Η ετικέτα «Ethnic» με εξοργίζει αφάνταστα, ιδιαίτερα όταν προσάπτεται σε Αυστραλούς πολίτες που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αυστραλία, ή ήλθαν σε μικρή ηλικία και έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη θετή τους πατρίδα.
Η ετικέτα αυτή εξόργιζε, θυμάμαι, και τον αρχιτέκτονα του πολυπολιτισμού, τον αείμνηστο Αλ Γκράσμπι. Ο άνθρωπος που έδωσε σάρκα και οστά στον πολυπολιτισμό, επέμενε, ότι κάποιοι προσδίδουν στο περιγραφικό «Ethnic» αυθαίρετες ερμηνείες, που ευνοούν τον διαχωρισμό των «fair dinkum» Αυστραλών αγγλοκελτικής καταγωγής από τους Wogs, μετανάστες μη αγγλοσαξωνικής καταγωγής.
Η πολιτική ορθότητα ελάχιστα έχει κάνει για να εξαλείψει την ετικέτα, ή για να περιορίσει την υποτιμητική χρήση της.
Στην έκδοση της εφημερίδας «Herald Sun», ο σχολιαστής της εφημερίδας Andrew Bolt, τιτλοφορεί σχόλιό του για την εγκληματικότητα «Tell truth on ethnic crime» και προτείνει να δημοσιοποιείται η καταγωγή των πολιτών που διαπράττουν αξιόποινες πράξεις.
Ο κ. Bolt και όσοι σκέπτονται σαν αυτόν, ζητούν από την αστυνομία να συμπεριλαμβάνει στις ανακοινώσεις Τύπου που εκδίδει μετά από συλλήψεις υπόπτων για εγκληματικές πράξεις, την εθνική καταγωγή των συλλαμβανομένων.
Η αστυνομία χρησιμοποιεί συγκεκριμένα περιγραφικά της καταγωγής υπόπτων για εγκλήματα ή πολιτών που αναζητούνται για εγκλήματα, περιγραφικά που δεν προσβάλλουν πολίτες μεταναστευτικής καταγωγής που έχουν διαφορετικά εξωτερικά χαρακτηριστικά.
Σωστά ενεργεί η αστυνομία. Διότι οι ετικέτες του παρελθόντος προσέβαλαν μέλη των μεταναστευτικών κοινοτήτων, από τις οποίες προερχόταν ένας εγκληματίας. Όταν η αστυνομία ανακοινώνει, ότι ένας εγκληματίες ή ένας καταζητούμενος για εγκληματική δράση είναι ασιατικής καταγωγής, σχηματίζουμε αυτομάτως εικόνα του εγκληματία. Περιττεύει οποιαδήποτε αναφορά στη χώρα καταγωγής του.
Ομοίως, αν ο εγκληματίας περιγράφεται ως μέλος της καυκάσιας φυλής, περιττεύει η δημοσιοποίηση του ονόματος της χώρας καταγωγής του, διότι οι καυκάσιοι διαφέρουμε από τους Ασιάτες, τους ιθαγενείς Αυστραλούς και τους Αφρικανούς.
Ο κύριος λόγος, όμως, που η αστυνομία οφείλει να αποφεύγει τα περιγραφικά «Έλληνας», «Ιταλός», «Σουδανός», «Ινδός», είναι ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι συλλαμβανόμενοι ή οι καταζητούμενοι εγκληματίες είναι Αυστραλοί πολίτες. Έχουν ελληνική, ιταλική ή ινδική ρίζα, αλλά είναι προϊόντα του αυστραλιανού εκπαιδευτικού συστήματος, είναι φορείς των αρχών και αξιών της αυστραλιανής κοινωνίας.
Τίθεται, τέλος, και θέμα ίσης μεταχείρισης. Στα 40 περίπου χρόνια, που βρίσκομαι στην Αυστραλία, δεν άκουσα, ούτε διάβασα ποτέ, ότι ο τάδε εγκληματίας είναι αγγλοκελτικής καταγωγής. Είναι και αυτοί «Ethnics». Οι εγκληματίες αγγλοκελτικής καταγωγής είναι «η εκλεκτή» μερίδα των εγκληματιών και δικαιούνται ιδιαίτερης προστασίας; Δεν κατάλαβα…
Επαναλαμβάνω, καλά κάνει η αστυνομία και αποφεύγει τις προκλητικές ετικέτες. Η έξαρση της νέων συγκεκριμένης καταγωγής προς το έγκλημα δεν είναι επαρκής λόγος δυσφήμισης των κοινοτήτων στις οποίες ανήκουν. Όπως δεν είναι επαρκής λόγος αποκλεισμού μεταναστών από τις χώρες καταγωγής εγκληματιών, διότι αυτό προϋποθέτει ότι όλοι οι καταγόμενοι από τον ίδιο τόπο είναι εγκληματίες.
Η αστυνομία κρατά στατιστικά στοιχεία και μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να επέμβει καταλυτικά. Η αποτελεσματικότητα κάθε παρέμβασης εξαρτάται από το είδος της σχέσης της αστυνομίας με τις διάφορες μεταναστευτικές κοινότητες.
Η σχέση αμοιβαίου σεβασμού που καλλιεργεί η αστυνομία, είναι η αποτελεσματικότερη. Ο ανταγωνισμός οδηγεί στα άκρα με ολέθρια αποτελέσματα για την ευρύτερη κοινωνία.
