Η Δημόσια Τάξη θα είναι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η αιχμή της προεκλογικής εκστρατείας του Συνασπισμού των συντηρητικών κομμάτων της Βικτωρίας.
Ο αρχηγός του Συνασπισμού, Τεντ Μπάϊλιου, ανέδειξε την ασφάλεια των πολιτών σε κυρίαρχο θέμα της προεκλογικής εκστρατείας της συντηρητικής παράταξης, με τις αιφνιδιαστικές εξαγγελίες του για πρόσληψη 1.600 αστυνομικών, μηδενική ανοχή στη βία και το έγκλημα και κατάργηση των ποινών με αναστολή για αξιόποινες πράξεις.
Ο κ. Μπάϊλιου έπιασε την κυβέρνηση στον ύπνο, με την έξυπνη κίνηση της οριοθέτησης του μίνιμουμ που θα κληθεί να προσφέρει το Εργατικό Κόμμα. Υποχρέωσε το Εργατικό Κόμμα να εμπλακεί, απροετοίμαστο, σε δημόσιο διάλογο για τα αναγκαία μέσα προστασίας του πολίτη από την αυξανόμενη βία.
Χτύπησε «ευαίσθητη χορδή» ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, με τη λεπτομερή έκθεση των κινδύνων που διατρέχει ο πολίτης εξ αιτίας της ανεπαρκούς αστυνόμευσης της Πολιτείας, την ανοχή στη βία και την ατιμωρησία των παραβατών των νόμων με ποινές με αναστολή που επιβάλλουν τα δικαστήρια σε πολίτες που κατηγορούνται για βίαιη συμπεριφορά.
Επικαλούμενος το παράδειγμα των Αρχών της Νέας Υόρκης, που καταπολέμησαν τη βία και την εγκληματικότητα με την επαρκή αστυνόμευση της πόλης, ο κ. Μπάϊλιου επανέλαβε τη δήλωση του πρώην δημάρχου της αμερικανικής μεγαλούπολης, Ρούντι Τζουλιάνι, ότι το ισχυρότερο αντίδοτο στη βία και την εγκληματικότητα είναι ο κατακλυσμός από αστυνομικούς περιοχών με αυξημένη εγκληματικότητα.
Τα τελευταία χρόνια, το κέντρο της Μελβούρνης και κέντρα της επαρχίας έχουν πλημμυρίσει από μαχαιροβγάλτες, κλέφτες, απειλητικούς πρεζάκηδες, διεστραμμένους, εγκληματίες παντός είδους. Οι δημόσιες συγκοινωνίες, νυχτερινά στέκια, απομονωμένες περιοχές της Μελβούρνης και επαρχιακών πόλεων έχουν γίνει πεδία δράσης κακοποιών στοιχείων.
Κεντρικοί δρόμοι της Μελβούρνης και επαρχιακών πόλεων έχουν γίνει στέκια κακοποιών και «ευέξαπτων» πολιτών, που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν μαχαίρι, πιστόλι και αυτοσχέδια όπλα για να κλέψουν, να ληστέψουν ή να «συνετίσουν» συμπολίτες με τους οποίους φιλονικούν, συχνά για ασήμαντους λόγους.
Χωρίς ίχνος υπερβολής, οι πολίτες της Βικτωρίας ζούμε υπό καθεστώς φόβου, που έχει δημιουργήσει η απουσία των αστυνομικών από τους δρόμους, από τις γειτονιές, από πολυσύχναστες περιοχές. Η ηλεκτρονική αστυνόμευση που επινόησαν οι κυβερνήσεις της Πολιτείας για εισπρακτικούς λόγους, απέτυχε παταγωδώς.
Η Μελβούρνη και τα περίχωρά της, που κάποτε προσφέρονταν για ασφαλείς νυχτερινούς περιπάτους, σήμερα απωθούν τον πολίτη. Οι δε τολμηροί, που ξεπορτίζουν «ακατάλληλες» ώρες κοιτάζουν συνεχώς πίσω τους από φόβο.
Η Ένωση Αστυνομικών Βικτωρίας διαμαρτύρεται συνεχώς για τη μεγάλη έλλειψη αστυνομικών. Και δεν μιλάνε για εκατό ή διακόσιους αστυνομικούς. Μιλούν για έλλειμμα τριών χιλιάδων (3.000) αστυνομικών. Το μεγάλο έλλειμμα αστυνομικών επισημαίνει και η Επιτροπή Παραγωγικότητας, η οποία εκτιμά ότι η επαρκής αστυνόμευση της πολιτείας απαιτεί την πρόσληψη 2.000 έως 2.500 αστυνομικών. Οι αριθμοί αυτοί πιστοποιούν, ότι η Βικτωρία είναι «αμπέλι αφύλαχτο», στο οποίον ανθούν η βία και το έγκλημα.
Η κυβέρνηση Μπράμπι γνωρίζει τα χάλια της Μελβούρνης, του Τζιλόνγκ, του Μπάλαρατ και άλλων επαρχιακών κέντρων. Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε αμνηστία στους πολίτες που θα παραδίδουν στην αστυνομία φονικά μαχαίρια – το πλέον κοινόχρηστο, θανατηφόρο όπλο των τελευταίων χρόνων. Δεν αρκεί, όμως, η αμνηστία. Η διάσταση του προβλήματος απαιτεί δραστικά μέτρα.
Ο πολιτειακός υπουργός Δικαιοσύνης, Ρόμπερτ Χαλς, διαβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση «επαγρυπνεί» και επενδύει συνεχώς στη δημόσια ασφάλεια. Τον διαψεύδουν, όμως, τα στατιστικά δεδομένα για τη βία και την εγκληματικότητα.
Επαρκούν τα μέτρα που εξήγγειλε η αξιωματική αντιπολίτευση; Σίγουρα, όχι. Είναι, όμως, ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, με την προϋπόθεση ότι ως πρωθυπουργός ο κ. Μπάϊλιου θα εξασφαλίσει το κονδύλι 409 εκ. δολαρίων που θα απαιτήσει η υλοποίηση των υποσχέσεών του.
Καθώς απομένουν οκτώ μήνες μέχρι τις πολιτειακές εκλογές – αν οι εκλογές γίνουν τον Νοέμβριο – η κυβέρνηση Μπράμπι καλείται να αντιπαραθέσει τα δικά της μέτρα για την προστασία του πολίτη, αν την ενδιαφέρει να μείνει στην εξουσία.
Ο πολίτης πληρώνει φόρους για να απολαμβάνει, συν τοις άλλοις, ελευθερία κίνησης όποτε θέλει και όπου θέλει. Οι κυβερνώντες που περιορίζουν την ελευθερία του πολίτη διακινδυνεύουν την παραμονή τους στην εξουσία.
