Ποτέ μου δεν υπήρξα απαισιόδοξος. Ακόμη και τώρα που… μεγαλώνω και είναι, κομματάκι συνηθισμένο να μπολιάζεται η αισιοδοξία σου με πεσιμιστικές,,, ενέσεις. Μετά από δέκα κιλά… γλωσσικής απογοήτευσης, ακόμη ελπίζω. Μαμούκαλα ελπίζω. Τι ελπίζω; Να γίνει το θάμα για τη γλώσσα μας ελπίζω. Φρούδες ελπίδες Κωστάκη.
Τον καιρό που μπορούσαμε, τον καιρό που πρωτοήλθαμε, μπερδευτήκαμε.
Και τα μπερδέψαμε και εκείνα τα έρημα τα παιδιά μας.
«Βγάλε τη φέτα από τη φρίζα», «βάλε μου λίγο τζους στο κάπι» «βοήθησέ με να ανέβω στο ρούφι και μόλις τελέψω θα καρφώσω και το φένσι», «το κανταΐφι θα το βρεις στο… μπούτι της Μαρίας», και πολλά άλλα γλαφυρά, τα προσφέραμε στο.. βωμό της… μόρφωσης των παιδιών μας και της διάθεσης να επιδείξουμε την ικανότητα που είχαμε να μαθαίνουμε… ξένες γλώσσες.
Το σχολίαζε πριν χρόνια, με πολύ επιτυχία, σε κρατικό ραδιοσταθμό, ο κ. Δημήτρης Κατσούλης, ο άνθρωπος που… σύστησε στους Έλληνες της Αυστραλίας, τον Καραγκιόζη. Ο ίδιος άνθρωπος, άνθρωπος του θεάτρου και της τέχνης, προ ετών είχε προτείνει στην Κοινότητα, να δώσει παραστάσεις παιδικού θεάτρου, στα σχολεία της Κοινότητας, στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Αντίποδες» και στη συνέχεια να καθιερωθούν, με στόχο πάντοτε την τριβή και βελτίωση της γλώσσας μας. Μην προσπαθήσετε να θυμηθείτε κάποια από τις παραστάσεις που δεν έγιναν ποτέ. Ο κ. Κατσούλης περιμένει ακόμη την γραπτή απάντηση που του είχαν υποσχεθεί.
Μαζεύουμε υπογραφές, μαλώνουμε ποιος θα πάει και τούτη την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές είναι Δευτέρα βράδυ και διαβάζω στον σημερινό «Νέο Κόσμο» πως την Τετάρτη (χθες) ξεκινά το Συνέδριο Νεοελληνικών. Ελπίζω και εύχομαι κάτι να βγει. Η πλειάδα των γνωστών και καταξιωμένων εκπαιδευτικών που διάβασα πως συμμετέχουν, αναμφισβήτητα, χρόνια τώρα, αγωνίζονται για τη γλώσσα μας.
Και μια και προανέφερα την έκδοση της περασμένης Δευτέρας, στις επιστολές υπάρχει μια του κ. Γιώργου Ζάγκαλη, με τίτλο «Και πάλι για τα ελληνικά». Ο κ. Ζάγκαλης κινείται στο γνωστό μήκος κύματος και περισσότερο τοποθετείται πολιτικά, υπό μορφή καθοδηγητή και προτείνει… λύσεις για το καυτό θέμα της γλώσσας.
Και δεν φτάνουν όλα αυτά, δεν φτάνει η πίκρα, η απογοήτευση πως το χάνουμε το παιχνίδι για τη γλώσσα μας, διαβάζεις πως «Η Ουρουγουάη τραγουδάει Όμηρο» Μία πλειάδα διακεκριμένων ατόμων που λέγονται «Αναγνώστες του Ομήρου» θα διαβάσουν-τραγουδήσουν στα Αρχαία και Νέα Ελληνικά, Ισπανικά, Αγγλικά και όποια άλλη γλώσσα δηλώσουν, περικοπές από την Οδύσσεια και Ιλιάδα του Ομήρου.
Σε μία από τις προσεχείς μας εκδόσεις θα αναδημοσιεύσω ένα άρθρο με τίτλο «Η διαχρονικότητα της Ελληνικής γλώσσας, του Νίκου Ι. Κωστάρα, που δημοσιεύτηκε στην Εστία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μητρικής Γλώσσας, που έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται στις 21 Φεβρουαρίου.
Θα σας μεταφέρω μερικές περικοπές από το άρθρο που προανέφερα και ορισμένα που διάβασα, ειπώθηκαν και θυμάμαι για τη γλώσσα μας.
«Έλληνες, να είστε υπερήφανοι που μιλάτε αυτή τη γλώσσα, τη ζωντανή μάνα όλων των άλλων γλωσσών. Είναι το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Μην το περιφρονείτε!…» (Φραγκίσκος Λιγκόρα – Ιταλός ακαδημαϊκός).
«Η γλώσσα των Ελλήνων από την εποχή του Ομήρου είναι μία και αδιαίρετη», είχε γράψει ο ακαδημαϊκός, Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος. Οι ρίζες των λέξεων της δημοτικής μας γλώσσας που σήμερα μιλάμε, προέρχονται από τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες από τα μυθικά ακόμη χρόνια. «Πάντες ομολογούμε ότι από τον Όμηρο μέχρι σήμερον το Έθνος, το Ελληνικόν, αποτελούμεν και μίαν γλώσσαν, την Ελληνικήν λαλούμεν» (Καθηγητής Γ. Χατζηδάκης – γλωσσολόγος).
Ο Νομπελίστας μας, ο Οδυσσέας Ελύτης, έλεγε «Και τα κύματα του Αιγαίου μιλούν Ελληνικά».
Ο μεγάλος Καζαντζάκης φώναζε… «η γλώσσα είναι η πατρίδα μου». Είχε μια δυνατή γλωσσοπλαστική ικανότητα που προερχόταν από την αγάπη που της είχε. Δεν κυνηγούσε απλώς τις λέξεις, τις συνέθετε, τις αναδημιουργούσε. «Πρέπει να μεθάς με τη γλώσσα σου και να βρίσκεις τον καλύτερο τρόπο να την συλλαμβάνεις ηχητικά και ακουστικά», έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης. Η ελληνική γλώσσα έχει ονομαστεί «Βασίλισσα των γλωσσών». Κατά τον Κικέρωνα είναι η γλώσσα των θεών. Και όπως έλεγε ο Μέγας Ναπολέων: «Η ωραιότερη γλώσσα του κόσμου είναι η ελληνική, που έπρεπε να μιλούν οι θεοί». Είναι η γλώσσα των αγγέλων και της Ειρήνης. Είναι η γλώσσα της Αγίας Γραφής και του Ευαγγελικού κηρύγματος που ανακαίνισε τον κόσμο. Η γλώσσα μας μιλιέται αδιάκοπα σ’ αυτό τον τόπο εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια και γράφεται για τριάμισι χιλιάδες χρόνια. Είναι η γλώσσα με την οποία ο Μέγας Αλέξανδρος μετέφερε τον Ελληνικό πολιτισμό έως την Ινδία.
Ο Ισπανός γλωσσολόγος, Φρειδερίκος Σαγκρέδο, εις επήκοον πολλών Ευρωπαίων ηγετών είπε: «Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή. Πρέπει να γίνει η δεύτερη μητρική γλώσσα όλης της Ευρώπης και η πρώτη γλώσσα όλων των καλλιεργημένων ανθρώπων.»
Σύντομα θα βρω κι’ άλλα σπουδαία σοβαρά και μεγάλα να σας πω για τη γλώσσα μας.
Ειπωμένα από… προσωπικότητες, μεγάλους, ονομαστούς διακεκριμένους ξένους επιστήμονες και λόγιους. Κι’ ύστερα θα σας φωνάξω να μιλήσουμε, να εξομολογηθούμε, να ομολογήσουμε και να πούμε, κλαίγοντας, το τι κάναμε εμείς στη γλώσσα μας.