Η σύγχρονη τεχνολογία είναι πολύτιμο μέσον μάθησης και επικοινωνίας των πολιτών του πλανήτη. Είναι το μέσον που κάνει τη μάθηση κτήμα κάθε ενδιαφερόμενου πολίτη και την επικοινωνία ταχύρυθμη και ανώδυνη, οικονομικά.
Η σύγχρονη τεχνολογία είναι και μέσον «κοινωνικοποίησης» των πολιτών του πλανήτη, αφού παρέχει τη δυνατότητα στον κάτοικο της Μελβούρνης να συναντάται στον κυβερνοχώρο – κατά τους ειδικούς, το χώρο που έχει δημιουργηθεί από παγκόσμια δίκτυα επικοινωνιών τα οποία χρησιμοποιούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές – με κάτοικο της Μόσχας, της Νέας Υόρκης, του Γιοχάνεσμπουργκ, της Πέρθης, και να ανταλλάσσουν απόψεις για θέματα κοινού ενδιαφέροντος, να συζητούν προβλήματά τους, να κουτσομπολεύουν, να συνάπτουν κοινωνικές σχέσεις, ενίοτε και ερωτικές, χωρίς να γνωρίζονται προσωπικά.
Στον ίδιο χώρο συναντώνται και ομάδες με όμοια ενδιαφέροντα, π.χ., μέλη ελληνικών κοινοτήτων της διασποράς και ανταλλάσσουν απόψεις για θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, οργανώνουν κινητοποιήσεις, οργανώνουν συναντήσεις κ.ά.
Ακόμη, στον ίδιο χώρο, πολιτικοί ηγέτες συναντούν το λαό τους, τους ψηφοφόρους τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Κέβιν Ραντ, και πολλοί άλλοι πολιτικοί ηγέτες.
Συμπερασματικά, τα κοινωνικά δίκτυα έχουν ξεπεράσει τα στενά όρια των μικρών κοινωνικών ομάδων και χρησιμοποιούνται από όλα τα κοινωνικά στρώματα και τάξεις. Ο κυβερνοχώρος είναι, πλέον, χώρος πρόσφορος στον πλούσιο και στον φτωχό, στον αγράμματο και τον γραμματισμένο, στον ανώνυμο και τον επώνυμο πολίτη του πλανήτη.
Όμως, ο κυβερνοχώρος δεν είναι τόσο αθώος όσο φαίνεται. Γιατί; Διότι, σύμφωνα με τους ειδικούς είναι ο χώρος στον οποίον κάθε χρήστης του διαδικτύου μπορεί να μεταλλαχθεί σε εντελώς διαφορετικό άνθρωπο. Επιτρέπει τη δημιουργία μίας εναλλακτικής προσωπικότητας παντελώς διαφορετικής από την πραγματική.
Για παράδειγμα, ο 14χρονος μπορεί να εμφανίζεται ως 50χρονος, η 12χρονοη ως 25χρονη, ο παχύσαρκος ως λιγνός, η αποκρουστική ως θελκτική γυναίκα, ο εθισμένος στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ ως εχθρός ζημιογόνων ουσιών και ποτών, ο παιδεραστής ως λάτρης των παιδιών, ο απατεώνας ως απόλυτα νομοταγής πολίτης της χώρας, η έγγαμη ως άγαμη, κ.ο.κ.
Με άλλα λόγια, ο κυβερνοχώρος είναι ένας χώρος στον οποίον κάθε χρήστης του μπορεί να δραπετεύει από την καθημερινότητά του, από τον κύκλο του, με μία εικονική προσωπικότητα και συμπεριφορά, αλλαγές που συχνά πληρώνουν ακριβά άγνωστοι με τους οποίους συνδέονται κοινωνικά.
Με εικονική προσωπικότητα εμφανιζόταν στο διαδίκτυο ο Γκάρι Νιούμαν, εγκληματίας από τη Νότια Αυστραλία, που το Κακουργιοδικείο της Πολιτείας καταδίκασε προχθές σε ισόβια κάθειρξη για τη βάρβαρη δολοφονία 14χρονης που είχε «ψαρέψει» στο διαδίκτυο (ιντερνέτ).
Το 47χρονο τέρας – το 2007 που κακοποίησε, έπνιξε και στη συνέχεια πέταξε στη θάλασσα το πτώμα της 14χρονης – εμφανιζόταν στο διαδίκτυο ως 20χρονος κιθαρίστας. Η εικονική προσωπικότητα και η κιθάρα ερέθισαν τη φαντασία της 14χρονης νέας. Έκαναν «ηλεκτρονικό δεσμό», ο οποίος διήρκεσε μέχρι την ημέρα που ο διεστραμμένος παιδεραστής αποκάλυψε την ταυτότητά του. Η διάλυση του δεσμού τον ώθησε στο ειδεχθές έγκλημα, για το οποίον θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του στη φυλακή.
Καθώς ο φονιάς της 14χρονης οδηγείτο στη φυλακή, ένας 24χρονος Μελβουρνιώτης οδηγείτο στο αυτόφωτο με ογκώδες κατηγορητήριο για σύναψη σχέσεων με ανήλικες στο διαδίκτυο (chat rooms), τις οποίες φωτογράφιζε με διαδικτυακή κάμερα (webcam) σε αποκαλυπτικές στάσεις και στη συνέχεια τις εκβίαζε ότι θα παραδώσει στους γονείς, φίλους και δασκάλους τις αποκαλυπτικές φωτογραφίες τους, αν αρνούνταν να τον συναντήσουν.
Αναρίθμητες είναι και οι απάτες σε βάρος αφελών χρηστών των κοινωνικών δικτύων, από αετονύχηδες που ποζάρουν ως πωλητές, φιλάνθρωποι, σύμβουλοι όλων των ειδών, αποσπούν αριθμούς πιστωτικών και άλλων καρτών από τα θύματά τους και ξαφρίζουν τους λογαριασμούς τους.
Κάποιες κοινωνίες έχουν «δαιμονοποιήσει» τα κοινωνικά δίκτυα και τα εξορκίζουν με κάθε μέσο. Είναι λύση η «δαιμονοποίηση»; Οι ειδικοί απαντούν, «όχι», υποδεικνύοντας την ανάγκη λήψης μέτρων προστασίας μας, κάθε φορά που καθόμαστε μπροστά στον υπολογιστή μας και κάνουμε διάλογο στο «υπερπέραν» με αγνώστους.
Οι ειδικοί υπογραμμίζουν έντονα την ανάγκη προστασίας ανήλικων παιδιών από τα «αρπακτικά» που κινούνται στον κυβερνοχώρο έτοιμα να εφορμήσουν σε άπειρα, αφελή, ευφάνταστα παιδιά.
Τα οργανωμένα κράτη λαμβάνουν μέτρα προστασίας των πολιτών τους από τους διεστραμμένους και τους απατεώνες που ψάχνουν στο ιντερνέτ για θύματα. Όμως, οι νομοθετικές ρυθμίσεις δεν προστατεύουν κανένα πολίτη από τον εαυτό του, ιδιαίτερα τον άπειρο πολίτη.
Το βάρος πέφτει στους γονείς ανήλικων παιδιών και στους συγγενείς, συντρόφους και φίλους ώριμων χρηστών του διαδικτύου, που παγιδεύονται σε ιστούς απατεώνων και διεστραμμένων συνομιλητών τους στο ιντερνέτ. Οι γονείς έχουν υποχρέωση να επιτηρούν τα παιδιά τους κάθε φορά που μπαίνουν στο διαδίκτυο, να παρακολουθούν τις επαφές τους στο διαδίκτυο, τους ιστούς στους οποίους μπαίνουν, το είδος των συζητήσεων που κάνουν με γνωστούς ή αγνώστους και να παρεμβαίνουν αποτρεπτικά.
Η κατάργηση του διαδικτύου στο σπίτι δεν είναι λύση, διότι, συν τοις άλλοις, το διαδίκτυο αποτελεί πηγή πληροφοριών για όλους. Ο αυστηρός έλεγχος είναι η λύση, διότι αυτός προστατεύει τα παιδιά από τα τέρατα που δρουν στο διαδίκτυο.
