Υποθέτω ότι κάθεστε σε καρέκλα, ενώ διαβάζετε ετούτα τα λίγα λόγια. Είναι γεγονός ότι οι καρέκλες όλες του κόσμου έχουν τόσες μορφές και σχέδια όσο και τα ανθρώπινα πρόσωπα. Πού βρέθηκαν τόσες όψεις που μοιάζουν στην κατασκευή, αλλά κανένα πρόσωπο δεν είναι ίδιο με ένα άλλο. Έτσι και οι καρέκλες, τα καθίσματα και «τα» chairs.
Στην αρχή ήταν το ρήμα έζομαι – με δασεία – που σημαίνει κάθομαι. Όταν κάτσουμε για τα καλά, τότε οι αρχαίοι μας έλεγαν κατά + έζομαι. Επειδή εδώ στη σύνθετη λέξη έχουμε δύο φωνήεντα εσωτερικά α και ε, το α αποβάλλεται και η λέξη έγινε κατ + έζομαι. Η δασεία, όμως, του έζομαι έκανε θ το τ της λέξης κατά και το νέο ρήμα έγινε καθέζομαι. Από εδώ έγινε αργότερα το κάθομαι. Επίσης, η έδρα – πάλι με δασεία – έγινε από το έζομαι. Έτσι έγινε και η καθέδρα και έτσι έγινε ο καθεδρικός ναός όπου ο θρησκευτικός αρχηγός κάθεται!
Η ιδέα του καθεδρικού ναού έφτασε στη Βενετία. Οι Βενετοί, όμως, δεν μπορούσαν να προφέρουν το ελληνικό Θ. Ρωτήστε έναν Ιταλό γείτονά σας να πει θενκ γιου, θα σας πει κάτι άλλο. Έτσι η καθέδρα έγινε charegla, αν και οι Λατίνοι το έγραψαν σωστά ως cathedra. Εμείς τον «μπασταρδεμένο» τύπο charegla τον πήραμε πίσω – ως αντιδάνειο το λένε οι γλωσσολόγοι – και στην αρχή τον είπαμε καθέκλα, που δεν επικράτησε, αλλά τέλος εμείς το προφέραμε καρέκλα και βαφτίστηκε λέξη μας.
Οι Άγγλοι τον καθεδρικό τον ορθογράφησαν ως Cathedral, αλλά μπερδεύτηκαν με το βενετσιάνικο charegla το οποίο έφεραν – με πολλά κοψίματα – στο δικό τους τρόπο προφοράς και το είπαν chair (τσερ). Τώρα μπορείτε να σηκωθείτε από την καρέκλα σας και να καθίσετε στην πιο εξευγενισμένη σας αγγλόφωνη… chair!
