Πρωθυπουργός έν αναμονή η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Τζούλια Γκίλαρντ; Ναι, απαντούν βουλευτές του Εργατικού Κόμματος, που βλέπουν τη «σιδηρά κυρία» του κόμματός τους να βελτιώνεται εμφανισιακά και αγωνιστικά, σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό, που χάνει, συνεχώς, επαφή με το εκλογικό σώμα.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις καταγράφουν προβληματική – για το κυβερνών κόμμα – απογοήτευση της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων από την απόδοση του Κέβιν Ραντ, κυρίως από την αδυναμία του να επικοινωνήσει με το λαό.
Η σταθερή τάση αποδοκιμασίας του έργου του πρωθυπουργού, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του Τόνι Άμποτ στην αρχηγία της συντηρητικής παράταξης, έχει μεταλλάξει ένθερμους υποστηρικτές του σε επικριτές του έργου και της πολιτικής του.
Ο «ήρωας» των Εργατικών, ο κομματικός ηγέτης που επανέφερε το Εργατικό Κόμμα στην εξουσία μετά από 11 χρόνια περιπλάνησης στην πολιτική αφάνεια, αμφισβητείται σήμερα από «συντρόφους» και μη.
Η τελευταία δημοσκόπηση της Newspoll για την εφημερίδα «The Australian», καταγράφει πτώση της ψήφου του Εργατικού Κόμματος στην πρώτη καταμέτρηση στο 39%, τέσσερεις ποσοστιαίες μονάδες κάτω από το ποσοστό που είχε πάρει στις εκλογές του 2007 και δύο ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα από την ψήφο του Συνασπισμού των συντηρητικών κομμάτων.
Εκλογικά, το Εργατικό Κόμμα μπήκε από το περασμένο Σαββατοκύριακο στη ζώνη υψηλής επικινδυνότητας, καθώς η παραμονή του στην εξουσία εξαρτάται απόλυτα από τις δεύτερες προτιμήσεις άλλων πολιτικών κομμάτων, κυρίως από τις προτιμήσεις των «Πρασίνων» που παραμένουν τρίτη πολιτική δύναμη με το 11% των ψήφων.
Και είναι η στήριξη των «Πρασίνων» που δίνει στο Εργατικό Κόμμα σταθερό προβάδισμα τεσσάρων μονάδων στη δεύτερη καταμέτρηση (Εργατικό 52%, Συνασπισμός 48%), σε περίοδο που ένας στους δύο ψηφοφόρους αποδοκιμάζει το έργο του πρωθυπουργού, ενώ το ποσοστό επιδοκιμασίας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανεβαίνει συνεχώς.
Είναι συγκυριακή η πτώση της δημοτικότητας της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού; Τροφοδοτείται, για παράδειγμα, από τον πανικό που έχει προκαλέσει σε μεγάλο ποσοστό του λαού το αποτυχημένο πρόγραμμα μόνωσης κατοικιών, ή οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μία παγιωμένη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος από τον αδέξιο, επικοινωνιακά, πρωθυπουργό που τρία χρόνια μετά την άνοδό του στον πρωθυπουργικό θώκο αδυνατεί να επικοινωνήσει με το λαό; Μάλλον το δεύτερο.
Ο Κέβιν Ραντ δεν είναι χαρισματικός πολιτικός. Δεν είναι Μπομπ Χοκ. Γι’ αυτό σημαντικά επιτεύγματα της κυβέρνησης, για παράδειγμα η έγκαιρη θωράκιση της εθνικής οικονομίας από την παγκόσμια οικονομική κρίση που απέτρεψε τη βύθιση της χώρας σε οικονομική ύφεση, δεν εξαργυρώνονται πολιτικά. Η ακαταλαβίστικη – για το λαό – γλώσσα που χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός, αλλοτριώνει καθημερινά περισσότερους ψηφοφόρους με φυσική συνέπεια την πτώση της δημοτικότητας του ιδίου και της κυβέρνησής του.
Η επικοινωνιακή αδυναμία του έγινε περισσότερο φανερή τους τελευταίους μήνες, που ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εστιάζει καθημερινά στα λάθη, τις παραλείψεις και τις βεβιασμένες ενέργειες της κυβέρνησης. Παραμένει, ο Κέβιν Ραντ, προτιμητέος πρωθυπουργός με 55% των προτιμήσεων των ψηφοφόρων έναντι 30% του Τόνι Άμποτ, αλλά δεν είναι, πλέον, ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, όπως ήταν πριν την αναρρίχηση του κ. Άμποτ στην αρχηγία του Λίμπεραλ Πάρτι.
Έχει φθαρεί τόσο ο Κέβιν Ραντ, που να συνιστά απειλή για το κόμμα του; Και αν, ναι, είναι η κ. Γκίλαρντ η ενδεδειγμένη λύση;
Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν σημαντική φθορά του Εργατικού ηγέτη. Το ερώτημα που αιωρείται και θα συνεχίσει να αιωρείται μέχρι την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας είναι αν ο κ. Ραντ θα καταφέρει να επαναφέρει στο κόμμα τους δυσαρεστημένους που αυτομόλησαν σε άλλα κόμματα και να κεφαλαιοποιήσει τις αδυναμίες του αντιπάλου του.
Οι υποστηρικτές του πιστεύουν, ότι έχει δυνατότητες να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του κόμματός του και να κερδίσει τις εκλογές. Οι αμφισβητίες, σαν τον βουλευτή Ντάριν Τσέσμαν, αμφισβητούν, εμμέσως πλην σαφώς, τη δυνατότητά του να ξαναπάρει το λαό με το μέρος του και θέτουν θέμα διαδοχής του από την αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.
Για ευνόητους λόγους τα δυσαρεστημένα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος αποφεύγουν να θέσουν, ευθέως, θέμα αντικατάστασης του κ. Ραντ. Δηλώνουν, ότι «η κ. Γκίλαρντ είναι πρωθυπουργός εν αναμονή και κάποια στιγμή στο μέλλον θα γίνει πρωθυπουργός», αλλά αποφεύγουν να προσδιορίσουν τη στιγμή αυτή. Καλύπτουν, δε, τα νώτα τους δηλώνοντας ότι ο κ. Ραντ χαίρει της στήριξης της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος.
Συνειδητά ή ασυνείδητα οι αμφισβητίες υπονομεύουν τον αρχηγό τους και διασπείρουν το φόβο στο εκλογικό σώμα, ότι ο κ. Ραντ ενδέχεται να μην είναι ο πρωθυπουργός που θα κληθούν να εκλέξουν στις εθνικές εκλογές – κατά πάσα πιθανότητα στο τέλος του έτους.
Η αξιωματική αντιπολίτευση επικέντρωσε, ήδη, στην «αρχηγολογία». Ο κ. Άμποτ δήλωνε χθες, ότι «η κ. Γκίλαρντ είναι περισσότερο ειλικρινής (fair dinkum) από τον πρωθυπουργό».
Είναι η κ. Γκίλαρντ έτοιμη να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας; Ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Παιδείας και Εργασίας, βρίσκεται συνεχώς στην πρώτη γραμμή και, κατά γενική ομολογία, αποδίδει καλύτερα από τον πρωθυπουργό στις μάχες με την αντιπολίτευση εντός και εκτός της βουλής. Έχει βελτιώσει αισθητά την εμφάνισή της και την έκφρασή της και εξακολουθεί να βελτιώνεται συνεχώς.
Το μέγιστο πλεονέκτημα της κ. Γκίλαρντ, έναντι του πρωθυπουργού, είναι η δυνατότητά της να επικοινωνεί καλύτερα με το λαό. Να κερδίζει το αυτί του ακροατή της, είτε είναι ψηφοφόρος του Εργατικού Κόμματος είτε όχι – ικανότητα που λείπει από τον πρωθυπουργό. Το μειονέκτημά της είναι, ότι δεν έχει δοκιμαστεί υπό πίεση, για να δείξει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες της υπό την πίεση της ευθύνης διακυβέρνησης της χώρας.
Τα πήγε καλά, οσάκις χρειάστηκε να αντικαταστήσει τον πρωθυπουργό. Έχει, όμως, κερδίσει την εμπιστοσύνη των συναδέλφων της και του εκλογικού σώματος; Επανειλημμένες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι, παρά τις αδυναμίες του, ο κ. Κέβιν Ραντ εξακολουθεί «να εμπνέει» περισσότερους ψηφοφόρους από την κ. Γκίλαρντ.
Στην πολιτική, φυσικά, τίποτα δεν μένει σταθερό, μηδέ εξαιρουμένης και της δημοτικότητας των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων. Αν οι εκτιμήσεις των «ίματζ μέϊκερς», ότι η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης «ωρίμασε» εμφανισιακά και επικοινωνιακά είναι ακριβείς και η ίδια συνεχίσει να αποδίδει πολιτικά, οι πιθανότητές της να ηγηθεί του κόμματός της και να κυβερνήσει τη χώρα θα αυξάνονται καθημερινά.
Πότε θα γίνει η αλλαγή, αν γίνει; Οι προσκείμενοι στην κ. Γκίλαρντ αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο ανακίνησης θέματος αρχηγίας από την αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και τους υποστηρικτές της.
Θα περιμένει η κ. Γκίλαρντ, όπως περίμενε ο Πίτερ Κοστέλο, να τής προσφερθεί η αρχηγία του κόμματος; Ο Πίτερ Κοστέλο εξάντλησε την πολιτική καριέρα του ως «πρωθυπουργός εν αναμονή». Θα έχει η κ. Γκίλαρντ την ίδια υπομονή ή θα διεκδικήσει αυτό που πιστεύει ότι τής ανήκει. Ο χρόνος θα δείξει.
Αλλά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αμφισβητείται από τον πρώην Θησαυροφύλακα, Πίτερ Κοστέλο, και τον πρώην Εργατικό πρωθυπουργό της χώρας, Πολ Κίτινγκ.
Με αφορμή τη δέσμευση του Συνασπισμού να προσφέρει, ως κυβέρνηση, εξάμηνη άδεια μητρότητας χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, ο Πίτερ Κοστέλο κατηγορεί τον αρχηγό του κόμματός του για απόκλιση από θεμελιώδεις ιδεολογικές αρχές του Λίμπεραλ Πάρτι, με ορατό κίνδυνο τη μόνιμη διαταραχή των σχέσεων του κόμματος με τους παραδοσιακούς υποστηρικτές του, το κεφάλαιο.
Ο κ. Κοστέλο θεωρεί, ότι η πολιτική επιδότησης των μητέρων επί έξι μήνες είναι χειρότερη από την πολιτική της κυβέρνησης Ραντ, διότι, συν τοις άλλοις, θα επιβαρύνει την εργοδοσία με ειδικό φόρο 2% περίπου.
«Η ιδέα επιβολής έξτρα φόρου (στις επιχειρήσεις) είναι τόσο ξένη προς το Λίμπεραλ Πάρτι, όσο ξένη είναι στο Εργατικό Κόμμα η ιδέα του εθελοντικού συνδικαλισμού», γράφει ο κ. Κοστέλο στη χθεσινή The Age για να τονίσει, με την παρομοίωση, την ανεδαφικότητα της εν λόγω πολιτικής του κόμματός του.
Την πολιτική «ευφυΐα» του Τόνι Άμποτ αμφισβητεί και ο Πολ Κίτινγκ. Ο γνωστός για τους πιπεράτους χαρακτηρισμούς πολιτικών του αντιπάλων, πρώην πρωθυπουργός της Αυστραλίας, χαρακτηρίζει τον αρχηγό της αντιπολίτευσης «ανίκανο πνευματικά», «στείρο» προγραμματικών ιδεών και «χειρότερο», πολιτικά, του Τζον Χάουαρντ. Κατά τον κ. Κίτινγκ, ο Τόνι Άμποτ είναι πολιτικό εκκρεμές.
Η επίθεση Κοστέλο, ιδιαίτερα, θα βλάψει πολιτικά τον Τόνι Άμποτ. Η κυβέρνηση επικαλείται, ήδη, τις εκτιμήσεις του πρώην θησαυροφύλακα για τον αρχηγό του κόμματός του, ενώ ο επιχειρηματικός κόσμος έχει ένα πρόσθετο επιχείρημα κατά του επίδοξου «φορομπήχτη».
Ο κ. Άμποτ είναι αρχηγός υπό αίρεση, που αισθάνεται καθημερινά στον αυχένα του τη βαριά αναπνοή του σκιώδους θησαυροφύλακα, Τζο Χόκι, του ικανότερου στελέχους της αντιπολίτευσης, αξιόπιστου και επικοινωνιακού πολιτικού.
Η δημοτικότητα του κ. Άμποτ δεν αποτελεί εγγύηση για την παραμονή του στην αρχηγία της αντιπολίτευσης. Αν η κυβέρνηση αλλάξει ρότα, ο πρωθυπουργός καταφέρει να βρει το σωστό κώδικα επικοινωνίας με το λαό και η χώρα συνεχίσει την αναπτυξιακή πορεία της οι Λίμπεραλ θα υποχρεωθούν να επανεξετάσουν το θέμα της αρχηγίας.
