Η νομοθεσία που έδινε ίσα δικαιώματα κηδεμονίας στους χωρισμένους γονείς, έμελλε να μην έχει μακροζωία. Ήταν το τελευταίο δώρο της κυβέρνησης Χάουαρντ, ο οποίος υποστήριζε σθεναρά τη θέση του πατέρα, σε περιπτώσεις διαζυγίου, δηλώνοντας δημόσια ότι «οι παρόντες νόμοι αδικούν κατάφορα τον άντρα και καιρός είναι να εκσυγχρονιστούν». Η νέα νομοθεσία έδινε ίσα δικαιώματα κηδεμονίας και στον πατέρα. Δεν πρόφτασαν να πανηγυρίσουν οι οργανισμοί διαζευγμένων μπαμπάδων την ιστορική, όσο και απίστευτη, νίκη τους και το 50 -50 άρχισε να κλυδωνίζεται.

Οι δικαστικοί αγώνες στο Οικογενειακό Δικαστήριο, όχι μόνο δεν ελαττώθηκαν, με τη νέα νομοθεσία της κυβέρνησης Χάουαρντ, αλλά «πλουτίστηκαν» με νέα θέματα που κουβάλησε μαζί του ο μοιρασμένος στα δύο χρόνος κηδεμονίας, όπως αυτό της απαγόρευσης της μητέρας να πάρει τα παιδιά και να φύγει μακριά από τον πρώην σύζυγο. Στην ουσία, θα έπρεπε να μείνει στην ίδια περιοχή ώστε να μπορούν τα παιδιά να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο.
Το μεγαλύτερο, όμως, πρόβλημα παρουσιάστηκε στις περιπτώσεις, κυρίως, νηπίων τα οποία θήλαζε η μητέρα και στα μικρά γενικά παιδιά που, ενώ κοιμόταν, για παράδειγμα, έπρεπε να τα ξυπνήσουν για να τα πάρει μαζί του ο ένας ή ο άλλος γονιός.

Πολλοί είναι οι εμπειρογνώμονες οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η νέα νομοθεσία με όλες τις αλλαγές που αποβλέπουν στα ίσα δικαιώματα των γονέων, αναφορικά με την επιμέλεια των παιδιών τους, δεν είναι απαραίτητα και προς όφελος των παιδιών. Βασικά, αναφέρονται στο 50-50 του χρόνου κηδεμονίας.
Κάτω από την πίεση των νέων προβλημάτων που εμφανίστηκαν με την τροπολογία του νόμου περί κηδεμονίας, η κυβέρνηση Ραντ ανέθεσε στο Αυστραλιανό Ινστιτούτο Οικογενειακών Μελετών νέα έρευνα στην οποία πήραν μέρος 28.000 άτομα και θεωρείται η μεγαλύτερη του είδους της στην Αυστραλία.
Οι αλλαγές που προτείνονται θα εφαρμοστούν, αφού δοθεί η μελέτη από το Υπουργείο Δικαιοσύνης για δημόσια συζήτηση τον ερχόμενο μήνα.
Εκτιμάται ότι η υπόθεση θα πάει σε μάκρος και οι αλλαγές δεν πρόκειται να μπούνε σε εφαρμογή προ των εκλογών, δεδομένου ότι θα εκληφθούν ως «χτύπημα» στα δικαιώματα των διαζευγμένων αντρών και θα προκαλέσουν την οργή των οργανισμών που για χρόνια τώρα αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους στο θέμα της κηδεμονίας των παιδιών.

Η μελέτη ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στον υπουργό Δικαιοσύνης, Ρόμπερτ ΜακΛέλαντ, προ των Χριστουγέννων. Σ’ αυτήν, όπως γίνεται γνωστό, πήραν μέρος γονείς, δικηγόροι, δικαστές, ψυχολόγοι και άλλοι εμπειρογνώμονες σε θέματα οικογενειακού δικαίου.

Η ΠΙΟ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ

Στην αύξηση των διαζυγίων αποδίδεται κατά ένα μέρος και το ότι η σημερινή γενιά των παιδιών θεωρείται η πιο κακομαθημένη του αιώνα!
Οι δύο γονείς συναγωνίζονται όχι μόνο ποιος θα προσφέρει τα περισσότερα για να είναι αρεστός στο παιδί, αλλά παραβλέπουν και απαράδεκτες συμπεριφορές τους.
Σύμφωνα με το νέο βιβλίο του Dr. Aric Sigman, το πρόβλημα των κακομαθημένων παιδιών είναι αυτοί οι ίδιοι οι γονείς τους. Δίνουν ανεξέλεγκτα, «μπουκώνουν» το παιδί με υλικά αγαθά για να απαλύνουν τις δικές τους ενοχές για το χρόνο που δεν ξοδεύουν μαζί του, με αποτέλεσμα τα σημερινά παιδιά να μην εντυπωσιάζονται σχεδόν από τίποτε. Να παίρνουν δώρα τα Χριστούγεννα και να μην μπαίνουν στον κόπο να πούνε ούτε ένα ‘ευχαριστώ’ αν τα δώρα δεν είναι της αρεσκείας τους. Να απαιτούν και όχι να ζητούν με ευγένεια, όπως έκαναν τα παιδιά της περασμένης γενιάς, μ’ εκείνο το περίφημο «μπορώ να έχω μαμά».

«Τα παιδιά σήμερα, θα πει ο Dr. Sigman, γνωρίζουν πολύ καλά πώς να εκμεταλλευτούν έναν κουρασμένο, χωρισμένο γονιό και να επιτύχουν αυτό που θέλουν».
Μια άρνηση που προσκρούει στο «ναι, αλλά ο μπαμπάς μ’ αφήνει να πάω στο κρεβάτι όποια ώρα θέλω εγώ», είναι δύσκολο να γίνει δεκτή. Κανένας από τους δύο γονείς δεν θέλει να είναι ο κακός της παρέας, με αποτέλεσμα η επιβολή πειθαρχίας να καταντά προβληματική.

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Το μοίρασμα του χρόνου κηδεμονίας κάνει ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση γιατί δεν μπορεί το παιδί τρεις μέρες την εβδομάδα να κάνει ό,τι του καπνίσει και τις υπόλοιπες να είναι ένα μικρό στρατιωτάκι.

Είναι ελάχιστοι οι διαζευγμένοι γονείς οι οποίοι για το καλό του παιδιού συμφωνούν ποια γραμμή θα ακολουθήσουν στην ανατροφή του.
Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τα παιδιά ως όπλο για να πληγώσουν τον/την πρώην σύντροφό τους ή στην καλύτερη περίπτωση, να το πάρουν με το μέρος τους και να το επηρεάσουν σε θέματα που το αφορούν, ακόμη κι αν πρόκειται για πράγματα καθημερινά, όπως είναι το ντύσιμο και το φαγητό του.
Μελέτες, όπως αυτή των 1.200 σελίδων, της κυβέρνησης Ραντ, το βέβαιο είναι ότι θα προκαλέσει τσουνάμι από τους οργανισμούς των αντρών που αγωνίζονται για ίσα δικαιώματα στην κηδεμονία των παιδιών τους, και μπορεί να δει κανείς γιατί δε βιάζεται ο πρωθυπουργός να πέσει στο στόμα των λύκων το έτος των εκλογών. Αν δεν αλλάξει όμως η νοοτροπία των ζευγαριών, αν δεν βάλουν το καλό των παιδιών πριν το δικό τους ΕΓΩ, όσες έρευνες και αν γίνουν, όσες νομοθεσίες κι’ αν ανατραπούν, το πρόβλημα θα διαιωνίζεται.