Τα αρχαία μας γνωμικά μάς έχουν διαφυλάξει μέχρι σήμερα πάμπολλες και πραγματικά αθάνατες αλήθειες όπως: «Παν μέτρον άριστον», δηλαδή ό,τι γίνεται με μέτρο είναι το καλύτερο, είναι το άριστο. «Χρόνου φείδου», δηλαδή μη σπαταλάς το χρόνο. «Μηδέν άγαν», δηλαδή τίποτε πιο πάνω από το μέτρο και τόσες άλλες.
Το γνωμικό τούτο «Γηράσκω δ’ αιεί πολλά διδασκόμενος» σημαίνει: «γερνώ μαθαίνοντας πάντα πολλά». Λέγεται ότι το είπε ο Σόλωνας, ο Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος και ποιητής ο οποίος έζησε τον έβδομο και έκτο αιώνα π.Χ. (639-559). Την πληροφορία μάς την έδωσε ο Πλούταρχος (47-127 μ.Χ.) ο οποίος είναι ένας από τους σπουδαιότερους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς στο έργο του «Περί Παίδων Αγωγής» Κεφ. 2.
Το γνωμικό τούτο του Σόλωνα λέγεται μέχρι σήμερα με το ίδιο νόημα. Κάθε άνθρωπος σε οποιαδήποτε ηλικία νιώθει την ανάγκη να ανανεώνεται με όσα μαθαίνει ακόμη και στα βαθιά γεράματά του. Ως προτροπή, ο Σόλωνας μάς λέει να έχουμε τη δίψα και μία ακούραστη αγάπη για μάθηση μέχρι το τέλος της ζωής μας, ως μέσα στα γερατειά μας.
Σήμερα ο κόσμος μας βαδίζει ακάθεκτα προς τα εμπρός. Σε αυτή την ορμητική ροή των πραγμάτων, η τεχνολογία πλέον μάς οδηγεί και μάλιστα με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Σήμερα φαίνεται πως οι νεότεροι σε ηλικία κρατούν τα ηνία της τεχνολογικής γνώσης και οι πιο ηλικιωμένοι παραδοθήκαμε. Η τεχνολογία μάς νίκησε και χωρίς ανανέωση των τεχνολογικών γνώσεων τα ένδοξα γηρατειά έμειναν στα μισά τους δρόμο ή μεσοστρατίς μονολεκτικά.
Αυτή η τακτική, όμως, άφησε τη μεσαία και τρίτη ηλικία να είναι πλέον θεατές μόνο. Ό,τι γίνεται σήμερα γυρίζει γύρω από τις μηχανές των υπολογιστών. Αυτές «αλωνίζουν» όπως θέλουν και οι γενεές που πάσκισαν για αυτές τις «σωτήριες» αλλαγές έμειναν στην μπάντα. Το Διαδίκτυο τρέχει σαν το βαρβάτο άλογο και μας γονιμοποίησε το επόμενο στάδιο της ζωής του ανθρώπου που είναι η άκρως τεχνολογική εποχή, η χρυσή εποχή των μηχανών, η οποία ονομάστηκε «νέα και σύγχρονη ψηφιακή εποχή». Έτσι χωρίστηκε ο κόσμος όλος σε γραμματισμένους και τελείως αγράμματους.
Στις προηγούμενες χώρες το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι «υπολογιστοκίνητο» και τα άλλα δύο τρίτα ακολουθούν όπως τότε που εφευρέθηκε το αλφάβητο και περισσότερο τότε που άρχισαν να τυπώνονται βιβλία το 15ο αιώνα. Είναι όμως σωστό η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων της Αυστραλίας, της Ευρώπης και της Ελλάδας να παραμείνουν «αμηχανοκίνητοι»; (όπως αγράμματοι;). Η απάντηση είναι καταφατικά αρνητική.
Οι πιο ηλικιωμένοι «φοβούνται» τους υπολογιστές, τον Διαδύκτιο/Ίντερνετ, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο/ιμέιλ, τους εκτυπωτές και τόσα άλλα τερτίπια της νέας τεχνολογίας. Είναι όμως αυτοί που δούλεψαν να ερθεί ο κόσμος εκεί που είναι σήμερα και οι νεότεροι να απολαμβάνουν αυτά τα αγαθά. Πρωταρχικό στοιχείο μιας κυβέρνησης – όποιας κυβέρνησης – είναι να μορφώσει και να εκπαιδεύσει τον πληθυσμό της, να μάθουν ΟΛΟΙ το αλφάβητο, να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν και έτσι να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Σήμερα οι κυβερνήσεις μας τι κάνουν; Επειδή έτσι μάς τα έφερε η τεχνολογία, ο κόσμος – οι πολίτες – έχουν διαχωριστεί σε τεχνολογικά προηγμένους πολίτες και σε σημερινούς αγράμματους. Είναι αυτό το καλύτερο που μπορεί να προσφέρει ο σημερινός προηγμένος μας πολιτισμός;
Εάν σήμερα ζούσε ο Σόλωνας, ως νομοθέτης θα μας έστελνε όλους στα σχολεία και καλά θα έκανε. Η πολιτεία έχει υποχρέωση να κρατεί όλους τους πολίτες της ενήμερους και εγγράμματους. Δωρεάν Παιδεία εφ’ όρου ζωής. Δωρεάν υπολογιστές για όλους τους μαθητές, αλλά και για τους ηλικιωμένους ως «αεί διδασκόμενους». Αυτός είναι ο πνευματικός πολιτισμός!
Οι πολιτικοί μας σήμερα τι κάνουν για αυτό το κομβικό σημείο; Ούτε φωνή ούτε ακρόαση!
