ΚΟΥΤΣΟΙ στραβοί όλοι στην Αγία Παρασκευή. Δέκτης πληθώρας επιστολών, τηλεφωνημάτων και ηλεκτρονικών μηνυμάτων, έχω γίνει τελευταία. Δεν προλαβαίνει η γραμματέας μου να βάλει τάξη στην αλληλογραφία μου και να απαντά για λογαριασμό μου στα τηλεφωνήματα και τα e-mail.
ΕΛΑΧΙΣΤΑ προέρχονται από αναγνώστες (σαν τον κ. Βαβάκη) που με συγχαίρουν και μου ζητούν αυτόγραφα και φωτογραφίες. Το χοντρό τράφικ προέρχεται από διάφορους παράγοντες και πρώην… πελάτες μου, οι οποίοι, αφού μου κάνουν «για τα μάτια του κόσμου» διάφορες «καταγγελίες», στη συνέχεια με ερωτούν γιατί δεν ασχολούμαι πια με την παροικία και τα προβλήματα που την απασχολούν.
ΟΤΑΝ τους εξηγώ ότι αυτή την εποχή είμαι υποχρεωμένος να συμβάλω στην κατανόηση (και… λύση) των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πατρίδα και να διαφωτίσω τους εδώ συμπατριώτες μας να μην προβούν αυτό τον καιρό σε επενδύσεις για λόγους (βαθύτερης) εθνικής στρατηγικής, μου απαντούν, ότι υπάρχουν και άλλοι… οικονομολόγοι, αλλά κανένας που να ασχολείται με την παροικία.
ΜΕΤΑ τις πιο πάνω εξελίξεις, είπα να αναφερθώ σήμερα στα δικά μας που δεν μπορούν να περιμένουν, πριν ασχοληθώ (πάλι) με τα οικονομικά της αρχαίας Ελλάδας αυτή τη φορά, γιατί εκεί, απ’ ό,τι διαπίστωσα πρόσφατα, βρίσκονται οι ρίζες της σημερινής νεοελληνικής κρίσης.
ΧΑΛΙΑ, σας λέω, ήταν και τα δικά τους οικονομικά. Καταχρεωμένοι ήταν και αυτοί στις διάφορες αποικίες και κάθε τόσο επέβαλαν νέα μέτρα και φόρους (σαν τον Γιωργάκη σήμερα) για να αποφύγουν την χρεοκοπία. Ρεζίλι του τότε κόσμου είχαν γίνει.
ΠΟΤΕ, σας λέω, δεν ήταν τα οικονομικά το δυνατό μας χαρτί. Πολύ καλοί είμαστε (και παραμένουμε) στα παραμύθια και το μπλα μπλα. Και ο Περικλής για τον οποίο (και καλά) είμαστε περήφανοι, δεν ήταν μόνο ο πατέρας της Δημοκρατίας, αλλά και ο εφευρέτης της γραφειοκρατίας.
Ο Περικλής ήταν, επίσης, ο πρώτος άνθρωπος στον πλανήτη που κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του, συνέλαβε και καθιέρωσε τη λούφα και τις… συντάξεις! Όλα, όμως, τα πιο πάνω (για τα οποία θα μιλήσουμε πιο κάτω) τα έχουμε εύγλωττα αποσιωπήσει και αναφερόμαστε μόνο στην ανέγερση του Παρθενώνα (που και αυτή ελαττωματική ήταν και στοίχισε ένα σωρό λεφτά) και ότι, τάχα μου, επί των ημερών του έφτασε η (ολιγαρχική!) Δημοκρατία στο απόγειό της.
ΑΣ πούμε, όμως, δύο κουβέντες για τα δικά μας που βρίσκονται σε μόνιμη κρίση. Δύο άτομα απασχολούν τις τελευταίες μέρες την ευγενή τάξη των παραγόντων της παροικίας μας. Ο Παναγιώτης Τοχοβίτης και ο Μ. Γεωργίου.
ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ υποστηρίζουν ότι πρόκειται για… φαντομάδες, ενώ άλλοι για ανύπαρκτα άτομα που βγάζουν (για λογαριασμό άλλων) το φίδι από την τρύπα. Ο κ. Τοχοβίτης έγραψε μια επιστολή στον προχθεσινό «Ν.Κ» και τα ρίχνει χοντρά στον συνάδελφο Κώστα Νικολόπουλο για τα όσα ανάφερε στο πρόσφατο ρεπορτάζ του για την Γενική Συνέλευση της Κοινότητας Όκλι.
ΕΝΤΥΠΩΣΗ προκάλεσε ότι αν και αναφέρθηκε στο παρελθόν και την ιστορία της Κοινότητας ουδείς στην πιάτσα του Όκλι (που ξέρει με κάθε λεπτομέρεια πρόσωπα και πράγματα) είχε μέχρι προχθές ξανακούσει το όνομά του.
ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ πώς είναι δυνατόν, κάποιος, που κανείς στο Οκλι δεν τον ξέρει, να γνωρίζει τόσο καλά την κατάσταση. Γι’ αυτό και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ψευδώνυμο ή αν είναι υπαρκτό πρόσωπο, κάποιος άλλος (που έχει παρελθόν και λόγους) του υπαγόρευσε τα όσα υπέγραψε.
ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ άλλοι, που συμμερίζονται τις «ανησυχίες» του Τοχοβίτη, υποστηρίζουν ότι δεν έχει σημασία ποιος είναι ο Τοχοβίτης, αλλά αν είναι έχει δίκιο σε αυτά που γράφει. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι ο Νικολόπουλος δεν μπορεί να φοράει δυο καπέλα. Δηλαδή, άλλοτε αυτό του δημοσιογράφου και άλλοτε του (εμπλεκόμενου) παράγοντα.
ΔΕΝ μπορεί ένας που έθεσε υποψηφιότητα (και διεκδικούσε την προεδρία) στις τελευταίες εκλογές και παρακολούθησε τη Συνέλευση ως μέλος της Κοινότητας, να κάνει και αντικειμενικό δημοσιογραφικό ρεπορτάζ για τα όσα έλαβαν χώρα.
ΤΟΝ συνάδελφο τον κατηγορούν, επίσης, ότι έκανε «κατάχρηση εξουσίας» και παρατηρούν ότι θα έπρεπε να ισχύει και γι’ αυτόν το καθεστώς που ισχύει για τους υπόλοιπους αναγνώστες, που η απάντηση σε επιστολές ακολουθεί αργότερα και σε άλλη έκδοση της εφημερίδας.
ΤΩΡΑ, αν είναι «βαλτός» ή όχι ο Τοχοβίτης και αν μπορεί ο Κώστας Νικολόπουλος να είναι ταυτόχρονα παράγοντας και δημοσιογράφος θα αποφανθεί η ιστορία. Εδώ, οφείλω, όμως, να σημειώσω, ότι κανείς (από τους σημερινούς του επικριτές) δεν αναφέρονταν στα «καπέλα του», όταν ο Κώστας σχολίαζε κατά καιρούς εγκωμιαστικά τα πεπραγμένα της Κοινότητας.
ΣΤΑ χέρια μου έφτασε, πριν λίγες μέρες, μια επιστολή που υπογράφει κάποιος (ή κάποια) Μ. Γεωργίου. Η επιστολή, με τον όχι τυχαίο τίτλο, «Κυπριακή Κοινότητα – Δεύτερο ΕΚΕΜΕ;» είναι, ουσιαστικά, ένα «παραμιλητό» δύο και πλέον χιλιάδων λέξεων και επαναλαμβανόμενων «καταγγελιών», κατά του σημερινού Διοικητικού Συμβουλίου και προσωπικά κατά του προέδρου, Στέλιου Αγγελοδήμου.
ΔΕΝ ξέρω τι είχε «πάρει» και «τα πήρε στο κρανίο» το άτομο που την υπέγραψε, αλλά όλα όσα ανάφερε θα μπορούσαν να γραφτούν σε 50 λέξεις και να συνοψιστούν στο ότι το Συμβούλιο της Κυπριακής Κοινότητας, έχει περιπέσει στο ίδιο αμάρτημα, που επί σειρά ετών εξασκούνται και τα Διοικητικά Συμβούλια άλλων Κοινοτήτων: δεν κατάφερε, παρά τις υποσχέσεις, να αξιοποιήσει την κοινοτική περιουσία.
Η έλλειψη αξιοποίησης έχει ως αποτέλεσμα να μην έχει έσοδα η Κοινότητα και να δανείζεται για να τα βγάλει πέρα, όπως κάνει, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Κ. Νικολόπουλου και η Κοινότητα Όκλι. Στη «λεπτομέρεια» αυτή, όμως, δεν απάντησε ακόμα κανείς. Ούτε ο Τοχοβίτης, ούτε ο «υποβολέας» του, τέλος πάντων.
ΣΤΗΝ ίδια «λεπτομέρεια» αποφεύγει συστηματικά να απαντήσει και το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας Μελβούρνης, παρά τις υποσχέσεις και τα προεκλογικά «προγράμματα» ότι πρώτος του στόχος θα είναι η αξιοποίηση της (κοιμώμενης) κοινοτικής περιουσίας.
ΓΙΑ την Κοινότητα, θα πούμε πέντε λέξεις και πιο κάτω και αφού πρώτα λύσουμε το… Κυπριακό πρόβλημα. Η επιστολή Μ. Γεωργίου τελείωνε με την ίδια φράση που τελείωναν κάποτε οι «συνωμοτικές» προκηρύξεις του Κουκουέ (όταν το κόμμα ήταν ακόμα παράνομο): «αφού διαβάσετε αυτό το κείμενο, δώστε το να το διαβάσουν και άλλοι».
Η πιο πάνω φράση, που επίσης χρησιμοποιείται και από του Μάρτυρες του Ιεχωβά και η φράση: «Η συνέχεια στο επόμενο – ίσως και με αποκαλύψεις για το ΕΚΕΜΕ και ορισμένες υποτιθέμενες «δωρεές» και πώς έγιναν».
ΟΛΑ αυτά και το γεγονός ότι η «συνωμοτική» επιστολή δεν είχε αποστολέα (όπως όλες οι υβριστικές επιστολές που μου στέλνουν οι… αριστεροί φίλοι του κ. Βαβάκη!) με έβαλαν σε σκέψεις. Έτσι, έβαλα το «λαγωνικό» μου, που ασχολείται αποκλειστικά με την κυπριακή πατριά να ψάξει το θέμα και να μου πει τι «παίζει» και ποιος, τέλος πάντων, είναι ο Μ. Γεωργίου, που, αρχικά, είχε στραφεί και κατά της… Ομάδας Στήριξης, που πάνω-κάτω, έλεγε τα ίδια.
ΣΥΜΦΩΝΑ με το «λαγωνικό», πίσω από το κοινότατο αυτό κυπριακό όνομα, δεν αποκλείεται να κρύβεται γυναίκα. Πενήντα-πενήντα είναι οι πιθανότητες, πίσω από τον Μ. Γεωργίου, να μην κρύβεται κάποιος Μιχάλης, Μάριος ή Μανόλης, για παράδειγμα, αλλά, κάποια Μαρία, Μάρω ή Μανουέλα.
ΜΕ πληροφόρησε, επίσης, ότι… η Μανουέλα, το πάει το πράγμα πολύ «μακριά» και δεν αποκλείεται στο επόμενο να κάνει «αποκαλύψεις» για μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και… πτωχούς εργάτες του κυπριακού αγώνα. Ως εκ τούτου, είμαι υποχρεωμένος μνα δηλώσω ότι αν η… Μανουέλα (και οι ανώνυμοι που με βρίζουν) δεν συνοδεύουν τις επιστολές τους με διεύθυνση και… φωτογραφία θα τις πετώ ασχολίαστες.
ΚΑΙ τώρα δυο κουβέντες για την Κοινότητα Μελβούρνης, που έχει και αυτή πολλά χρέη, λίγα έσοδα και τη μεγαλύτερη αναξιοποίητη περιουσία στην παροικία μας. Πρώην μέλος του Δ.Σ. και υπεύθυνος του γραφείου Δημοσίων Σχέσεων της δυναστείας Φουντά, μου είπε να ρωτήσω το σημερινό Δ.Σ., που είχε κάνει σημαία του (για να ρίξει τον Φουντά) την ανέγερση του Πύργου στο Lonsdale Street, πότε θα κατεδαφιστεί το υπάρχον κτίριο και πότε θα αρχίσει η ανέγερση του Πύργου.
Ο ίδιος (περί του Χρήστου Τσίρκα πρόκειται) με κατηγορεί, επίσης, ότι «τα έχω κάνει πλακάκια» με τη σημερινή διοίκηση και τον πρόεδρο, Β. Παπαστεργιάδη, και γι’ αυτό δεν ασχολούμαι τελευταία με την Κοινότητα.
«ΚΑΝΟΝΙΚΑ», μου είπε, «μετά τον θόρυβο που ακλούθησε την ανακοίνωση για την ανέγερση του Πύργου (μέχρι την Νέα Υόρκη και Αθήνα έφτασε η χάρη του) και τα διθυραμβικά πρωτοσέλιδα άρθρα (μετά φωτογραφιών!) που δημοσίευσε ο «Ν.Κ» θα έπρεπε εσύ να ρωτάς κάθε Σάββατο τον πρόεδρο τι γίνεται με την ιστορία αυτή».
ΜΕΤΑ απ’ όλα αυτά και για να μάθει ο Τσίρκας και όσοι άλλοι ενδιαφέρονται, ερωτώ τον πρόεδρο πότε, επιτέλους, θα αρχίσει η ανέγερση; Γιατί αν είναι να μην αρχίσει (όπως υποψιάζεται ο Φουντάς) θα πρέπει να το γνωρίζουν όσοι τον ψήφισαν και το παίνεψαν δημόσια, όπως ο κ. Κυριάκος Αμανατίδης και όχι μόνο.
ΛΟΙΠΟΝ, σημερινέ πρόεδρε ο τέως πρόεδρος θέλει να μάθει πότε θα κατέβουν οι μπουλντόζες στο Lonsdale Street για την κατεδάφιση του υπάρχοντος κτιρίου γιατί θέλει να βγάλει ορισμένες αναμνηστικές φωτογραφίες και να κάνει και ένα… τρισάγιο στα χρόνια που θυσίασε για το καλό της Κοινότητας.
ΑΣ ελπίσουμε ότι μέχρι τις επόμενες εκλογές που θα αρχίσει και πάλι να συζητείται η αξιοποίηση (αυτά τα θέματα συζητούνται μόνο την προεκλογική περίοδο!) της κοινοτικής περιουσίας, θα ξέρουμε τι θα γίνει και με την ανέγερση του Πύργου για να έχουμε και πάλι κάτι να λέμε.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, βάζω στοίχημα, όπως βάζουν και οι χρηματιστές της Wall Street υπέρ της χρεοκοπίας της πατρίδας μας, ότι πρώτα θα πάω εγώ στο φεγγάρι και μετά θα αναγερθεί ο πύργος. Λοιπόν, στοιχηματίζει κανείς υπέρ της ανέγερσης του Πύργου πριν πάω στο φεγγάρι;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, λόγω έλλειψης χώρου δεν θα αναφερθώ σήμερα στην οικονομία της αρχαίας Ελλάδας, που άρχισε τα πρώτα δειλά βήματά της με τον Σόλωνα, για να την συμμαζέψει όσο μπορούσε ο Κλεισθένης με τις μεταρρυθμίσεις του και να τις βγάλει εντελώς τα μάτια (και να την χρεοκοπήσει) ο Περικλής με τη καθιέρωση του καθεστώτος των δημοσίων υπαλλήλων και της ετεροβαρούς συνταξιοδότησής τους από την φτωχή (τότε και τώρα) Πολιτεία.
ΤΟ μόνο που δεν θα πρέπει να ξεχνάτε είναι ότι όπου ακούτε για πολλά (αρχαία) κεράσια, κρατάτε και μικρό καλάθι. Ήταν κάτι κουμάσια και οι αρχαίοι Έλληνες χειρότερα σε πολλά από εμάς τους Βαλκάνιους συντοπίτες τους.
ΣΤΗΝ περιβόητη δημοκρατία δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής (και ψήφου) ούτε οι σκλάβοι, που αποτελούσαν σχεδόν το 60 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού ούτε οι γυναίκες. Η παντελή έλλειψη (στοιχειώδους) οικονομικής δημοκρατίας είχε ως αποτέλεσμα να μην ολοκληρωθεί (και τελικά να ναυαγήσει) η Αθηναϊκή Δημοκρατία.
ΑΠΟ την ίδια ασθένεια (της ανισότητας στη διανομή του δημόσιου πλούτου) πάσχει και η σημερινή Νεοελληνική Δημοκρατία. Ρε μήπως έχουν δίκιο οι Ελληναράδες και όλοι οι… πατριώτες; Μήπως είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων; Γεια χαρά.
