Η ομογένεια στρατεύθηκε ομόθυμα, τον τελευταίο μήνα, στο διμέτωπο αγώνα για την περίληψη της ελληνικής γλώσσας στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών, που θα διαμορφώσει η επιτροπή εμπειρογνωμόνων που συγκρότησε η κοινοπολιτειακή κυβέρνηση.
Ο σκληρός αγώνας δίνεται σε δύο μέτωπα και σε δύο επίπεδα. Τα μέτωπα είναι το εκπαιδευτικό και το πολιτικό και τα επίπεδα το πολιτειακό και το κοινοπολιτειακό.
Στο εκπαιδευτικό μέτωπο τον αγώνα έχουν αναλάβει ομογενείς με εξειδικευμένες γνώσεις, ικανοί να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της περίληψης της γλώσσας μας στο ενιαίο πρόγραμμα διδασκαλίας γλωσσών.
Στο πολιτικό μέτωπο αγωνιζόμαστε οι υπόλοιποι Έλληνες με συγκέντρωση υπογραφών, παραστάσεις σε πολιτικούς παράγοντες της Βικτωρίας και της Αυστραλίας, με υποκίνηση της ευρύτερης αυστραλιανής κοινωνίας να στηρίξει το αίτημά μας για στήριξη της διαπολιτισμικής γλώσσας μας.
Ενεργός, αλλά αθόρυβος, συναγωνιστής η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας. Πληροφορούμαι, ότι η Εκκλησιαστική Αρχή έχει κάνει, χωρίς κωδωνοκρουσίες, έγκαιρες παρεμβάσεις στην κορυφή της πολιτικής και της ακαδημαϊκής πυραμίδας της χώρας.
Στο πολιτικό μέτωπο πετύχαμε, ήδη, κάποιες νίκες. Χιλιάδες ομογενών έχουν υπογράψει το αίτημα/petition, που κυκλοφόρησε με πρωτοβουλία του «Νέου Κόσμου» και τη στήριξη της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, της ΑΧΕΠΑ, άλλων ομογενειακών φορέων και ομογενειακών μέσων ενημέρωσης.
Σημαντικότερο, ακόμη, η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση της Βικτωρίας κάνουν παρεμβάσεις στην κεντρική κυβέρνηση της χώρας για την περίληψη της ελληνικής γλώσσας στο υπό διαμόρφωση ενιαίο πρόγραμμα διδασκαλίας γλωσσών.
Οι ομογενείς μας κοινοπολιτειακοί βουλευτές έχουν γίνει, και αυτοί, σκληρό «λόμπι» υπέρ των ελληνικών θέσεων. Οι τοποθετήσεις τους στην Κοινοπολιτειακή Βουλή, πριν μερικές εβδομάδες, έδωσε το έναυσμα του αγώνα για διεκδίκηση μόνιμης θέσης της ελληνικής γλώσσας στο εθνικό πρόγραμμα.
Στρατευμένοι και οι πολιτειακοί Ελληνοαυστραλοί βουλευτές και γερουσιαστές έχουν γίνει το «αυτί» και το «μάτι» της ομογένειας στα κόμματά τους και την πολιτειακή βουλή.
Στον αγώνα μπήκε, με αρκετή καθυστέρηση, και το ΣΑΕ Ωκεανίας. Το «συντονιστικό» όργανο του Ελληνισμού οργάνωσε σύναξη των Ελληνιστών Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, κατά τη διάρκεια της οποίας «… αποφασίστηκε η σύνταξη ενός κειμένου αρχών, που θα αποτελέσει τη βάση της εισήγησης του φορέα στην κοινοπολιτειακή κυβέρνηση».
Η προστασία της γλώσσας μας από την ψυχρή λογική των τεχνοκρατών είναι εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, γι’ αυτό ο χειρισμός της απαιτεί ομοθυμία, ομοψυχία και υπευθυνότητα.
Ο αγώνας με το τέρας της γραφειοκρατίας και τις προκαταλήψεις του απαιτεί νηφαλιότητα, πειστικά επιχειρήματα, επιστημονική τεκμηρίωση των απόψεων και των θέσεών μας.
Για να επιτύχει ο αγώνας πρέπει να υπάρξει κοινός λόγος, απόλυτη ταύτιση απόψεων και θέσεων για τους λόγους που επιβάλουν την περίληψη της ελληνικής γλώσσας στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών.
Οφείλουμε, ως εκ τούτου, να συγκεράσουμε διιστάμενες απόψεις και θέσεις, μέσω γόνιμης ανταλλαγής απόψεων και θέσεων, ώστε η τελική μας πρόταση προς την επιτροπή διαμόρφωσης του ενιαίου προγράμματος διδασκαλίας γλωσσών να είναι ολοκληρωμένη, έγκυρη επιστημονικά, ακριβής στατιστικά και υλοποιήσιμη.
Κάνω αυτές τις επισημάνσεις, διότι, ενώ κλήρος και λαός παλεύουμε ενωμένοι για την επιτυχία του κοινού στόχου μας, άτομα και φορείς καυγαδίζουν στο παρασκήνιο για την «πατρότητα» της κινητοποίησης, την «ορθότητα» ή μη των διαβημάτων προς την πολιτική εξουσία, καθώς και για το δικαίωμα «μονοπώλησης» της εκστρατείας για τη γλώσσα μας. Δεν εξυπηρετεί τον αγώνα η ονομαστική αναφορά στα άτομα και τους φορείς που τρώγονται στο παρασκήνιο. Αρκεί, για σήμερα, η επισήμανση, ότι η φαγωμάρα αυτή υπονομεύει την κοινή προσπάθεια.
Η υπόθεση της γλώσσας μας δεν προσφέρεται για προσωπική, συλλογική, πολιτική, επαγγελματική εκμετάλλευση. Όποιος μπλέχτηκε ή σχεδιάζει να εμπλακεί στον αγώνα για να εξασφαλίσει δόξα ή υλικά οφέλη, καλά θα κάνει να αναθεωρήσει, για να μην εκτεθεί ανεπανόρθωτα.
Στον αγώνα που διεξάγουμε δεν υπάρχουν πρωταθλητές και δευτεραθλητές. Δεν υπάρχουν σημαιοφόροι και παραστάτες. Είμαστε όλοι σημαιοφόροι. Μπορούμε όλοι, ειδικοί και μη, να παίξουμε ρόλο, ο καθένας στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του. Δεν περισσεύει κανένας. Ο αποκλεισμός, η απόρριψη κάποιων από άλλους προκαλεί εντάσεις οι οποίες δυναμιτίζουν την ενότητα του Ελληνισμού.
Προσωπικά, με έχει συγκινήσει το ανιδιοτελές ενδιαφέρον των ανώνυμων συμπαροίκων για τη γλώσσα μας. Με έχουν συγκινήσει αφάνταστα οι ανεπιτήδευτοι που τηλεφωνούν ή γράφουν στο «Νέο Κόσμο» για να δηλώσουν «εθελοντές» στον αγώνα για εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας στα κρατικά σχολεία της Αυστραλίας.
Πολλοί ανώνυμοι συμπάροικοι έχουν γίνει συλλέκτες υπογραφών, έχουν γράψει επιστολές στους βουλευτές της περιοχής τους και υποκινητές απληροφόρητων ή διστακτικών ομογενών, να υπογράψουν το αίτημα/petition.
Ουδείς έχει δικαίωμα να προδώσει αυτούς τους ανθρώπους, τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
