποχή, θα έχουμε πιο συχνά διακοπές, ειδικά μικρής διαρκείας και ταξίδια στο εξωτερικό, οι υπηρεσίες ακινήτων και επιχειρήσεων θα υπερκεράσουν τις κατασκευαστικές, ενώ ο εσωτερικός τουρισμός θα διπλασιαστεί.
Τέλος, τα νοικοκυριά στον 21ο αιώνα, θα δαπανούν περισσότερα για τη διαμόρφωση των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων των σπιτιών τους, ενώ οι έξυπνοι επιχειρηματίες θα συναγωνίζονται σε ιδέες και πράγματα διαφορετικά. Αισθητή είναι και η επιδίωξη απόκτησης πνευματικής περιουσίας.
Αυτά, λοιπόν, από τη θεωρία του κ. Ρούθβεν. Σε περίπτωση που τη συζητήσετε με φίλους σας, αν το επιθυμείτε, γράψτε μας ένα σημείωμα, έτσι για να μάθουμε τα συμπεράσματά σας.
Στο μεταξύ, ενόσω θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, οι περισσότεροι θα ετοιμαζόμαστε για το Πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, όπου ένας νέος χρόνος περιμένει στο κατώφλι μας. Φυσικά, δεν έχει το παραλήρημα και την πολυτέλεια του πολυσυζητημένου 2000, ο οποίος όντως ήταν ένας ευλογημένος χρόνος στο βιολογικό μας ρολόι και για τους πιο συναισθηματικούς… ορόσημο ζωής.
Μέσα, λοιπόν, στο γιορτινό ξεφάντωμα, ωριμότεροι κατά δέκα χρόνια και εκ των πραγμάτων πιο συντηρητικοί και προσγειωμένοι, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τον συνάνθρωπο, τον συμπατριώτη και τον γείτονα, που ενδεχομένως χρειάζονται την βοήθειά μας.
Επίσης, τον άρρωστο που βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου, τον καλό τον γέροντα που ξεκουράζεται σε κάποιο απάνεμο λιμάνι της πόλης μας και τη γριούλα που θέλει λίγη συντροφιά, για να σκοτώσει τις ώρες μοναξιάς της. Με λίγη θέληση, σίγουρα θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι…
Στο μεταξύ, καθώς πληροφορούμαστε, ο Δήμος Μελβούρνης, θα ξοδέψει για την υποδοχή του νέου έτους, πάνω από $200.000 σε βεγγαλικά.
Εμείς, ας ευχηθούμε να είναι ευλογημένο από τον Θεό, ειρηνικό και με υγεία.
Έτη Πολλά!