Ο αυστραλιανός Τύπος και συγκεκριμένα η εφημερίδα The Age ασχολείται με την έκρυθμη από κάθε άποψης κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα μέσα από άρθρο του γνωστού νομπελίστα οικονομολόγου και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια Joseph Stiglitz.
Στο άρθρο της εφημερίδας, με τίτλο “A coin exacts its price”
Ο καθηγητής δίνει την άποψή του για την ευρωπαϊκή ενότητα, όπως αντικατοπτρίζεται στην υιοθέτηση του κοινού νομίσματος.
Εντοπίζει τα προβλήματα στην θεσμοθέτηση του ευρώ, προβλήματα που καταδεικνύονται εντονότερα επί του παρόντος εξαιτίας της κρίσης στην Ελλάδα και της διαχείρισης αυτής της κρίσης, που υπονομεύει το ευρώ.
Αποσκοπώντας στο να απεικονίσει τα προβλήματα που επιφέρει η έλλειψη κοινής δημοσιονομικής πολιτικής, χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Ισπανίας με την τεράστια ανεργία, της οποίας το πλεόνασμα του προϋπολογισμού (προ κρίσης) εξαφανίστηκε και η οποία σεβόμενη τους κανόνες της ευρωζώνης θα πρέπει να προβεί σε περαιτέρω περικοπές που θα επιδεινώσουν επιπλέον την ανεργία και παράλληλα θα βελτιώσουν ελάχιστα την δημοσιονομική της θέση. ‘Θα περίμενε κανείς’ γράφει ο Στίγκλιτς, ‘ότι η ελληνική τραγωδία θα έπειθε τους χαράσσοντες πολιτική ότι το ευρώ δεν μπορεί να επιτύχει χωρίς μεγαλύτερη συνεργασία (συμπεριλαμβανομένης της δημοσιονομικής βοήθειας).
Ωστόσο η Γερμανία και το Συνταγματικό της Δικαστήριο αρνήθηκε στην Ελλάδα τη βοήθεια που χρειαζόταν. Για πολλούς αυτό αποτέλεσε έκπληξη, δις ξοδεύτηκαν για να σωθούν οι τράπεζες ενώ το να σωθεί μια χώρα 11 εκ. ανθρώπων αποτέλεσε ταμπού!
Δεν είναι καν ξεκάθαρο ότι τα χρήματα προς την ελληνική κυβέρνηση’ αποτελούν ‘απαλλαγή οικονομικών υποχρεώσεων’ (bailout) δεδομένου ότι τα χρήματα που δόθηκαν στην ΑΙG δεν θα επανακτηθούν ποτέ, ενώ ένα δάνειο στην Ελλάδα με λογικό επιτόκιο κατά πάσα πιθανότητα θα αποπληρωνόταν. Μια σειρά ημι-προσφορών και ασαφών υποσχέσεων ώστε να ηρεμήσουν οι αγορές απέτυχε.’
Στη συνέχεια ο Στίγκλιτς συγκρίνει την περίπτωση της παροχής βοήθειας στην Ελλάδα με την αντίστοιχη που επιχείρησαν οι ΗΠΑ για το Μεξικό, με τη συνδρομή του ΔΝΤ, προ 15ετίας. ‘Το μήνυμα για τις μικρές χώρες της ευρωζώνης’, καταλήγει ο οικονομολόγος, ‘είναι ξεκάθαρο: αν δεν μειώσουν τα ελλείμματά τους διακινδυνεύουν την πιθανότητα κερδοσκοπικών επιθέσεων με ελάχιστη ελπίδα για ικανή βοήθεια από τους γείτονές τους, τουλάχιστον όχι χωρίς οδυνηρή αντιπαραγωγική προκυκλική καταστολή του προϋπολογισμού’.
Στην συνέχεια ο Στίγκλιτς συγκρίνει τις αμερικανικές διαμαρτυρίες εναντίον της Κίνας με τις αντίστοιχες των Ευρωπαίων εναντίον της Γερμανίας (μεγάλο πλεόνασμα βασισμένο σε υπερβολικές εξαγωγές), χρησιμοποιώντας το κεϋνσιανό οικονομικό μοντέλο.
Οι τρεις λύσεις που προτείνει συνοψίζονται στην α) αθέτηση πληρωμών και υποτίμηση, λύση την οποία χαρακτηρίζει φαντασία εξαιτίας των απαράδεκτων κοινωνικών συνεπειών, β) την αποχώρηση της Γερμανίας από την ευρωζώνη ή τη διάσπαση της ευρωζώνης σε δύο υπο-περιοχές, κάτι που δεν υποστηρίζεται από τις συνθήκες και γ) την εφαρμογή θεσμικών μεταρρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένου του απαραίτητου δημοσιονομικού πλαισίου, την οποία χαρακτηρίζει και την πλέον πολλά υποσχόμενη λύση, καθώς θα προωθήσει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που αποτέλεσε την βάση για τη δημιουργία του ευρώ. ‘Διαφορετικά η Ευρώπη θα πρέπει να πληρώσει σε ανεργία και δοκιμασίες του πληθυσμού της στο όνομα ενός λανθασμένου [οικονομικού] μοντέλου’.
Σε άλλο δημοσίευμα της εφημερίδας The Age με τίτλο “ UK tops deficit list”, διατυπώνονται οι εκτιμήσεις της Γιούροστατ ότι στο τέλος του έτους η χώρα με το μεγαλύτερο έλλειμμα στην Ευρώπη θα είναι η Μ. Βρετανία. Σχετικό δημοσίευμα υπάρχει και στην εφ. The Australian Financial Review.
Tο αυστραλιανό πρακτορείο ειδήσεων ΑΑΡ φιλοξενεί και αυτό, μεταξύ άλλων δημοσιευμάτων, δήλωση του Υπουργού Οικονομικών της Αυστραλίας Γουέιν Σουάν, ο οποίος εξέφρασε εμπιστοσύνη στους χειρισμούς της διεθνούς κοινότητας αναφορικά με τα προβλήματα της Ελλάδας και τις δηλώσεις του Αυστραλού πρωθυπουργού Kέβιν Ραντ, ο οποίος δήλωσε ότι η κυβέρνησή του λαμβάνει υπόψη της τα όσα συμβαίνουν στις διεθνείς οικονομικές αγορές και την Ελλάδα καθώς και τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού για δοκιμασία της ελληνικής δημοκρατίας.
