Η σαρωτική νίκη της «Κοινοτικής Ανανέωσης» στις κοινοτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής δημιουργεί νέα δεδομένα στον κοινοτικό χώρο, διότι εξασφαλίζει το μονοπώλιο της εξουσίας στην ομάδα του κ. Παπαστεργιάδη.
Λίγες φορές στην πρόσφατη ιστορία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης ομάδα υποψηφίων εξασφάλισε απόλυτη πλειοψηφία, σαν αυτή που έδωσε στην ομάδα του προέδρου η κάλπη.
Λίγες φορές, επίσης, στην πρόσφατη ιστορία της Κοινότητας εκλέχτηκε Διοικητικό Συμβούλιο από την ίδια, σχεδόν, ηλικιακή ομάδα, κυρίως μέλη της δεύτερης γενιάς όπως συνέβη την παρελθούσα Κυριακή.
Σηματοδοτεί η αλλαγή αυτή την έναρξη νέας εποχής στα κοινοτικά πράγματα; Προοιωνίζει αλλαγή πορείας προς το καλύτερο του αρχαιότερου κοινοτικού φορέα; Προδιαγράφει εξελίξεις που θα δικαιώσουν τη δήλωση του κ. Παπαστεργιάδη, ότι πρωταρχικό μέλημα της νέας διοίκησης θα είναι «η πρόοδος της Κοινότητας, η πορεία της προς το μέλλον με προϋποθέσεις που διασφαλίζουν τη μακροζωία της και έργα που τιμούν την ίδια την Κοινότητα και τον ευρύτερο ελληνισμό»;
Τα καλοπροαίρετα μέλη και οι καλοπροαίρετοι παρατηρητές των κοινοτικών μας πραγμάτων, ευχόμαστε, πραγματικά, η εκλογή ενός ομοιογενούς Διοικητικού Συμβουλίου να απαλλάξει την πολύπαθη Κοινότητα από τα προβλήματα, που την υποβάθμισαν από ηγέτη στα κοινοτικά μας πράγματα σε παθητικό ουραγό.
Ευχόμαστε όλοι, ολόψυχα, οι νέοι – που συχνά λέμε ότι είναι οι φυσικοί συνεχιστές των έργων των προγόνων τους – να δικαιώσουν τις προσδοκίες όλων μας, αναστηλώνοντας το κομματιασμένο γόητρο της Κοινότητας, αποκαθιστώντας τη σχέση της με την υπόλοιπη ομογένεια, γενόμενοι φωτεινά παραδείγματα συνετής, υπεύθυνης διαχείρισης των πόρων και των υποθέσεών της.
Και μπορούν να επιτύχουν, αν κρατήσουν τα πόδια τους στο έδαφος, αν αποφύγουν τις αυθαιρεσίες που στηλίτευαν μέχρι την παραμονή των εκλογών, αν σχεδιάσουν ώριμα και υλοποιήσουν υπεύθυνα, αν απομονώσουν τις εξωτερικές δυνάμεις που επιδιώκουν την άλωση της Κοινότητας, αν συνειδητοποιήσουν έγκαιρα ότι δεν έχουν δικαίωμα να αποτύχουν.
Κατά την προεκλογική περίοδο, ο κ. Παπαστεργιάδης και οι συνυποψήφιοί του διακήρυτταν, ότι είναι η ομάδα των νεαρών μελών με τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τη διάθεση για σκληρή δουλειά, που απαιτούν οι σημερινές ανάγκες της Κοινότητας και ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός του μέλλοντός της.
Τα μέλη τούς πίστεψαν, προφανώς, και τους εμπιστεύθηκαν την εν λευκώ διαχείριση των οικονομικών πόρων, της ακίνητης περιουσίας και των υποθέσεων της Κοινότητας. Και λέω εν λευκώ, διότι με τη βοήθεια του αναχρονιστικού εκλογικού συστήματος η «Κοινοτική Ανανέωση» εξασφάλισε τη δυνατότητα ανεμπόδιστης, απόλυτης άσκησης της κοινοτικής εξουσίας.
Όμως, η μονοπωλιακή διαχείριση της εξουσίας μπορεί, δυνητικά, να προκαλέσει περισσότερα δεινά αν η διαχείριση δεν είναι συνετή, αν οι νέοι κοινοτικοί άρχοντες πάθουν κρίση αλαζονείας, «καβαλήσουν το καλάμι» κατά τη λαϊκή έκφραση, αγνοήσουν τα μέλη που τους εμπιστεύθηκαν την Κοινότητα και τους λόγους για τους οποίους τους έδωσαν τα κλειδιά της πόρτας της Κοινότητας.
Η έλλειψη αντιπολίτευσης σε κοινωφελείς οργανισμούς οδηγεί, συχνά, σε διοικητικές ακρότητες που σύρουν τους οργανισμούς σε οικονομική και ηθική χρεοκοπία και, τελικά, στον αφανισμό. Επειδή, δε, δεν υπάρχει αντιπολίτευση οι διοικούντες χρεώνονται εξ ολοκλήρου το κόστος των πράξεών τους και εξοστρακίζονται από τους οργανισμούς και την ευρύτερη κοινωνία.
Στην προκείμενη περίπτωση το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας δεν θα μπορεί στο μέλλον να χρεώνει τα λάθη, τις αποτυχίες, τις βεβιασμένες ενέργειές του, την έλλειψη αδιαφάνειας στον Φουντά, στον Δικαίο ή οιονδήποτε άλλο «δολοπλόκο» ή «δεινόσαυρο» του κοινοτικού χώρου.
Από την ημέρα που το Διοικητικό Συμβούλιο θα συγκροτηθεί σε σώμα, ο κ. Παπαστεργιάδης θα έχει γύρω στο τραπέζι 18 δικούς του, ικανούς ανθρώπους – κατά τις διακηρύξεις τους –, με την ίδια νοοτροπία, τον ίδιο τρόπο σκέψης, τα ίδια οράματα για την Κοινότητα. Άρα, θα μπορεί να σχεδιάζει και να υλοποιεί χωρίς εμπόδια, χωρίς ανασταλτικές παρεμβάσεις αντιπάλων. Αν το Διοικητικό Συμβούλιό του δεν παράξει έργο, θα χρεωθεί ακεραία την ευθύνη της στασιμότητας ή της οπισθοδρόμησης της Κοινότητας.
Το άλλο επικίνδυνο στοιχείο της μονοπωλιακής διαχείρισης εξουσίας είναι ο ανταγωνισμός, η τριβή και συχνά η διάσπαση ομοιογενών, συμπαγών διοικητικών ομάδων με την πάροδο του χρόνου. Η έλλειψη αντιπολίτευσης, να ασκήσει κριτική στο έργο και τη συμπεριφορά της διοικούσας ομάδας, στρέφει, συχνά, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου εναντίον αλλήλων, διαβρώνει την ενότητα της ομάδας και μεταλλάσσει στενούς συνεργάτες σε σκληρούς αντιπάλους.
Ευχή όλων είναι να επιτύχει το νέο Διοικητικό Συμβούλιο. Η επιτυχία, όμως, δεν αγοράζεται, ούτε δωρίζεται. Κατακτάται με σκληρή δουλειά, συνέπεια, υπευθυνότητα, ταπεινότητα, μεθοδικότητα, αποτελεσματικότητα.
Ο κ. Παπαστεργιάδης και οι συνεργάτες θα αντιμετωπίσουν πολλές προκλήσεις από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας τους ως συγκροτημένη διοίκηση. Η μεγαλύτερη πρόκληση θα είναι να κρατήσουν τα πόδια τους στο έδαφος σκεπτόμενοι, ότι όποιος απογειώνεται χωρίς πραγματικά εφόδια πέφτει κατάχαμα σαν τον Ίκαρο.
